tag:blogger.com,1999:blog-69017573203254916872024-03-15T18:10:43.174-07:00NHMA-INSTITUTE OF COUNSELING & PSYCHOTHERAPYΔρ. Γιώργος Γιαννούσης - ΨυχοθεραπευτήςNHMAhttp://www.blogger.com/profile/07078563902879378639noreply@blogger.comBlogger129125tag:blogger.com,1999:blog-6901757320325491687.post-49791735776556041452023-12-27T11:29:00.000-08:002023-12-27T11:29:11.050-08:00Αναζητώντας τους υπο-εαυτούς μας<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhb7iW7OBmcDmDc_0lnda2UzFnzp9vjFAUGMRye7p7Jgel834gLOXFlyqx6vbdFdc7-CYA_FRbdnsiFMZy6DShNQw5FrC_ijtBBWsMdVpZwGahCslkkjbDZLMdtPF3AnYMughHeMzXO60ls8o2XJMx0EUZ32NkGBZExLrfqXqDKZp14nNoihvL6Ln40TR4/s1300/%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%B5%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%AF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1300" height="394" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhb7iW7OBmcDmDc_0lnda2UzFnzp9vjFAUGMRye7p7Jgel834gLOXFlyqx6vbdFdc7-CYA_FRbdnsiFMZy6DShNQw5FrC_ijtBBWsMdVpZwGahCslkkjbDZLMdtPF3AnYMughHeMzXO60ls8o2XJMx0EUZ32NkGBZExLrfqXqDKZp14nNoihvL6Ln40TR4/w640-h394/%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%B5%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%AF.jpg" width="640" /></a></div><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Ο
εαυτός ως μια ενότητα των πολλαπλών υπο-εαυτών μας αποτελεί ένα </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">πολυμορφικό και πολυδιάστατο δημιούργημα. Για
να κατανοήσουμε την πολυμορφική του διάσταση αλλά και την ανάγκη για δημιουργία
μιας συγκροτημένης ταυτότητας μπορούμε να ανατρέξουμε στα παιδικά μας χρόνια
και να αναβιώσουμε κάποιες δομικές εμπειρίες που ζήσαμε τότε. Απαντήστε στα
παρακάτω ερωτήματα ή σε άλλα που θα γεννήσει η μνήμη και η φαντασία σας με
στόχο την αναστοχαστική επαναβίωση κάποιων εμπειριών που συνέβαλαν καθοριστικά
στην ανάπτυξη της προσωπικότητάς μας. Ψηλαφώντας τις βιωμένες εμπειρίες της
παιδικής ηλικίας είναι σαν να αναζητούμε τις αόρατες συνδέσεις της εσωτερικής
μας συνοχής και της συγκροτημένης διάδρασης με τον περιβάλλον. Εκεί στον κόσμο
του αοράτου υπάρχει η ψυχή του εαυτού μας ή όπως λέει Ζοζέ Σαραμάνγκο «μέσα μας
υπάρχει κάτι που δεν έχει όνομα, αυτό το κάτι είναι αυτό που είμαστε». Ο
αόρατος (ασυνείδητος) κόσμος συνυπάρχει με τον ορατό (συνειδητό) ως μια
αδιάρρηκτη σύνθεση που επικαθορίζεται από τις ζώσες ενδοψυχικές και σχεσιακές
συνθήκες και με τη σειρά τους καθορίζουν την προτομή του εαυτού, δηλαδή την
εικόνα μας προς τα έξω.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm;"><i><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p> </o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm;"><i><span style="background: white; color: black; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-color-alt: windowtext;">Χαμένοι μοιάζουμε,
λοιπόν,</span></i><i><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm;"><i><span style="background: white; color: black; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-color-alt: windowtext;">στο γύρο του θανάτου</span></i><i><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm;"><i><span style="background: white; color: black; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-color-alt: windowtext;">στην παγωνιά του
οριστικού,</span></i><i><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm;"><i><span style="background: white; color: black; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-color-alt: windowtext;">στον τρόμο του αοράτου</span></i><i><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm;"><i><span style="background: white; color: black; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-color-alt: windowtext;">Μα οριστικά θα 'χεις
χαθεί,</span></i><i><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm;"><i><span style="background: white; color: black; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-color-alt: windowtext;">μονάχα αν το διαλέξεις</span></i><i><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm;"><i><span style="background: white; color: black; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-color-alt: windowtext;">όπως διαλέγει η μουσική</span></i><i><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm;"><i><span style="background: white; color: black; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-color-alt: windowtext;">τα λόγια και τις λέξεις</span></i><i><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">(Ο
κόσμος που αλλάζει, Αλκίνοος Ιωαννίδης)<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
συγκροτημένη και ενιαία αίσθηση ταυτότητας ενέχει την έννοια της προσωπικής
επιλογής στη διαδικασία σύνθεσης των υποεαυτών και στη δυνατότητα αυτή να
εκφράζονται κατά τον δοκούν, δηλαδή όπως συμφέρει στην ενότητα του εαυτού μας
κάθε φορά. Ο εαυτός υπό αυτή την έννοια είναι ταυτόχρονα δομημένος με
συγκροτημένο κι ευέλικτο τρόπο, σαν μια ορχήστρα μουσικών οργάνων όπου η μορφή
της είναι απόλυτα δομημένη κι ευέλικτη καθώς ο μαέστρος (ο κεντρικός μας
εαυτός) δίνει το μοτίβο (συγκεκριμένο ρόλο και πλήρη ελευθερία μέσα σε αυτόν)
ώστε κάθε μουσικός και κάθε μουσικό όργανο (υπο-εαυτός) να γνωρίζει το ρόλο του
και να αναπτύσσει τις δυνατότητές του στην κατεύθυνση της δημιουργίας ενός
όμορφου μουσικού συνόλου.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><b><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ερωτήματα:<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τι
δηλώνει το ονομαστικό σου όνομα;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Σε
ποιον/ποια σου λέγανε πως μοιάζεις όταν ήσουν παιδί;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ποιες
λέξεις για τον «χαρακτήρα» σου άκουγες περισσότερο;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ποια
εικόνα είχες εσύ για τον εαυτό σου και ποια πιστεύεις πως είχαν οι άλλοι στην
οικογένειά σου για σένα;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τι
ρόλους έπαιρνες ως παιδί στα παιχνίδια που έπαιζες;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">…………………………………………………………;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">…………………………………………………………;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">…………………………………………………………;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">…………………………………………………………;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">…………………………………………………………;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">…………………………………………………………;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">…………………………………………………………;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p> </o:p></span></p>NHMAhttp://www.blogger.com/profile/07078563902879378639noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6901757320325491687.post-59528841790314468122023-12-18T12:49:00.000-08:002023-12-18T12:49:52.778-08:00Η Φόνισσα<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9EEfqEbE77fw7eFMXDkxK4zQ2aNpoL44G8rFW76bKwy2k6C5eWUbUj1oB8sRuI4nECpX2TSc7HDk0io94k9Q62_AZo_U3Bxrw9vtEsv_BnaZcSKtm8VR9B21KM9Lkxf60uEVTmpjLfiNamkH8J6tl4H4wyJ-c6VYAssu0XO0f_iAKT44bGdoXN48zpkA/s1000/%CF%86%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="568" data-original-width="1000" height="364" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9EEfqEbE77fw7eFMXDkxK4zQ2aNpoL44G8rFW76bKwy2k6C5eWUbUj1oB8sRuI4nECpX2TSc7HDk0io94k9Q62_AZo_U3Bxrw9vtEsv_BnaZcSKtm8VR9B21KM9Lkxf60uEVTmpjLfiNamkH8J6tl4H4wyJ-c6VYAssu0XO0f_iAKT44bGdoXN48zpkA/w640-h364/%CF%86%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1.jpg" width="640" /></a></div><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Πρόσφατα
είδα την κινηματογραφική εκδοχή της Φόνισσας του Παπαδιαμάντη, η οποία
προβλήθηκε υπό την σκηνοθετική ματιά της Εύας Νάθενα και τη συγκλονιστική
ερμηνεία της Καριοφυλιάς Καραμπέτη. Η Φόνισσα είναι ένα κείμενο που περιγράφει
και αγγίζει σε βάθος τις κοινωνικές αναπαραστάσεις που αναπτύσσονται
περιμετρικά της έννοιας </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">του φύλου. Ο Παπαδιαμάντης
κάνει μια βαθιά τομή στην ελληνική πεζογραφία, κυρίως επειδή τολμά να θίξει εν
τω γίγνεσθαι ένα συλλογικό τραύμα και να αποδώσει με ακρίβεια την σκληρότητα των
έμφυλων διακρίσεων και βεβαίως, μέσα από αυτές, τις κοινωνικές συνθήκες και
ανισότητες της εποχής του.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Πάνω
στο συγκλονιστικό του αφήγημα έρχεται η κινηματογραφική <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ενορχήστρωση
από την σκηνοθέτιδα Εύα Νάθενα να αποδώσει με λιτό και στοιβαρό τρόπο τις
κοινωνικές και τις ψυχολογικές διαστάσεις της γυναίκας-φόνισσας και μέσα από
αυτή, τις πλευρές μιας σκληροτράχηλης κοινωνίας. Φωτίζοντας παράλληλα τις
διαχρονικές τους συνδέσεις μια και στοιχεία αυτής της κοινωνίας κυλούν στις
φλέβες μας ακόμη και σήμερα. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Να
το προικιό μου», αναφωνεί η Φραγκογιαννού, καθώς βρίσκεται «στο ήμισυ του
δρόμου, μεταξύ της θείας και της ανθρώπινης δικαιοσύνης» κλείνοντας σε δύο
φράσεις ό,τι συμβαίνει στον ψυχισμό της, αλλά και στο πολιτισμικό υπόβαθρο της
κοινωνίας της. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
Νάθενα, ακολουθώντας τον Παπαδιαμάντη, τοποθετεί την ηρωίδα μέσα στο ίδιο
εντυπωσιακό φυσικό σκηνικό, τονίζοντας εμφατικά το φυσικό περιβάλλον, με τις
αδρές και σκληρές του αποχρώσεις, οι οποίες αντικατοπτρίζονται στις αντίστοιχες
σκληρές απεικονίσεις της καθημερινής ζωής, μεταξύ των οποίων και της δυσμενούς θέσης
της γυναίκας στην κοινωνική ιεραρχία. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
ηρωίδα του Παπαδιαμάντη, η Φραγκογιαννού, είναι μια συνηθισμένη μα και
ξεχωριστή φιγούρα που κινείται στη ραχοκοκαλιά μιας σκληροτράχηλης πατριαρχικής
κοινωνίας. Είναι αυτή που φέρνει στον κόσμο τα παιδιά και συγκεντρώνει πάνω της
όλες τις προσδοκίες για να αποκτήσει η εγκυμονούσα γυναίκα το πολυπόθητο αγόρι.
Στο πλαίσιο αυτό η Φραγκογιαννού κινείται μεταξύ ατομικής βούλησης και
πεπρωμένου, μεταξύ αποδοχής και αναζήτησης, μεταξύ μιας ιδιότυπης αυτονομίας
και της άτεγκτης κοινωνικής επιρροής. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Πως
θα αλλάξουν οι κοινωνικές δομές, πως θα αλλάξει η μοίρα των γυναικών, είναι το
ερώτημα που βασανίζει και δημιουργεί μια υπαρξιακή αγωνία στον συγγραφέα. Τα
ίδια ερωτήματα προφανώς βασανίζουν και την Νάθενα, παρά τη διαφοροποίηση της εποχής
που ζουν και βεβαίως του φύλου τους. Ωστόσο, το μόνο σίγουρο είναι πως τα
παραπάνω ερωτήματα μας αφορούν όλους, ιδιαίτερα σε μια καμπή της ιστορίας όπου
η γυναικεία υπόσταση ξαναβυθίζεται στις πτυχώσεις μιας νέας αναδυόμενης, όσο
και παλιάς, πατριαρχίας. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο
Παπαδιαμάντης λοιπόν μας χάρισε ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που από τη μία φωτίζει
την ανάγκη για μετασχηματισμούς στις κοινωνικές δομές και στις ανθρώπινες
σχέσεις και από την άλλη την επιθυμία να συνταχθούμε στο κοινό του ανθρώπου,
μέσα από συνθέσεις κι όχι διαιρέσεις. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και
βέβαια αναδεικνύει αυτές τις ανάγκες με ένα φυσικό και ταυτόχρονα δραματικό
τόνο, με τον οποίο συντάσσεται και η σκηνοθετική και <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ερμηνευτική απόδοση της ταινίας. Σαν να θέλουν
και οι δύο -συγγραφέας και σκηνοθέτιδα- να αποδώσουν την τραγικότητα της
ανθρώπινης μοίρας όταν αυτή ξεφεύγει από τις φυσικές της νομοτέλειες. Όταν δηλαδή
η σύνδεση του ανθρώπου με το κοινωνικό του περιβάλλον παραβιάζει τη φυσικότητα
του κύκλου της ζωής και δημιουργεί κοινωνικές και ψυχικές παθογένειες. Η
αλήθεια του οπτικοποιημένου κειμένου διαπλάθεται μεταξύ αντικειμενικής
περιγραφής και υποκειμενικής εμπειρίας και συνθέτει έναν κόσμο αντιφάσεων,
επιβίωσης και υπαρξιακής μοναξιάς, κοινωνικής σκληρότητας και νοιαξίματος,
αγάπης και εθίμου, έρωτα και ανάγκης, κ.ο.κ.. Και μέσα σε αυτές τις αντιφάσεις
διατρέχει ως ενοποιητικός παράγοντας ο βαθύτερος ψυχισμός της Χαδούλας, καθώς
και το τραυματισμένο υπόβαθρο της κοινωνίας που σε ασυνείδητο επίπεδο αναζητά
λύσεις. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
Χαδούλα δημιουργεί, μεταξύ του ψυχισμού της και του συλλογικού ασυνείδητου, ένα
διάκενο στο οποίο φαντασιώνεται μια λυτρωτική εμπειρία, ισοδύναμη με την
καταλυτική μορφή της αγάπης. Σκοτώνει τα μικρά κορίτσια και νοηματοδοτεί αυτή
της την πράξη ως λυτρωτική αγάπη, για να τα γλιτώσει από την μοίρα τους, την
κοινή μοίρα των γυναικών της εποχής. Ο θάνατος εξυψώνει τους ανθρώπους στο ίδιο
σημείο, άρει τους διαχωρισμούς και τις διακρίσεις, δεν υπολογίζει τις
κοινωνικές κατασκευές και παραμερίζει τις συμβάσεις που φτιάχνουν οι άνθρωποι
για να επιβιώσουν. Στον θάνατο είμαστε όλοι ίδιοι, και είναι σαν να μοιάζει το
σκληρό του πρόσωπο πιο δίκαιο και πιο ανθρώπινο από τις ανθρώπινες κοινωνικές
κατασκευές. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ζωή
σαν θάνατος και θάνατος σαν λύτρωση, σαν το τίμημα δηλαδή για την απελευθέρωση.
<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μήπως
δεν είναι όμως σκληρή η ζωή και για τους άντρες; Μήπως δεν είναι κι εκείνοι
έρμαια μιας κοινωνίας πυκνής σε αντιφάσεις και διαχωρισμούς; Μήπως δεν είναι κι
εκείνοι υπόδουλοι των δικών τους ρόλων; Τους παρατηρείς στην ταινία να
κινούνται σαν βιολογικές οντότητες, αποστασιοποιημένοι από κάθε λογής
συναισθήματα. Τουλάχιστον οι γυναίκες υφαίνουν μεταξύ τους ένα δίκτυο
επικοινωνίας, στρεβλό βέβαια, αλλά υπαρκτό. Μέσω του οποίου «μαγειρεύουν» τα
πάθη τους και επιχειρούν να αντέξουν τις πίκρες και τις ματαιώσεις της ζωής τους.
Από την άλλη οι άντρες ως «κυρίαρχοι» των κοινωνικών δομών ασφυκτιούν μέσα στην
ισχύ τους και βιώνουν μια ανεξάντλητη υπαρξιακή μοναξιά. Μόνοι και
συναισθηματικά ευάλωτοι εργάζονται, τρώνε, πίνουν και κάνουν σεξ, συνθέτοντας
μια αποτρόπαια κοινωνική φιγούρα. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Οι
άντρες ζουν σε μια ψευδαίσθηση πως μπορούν να ορίσουν τη ζωή και τον θάνατο,
ενώ δεν είναι σε θέση να ορίσουν τα ίδια τους τα συναισθήματα. Και μέσα σε αυτή
την αντίληψη αντιλαμβάνονται τη γυναίκα ως μέσο συντήρησης και αναπαραγωγής κι
όχι σαν αλληλέγγυα πλάσματα στον αγώνα της επιβίωσης και της εξέλιξης των ίδιων
και των κοινωνιών τους. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Οι
άντρες βιώνουν μια ανελέητη πίεση που τους συνθλίβει στις μυλόπετρες της
επιβίωσης. Μοιάζουν σαν τις πέτρες και τα βράχια των βουνών του νησιού τους που
στέκονται αγέρωχα, σκληρά, μα και μοναχικά απέναντι στις αντιξοότητες του αέρα,
της βροχής και της κάψας του ήλιου. Οι άντρες εκείνης της γενιάς -όπως και
πολλοί άλλοι πολλών γενιών- στερούνται του χαδιού και της αγάπης που κουβαλά η
γυναίκα και η μητέρα. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το πετσί τους
γίνεται τραχύ για να αντέχει και η καρδιά τους σκληραίνει για να μπορούν να
γίνουν το πέρασμα προς την επιβίωση για όλη την οικογένεια. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Στην
ταινία δεν ξέρεις ποιον/α να πρωτολυπηθείς και για ποιο πράγμα να συμπονέσεις
πρώτα. Όλα κινούνται σε ένα δραματικό φόντο που αποκλείει τις απολαύσεις που
έχουν οι απλές ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις, το χάδι, η φροντίδα, ο έρωτας.
Άντρες και γυναίκες στον δρόμο μεταξύ θείας και ανθρώπινης ηθικής ανήμποροι να
αγαπήσουν ο ένας τον άλλο, στρέφονται με μανία ο ένας εναντίον του άλλου, σε
ένα κυριολεκτικό μα και φαντασιακό παιχνίδι επιβίωσης, από το οποίο όμως δεν
επιβιώνει κανείς δίχως να τραυματιστεί και να πληγεί συναισθηματικά ή/και
σωματικά. Το ίδιο πληγωμένο καθίσταται και το κοινωνικό σώμα, ένα σώμα που
κουβαλά στη ράχη του τις διακρίσεις και τους αποκλεισμούς που το ίδιο
δημιουργεί, σαν να νοσεί από μια αυτοάνοση ασθένεια. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το
παράδοξο με τις πατριαρχικές δομές είναι πως καταφέρνουν να δημιουργήσουν ένα
αέναο διαγενεακό τραύμα, το οποίο<span style="background: white; color: #050505;">
μεταλλάσσεται σε μίσος και σκληρότητα ή γίνεται σιωπή, στις περιπτώσεις που δεν
επουλωθεί. Σε κάθε περίπτωση στην ταινία αναδεικνύεται μεταξύ άλλων η
πολυπλοκότητα των ανθρώπινων σχέσεων και φωτίζονται κάποια από τα σύγχρονα
κοινωνικά προβλήματα, όπως μεταξύ άλλων η έμφυλη βία, η δύναμη των
προκαταλήψεων και η επιρροή που έχουν οι κοινωνικές<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>διεργασίες στους ανθρώπινους ψυχισμούς, η
μοναξιά στον γάμο, η φτώχια, κ.ο.κ.. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="background: white; color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">…Να τη δείτε άμεσα<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="background: white; color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>NHMAhttp://www.blogger.com/profile/07078563902879378639noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6901757320325491687.post-10823856210095845222023-12-10T14:23:00.000-08:002023-12-11T09:35:55.116-08:00Χάσμα γενεών ή "γεννήθηκα στον Βορρά, μεγάλωσες στον Νότο"<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwSqcO3ZJ5rRrhwVAThpaOdT_W23mXh1HcLDBxpkluL534iaGn0JAMGRFBLLuB0cFHKN6NYIbsmKnn5yc8t2QaqK1iFF5GiLitVAM8LE9niybNUfkuUAO-rwbEnzvzl6F35vv44_6LJU6aMoEIJU6x-Bto0RS9AKVz_G0wdm741BLDj-hDVdteyfnLWQs/s1492/IMG_0870.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1492" data-original-width="945" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwSqcO3ZJ5rRrhwVAThpaOdT_W23mXh1HcLDBxpkluL534iaGn0JAMGRFBLLuB0cFHKN6NYIbsmKnn5yc8t2QaqK1iFF5GiLitVAM8LE9niybNUfkuUAO-rwbEnzvzl6F35vv44_6LJU6aMoEIJU6x-Bto0RS9AKVz_G0wdm741BLDj-hDVdteyfnLWQs/w254-h400/IMG_0870.JPG" width="254" /></a></div>
<p style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Το νέο βιβλίο της Ελισάβετ Μπαρμπαλιού δεν χρειάζεται πολλές συστάσεις, δεδομένου πως η συγγραφέας έχει δώσει τα διαπιστευτήριά της ήδη με το μεγαλειώδες πρώτο της βιβλίο «η επιστροφή του άντρα». Ένα βιβλίο δώρο για την κατανόηση των ανθρωπίνων σχέσεων και του <span class="normaltextrun">ψυχισμού των αντρών. </span><span data-ccp-props="{"201341983":0,"335551550":6,"335551620":6,"335559738":80,"335559739":0,"335559740":276}" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="eop"></span> </span></p><p style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">
</p><p class="paragraph" paraeid="{8dd6aa06-dc72-46f2-8352-c2504ed28a9b}{174}" paraid="1880042225" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; line-height: 115%; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span data-contrast="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-variant-ligatures: none; user-select: text;" xml:lang="EL-GR"><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="normaltextrun">Πλέκοντας η συγγραφέας τις ψυχικές διεργασίες του άντρα και τώρα της γυναίκας υφαίνει το κοινωνικό υπόστρωμα και ζωγραφίζει ανάγλυφα την κοινωνική πραγματικότητα, σε όλες της τις διαστάσεις. </span></span></span><span data-ccp-props="{"201341983":0,"335551550":6,"335551620":6,"335559738":80,"335559739":0,"335559740":276}" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="eop"> </span></span></p><p style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">
</p><p class="paragraph" paraeid="{8dd6aa06-dc72-46f2-8352-c2504ed28a9b}{180}" paraid="976317071" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; line-height: 115%; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span data-contrast="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-variant-ligatures: none; user-select: text;" xml:lang="EL-GR"><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="normaltextrun">Θα ήταν επομένως αδικία να ξεδιπλώσουμε εδώ όλες αυτές τις διαστάσεις που καταγράφει η συγγραφέας ώστε να δώσουμε ένα κίνητρο στους αναγνώστες να το αναζητήσουν, κάνοντας απλώς κατανοητό πόσο χρήσιμο και ωφέλιμο θα είναι για αυτούς να το αναζητήσουν. </span></span></span><span data-ccp-props="{"201341983":0,"335551550":6,"335551620":6,"335559738":80,"335559739":0,"335559740":276}" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="eop"> </span></span></p><p style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">
</p><p class="paragraph" paraeid="{8dd6aa06-dc72-46f2-8352-c2504ed28a9b}{186}" paraid="444872085" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; line-height: 115%; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span data-contrast="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-variant-ligatures: none; user-select: text;" xml:lang="EL-GR"><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="normaltextrun">Οι</span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"> συγκλονιστικές σκέψεις </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">που ξεδιπλώνονται</span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"> </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">για όλα τα παραπάνω ζητήματα εξελίσσονται μέσα από </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">το μεγαλείο και τη μοναδικότητα της σχέσης μάνας – κόρης, κι </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">ο τρόπος που </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">υφαίν</span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">εται </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">αυτή η σχέση </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">στο βιβλίο </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">συνιστούν ένα μυητικό διάλογο τον</span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"> οποίο η συγγραφέας μας χαρίζει απλόχερα. Μια υπαρξιακή μα και καθημερινή συζήτηση μεταξύ δύο γυναικών που ξετυλίγουν τις ψυχές τους και τις ιστορίες τους. Η Ελισάβετ το κάνει με μαεστρία, σχεδόν σκηνοθετικά. Σε βάζει μέσα στο κείμενο σαν να παρακολουθείς ταινία, σαν να έχεις εκεί μπροστά σου τις πρωταγωνίστριες.
Κι όχι μόνο αυτές. Μπροστά σου περνούν τα μοτίβα, τα στερεότυπα, οι πεποιθήσεις. Το υπόβαθρο της αφήγησης ξετυλίγεται σε ιστορικό φόντο. Η γενεαλογία, η κουλτούρα, η ιδεολογία και οι κοινωνικές συνθήκες διαπερνούν τους </span><span background-position-x:0="" background-position-y:100="" base64="" border-bottom:transparent="" data:image="" pd94bwwgdmvyc2lvbj0ims4wiiblbmnvzgluzz0ivvrgltgipz4kphn2zyb3awr0ad0inxb4iibozwlnahq9ijrwecigdmlld0jved0imcawidugncigdmvyc2lvbj0ims4xiib4bwxucz0iahr0cdovl3d3dy53my5vcmcvmjawmc9zdmciihhtbg5zonhsaw5rpsjodhrwoi8vd3d3lnczlm9yzy8xotk5l3hsaw5rij4kicagidwhls0gr2vuzxjhdg9yoibta2v0y2ggntyumiaoode2nzipic0gahr0chm6ly9za2v0y2guy29tic0tpgogicagphrpdgxlpnnwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlpc90axrszt4kicagidxkzxnjpknyzwf0zwqgd2l0acbta2v0y2gupc9kzxnjpgogicagpgcgawq9ikzsywdziibzdhjva2u9im5vbmuiihn0cm9rzs13awr0ad0imsigzmlsbd0ibm9uzsigzmlsbc1ydwxlpsjldmvub2rkij4kicagicagica8zyb0cmfuc2zvcm09inryyw5zbgf0zsgtmtaxmc4wmdawmdasic0yotyumdawmdawksigawq9innwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlij4kicagicagicagicagpgcgdhjhbnnmb3jtpsj0cmfuc2xhdguomtaxmc4wmdawmdasidi5ni4wmdawmdapij4kicagicagicagicagicagidxwyxroigq9ik0wldmgqzeumjusmyaxlji1ldegmi41ldegqzmunzusmsazljc1ldmgnswziibpzd0iugf0acigc3ryb2tlpsijruiwmdawiibzdhjva2utd2lkdgg9ijeipjwvcgf0ad4kicagicagicagicagicagidxyzwn0iglkpsjszwn0yw5nbguiihg9ijaiihk9ijaiihdpzhropsi1iibozwlnahq9ijqipjwvcmvjdd4kicagicagicagicagpc9npgogicagicagidwvzz4kicagidwvzz4kpc9zdmc="" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-image: var(--urlSpellingErrorV2, url(; user-select: text;" svg="" xml="">ψυχισμούς </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">των γυναικών και καθορίζουν τους ρόλους και τις συμπεριφορές τους. Οι γυναίκες είναι πλάσματα του καιρού. Διαμορφώνονται κι αυτές μέσα στο ζυμωτήριο των συνθηκών και της ιστορικότητας των γεγονότων. Πλάσματα ίσως αδικημένα μα και δυνατά, πλάσματα όμορφα και γερά μα και υποτιμημένα, πλάσματα σύνθετα, πολύπλοκα μα και συρρικνωμένα από την ιστορία. </span></span></span><span data-ccp-props="{"201341983":0,"335551550":6,"335551620":6,"335559738":80,"335559739":0,"335559740":276}" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="eop"> </span></span></p><p style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">
</p><p class="paragraph" paraeid="{8dd6aa06-dc72-46f2-8352-c2504ed28a9b}{222}" paraid="1560830005" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; line-height: 115%; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span data-contrast="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-variant-ligatures: none; user-select: text;" xml:lang="EL-GR"><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="normaltextrun">Οι γυναίκες κρατούν στο χέρι τους τη ζωή και το θάνατο, αυτές γεννούν κι αυτές χαιρετούν τον άνθρωπο. Η δύναμη της ζωής και του θανάτου είναι </span><span background-position-x:0="" background-position-y:100="" base64="" border-bottom:transparent="" data:image="" pd94bwwgdmvyc2lvbj0ims4wiiblbmnvzgluzz0ivvrgltgipz4kphn2zyb3awr0ad0inxb4iibozwlnahq9ijrwecigdmlld0jved0imcawidugncigdmvyc2lvbj0ims4xiib4bwxucz0iahr0cdovl3d3dy53my5vcmcvmjawmc9zdmciihhtbg5zonhsaw5rpsjodhrwoi8vd3d3lnczlm9yzy8xotk5l3hsaw5rij4kicagidwhls0gr2vuzxjhdg9yoibta2v0y2ggntyumiaoode2nzipic0gahr0chm6ly9za2v0y2guy29tic0tpgogicagphrpdgxlpnnwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlpc90axrszt4kicagidxkzxnjpknyzwf0zwqgd2l0acbta2v0y2gupc9kzxnjpgogicagpgcgawq9ikzsywdziibzdhjva2u9im5vbmuiihn0cm9rzs13awr0ad0imsigzmlsbd0ibm9uzsigzmlsbc1ydwxlpsjldmvub2rkij4kicagicagica8zyb0cmfuc2zvcm09inryyw5zbgf0zsgtmtaxmc4wmdawmdasic0yotyumdawmdawksigawq9innwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlij4kicagicagicagicagpgcgdhjhbnnmb3jtpsj0cmfuc2xhdguomtaxmc4wmdawmdasidi5ni4wmdawmdapij4kicagicagicagicagicagidxwyxroigq9ik0wldmgqzeumjusmyaxlji1ldegmi41ldegqzmunzusmsazljc1ldmgnswziibpzd0iugf0acigc3ryb2tlpsijruiwmdawiibzdhjva2utd2lkdgg9ijeipjwvcgf0ad4kicagicagicagicagicagidxyzwn0iglkpsjszwn0yw5nbguiihg9ijaiihk9ijaiihdpzhropsi1iibozwlnahq9ijqipjwvcmvjdd4kicagicagicagicagpc9npgogicagicagidwvzz4kicagidwvzz4kpc9zdmc="" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-image: var(--urlSpellingErrorV2, url(; user-select: text;" svg="" xml="">σφυρηλατημένη </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">μέσα της από γενιές πίσω. Μα ο πολεμοχαρής </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">κόσμος δεν άφησε να φανούν τούτες οι αρετές. Υπερίσχυσε η </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">σωματική </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">ρώμη, </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">η βία, </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">ο πόλεμος. </span></span></span><span data-ccp-props="{"201341983":0,"335551550":6,"335551620":6,"335559738":80,"335559739":0,"335559740":276}" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="eop"> </span></span></p><p style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">
</p><p class="paragraph" paraeid="{8dd6aa06-dc72-46f2-8352-c2504ed28a9b}{242}" paraid="231444408" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; line-height: 115%; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span data-contrast="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-variant-ligatures: none; user-select: text;" xml:lang="EL-GR"><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="normaltextrun">Οι γυναίκες έχουν στη ράχη τους τα τραύματα αυτού του κόσμου και μοιάζουν σαν να κρατούν σφιχτά μια αλυσίδα που τα κουβαλά από κρίκο σε κρίκο από γενιά σε γενιά. </span></span></span><span data-ccp-props="{"201341983":0,"335551550":6,"335551620":6,"335559738":80,"335559739":0,"335559740":276}" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="eop"> </span></span><o:p></o:p></p><p style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">
</p><p class="paragraph" paraeid="{8dd6aa06-dc72-46f2-8352-c2504ed28a9b}{248}" paraid="1581563985" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; line-height: 115%; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span data-contrast="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-variant-ligatures: none; user-select: text;" xml:lang="EL-GR"><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="normaltextrun">Από γενιά σε γενιά λοιπόν είναι η φράση που διατρέχει το βιβλίο, το </span><span background-position-x:0="" background-position-y:100="" base64="" border-bottom:transparent="" data:image="" pd94bwwgdmvyc2lvbj0ims4wiiblbmnvzgluzz0ivvrgltgipz4kphn2zyb3awr0ad0inxb4iibozwlnahq9ijrwecigdmlld0jved0imcawidugncigdmvyc2lvbj0ims4xiib4bwxucz0iahr0cdovl3d3dy53my5vcmcvmjawmc9zdmciihhtbg5zonhsaw5rpsjodhrwoi8vd3d3lnczlm9yzy8xotk5l3hsaw5rij4kicagidwhls0gr2vuzxjhdg9yoibta2v0y2ggntyumiaoode2nzipic0gahr0chm6ly9za2v0y2guy29tic0tpgogicagphrpdgxlpnnwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlpc90axrszt4kicagidxkzxnjpknyzwf0zwqgd2l0acbta2v0y2gupc9kzxnjpgogicagpgcgawq9ikzsywdziibzdhjva2u9im5vbmuiihn0cm9rzs13awr0ad0imsigzmlsbd0ibm9uzsigzmlsbc1ydwxlpsjldmvub2rkij4kicagicagica8zyb0cmfuc2zvcm09inryyw5zbgf0zsgtmtaxmc4wmdawmdasic0yotyumdawmdawksigawq9innwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlij4kicagicagicagicagpgcgdhjhbnnmb3jtpsj0cmfuc2xhdguomtaxmc4wmdawmdasidi5ni4wmdawmdapij4kicagicagicagicagicagidxwyxroigq9ik0wldmgqzeumjusmyaxlji1ldegmi41ldegqzmunzusmsazljc1ldmgnswziibpzd0iugf0acigc3ryb2tlpsijruiwmdawiibzdhjva2utd2lkdgg9ijeipjwvcgf0ad4kicagicagicagicagicagidxyzwn0iglkpsjszwn0yw5nbguiihg9ijaiihk9ijaiihdpzhropsi1iibozwlnahq9ijqipjwvcmvjdd4kicagicagicagicagpc9npgogicagicagidwvzz4kicagidwvzz4kpc9zdmc="" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-image: var(--urlSpellingErrorV2, url(; user-select: text;" svg="" xml="">διαγενεακό </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">τραύμα, οι συνέχειες και ασυνέχειες της ιστορίας, αυτά που πήραμε κι αυτά που δώσαμε. </span></span></span><span data-ccp-props="{"201341983":0,"335551550":6,"335551620":6,"335559738":80,"335559739":0,"335559740":276}" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="eop"> </span></span></p><p style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">
</p><p class="paragraph" paraeid="{2d935ecc-ea14-4df2-a27f-4f3003cc46db}{3}" paraid="679301299" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; line-height: 115%; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span data-contrast="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-variant-ligatures: none; user-select: text;" xml:lang="EL-GR"><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="normaltextrun">Θα σας πω ένα παράδοξο στοιχείο που σκοντάφτει στο χάσμα. Και γιατί παράδοξο, ίσως γιατί ο κόσμος μας είναι πλέον παράδοξος.</span></span></span><span data-ccp-props="{"201341983":0,"335551550":6,"335551620":6,"335559738":80,"335559739":0,"335559740":276}" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="eop"> </span></span><o:p></o:p></p><p style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span data-contrast="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-variant-ligatures: none; user-select: text;" xml:lang="EL-GR"><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="normaltextrun">Ακούστε λοιπόν:</span></span></span><span data-ccp-props="{"201341983":0,"335551550":6,"335551620":6,"335559738":80,"335559739":0,"335559740":276}" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="eop"> </span></span></p><p class="paragraph" paraeid="{2d935ecc-ea14-4df2-a27f-4f3003cc46db}{15}" paraid="1431647385" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; line-height: 115%; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span data-contrast="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-variant-ligatures: none; user-select: text;" xml:lang="EL-GR"><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="normaltextrun">Συνηθίζετε στον δυτικό κόσμο, στις ανεπτυγμένες ας πούμε ΗΠΑ οι γονείς να δίνουν στα παιδιά τους </span><span background-position-x:0="" background-position-y:100="" base64="" border-bottom:transparent="" data:image="" pd94bwwgdmvyc2lvbj0ims4wiiblbmnvzgluzz0ivvrgltgipz4kphn2zyb3awr0ad0inxb4iibozwlnahq9ijrwecigdmlld0jved0imcawidugncigdmvyc2lvbj0ims4xiib4bwxucz0iahr0cdovl3d3dy53my5vcmcvmjawmc9zdmciihhtbg5zonhsaw5rpsjodhrwoi8vd3d3lnczlm9yzy8xotk5l3hsaw5rij4kicagidwhls0gr2vuzxjhdg9yoibta2v0y2ggntyumiaoode2nzipic0gahr0chm6ly9za2v0y2guy29tic0tpgogicagphrpdgxlpnnwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlpc90axrszt4kicagidxkzxnjpknyzwf0zwqgd2l0acbta2v0y2gupc9kzxnjpgogicagpgcgawq9ikzsywdziibzdhjva2u9im5vbmuiihn0cm9rzs13awr0ad0imsigzmlsbd0ibm9uzsigzmlsbc1ydwxlpsjldmvub2rkij4kicagicagica8zyb0cmfuc2zvcm09inryyw5zbgf0zsgtmtaxmc4wmdawmdasic0yotyumdawmdawksigawq9innwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlij4kicagicagicagicagpgcgdhjhbnnmb3jtpsj0cmfuc2xhdguomtaxmc4wmdawmdasidi5ni4wmdawmdapij4kicagicagicagicagicagidxwyxroigq9ik0wldmgqzeumjusmyaxlji1ldegmi41ldegqzmunzusmsazljc1ldmgnswziibpzd0iugf0acigc3ryb2tlpsijruiwmdawiibzdhjva2utd2lkdgg9ijeipjwvcgf0ad4kicagicagicagicagicagidxyzwn0iglkpsjszwn0yw5nbguiihg9ijaiihk9ijaiihdpzhropsi1iibozwlnahq9ijqipjwvcmvjdd4kicagicagicagicagpc9npgogicagicagidwvzz4kicagidwvzz4kpc9zdmc="" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-image: var(--urlSpellingErrorV2, url(; user-select: text;" svg="" xml="">μελατονίνη </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">προκειμένου να κοιμηθούν. Ο σύγχρονος αγχωτικός τρόπος ζωής, η υπερδιέγερση του ανθρώπινου εγκεφάλου και ψυχισμού από τις πολλές κι ασύνδετες πληροφορίες και σαφώς η φωτεινότητα της οθόνης δεν επιτρέπουν στα παιδιά και στους νέους έναν ήσυχο ύπνο. </span></span></span><span data-ccp-props="{"201341983":0,"335551550":6,"335551620":6,"335559738":80,"335559739":0,"335559740":276}" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="eop"> </span></span></p><p style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">
</p><p class="paragraph" paraeid="{2d935ecc-ea14-4df2-a27f-4f3003cc46db}{25}" paraid="1087355036" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; line-height: 115%; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span data-contrast="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-variant-ligatures: none; user-select: text;" xml:lang="EL-GR"><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="normaltextrun">Από το «κοιμήσου αγγελούδι μου και κάνε νάνι </span><span background-position-x:0="" background-position-y:100="" base64="" border-bottom:transparent="" data:image="" pd94bwwgdmvyc2lvbj0ims4wiiblbmnvzgluzz0ivvrgltgipz4kphn2zyb3awr0ad0inxb4iibozwlnahq9ijrwecigdmlld0jved0imcawidugncigdmvyc2lvbj0ims4xiib4bwxucz0iahr0cdovl3d3dy53my5vcmcvmjawmc9zdmciihhtbg5zonhsaw5rpsjodhrwoi8vd3d3lnczlm9yzy8xotk5l3hsaw5rij4kicagidwhls0gr2vuzxjhdg9yoibta2v0y2ggntyumiaoode2nzipic0gahr0chm6ly9za2v0y2guy29tic0tpgogicagphrpdgxlpnnwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlpc90axrszt4kicagidxkzxnjpknyzwf0zwqgd2l0acbta2v0y2gupc9kzxnjpgogicagpgcgawq9ikzsywdziibzdhjva2u9im5vbmuiihn0cm9rzs13awr0ad0imsigzmlsbd0ibm9uzsigzmlsbc1ydwxlpsjldmvub2rkij4kicagicagica8zyb0cmfuc2zvcm09inryyw5zbgf0zsgtmtaxmc4wmdawmdasic0yotyumdawmdawksigawq9innwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlij4kicagicagicagicagpgcgdhjhbnnmb3jtpsj0cmfuc2xhdguomtaxmc4wmdawmdasidi5ni4wmdawmdapij4kicagicagicagicagicagidxwyxroigq9ik0wldmgqzeumjusmyaxlji1ldegmi41ldegqzmunzusmsazljc1ldmgnswziibpzd0iugf0acigc3ryb2tlpsijruiwmdawiibzdhjva2utd2lkdgg9ijeipjwvcgf0ad4kicagicagicagicagicagidxyzwn0iglkpsjszwn0yw5nbguiihg9ijaiihk9ijaiihdpzhropsi1iibozwlnahq9ijqipjwvcmvjdd4kicagicagicagicagpc9npgogicagicagidwvzz4kicagidwvzz4kpc9zdmc="" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-image: var(--urlSpellingErrorV2, url(; user-select: text;" svg="" xml="">νάνι</span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">» φτάσαμε στο πάρε </span><span background-position-x:0="" background-position-y:100="" base64="" border-bottom:transparent="" data:image="" pd94bwwgdmvyc2lvbj0ims4wiiblbmnvzgluzz0ivvrgltgipz4kphn2zyb3awr0ad0inxb4iibozwlnahq9ijrwecigdmlld0jved0imcawidugncigdmvyc2lvbj0ims4xiib4bwxucz0iahr0cdovl3d3dy53my5vcmcvmjawmc9zdmciihhtbg5zonhsaw5rpsjodhrwoi8vd3d3lnczlm9yzy8xotk5l3hsaw5rij4kicagidwhls0gr2vuzxjhdg9yoibta2v0y2ggntyumiaoode2nzipic0gahr0chm6ly9za2v0y2guy29tic0tpgogicagphrpdgxlpnnwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlpc90axrszt4kicagidxkzxnjpknyzwf0zwqgd2l0acbta2v0y2gupc9kzxnjpgogicagpgcgawq9ikzsywdziibzdhjva2u9im5vbmuiihn0cm9rzs13awr0ad0imsigzmlsbd0ibm9uzsigzmlsbc1ydwxlpsjldmvub2rkij4kicagicagica8zyb0cmfuc2zvcm09inryyw5zbgf0zsgtmtaxmc4wmdawmdasic0yotyumdawmdawksigawq9innwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlij4kicagicagicagicagpgcgdhjhbnnmb3jtpsj0cmfuc2xhdguomtaxmc4wmdawmdasidi5ni4wmdawmdapij4kicagicagicagicagicagidxwyxroigq9ik0wldmgqzeumjusmyaxlji1ldegmi41ldegqzmunzusmsazljc1ldmgnswziibpzd0iugf0acigc3ryb2tlpsijruiwmdawiibzdhjva2utd2lkdgg9ijeipjwvcgf0ad4kicagicagicagicagicagidxyzwn0iglkpsjszwn0yw5nbguiihg9ijaiihk9ijaiihdpzhropsi1iibozwlnahq9ijqipjwvcmvjdd4kicagicagicagicagpc9npgogicagicagidwvzz4kicagidwvzz4kpc9zdmc="" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-image: var(--urlSpellingErrorV2, url(; user-select: text;" svg="" xml="">μελατονίνη </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">μπας και κοιμηθείς… αυτό κι αν συνιστά χάσμα μεταξύ της τωρινής γενιάς και των προηγούμενων. </span></span></span><span data-ccp-props="{"201341983":0,"335551550":6,"335551620":6,"335559738":80,"335559739":0,"335559740":276}" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="eop"> </span></span></p><p style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">
</p><p class="paragraph" paraeid="{2d935ecc-ea14-4df2-a27f-4f3003cc46db}{39}" paraid="2078935332" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; line-height: 115%; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span data-contrast="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-variant-ligatures: none; user-select: text;" xml:lang="EL-GR"><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="normaltextrun">Η γιαγιά που έλεγε παραμύθια, τα παιδιά που κοιμόντουσαν στο ίδιο δωμάτιο που οι ενήλικες έλεγαν ιστορίες, η μητέρα που είχε όλο τον χρόνο να σκύψει πάνω από το παιδί και να το νανουρίσει, διαβάζοντας παραμύθια και ψιθυρίζοντας ιστορίες και τραγουδάκια, μοιάζουν πλέον σαν μακρινές αναμνήσεις. Η οθόνη παίζει τον αντίστοιχο ρόλο της γιαγιάς, της μητέρας, του μύθου και της ιστορίας. </span></span></span><span data-ccp-props="{"201341983":0,"335551550":6,"335551620":6,"335559738":80,"335559739":0,"335559740":276}" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="eop"> </span></span></p><p style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">
</p><p class="paragraph" paraeid="{2d935ecc-ea14-4df2-a27f-4f3003cc46db}{45}" paraid="1550691693" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; line-height: 115%; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span data-contrast="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-variant-ligatures: none; user-select: text;" xml:lang="EL-GR"><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="normaltextrun">Μοιάζει </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">οι</span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"> ανθρώπινες σχέσεις να ορίζονται πλέον από τις εξωτερικές τους συνιστώσες και πάντα να </span><span background-position-x:0="" background-position-y:100="" base64="" border-bottom:transparent="" data:image="" pd94bwwgdmvyc2lvbj0ims4wiiblbmnvzgluzz0ivvrgltgipz4kphn2zyb3awr0ad0inxb4iibozwlnahq9ijrwecigdmlld0jved0imcawidugncigdmvyc2lvbj0ims4xiib4bwxucz0iahr0cdovl3d3dy53my5vcmcvmjawmc9zdmciihhtbg5zonhsaw5rpsjodhrwoi8vd3d3lnczlm9yzy8xotk5l3hsaw5rij4kicagidwhls0gr2vuzxjhdg9yoibta2v0y2ggntyumiaoode2nzipic0gahr0chm6ly9za2v0y2guy29tic0tpgogicagphrpdgxlpnnwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlpc90axrszt4kicagidxkzxnjpknyzwf0zwqgd2l0acbta2v0y2gupc9kzxnjpgogicagpgcgawq9ikzsywdziibzdhjva2u9im5vbmuiihn0cm9rzs13awr0ad0imsigzmlsbd0ibm9uzsigzmlsbc1ydwxlpsjldmvub2rkij4kicagicagica8zyb0cmfuc2zvcm09inryyw5zbgf0zsgtmtaxmc4wmdawmdasic0yotyumdawmdawksigawq9innwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlij4kicagicagicagicagpgcgdhjhbnnmb3jtpsj0cmfuc2xhdguomtaxmc4wmdawmdasidi5ni4wmdawmdapij4kicagicagicagicagicagidxwyxroigq9ik0wldmgqzeumjusmyaxlji1ldegmi41ldegqzmunzusmsazljc1ldmgnswziibpzd0iugf0acigc3ryb2tlpsijruiwmdawiibzdhjva2utd2lkdgg9ijeipjwvcgf0ad4kicagicagicagicagicagidxyzwn0iglkpsjszwn0yw5nbguiihg9ijaiihk9ijaiihdpzhropsi1iibozwlnahq9ijqipjwvcmvjdd4kicagicagicagicagpc9npgogicagicagidwvzz4kicagidwvzz4kpc9zdmc="" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-image: var(--urlSpellingErrorV2, url(; user-select: text;" svg="" xml="">διαμεσολαβούνται </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">από κάτι </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">που συμβαίνει </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">έξω από αυτές, </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">όπως </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">στην περίπτωση της </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">χρήσης </span><span background-position-x:0="" background-position-y:100="" base64="" border-bottom:transparent="" data:image="" pd94bwwgdmvyc2lvbj0ims4wiiblbmnvzgluzz0ivvrgltgipz4kphn2zyb3awr0ad0inxb4iibozwlnahq9ijrwecigdmlld0jved0imcawidugncigdmvyc2lvbj0ims4xiib4bwxucz0iahr0cdovl3d3dy53my5vcmcvmjawmc9zdmciihhtbg5zonhsaw5rpsjodhrwoi8vd3d3lnczlm9yzy8xotk5l3hsaw5rij4kicagidwhls0gr2vuzxjhdg9yoibta2v0y2ggntyumiaoode2nzipic0gahr0chm6ly9za2v0y2guy29tic0tpgogicagphrpdgxlpnnwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlpc90axrszt4kicagidxkzxnjpknyzwf0zwqgd2l0acbta2v0y2gupc9kzxnjpgogicagpgcgawq9ikzsywdziibzdhjva2u9im5vbmuiihn0cm9rzs13awr0ad0imsigzmlsbd0ibm9uzsigzmlsbc1ydwxlpsjldmvub2rkij4kicagicagica8zyb0cmfuc2zvcm09inryyw5zbgf0zsgtmtaxmc4wmdawmdasic0yotyumdawmdawksigawq9innwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlij4kicagicagicagicagpgcgdhjhbnnmb3jtpsj0cmfuc2xhdguomtaxmc4wmdawmdasidi5ni4wmdawmdapij4kicagicagicagicagicagidxwyxroigq9ik0wldmgqzeumjusmyaxlji1ldegmi41ldegqzmunzusmsazljc1ldmgnswziibpzd0iugf0acigc3ryb2tlpsijruiwmdawiibzdhjva2utd2lkdgg9ijeipjwvcgf0ad4kicagicagicagicagicagidxyzwn0iglkpsjszwn0yw5nbguiihg9ijaiihk9ijaiihdpzhropsi1iibozwlnahq9ijqipjwvcmvjdd4kicagicagicagicagpc9npgogicagicagidwvzz4kicagidwvzz4kpc9zdmc="" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-image: var(--urlSpellingErrorV2, url(; user-select: text;" svg="" xml="">μελατονίνης </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">που </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">έρχεται απ’ έξω (από την επιστήμη ή την πολιτική ή από οπουδήποτε αλλού)</span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"> να υποκαταστήσει το ανθρώπινο χάδι και τον ανθρώπινο λόγο…</span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"> </span></span></span><span data-ccp-props="{"201341983":0,"335551550":6,"335551620":6,"335559738":80,"335559739":0,"335559740":276}" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="eop"> </span></span></p><p style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">
</p><p class="paragraph" paraeid="{2d935ecc-ea14-4df2-a27f-4f3003cc46db}{79}" paraid="1990400120" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; line-height: 115%; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span data-contrast="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-variant-ligatures: none; user-select: text;" xml:lang="EL-GR"><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="normaltextrun">Το χάσμα των γενεών που αποτελεί τον πυρήνα αυτού του βιβλίου από το οποίο εξελίσσονται κυκλικά όλες οι παράμετροι των ανθρωπίνων </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">σχέσεων, αποτελεί μια αναγκαία και ουσιαστική συνθήκη, προκειμένου να υπάρχει εξέλιξη. Η ανάγκη και η επιθυμία των νέων για διαφοροποίηση οδηγεί στην σύγκρουση με το παλιό και στην ονειροπόληση του καινούργιου. Δίχως το κενό του χάσματος δεν
υπάρχει μετάβαση. </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">Ωστόσο πάντα ο κίνδυνος είναι να παραμείνουμε περισσότερο από όσο αντέχουμε στο κενό και να χάσουμε την δημιουργικότητά μας, να μείνουμε εκεί βαλτωμένοι. </span></span></span><span data-ccp-props="{"201341983":0,"335551550":6,"335551620":6,"335559738":80,"335559739":0,"335559740":276}" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="eop"> </span></span></p><p style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">
</p><p class="paragraph" paraeid="{2d935ecc-ea14-4df2-a27f-4f3003cc46db}{89}" paraid="310773694" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; line-height: 115%; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span data-contrast="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-variant-ligatures: none; user-select: text;" xml:lang="EL-GR"><span background-position-x:0="" background-position-y:100="" base64="" border-bottom:transparent="" data:image="" pd94bwwgdmvyc2lvbj0ims4wiiblbmnvzgluzz0ivvrgltgipz4kphn2zyb3awr0ad0inxb4iibozwlnahq9ijrwecigdmlld0jved0imcawidugncigdmvyc2lvbj0ims4xiib4bwxucz0iahr0cdovl3d3dy53my5vcmcvmjawmc9zdmciihhtbg5zonhsaw5rpsjodhrwoi8vd3d3lnczlm9yzy8xotk5l3hsaw5rij4kicagidwhls0gr2vuzxjhdg9yoibta2v0y2ggntyumiaoode2nzipic0gahr0chm6ly9za2v0y2guy29tic0tpgogicagphrpdgxlpnnwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlpc90axrszt4kicagidxkzxnjpknyzwf0zwqgd2l0acbta2v0y2gupc9kzxnjpgogicagpgcgawq9ikzsywdziibzdhjva2u9im5vbmuiihn0cm9rzs13awr0ad0imsigzmlsbd0ibm9uzsigzmlsbc1ydwxlpsjldmvub2rkij4kicagicagica8zyb0cmfuc2zvcm09inryyw5zbgf0zsgtmtaxmc4wmdawmdasic0yotyumdawmdawksigawq9innwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlij4kicagicagicagicagpgcgdhjhbnnmb3jtpsj0cmfuc2xhdguomtaxmc4wmdawmdasidi5ni4wmdawmdapij4kicagicagicagicagicagidxwyxroigq9ik0wldmgqzeumjusmyaxlji1ldegmi41ldegqzmunzusmsazljc1ldmgnswziibpzd0iugf0acigc3ryb2tlpsijruiwmdawiibzdhjva2utd2lkdgg9ijeipjwvcgf0ad4kicagicagicagicagicagidxyzwn0iglkpsjszwn0yw5nbguiihg9ijaiihk9ijaiihdpzhropsi1iibozwlnahq9ijqipjwvcmvjdd4kicagicagicagicagpc9npgogicagicagidwvzz4kicagidwvzz4kpc9zdmc="" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-image: var(--urlSpellingErrorV2, url(; user-select: text;" svg="" xml=""><span class="normaltextrun">Γιαυτό</span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"> μεταξύ άλλων έχουμε ανάγκη από τέτοιου είδους βιβλία, τα οποία φωτίζουν τον δρόμο για την συνέχεια της πορείας μας…</span></span></span><span data-ccp-props="{"201341983":0,"335551550":6,"335551620":6,"335559738":80,"335559739":0,"335559740":276}" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="eop"> </span></span></p><p style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">
</p><p class="paragraph" paraeid="{2d935ecc-ea14-4df2-a27f-4f3003cc46db}{101}" paraid="58548587" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; line-height: 115%; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span data-contrast="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-variant-ligatures: none; user-select: text;" xml:lang="EL-GR"><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="normaltextrun">Η Ελισάβετ λοιπόν σε αυτό το βιβλίο, όπως και στο προηγούμενο, χρησιμοποιεί άμεσο λόγο και είναι πολύ γενναιόδωρη με τους αναγνώστες της, μην σας τρομάζει επομένως ο όγκος του βιβλίου, θεωρήστε το ένα δείγμα της </span><span background-position-x:0="" background-position-y:100="" base64="" border-bottom:transparent="" data:image="" pd94bwwgdmvyc2lvbj0ims4wiiblbmnvzgluzz0ivvrgltgipz4kphn2zyb3awr0ad0inxb4iibozwlnahq9ijrwecigdmlld0jved0imcawidugncigdmvyc2lvbj0ims4xiib4bwxucz0iahr0cdovl3d3dy53my5vcmcvmjawmc9zdmciihhtbg5zonhsaw5rpsjodhrwoi8vd3d3lnczlm9yzy8xotk5l3hsaw5rij4kicagidwhls0gr2vuzxjhdg9yoibta2v0y2ggntyumiaoode2nzipic0gahr0chm6ly9za2v0y2guy29tic0tpgogicagphrpdgxlpnnwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlpc90axrszt4kicagidxkzxnjpknyzwf0zwqgd2l0acbta2v0y2gupc9kzxnjpgogicagpgcgawq9ikzsywdziibzdhjva2u9im5vbmuiihn0cm9rzs13awr0ad0imsigzmlsbd0ibm9uzsigzmlsbc1ydwxlpsjldmvub2rkij4kicagicagica8zyb0cmfuc2zvcm09inryyw5zbgf0zsgtmtaxmc4wmdawmdasic0yotyumdawmdawksigawq9innwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlij4kicagicagicagicagpgcgdhjhbnnmb3jtpsj0cmfuc2xhdguomtaxmc4wmdawmdasidi5ni4wmdawmdapij4kicagicagicagicagicagidxwyxroigq9ik0wldmgqzeumjusmyaxlji1ldegmi41ldegqzmunzusmsazljc1ldmgnswziibpzd0iugf0acigc3ryb2tlpsijruiwmdawiibzdhjva2utd2lkdgg9ijeipjwvcgf0ad4kicagicagicagicagicagidxyzwn0iglkpsjszwn0yw5nbguiihg9ijaiihk9ijaiihdpzhropsi1iibozwlnahq9ijqipjwvcmvjdd4kicagicagicagicagpc9npgogicagicagidwvzz4kicagidwvzz4kpc9zdmc="" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-image: var(--urlSpellingErrorV2, url(; user-select: text;" svg="" xml="">δοτικότητάς </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">της και της βαθιάς της επιθυμίας να μοιράζεται. </span></span></span><span data-ccp-props="{"201341983":0,"335551550":6,"335551620":6,"335559738":80,"335559739":0,"335559740":276}" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="eop"> </span></span></p><p style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">
</p><p class="paragraph" paraeid="{2d935ecc-ea14-4df2-a27f-4f3003cc46db}{111}" paraid="2081354029" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; line-height: 115%; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span data-contrast="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-variant-ligatures: none; user-select: text;" xml:lang="EL-GR"><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="normaltextrun">Δεν μένει στη θέση του ειδικού και μας μιλάει από καρδιάς ενώ παράλληλα οι πληροφορίες και οι γνώσεις που μας μεταφέρει είναι φιλτραρισμένες μέσα από το βλέμμα της ειδικού.</span></span></span><span data-ccp-props="{"201341983":0,"335551550":6,"335551620":6,"335559738":80,"335559739":0,"335559740":276}" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="eop"> </span></span></p><p class="paragraph" paraeid="{2d935ecc-ea14-4df2-a27f-4f3003cc46db}{111}" paraid="2081354029" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; line-height: 115%; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span data-ccp-props="{"201341983":0,"335551550":6,"335551620":6,"335559738":80,"335559739":0,"335559740":276}" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="eop"><br /></span></span></p><p class="paragraph" paraeid="{2d935ecc-ea14-4df2-a27f-4f3003cc46db}{121}" paraid="504951487" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; line-height: 115%; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span data-contrast="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-variant-ligatures: none; user-select: text;" xml:lang="EL-GR"><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="normaltextrun">Θα προσπαθήσω επιγραμματικά και τσιγκούνικα να μεταφέρω κάποια από τα λεγόμενα του βιβλίου: </span></span></span><span data-ccp-props="{"201341983":0,"335551550":6,"335551620":6,"335559738":80,"335559739":0,"335559740":276}" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="eop"> </span></span></p><p style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">
</p><p class="paragraph" paraeid="{2d935ecc-ea14-4df2-a27f-4f3003cc46db}{127}" paraid="1042635804" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; line-height: 115%; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span data-contrast="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-variant-ligatures: none; user-select: text;" xml:lang="EL-GR"><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="normaltextrun">Οι συνειδητοποιήσεις για τον εαυτό μας, για τις επιλογές μας και για τις αποφάσεις μας είναι το βασικό κριτήριο για μα συνειδητοποιημένη ζωή. Καμιά φορά δεν έχει τόση σημασία το γίγνεσθαι των πραγμάτων αλλά πως φτάσαμε ως εκεί και πόσο αυθεντικά καταφέρνουμε να ζούμε μέσα </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">σε
αυτό </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">το γίγνεσθαι των πραγμάτων. Η συγγραφέας μιλά σχεδόν αυτοβιογραφικά και μέσα τόσο από την κατάδυση στον εαυτό, όσο και από την διαλεκτική </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">σχέση </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">με την κόρη μας μεταφέρει τον πλούτο που κουβαλούν οι εμπειρίες όταν μετουσιώνονται σε γνώση</span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">, γιατί δίχως γνώση η άνθρωποι οδηγούνται σε απόγνωση, την βάση όλων των ψυχικών ασθενειών</span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">.
Λέει η συγγραφέας «Θα σου δείξω κι εγώ τις δικές μου πληγές και τα τρόπαια μο</span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">υ. Αυτά που μου κληροδότησε η γιαγιά σου και αυτά που απέκτησα μόνη μου, με κόπο και προσπάθεια. Πολλά από αυτά τα έχεις δει, τα έχεις </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">νιώσει ήδη». </span></span></span><span data-ccp-props="{"201341983":0,"335551550":6,"335551620":6,"335559738":80,"335559739":0,"335559740":276}" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="eop"> </span></span></p><p style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">
</p><p class="paragraph" paraeid="{2d935ecc-ea14-4df2-a27f-4f3003cc46db}{155}" paraid="1716960017" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; line-height: 115%; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span data-contrast="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-variant-ligatures: none; user-select: text;" xml:lang="EL-GR"><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="normaltextrun">Και δεν φοβάται να εκτεθεί (βασικό προνόμιο ενός καλού ψυχοθεραπευτή) και να αγγίξει και να φωτίσει τις δικές της εμπειρίες για το δικό της περπάτημα στη ζωή. Εμπειρίες που μας αφηγείται απλόχερα «Άκουγα τους φίλους μου να κάνουν τις επιλογές </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">τους, ανταποκρινόμενοι ίσως στα όνειρα και τις προσδοκίες των ταλαιπωρημένων γονιών τους και μέσα μου ψιθύριζα: Εγώ θα ήθελα κάτι άλλο… κάτι άλλο, ώσπου κάποια μέρα έπεσε το μάτι μου στην προτροπή και διαφήμιση κάποιου ιδιωτικού, τότε, κολεγίου με τον τίτλο Γινόμαστε Ψυχολόγοι;</span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"> </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">Αυτό είναι, είπα, το βρήκα. Ένα επάγγελμα που δεν θα είναι βαρετό, θα έχει ενδιαφέρον και θα δίνει νόημα στη ζωή μου. Τώρα που το καλοσκέφτομαι, θεωρώ ότι το τραύμα της απώλειας κατά την βρεφική μου ηλικία, καθώς και ο υπεύθυνος ρόλος που μου απέδωσαν η μητέρα μου και οι δάσκαλοί μου με οδήγησαν να διοργανώσω
ομαδικά παιχνίδια μοιράσματος και αλληλεγγύης, ενώ στην ενήλικη ζωή, μέσα από τον επαγγελματικό μου ρόλο, να δουλεύω ακούραστα κόντρα στον ανθρώπινο πόνο, </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">φροντίζοντας τις ανθρώπινες σχέσεις». </span></span></span><span data-ccp-props="{"201341983":0,"335551550":6,"335551620":6,"335559738":80,"335559739":0,"335559740":276}" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="eop"> </span></span></p><p class="paragraph" paraeid="{2d935ecc-ea14-4df2-a27f-4f3003cc46db}{155}" paraid="1716960017" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; line-height: 115%; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span data-ccp-props="{"201341983":0,"335551550":6,"335551620":6,"335559738":80,"335559739":0,"335559740":276}" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="eop"><br /></span></span></p><p class="paragraph" paraeid="{2d935ecc-ea14-4df2-a27f-4f3003cc46db}{177}" paraid="676558198" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; line-height: 115%; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span data-contrast="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-variant-ligatures: none; user-select: text;" xml:lang="EL-GR"><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="normaltextrun">Ένας τρόπος για να ανοίξει ένας διάλογος με τις επόμενες γενιές είναι αυτός που εξελίσσεται στο βιβλίο, δηλαδή η ευθύνη να μοιραζόμαστε με τα παιδιά μας τις εμπειρίες μας και να τα ακούμε, διότι μόνο έτσι κι εκείνα θα μοιραστούν τις δικές τους εμπειρίες μαζί μας και θα μας ακούσουν. Η
συγγραφέας ανοίγει ένα νέο (αλλά </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">που έρχεται από </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">παλι</span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">ά</span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">) δρόμο </span><span background-position-x:0="" background-position-y:100="" base64="" border-bottom:transparent="" data:image="" pd94bwwgdmvyc2lvbj0ims4wiiblbmnvzgluzz0ivvrgltgipz4kphn2zyb3awr0ad0inxb4iibozwlnahq9ijrwecigdmlld0jved0imcawidugncigdmvyc2lvbj0ims4xiib4bwxucz0iahr0cdovl3d3dy53my5vcmcvmjawmc9zdmciihhtbg5zonhsaw5rpsjodhrwoi8vd3d3lnczlm9yzy8xotk5l3hsaw5rij4kicagidwhls0gr2vuzxjhdg9yoibta2v0y2ggntyumiaoode2nzipic0gahr0chm6ly9za2v0y2guy29tic0tpgogicagphrpdgxlpnnwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlpc90axrszt4kicagidxkzxnjpknyzwf0zwqgd2l0acbta2v0y2gupc9kzxnjpgogicagpgcgawq9ikzsywdziibzdhjva2u9im5vbmuiihn0cm9rzs13awr0ad0imsigzmlsbd0ibm9uzsigzmlsbc1ydwxlpsjldmvub2rkij4kicagicagica8zyb0cmfuc2zvcm09inryyw5zbgf0zsgtmtaxmc4wmdawmdasic0yotyumdawmdawksigawq9innwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlij4kicagicagicagicagpgcgdhjhbnnmb3jtpsj0cmfuc2xhdguomtaxmc4wmdawmdasidi5ni4wmdawmdapij4kicagicagicagicagicagidxwyxroigq9ik0wldmgqzeumjusmyaxlji1ldegmi41ldegqzmunzusmsazljc1ldmgnswziibpzd0iugf0acigc3ryb2tlpsijruiwmdawiibzdhjva2utd2lkdgg9ijeipjwvcgf0ad4kicagicagicagicagicagidxyzwn0iglkpsjszwn0yw5nbguiihg9ijaiihk9ijaiihdpzhropsi1iibozwlnahq9ijqipjwvcmvjdd4kicagicagicagicagpc9npgogicagicagidwvzz4kicagidwvzz4kpc9zdmc="" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-image: var(--urlSpellingErrorV2, url(; user-select: text;" svg="" xml="">διαγενεακών </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">σχέσεων και προτάσσει μια νέα κουλτούρα </span><span background-position-x:0="" background-position-y:100="" base64="" border-bottom:transparent="" data:image="" pd94bwwgdmvyc2lvbj0ims4wiiblbmnvzgluzz0ivvrgltgipz4kphn2zyb3awr0ad0inxb4iibozwlnahq9ijrwecigdmlld0jved0imcawidugncigdmvyc2lvbj0ims4xiib4bwxucz0iahr0cdovl3d3dy53my5vcmcvmjawmc9zdmciihhtbg5zonhsaw5rpsjodhrwoi8vd3d3lnczlm9yzy8xotk5l3hsaw5rij4kicagidwhls0gr2vuzxjhdg9yoibta2v0y2ggntyumiaoode2nzipic0gahr0chm6ly9za2v0y2guy29tic0tpgogicagphrpdgxlpnnwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlpc90axrszt4kicagidxkzxnjpknyzwf0zwqgd2l0acbta2v0y2gupc9kzxnjpgogicagpgcgawq9ikzsywdziibzdhjva2u9im5vbmuiihn0cm9rzs13awr0ad0imsigzmlsbd0ibm9uzsigzmlsbc1ydwxlpsjldmvub2rkij4kicagicagica8zyb0cmfuc2zvcm09inryyw5zbgf0zsgtmtaxmc4wmdawmdasic0yotyumdawmdawksigawq9innwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlij4kicagicagicagicagpgcgdhjhbnnmb3jtpsj0cmfuc2xhdguomtaxmc4wmdawmdasidi5ni4wmdawmdapij4kicagicagicagicagicagidxwyxroigq9ik0wldmgqzeumjusmyaxlji1ldegmi41ldegqzmunzusmsazljc1ldmgnswziibpzd0iugf0acigc3ryb2tlpsijruiwmdawiibzdhjva2utd2lkdgg9ijeipjwvcgf0ad4kicagicagicagicagicagidxyzwn0iglkpsjszwn0yw5nbguiihg9ijaiihk9ijaiihdpzhropsi1iibozwlnahq9ijqipjwvcmvjdd4kicagicagicagicagpc9npgogicagicagidwvzz4kicagidwvzz4kpc9zdmc="" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-image: var(--urlSpellingErrorV2, url(; user-select: text;" svg="" xml="">διαγενεακότητας</span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">. Και μας υπενθυμίζει την αναγκαιότητα της διασύνδεσης των γενεών, μέσω των σχέσεων,</span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"> των αλληλεπιδράσεων, της δημιουργικότητας</span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"> κι όχι μόνο διαμέσου των τραυμάτων</span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">, των εξαρτήσεων και των αναγκαιοτήτων</span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">.</span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"> </span></span></span><span data-ccp-props="{"201341983":0,"335551550":6,"335551620":6,"335559738":80,"335559739":0,"335559740":276}" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="eop"> </span></span></p><p style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">
</p><p class="paragraph" paraeid="{2d935ecc-ea14-4df2-a27f-4f3003cc46db}{209}" paraid="617477153" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; line-height: 115%; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span data-contrast="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-variant-ligatures: none; user-select: text;" xml:lang="EL-GR"><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="normaltextrun">Η μία γενιά έχει να εμπλουτίσει την άλλη με την πείρα και τον ενθουσιασμό αντίστοιχα. Και χρειάζεται να μας γίνει σαφές πως καμιά γενιά δεν μπορεί να σταθεί μόνη της ενώπιον των μεγάλων υπαρξιακών δεδομένων. Οι νέοι έχουν ανάγκη τις αφηγήσεις μας για τον κόσμο που υπήρξε πριν από αυτούς, νιώθουν έτσι να εντάσσονται σε ένα μακρύ ιστορικό πλαίσιο. Και οι μεγαλύτεροι έχουν ανάγκη τη φρεσκάδα των νέων, τόσο για να </span><span background-position-x:0="" background-position-y:100="" base64="" border-bottom:transparent="" data:image="" pd94bwwgdmvyc2lvbj0ims4wiiblbmnvzgluzz0ivvrgltgipz4kphn2zyb3awr0ad0inxb4iibozwlnahq9ijrwecigdmlld0jved0imcawidugncigdmvyc2lvbj0ims4xiib4bwxucz0iahr0cdovl3d3dy53my5vcmcvmjawmc9zdmciihhtbg5zonhsaw5rpsjodhrwoi8vd3d3lnczlm9yzy8xotk5l3hsaw5rij4kicagidwhls0gr2vuzxjhdg9yoibta2v0y2ggntyumiaoode2nzipic0gahr0chm6ly9za2v0y2guy29tic0tpgogicagphrpdgxlpnnwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlpc90axrszt4kicagidxkzxnjpknyzwf0zwqgd2l0acbta2v0y2gupc9kzxnjpgogicagpgcgawq9ikzsywdziibzdhjva2u9im5vbmuiihn0cm9rzs13awr0ad0imsigzmlsbd0ibm9uzsigzmlsbc1ydwxlpsjldmvub2rkij4kicagicagica8zyb0cmfuc2zvcm09inryyw5zbgf0zsgtmtaxmc4wmdawmdasic0yotyumdawmdawksigawq9innwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlij4kicagicagicagicagpgcgdhjhbnnmb3jtpsj0cmfuc2xhdguomtaxmc4wmdawmdasidi5ni4wmdawmdapij4kicagicagicagicagicagidxwyxroigq9ik0wldmgqzeumjusmyaxlji1ldegmi41ldegqzmunzusmsazljc1ldmgnswziibpzd0iugf0acigc3ryb2tlpsijruiwmdawiibzdhjva2utd2lkdgg9ijeipjwvcgf0ad4kicagicagicagicagicagidxyzwn0iglkpsjszwn0yw5nbguiihg9ijaiihk9ijaiihdpzhropsi1iibozwlnahq9ijqipjwvcmvjdd4kicagicagicagicagpc9npgogicagicagidwvzz4kicagidwvzz4kpc9zdmc="" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-image: var(--urlSpellingErrorV2, url(; user-select: text;" svg="" xml="">αναστοχαστούν </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">πάνω στις εμπειρίες τους, όσο και για </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">να απαλύνουν
την αίσθηση της ματαιότητας που μπορεί κουβαλούν τα χρόνια τους.</span></span></span><span data-ccp-props="{"201341983":0,"335551550":6,"335551620":6,"335559738":80,"335559739":0,"335559740":276}" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="eop"> </span></span></p><p style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">
</p><p class="paragraph" paraeid="{2d935ecc-ea14-4df2-a27f-4f3003cc46db}{221}" paraid="94355380" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; line-height: 115%; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span data-contrast="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-variant-ligatures: none; user-select: text;" xml:lang="EL-GR"><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="normaltextrun">Κι όσο μικρότερο είναι το λεγόμενο χάσμα των γενεών (το κατά τα άλλα αναγκαίο ως μια γέφυρα που οδηγεί σε κάτι νέο) τόσο περισσότερο συμπαγ</span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">εί</span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">ς είναι οι κοινωνικές μας αναφορές… </span></span></span><span data-ccp-props="{"201341983":0,"335551550":6,"335551620":6,"335559738":80,"335559739":0,"335559740":276}" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="eop"> </span></span></p><p style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">
</p><p class="paragraph" paraeid="{2d935ecc-ea14-4df2-a27f-4f3003cc46db}{231}" paraid="278441083" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; line-height: 115%; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span data-contrast="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-variant-ligatures: none; user-select: text;" xml:lang="EL-GR"><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="normaltextrun">Ωστόσο όπως λέει η ίδια οι νέες κοινωνικές συνθήκες τείνουν να απομονώσουν την μία γενιά από την άλλη. «Χάσμα γενεών, βλέπεις, εντοπίζεται παντού, όπως λόγου χάρη στο πως εκπαιδεύονται και μορφώνονται οι γενιές, ειδικά με τις ραγδαίες αλλαγές που γίνονται στο πεδίο της πληροφορικής και του διαδικτύου</span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">. «Οι λόγοι θεωρώ ότι είναι κι άλλοι πολλοί. Το εκπαιδευτικό σύστημα, για παράδειγμα, που </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">δίνει </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">βαρύτητα στην βαθμοθηρία περισσότερο και στην επαγγελματική επιτυχία παρά στη γνώση, ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για αυτό. Η έλλειψη γενικότερης παιδείας διαφαίνεται εκεί. Οι νέοι στην προσπάθειά τους να επικοινωνήσουν με όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο γύρω τους, περνούν ατελείωτες ώρες στο </span><span background-position-x:0="" background-position-y:100="" base64="" border-bottom:transparent="" data:image="" pd94bwwgdmvyc2lvbj0ims4wiiblbmnvzgluzz0ivvrgltgipz4kphn2zyb3awr0ad0inxb4iibozwlnahq9ijrwecigdmlld0jved0imcawidugncigdmvyc2lvbj0ims4xiib4bwxucz0iahr0cdovl3d3dy53my5vcmcvmjawmc9zdmciihhtbg5zonhsaw5rpsjodhrwoi8vd3d3lnczlm9yzy8xotk5l3hsaw5rij4kicagidwhls0gr2vuzxjhdg9yoibta2v0y2ggntyumiaoode2nzipic0gahr0chm6ly9za2v0y2guy29tic0tpgogicagphrpdgxlpnnwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlpc90axrszt4kicagidxkzxnjpknyzwf0zwqgd2l0acbta2v0y2gupc9kzxnjpgogicagpgcgawq9ikzsywdziibzdhjva2u9im5vbmuiihn0cm9rzs13awr0ad0imsigzmlsbd0ibm9uzsigzmlsbc1ydwxlpsjldmvub2rkij4kicagicagica8zyb0cmfuc2zvcm09inryyw5zbgf0zsgtmtaxmc4wmdawmdasic0yotyumdawmdawksigawq9innwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlij4kicagicagicagicagpgcgdhjhbnnmb3jtpsj0cmfuc2xhdguomtaxmc4wmdawmdasidi5ni4wmdawmdapij4kicagicagicagicagicagidxwyxroigq9ik0wldmgqzeumjusmyaxlji1ldegmi41ldegqzmunzusmsazljc1ldmgnswziibpzd0iugf0acigc3ryb2tlpsijruiwmdawiibzdhjva2utd2lkdgg9ijeipjwvcgf0ad4kicagicagicagicagicagidxyzwn0iglkpsjszwn0yw5nbguiihg9ijaiihk9ijaiihdpzhropsi1iibozwlnahq9ijqipjwvcmvjdd4kicagicagicagicagpc9npgogicagicagidwvzz4kicagidwvzz4kpc9zdmc="" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-image: var(--urlSpellingErrorV2, url(; user-select: text;" svg="" xml="">φείσμπουκ</span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">, το </span><span background-position-x:0="" background-position-y:100="" base64="" border-bottom:transparent="" data:image="" pd94bwwgdmvyc2lvbj0ims4wiiblbmnvzgluzz0ivvrgltgipz4kphn2zyb3awr0ad0inxb4iibozwlnahq9ijrwecigdmlld0jved0imcawidugncigdmvyc2lvbj0ims4xiib4bwxucz0iahr0cdovl3d3dy53my5vcmcvmjawmc9zdmciihhtbg5zonhsaw5rpsjodhrwoi8vd3d3lnczlm9yzy8xotk5l3hsaw5rij4kicagidwhls0gr2vuzxjhdg9yoibta2v0y2ggntyumiaoode2nzipic0gahr0chm6ly9za2v0y2guy29tic0tpgogicagphrpdgxlpnnwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlpc90axrszt4kicagidxkzxnjpknyzwf0zwqgd2l0acbta2v0y2gupc9kzxnjpgogicagpgcgawq9ikzsywdziibzdhjva2u9im5vbmuiihn0cm9rzs13awr0ad0imsigzmlsbd0ibm9uzsigzmlsbc1ydwxlpsjldmvub2rkij4kicagicagica8zyb0cmfuc2zvcm09inryyw5zbgf0zsgtmtaxmc4wmdawmdasic0yotyumdawmdawksigawq9innwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlij4kicagicagicagicagpgcgdhjhbnnmb3jtpsj0cmfuc2xhdguomtaxmc4wmdawmdasidi5ni4wmdawmdapij4kicagicagicagicagicagidxwyxroigq9ik0wldmgqzeumjusmyaxlji1ldegmi41ldegqzmunzusmsazljc1ldmgnswziibpzd0iugf0acigc3ryb2tlpsijruiwmdawiibzdhjva2utd2lkdgg9ijeipjwvcgf0ad4kicagicagicagicagicagidxyzwn0iglkpsjszwn0yw5nbguiihg9ijaiihk9ijaiihdpzhropsi1iibozwlnahq9ijqipjwvcmvjdd4kicagicagicagicagpc9npgogicagicagidwvzz4kicagidwvzz4kpc9zdmc="" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-image: var(--urlSpellingErrorV2, url(; user-select: text;" svg="" xml="">ίντσταγκραμ </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">και το τικ </span><span background-position-x:0="" background-position-y:100="" base64="" border-bottom:transparent="" data:image="" pd94bwwgdmvyc2lvbj0ims4wiiblbmnvzgluzz0ivvrgltgipz4kphn2zyb3awr0ad0inxb4iibozwlnahq9ijrwecigdmlld0jved0imcawidugncigdmvyc2lvbj0ims4xiib4bwxucz0iahr0cdovl3d3dy53my5vcmcvmjawmc9zdmciihhtbg5zonhsaw5rpsjodhrwoi8vd3d3lnczlm9yzy8xotk5l3hsaw5rij4kicagidwhls0gr2vuzxjhdg9yoibta2v0y2ggntyumiaoode2nzipic0gahr0chm6ly9za2v0y2guy29tic0tpgogicagphrpdgxlpnnwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlpc90axrszt4kicagidxkzxnjpknyzwf0zwqgd2l0acbta2v0y2gupc9kzxnjpgogicagpgcgawq9ikzsywdziibzdhjva2u9im5vbmuiihn0cm9rzs13awr0ad0imsigzmlsbd0ibm9uzsigzmlsbc1ydwxlpsjldmvub2rkij4kicagicagica8zyb0cmfuc2zvcm09inryyw5zbgf0zsgtmtaxmc4wmdawmdasic0yotyumdawmdawksigawq9innwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlij4kicagicagicagicagpgcgdhjhbnnmb3jtpsj0cmfuc2xhdguomtaxmc4wmdawmdasidi5ni4wmdawmdapij4kicagicagicagicagicagidxwyxroigq9ik0wldmgqzeumjusmyaxlji1ldegmi41ldegqzmunzusmsazljc1ldmgnswziibpzd0iugf0acigc3ryb2tlpsijruiwmdawiibzdhjva2utd2lkdgg9ijeipjwvcgf0ad4kicagicagicagicagicagidxyzwn0iglkpsjszwn0yw5nbguiihg9ijaiihk9ijaiihdpzhropsi1iibozwlnahq9ijqipjwvcmvjdd4kicagicagicagicagpc9npgogicagicagidwvzz4kicagidwvzz4kpc9zdmc="" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-image: var(--urlSpellingErrorV2, url(; user-select: text;" svg="" xml="">τοκ</span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">, ενώ όταν ψάχνουν κάποια πληροφορία απευθύνονται στο διαδίκτυο (κι όχι συμπληρώνω στην εμπειρία των </span><span background-position-x:0="" background-position-y:100="" base64="" border-bottom:transparent="" data:image="" pd94bwwgdmvyc2lvbj0ims4wiiblbmnvzgluzz0ivvrgltgipz4kphn2zyb3awr0ad0inxb4iibozwlnahq9ijrwecigdmlld0jved0imcawidugncigdmvyc2lvbj0ims4xiib4bwxucz0iahr0cdovl3d3dy53my5vcmcvmjawmc9zdmciihhtbg5zonhsaw5rpsjodhrwoi8vd3d3lnczlm9yzy8xotk5l3hsaw5rij4kicagidwhls0gr2vuzxjhdg9yoibta2v0y2ggntyumiaoode2nzipic0gahr0chm6ly9za2v0y2guy29tic0tpgogicagphrpdgxlpnnwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlpc90axrszt4kicagidxkzxnjpknyzwf0zwqgd2l0acbta2v0y2gupc9kzxnjpgogicagpgcgawq9ikzsywdziibzdhjva2u9im5vbmuiihn0cm9rzs13awr0ad0imsigzmlsbd0ibm9uzsigzmlsbc1ydwxlpsjldmvub2rkij4kicagicagica8zyb0cmfuc2zvcm09inryyw5zbgf0zsgtmtaxmc4wmdawmdasic0yotyumdawmdawksigawq9innwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlij4kicagicagicagicagpgcgdhjhbnnmb3jtpsj0cmfuc2xhdguomtaxmc4wmdawmdasidi5ni4wmdawmdapij4kicagicagicagicagicagidxwyxroigq9ik0wldmgqzeumjusmyaxlji1ldegmi41ldegqzmunzusmsazljc1ldmgnswziibpzd0iugf0acigc3ryb2tlpsijruiwmdawiibzdhjva2utd2lkdgg9ijeipjwvcgf0ad4kicagicagicagicagicagidxyzwn0iglkpsjszwn0yw5nbguiihg9ijaiihk9ijaiihdpzhropsi1iibozwlnahq9ijqipjwvcmvjdd4kicagicagicagicagpc9npgogicagicagidwvzz4kicagidwvzz4kpc9zdmc="" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-image: var(--urlSpellingErrorV2, url(; user-select: text;" svg="" xml="">παλιοτέρων</span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">, αντλούν δηλαδή την γνώση από άυλες μορφές επικοινωνίας κι όχι μέσω των σχέσεων), διαλέγοντας έναν εύκολο και γρήγορο τρόπο, παρά στα βιβλία. Ο ρόλος των </span><span background-position-x:0="" background-position-y:100="" base64="" border-bottom:transparent="" data:image="" pd94bwwgdmvyc2lvbj0ims4wiiblbmnvzgluzz0ivvrgltgipz4kphn2zyb3awr0ad0inxb4iibozwlnahq9ijrwecigdmlld0jved0imcawidugncigdmvyc2lvbj0ims4xiib4bwxucz0iahr0cdovl3d3dy53my5vcmcvmjawmc9zdmciihhtbg5zonhsaw5rpsjodhrwoi8vd3d3lnczlm9yzy8xotk5l3hsaw5rij4kicagidwhls0gr2vuzxjhdg9yoibta2v0y2ggntyumiaoode2nzipic0gahr0chm6ly9za2v0y2guy29tic0tpgogicagphrpdgxlpnnwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlpc90axrszt4kicagidxkzxnjpknyzwf0zwqgd2l0acbta2v0y2gupc9kzxnjpgogicagpgcgawq9ikzsywdziibzdhjva2u9im5vbmuiihn0cm9rzs13awr0ad0imsigzmlsbd0ibm9uzsigzmlsbc1ydwxlpsjldmvub2rkij4kicagicagica8zyb0cmfuc2zvcm09inryyw5zbgf0zsgtmtaxmc4wmdawmdasic0yotyumdawmdawksigawq9innwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlij4kicagicagicagicagpgcgdhjhbnnmb3jtpsj0cmfuc2xhdguomtaxmc4wmdawmdasidi5ni4wmdawmdapij4kicagicagicagicagicagidxwyxroigq9ik0wldmgqzeumjusmyaxlji1ldegmi41ldegqzmunzusmsazljc1ldmgnswziibpzd0iugf0acigc3ryb2tlpsijruiwmdawiibzdhjva2utd2lkdgg9ijeipjwvcgf0ad4kicagicagicagicagicagidxyzwn0iglkpsjszwn0yw5nbguiihg9ijaiihk9ijaiihdpzhropsi1iibozwlnahq9ijqipjwvcmvjdd4kicagicagicagicagpc9npgogicagicagidwvzz4kicagidwvzz4kpc9zdmc="" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-image: var(--urlSpellingErrorV2, url(; user-select: text;" svg="" xml="">μίντια </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">στις ανθρώπινες σχέσεις τείνει να γίνει έτσι καταστροφικός, ενώ θα μπορούσε να έχει θετικότατη επίδραση</span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;">». </span></span></span><span data-ccp-props="{"201341983":0,"335551550":6,"335551620":6,"335559738":80,"335559739":0,"335559740":276}" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="eop"> </span></span></p><p style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">
</p><p class="paragraph" paraeid="{e9a5de86-0fa1-40dc-aff4-f16fcae34db0}{12}" paraid="1658947955" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; line-height: 115%; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span data-contrast="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-variant-ligatures: none; user-select: text;" xml:lang="EL-GR"><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="normaltextrun">Τέλος, κάνω ιδιαίτερη μνεία στο κεφάλαιο «ο πλάτανος και η πηγή» στο οποίο καταγράφει συνοπτικά τη γνώση που μας μεταφέρει στο πρώτο της βιβλίο στην επιστροφή του άντρα. Αφορμή είναι ένα πλατάνι που φύτεψε ο πατέρας της γιαγιάς της όταν ήταν παιδί, ένα πλατάνι που γύρω του έρεε μια γάργαρη πηγή. Ένα πλατάνι που διασυνδέει την ιστορία της οικογένειας και ειδικά των αντρών μια κι όπως λέει ο πλάτανος έχει μια στιβαρότητα σαν κι αυτή του άντρα της παράδοσης.</span><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"> Και η πηγή από δίπλα ως σύντροφος στο μεγάλωμα, αλλά και στην επούλωση των πληγών, μια που το νερό έχει πάντα
ιαματικές ιδιότητες και συμβολίζει την ροή της ζωής. ανάγνωση </span></span><span background-position-x:0="" background-position-y:100="" base64="" border-bottom:transparent="" data:image="" pd94bwwgdmvyc2lvbj0ims4wiiblbmnvzgluzz0ivvrgltgipz4kphn2zyb3awr0ad0inxb4iibozwlnahq9ijrwecigdmlld0jved0imcawidugncigdmvyc2lvbj0ims4xiib4bwxucz0iahr0cdovl3d3dy53my5vcmcvmjawmc9zdmciihhtbg5zonhsaw5rpsjodhrwoi8vd3d3lnczlm9yzy8xotk5l3hsaw5rij4kicagidwhls0gr2vuzxjhdg9yoibta2v0y2ggntyumiaoode2nzipic0gahr0chm6ly9za2v0y2guy29tic0tpgogicagphrpdgxlpnnwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlpc90axrszt4kicagidxkzxnjpknyzwf0zwqgd2l0acbta2v0y2gupc9kzxnjpgogicagpgcgawq9ikzsywdziibzdhjva2u9im5vbmuiihn0cm9rzs13awr0ad0imsigzmlsbd0ibm9uzsigzmlsbc1ydwxlpsjldmvub2rkij4kicagicagica8zyb0cmfuc2zvcm09inryyw5zbgf0zsgtmtaxmc4wmdawmdasic0yotyumdawmdawksigawq9innwzwxsaw5nx3nxdwlnz2xlij4kicagicagicagicagpgcgdhjhbnnmb3jtpsj0cmfuc2xhdguomtaxmc4wmdawmdasidi5ni4wmdawmdapij4kicagicagicagicagicagidxwyxroigq9ik0wldmgqzeumjusmyaxlji1ldegmi41ldegqzmunzusmsazljc1ldmgnswziibpzd0iugf0acigc3ryb2tlpsijruiwmdawiibzdhjva2utd2lkdgg9ijeipjwvcgf0ad4kicagicagicagicagicagidxyzwn0iglkpsjszwn0yw5nbguiihg9ijaiihk9ijaiihdpzhropsi1iibozwlnahq9ijqipjwvcmvjdd4kicagicagicagicagpc9npgogicagicagidwvzz4kicagidwvzz4kpc9zdmc="" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-image: var(--urlSpellingErrorV2, url(; user-select: text;" svg="" xml=""><o:p></o:p></span></span></p><p style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">
</p><p class="paragraph" paraeid="{e9a5de86-0fa1-40dc-aff4-f16fcae34db0}{24}" paraid="895984167" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-kerning: none; line-height: 115%; margin: 0cm; overflow-wrap: break-word; text-align: justify; user-select: text; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span data-contrast="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; font-variant-ligatures: none; user-select: text;" xml:lang="EL-GR"><span style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="normaltextrun">Αυτά δεν θα προδώσω κάτι άλλο από το βιβλίο, προτρέπω όμως να συναντηθείτε μαζί του και αφού το διαβάσετε, να το αξιοποιήσετέ ως εργαλείο κατανόησης των δικών σας βιωμάτων…</span></span></span><span data-ccp-props="{"201341983":0,"335551550":6,"335551620":6,"335559738":80,"335559739":0,"335559740":276}" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; user-select: text;"><span class="eop"> </span></span></p>NHMAhttp://www.blogger.com/profile/07078563902879378639noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6901757320325491687.post-59311055121642174332023-09-21T07:20:00.004-07:002023-09-21T07:20:55.232-07:00Η αυτοαποκάλυψη του ψυχοθεραπευτή<p><b style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"></span></i></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b style="text-align: justify;"><i><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaSoTqMfRJO5vd8pjaoEfOVUh9osm92vmysZYj2fF7_pu4hVKv1PCRgvFFAIg5LICDNSGM7QUfTwP5pymes3rkSZsV3azgMhh7y8MqHaDuX6dMKOwUriugIdq6JVnQCd7lJ2vkb1dagM46a-DPiZdZQfo5V_vCCt0343t4is6MVr6dIlkvmE-eaTL-Y8Q/s275/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="183" data-original-width="275" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaSoTqMfRJO5vd8pjaoEfOVUh9osm92vmysZYj2fF7_pu4hVKv1PCRgvFFAIg5LICDNSGM7QUfTwP5pymes3rkSZsV3azgMhh7y8MqHaDuX6dMKOwUriugIdq6JVnQCd7lJ2vkb1dagM46a-DPiZdZQfo5V_vCCt0343t4is6MVr6dIlkvmE-eaTL-Y8Q/w640-h426/images.jpg" width="640" /></a></i></b></div><b style="text-align: justify;"><i>Εγγύτητα
και απόσταση στη θεραπευτική σχέση</i></b><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μέσα
σε έναν κόσμο που φλέγεται και οι κρίσεις (οικονομική, πανδημική, ενεργειακή) αποκτούν έναν ενδημικό χαρακτήρα, ο οποίος
εξυπηρετεί στην εξέλιξη και αναπαραγωγή του καπιταλιστικού συστήματος, στο
πλαίσιο μιας θεραπευτικής μου ομάδας σκέφτηκα να θέσω τον εξής στοχασμό, ως
μέρος της παρακάτω αυτοαναφορικής άσκησης, τον οποίο μοιράζομαι και μαζί σας:<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Φαντάζεστε
πως θα ήταν η ζωή σας σε ένα σκηνικό πολέμου, τι νόημα θα αποκτούσαν οι σχέσεις
και τα πράγματα γύρω σας; Πως θα ήταν η καθημερινότητα με την ιδέα του θανάτου
να στέκει απειλητικά από πάνω σας;<o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Έθεσα
αυτό το υποθετικό σενάριο για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε πως παρότι η
πανδημική κρίση, την οποία διακηρύξαμε ως «πόλεμο» εναντίον του ιού, άσκησε τεράστια
επίδραση και κλυδώνισε συθέμελα τις υπαρξιακές μας συνιστώσες, το στάτους των
κοινωνιών μας παρέμεινε περίπου το ίδιο. Ναι αλλάξαν πολλά, πολλές παράμετροι
έχουν επιδεινωθεί, όπως η ψυχική υγεία, η οικονομική δυνατότητα και η ένταση
της χειραγώγησης, πολλά όμως παραμείνανε ίδια, όπως ο ατομοκεντρισμός, οι
επιφανειακές νοηματοδοτήσεις της ζωής, η αδυναμία συγκρότησης ενός συνεκτικού
κοινωνικού δεσμού, η έλλειψη καλλιέργειας και παιδείας, ο καταναλωτισμός, η
επιδείνωση της κλιματικής κρίσης, κ.α.. Με άλλα λόγια η ελπίδα των περισσοτέρων
στριμώχτηκε στο όνειρο της επιστροφής την πρότερη «καλή» πραγματικότητα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Δεν
μπορεί να συμβαίνει όμως το ίδιο με έναν πόλεμο, ένας πόλεμος αλλάζει ριζικά το
τοπίο και μετασχηματίζει βίαια το υπαρξιακό γίγνεσθαι των ανθρώπων. Ο πόλεμος
τα αλλάζει <b>ΌΛΑ</b>. Νοήματα, αξίες, αρχές, δεξιότητες, συμπεριφορές, όλα αλλάζουν
πρόσημο (θετικά ή αρνητικά) όταν αλλάξει το πλαίσιο. Κι ο πόλεμος δημιουργεί
ένα άκρως καταστροφικό σκηνικό, στο οποίο το νόημα των πραγμάτων αλλάζει. Για
παράδειγμα σε συνθήκες ευμάρειας η θυσία μιας μάνας, η οποία καταπιέζει τα
συναισθήματά της και ενδεχομένως ακρωτηριάζει άλλες ζωτικές της σχέσεις, όπως
αυτή με τον σύντροφό της, για χάρη του παιδιού, είναι μια θυσία που «πνίγει»
και εγκλωβίζει. Σε αντίθεση με την θυσία μιας μάνας στον πόλεμο η οποία «σώζει»
και απελευθερώνει. Όπως της μητέρας του Ντεμίρ, ενός Σύρου πρόσφυγα, ο οποίος έφυγε
από την πατρίδα του έπειτα από διάστημα πέντε χρόνων αφότου ξεκίνησε ο πόλεμος,
όταν κλήθηκε να στρατευτεί. Τότε η μητέρα του τον «εξαπάτησε» ώστε να φύγει για
να σωθεί, λέγοντας πως θα τον ακολουθήσουν σύντομα. Η θυσία στην ειρήνη πνίγει
και στον πόλεμο σώζει, στο ένα πλαίσιο απελευθερώνει και στο άλλο εγκλωβίζει.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Παρατηρούμε
λοιπόν πως μια αξία, μια αρχή, μια πράξη, που σε ένα πλαίσιο σώζει, σε ένα άλλο
μπορεί να καθηλώνει. Αλλάζοντας το πλαίσιο αλλάζει το νόημα και η οπτική για τα
πράγματα, ακόμη και για το τι είναι πρόβλημα ή ψυχική δυσλειτουργία και
δυσφορία. Αυτή είναι μια χρήσιμη πληροφορία για την εξελικτική μας πορεία και
την προσωπική μας ανάπτυξη. Για παράδειγμα ένα μέλος της θεραπευτικής ομάδας, ο
Γιάννης, είναι ένας άνθρωπος καλοπροαίρετος, με καλή ψυχή, που ενώ αρκετά συχνά
καταβάλλεται από τις ανασφάλειές του και σε συνθήκες ηρεμίας γίνεται γκρινιάρης
και φοβικός, σε έντονες και δύσκολες συνθήκες διακρίνεται από ψυχραιμία και
υπευθυνότητα. Οι πράξεις και τα νοήματά του αλλάζουν πρόσημο όταν αλλάζουν οι
συνθήκες γύρω του. Στον «πόλεμο» γίνεται γενναίος και στην «ειρήνη» κλαψιάρης. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><b><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><b><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αυτοαναφορική
άσκηση<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Με
την ευχή να μην χρειαστεί να νοηματοδοτήσουμε την ύπαρξή μας εν μέσω ενός
πραγματικού πολέμου προτείνω να βάλουμε ένα άλλο πλαίσιο επανανοηματοδότησης: <b><i>Στον
ψυχισμό μας υπάρχει συνήθως ένα κεντρικό ζήτημα το οποίο μας βάζει (μεταφορικά)
σε μια εμπόλεμη κατάσταση.</i></b> <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ακολουθώντας
την παραπάνω πρόταση πρώτος σέρνω τον χορό της αναζήτησης και αποκάλυψης των
διεργασιών που αναδύονται. Η έννοια της αυτοαποκάλυψης έχει ιδιαίτερη σημασία,
καθόσον ενισχύει τα τρία βασικά συστατικά της ψυχοθεραπευτικής πράξης (κατά την
προσωπική μου άποψη), την διαφάνεια με την οποία συμμετέχω στο ψυχοθεραπευτικό
γίγνεσθαι, τον εκδημοκρατισμό της ψυχοθεραπευτικής σχέσης και την ενδυνάμωση
του ενεργού ρόλου του θεραπευόμενου. Η ψυχοθεραπευτική σχέση εξελίσσεται, όπως
κι όλες οι σχέσεις, στο πεδίο της εγγύτητας και της απόστασης. Η απόσταση
ρυθμίζει την επικοινωνία και το πόσο κοντά ή μακριά είναι αυτό που προσδιορίζει
και διαμορφώνει την ποιότητα της σχέσης. Εξάλλου οι σχέσεις πραγματώνονται στον
διάκενο χώρο και στις συνθέσεις των προσωπικών στοιχείων του καθενός. Συμμετέχω
ως πρόσωπο, με την ιδιότητα του θεραπευτή και σχετίζομαι με άλλα πρόσωπα, που
έχουν την ιδιότητα του θεραπευόμενου, δημιουργώντας στο πλαίσιο της εγγύτητας
(και της απόστασης) την ποιότητα της θεραπευτικής σχέσης. Σύμφωνα με το πρότυπο
του αγγελιοφόρου θεραπευτή (Γιαννούσης, 2021) ο ψυχοθεραπευτής οφείλει να έχει
επιστασία, ένα τρίτο μάτι εστιασμένο στο γίγνεσθαι της τρέχουσας
πραγματικότητας, ώστε να μπορεί να ανασυνθέσει από αυτή ένα μήνυμα που
ενδεχομένως λειτουργήσει καταλυτικά στον θεραπευόμενο, τηρώντας έτσι τις
αποστάσεις. Παράλληλα οφείλει να αλληλοεπιδρά αυθεντικά και με αφοσίωση
αξιοποιώντας την εγγύτητα της θεραπευτικής σχέσης. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ως
εκ τούτου, στο ίδιο πλαίσιο, της εγγύτητας, για να συμμετέχω στο μοίρασμα και
στην κατανόηση της άσκησης παραθέτω τον δικό μου αναστοχασμό στο ζήτημα που τίθεται:
<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Για
μένα ένα κεντρικό ζήτημα που με έβαζε πάντα σε πόλεμο (μέσα μου ή/και με τους
άλλους) είναι η αίσθηση της αδικίας. Είναι ένα κεντρικό θέμα με το οποίο
έρχομαι καθημερινά αντιμέτωπος, είτε σε δικά μου θέματα, είτε σε θέματα που
προκύπτουν στους σημαντικούς άλλους. Σαφώς όσο δεν διαχειρίζεται κανείς το
αίσθημα της αδικίας, αδικεί πρώτος εκείνος τον εαυτό του, αφήνοντας φυσικά το
περιθώριο να υποστεί κι ένα σωρό άλλες επιδραστικές αδικίες. Ξεκινώντας από τα
μέσα ακόμη της δεκαετίας του 1990 να συλλογίζομαι με βιογραφικούς και
γενεογραμματικούς όρους το αίσθημα της αδικίας στάθηκα στην γενοκτονία ενός
ολόκληρου γένους, του γένους της γιαγιάς μου, η οποία μετά τον πόλεμο και τον
εμφύλιο έμεινε μόνη της, μόνη από μια ολόκληρη γενιά που ξεκληρίστηκε στους
φονικούς πολέμους. Η αδικία και η μελαγχολία ήταν κατάφωρες. Αυτό μεταβιβάστηκε
στα παιδιά της και ειδικότερα στην μεγαλύτερη κόρη της, την μάνα μου, η οποία
κουβαλούσε το αίσθημα της αδικίας σε κάθε της βήμα. Ένιωθε αδικημένη ακόμη κι
όταν εκείνη αδικούσε κάποιον. Η αδικία προερχόμενη από τους κόλπους της
κοινωνίας έγινε η προμετωπίδα της συμπεριφοράς μας. Έπρεπε να είμαστε σε
επιφυλακή διότι παντού παραμόνευσαν αυτοί που θα μας αδικήσουν. Ίσως κάπου εκεί
κρύβεται και η αριστερόστροφη τάση μου, ως ο ιδεολογικός τόπος όπου θα
ευδοκιμούσε η επιθυμία μου να αρθούν οι αδικίες αυτού του κόσμου.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
αναγνώριση, η κατανόηση, η βαθιά συνειδητοποίηση και ο μετασχηματισμός της
αδικίας σε σχέση με τον εαυτό μας λειτούργησαν προς την προσωπική μου
απελευθέρωση από έναν μύθο ο οποίος συνείχε το βιογραφικό μου συνεχές. Πλέον η
«αδικία» δημιουργεί μια αυτογνωστική συνθήκη, που με καλεί σε μια εσωτερική
δίκη, σε μια διεργασία δηλαδή ανεύρεσης του δικαίου. Κάποτε είχα ακούσει από
μια Κοινωνική ανθρωπολόγο που μελέτησε τη ζωή των Σαμάνων στην Νοτιοανατολική
Ασία πως στις κοινωνίες τους το αίσθημα της αδικίας προκαλεί διάφορες ασθένειες
στον αδικημένο, τις οποίες μπορεί να θεραπεύσει μόνο αυτός που τον αδίκησε. Και
μάλιστα εκείνος που αδικεί δεν διαπραγματεύεται στιγμή το άδικο και αμέσως
συντρέχει προς την ίαση, με έναν τελετουργικό τρόπο, του αδικηθέντος προσώπου.
Πρωτόγονες κοινωνίες οι οποίες μάλλον ήταν περισσότερο εξελιγμένες από τις
δικές μας που έχουν ταυτίσει την εξέλιξη και τον πολιτισμό με τις τεχνολογικές
ανακαλύψεις. Κι όπου τα καταναλωτικά αγαθά και η τεχνολογία ανακαλύπτουμε
(έντρομοι) πλέον πως δεν απαντούν σε βασικές ανάγκες του ανθρώπου και πως το
κυνήγι τους οδηγεί στην απομόνωση, την αποξένωση και εν τέλει την αλλοτρίωση.
Καθώς και στην έλλειψη ενός συνεκτικού κοινωνικού δεσμού.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Στις
δικές μας κοινωνίες λοιπόν που το αίσθημα της αδικίας κυριαρχεί και μάλλον
αυτός που νιώθεις ότι σε αδίκησε δεν πρόκειται να προστρέξει ώστε να σε
θεραπεύσει, χρειάζεται εμείς να εσωτερικεύσουμε τον «άλλο» μέσα μας και ως
άλλος να θεραπεύσουμε τον εαυτό μας. Ευελπιστώντας πως στις οικείες μας
τουλάχιστον σχέσεις ίσως καταφέρουμε να λειτουργήσουμε όπως οι άνθρωποι στις πρωτόγονες
φυλές των Σαμάνων»</span></i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ένα
άλλο θέμα που με έβαζε σε εσωτερικές φουρτούνες, αλλά πλέον μετασχηματίστηκε σε
δυνατότητα, είναι οι μετακινήσεις. Ως παιδί νομάδων μεγάλωσα με δεδομένη την
μετακίνηση από τα πεδινά στα ορεινά και τούμπαλιν. Οι μετακινήσεις με ζόριζαν
αλλά και με ενίσχυαν, δεδομένου πως αφενός μου δημιουργούσαν μια ασυνέχεια για
κάθε τόπο που άφηνα πίσω για ένα διάστημα, αφετέρου μου διευρύναν το
αντιληπτικό πλαίσιο αυτό-αναφοράς. Η δική μου ταυτότητα έχει στον πυρήνα της
την ευελιξία που κουβαλούν οι μετακινήσεις. Εκείνες οι μετακινήσεις είχαν κάτι
από τους τωρινούς μετασχηματισμούς, δηλαδή την ανάγκη και την επιθυμία για
επιβίωση και προκοπή. Αν δεν μετακινείσαι, αν δεν μετασχηματίζεσαι,
συρρικνώνεσαι, όπως κι αν δεν δεσμεύεσαι σε κάθε τόπο καθόσον μετακινείσαι και
μετασχηματίζεσαι. <o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Άλλωστε
ο νομαδικός χαρακτήρας των Βλάχων προέκυψε από τα Βυζαντινά ακόμη χρόνια όταν
ένα σωρό παράγοντες, όπως οι κλιματικές αλλαγές, επιδημίες και γεωπολιτικές
ανακατατάξεις το επέτρεψαν ή/και το επέβαλλαν. Αν δει κανείς στις ιστορικές του
διαστάσεις ένα φαινόμενο (βλέπε, Γιαννούσης 2021 «τα αναθέματα των κρίσεων και
η συγχρονικότητα της ιστορίας» σελ. 360, στο Βιωματικός οδηγός ψυχοθεραπείας,)
αντιλαμβάνεται τόσο τις γενεαλογικές του συνιστώσες, όσο και τις διεργασίες που
το ζυμώνουν εν τω γίγνεσθαι. Συνακόλουθα στο δικό μου παράδειγμα οι παράγοντες
που ανέθρεψαν τον νομαδισμό στο Βυζάντιο επανέρχονται δριμύτερα στον σύγχρονο
κόσμο μας, όπου η κλιματική αλλαγή μετασχηματίστηκε σε κρίση, η επιδημία του </span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">covid</span></i><i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-19 επανάφερε δυναμικά
τον κίνδυνο των ιώσεων και την ανθρώπινη ασημαντότητα και οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις
βρίσκονται σε εξέλιξη. Οι κοινωνικοί μετασχηματισμοί και οι μεταμορφώσεις των
ταυτοτήτων βρίσκονται σε μια δυναμική εξελικτική διαδικασία και επομένως οι
συνθήκες μας καλούν για μετακινήσεις ή αν προτιμάτε για μετασχηματισμούς, ώστε
να καταστούμε περισσότερο ευέλικτοι και ετοιμοπόλεμοι στις νέες συνθήκες.
Χαίρομαι ιδιαιτέρως που εν τω σπέρματι κουβαλώ αυτή την δεξιότητα και είμαι
ευγνώμων που την μετεξελίσσω δημιουργικά. <o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Πάντα
λοιπόν υπάρχει ένα ή περισσότερα κεντρικά θέματα που μας βάζουν σε ένα
εσωτερικό (μεταφορικό) πόλεμο η ύπαρξη των οποίων μπορεί να μας βοηθήσουν να
ανιχνεύσουμε τα εσωτερικά μας νοήματα και να επανανοηματοδοτήσουμε την ύπαρξή
μας. <o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Εσείς
τα έχετε βρει;<o:p></o:p></span></i></b></p>NHMAhttp://www.blogger.com/profile/07078563902879378639noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6901757320325491687.post-10168828111411699692023-09-16T10:27:00.002-07:002023-09-17T03:30:38.209-07:00 Ubuntu ή «Είμαι, επειδή Είμαστε»<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6Jx8OT6GBoM8aybcXQOA5dvPoJyLaMs9QlNuL8uWHPRpgx7TjrIJJvnXyRGIAsQDWh5xipyDfrs4TDgXQ3EWeWsWUNX2-0i1J5OQ1M6y4gyBkfb9is7rt3ivyh4rVgAPRq8fy2tRKUuo6tbjVzBhKagHWP8lhIcElYXAi6Yh2U9bvAJjlrSgfEn-gT9A/s640/%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%8D.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="640" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6Jx8OT6GBoM8aybcXQOA5dvPoJyLaMs9QlNuL8uWHPRpgx7TjrIJJvnXyRGIAsQDWh5xipyDfrs4TDgXQ3EWeWsWUNX2-0i1J5OQ1M6y4gyBkfb9is7rt3ivyh4rVgAPRq8fy2tRKUuo6tbjVzBhKagHWP8lhIcElYXAi6Yh2U9bvAJjlrSgfEn-gT9A/w640-h480/%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%8D.jpg" width="640" /></a></div>
<p style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 11.25pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 11.25pt; margin: 11.25pt 0cm; text-align: justify;"><b><span face=""Ubuntu",sans-serif" lang="EN-US" style="color: #444444; mso-ansi-language: EN-US;">Ubuntu</span></b><b><span face=""Ubuntu",sans-serif" lang="EN-US" style="color: #444444;"> </span></b><b><span face=""Ubuntu",sans-serif" style="color: #444444;">ή </span></b><span face="Arial, sans-serif" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #333333; font-size: 11.5pt; line-height: 115%;">«<b><span style="border: 1pt none windowtext; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Είμαι, επειδή Είμαστε</span></b>»</span><b><span face=""Ubuntu",sans-serif" style="color: #444444;"><o:p></o:p></span></b></p><p style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 11.25pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 11.25pt; margin: 11.25pt 0cm; text-align: justify;"><span face=""Ubuntu",sans-serif" style="color: #444444;">Ο εθελοντισμός έχει μια
ιδιαίτερη αξία σε μια εποχή έντονης ατομικότητας και κάθε φορά που
αναδεικνύεται, ειδικότερα έπειτα από μια καταστροφή, δημιουργεί μια ελπίδα και
δίνει μια ανάσα στην ψυχή μας. <o:p></o:p></span></p><p style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 11.25pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 11.25pt; margin: 11.25pt 0cm; text-align: justify;"><span face=""Ubuntu",sans-serif" style="color: #444444;">Οι άνθρωποι που
συντάσσονται σε εθελοντικές δράσεις έχουν ένα «μέταλλο» που τους καθιστά
ανθεκτικούς στην αντιξοότητα κι αλληλέγγυους στον πόνο και τη δυστυχία των
άλλων. Ο εθελοντισμός έχει στην καρδιά του την βασική αξία μιας κοινωνίας, την
αλληλεγγύη, η οποία όπως έγραφα σε παλιότερο άρθρο μου είναι το φώλι της
ελπίδας για έναν καλύτερο κόσμο. <o:p></o:p></span></p><p style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 11.25pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 11.25pt; margin: 11.25pt 0cm; text-align: justify;"><span face=""Ubuntu",sans-serif" style="color: #444444;">Ωστόσο οι κοινωνίες μας
δεν διακρίνονται στο σύνολό τους από αλληλέγγυες αλληλεπιδράσεις. Αντιθέτως,
δυστυχώς, οι διχασμοί και οι διχόνοιες ανακύπτουν συνεχώς στο τοπίο ενός
κατακερματισμένου κόσμου. <o:p></o:p></span></p><p style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 11.25pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 11.25pt; margin: 11.25pt 0cm; text-align: justify;"><span face=""Ubuntu",sans-serif" style="color: #444444;">Εντούτοις, ο απώτερος
σκοπός μιας κοινωνίας είναι να λειτουργεί συνεκτικά κι αλληλέγγυα. Η ποιότητα
και το μέγεθος της αυτορρύθμισης και της «αυτό-ίασης» των κοινωνιών είναι το
βασικό κριτήριο της ισονομίας, της δικαιοσύνης και της εύρυθμης λειτουργίας της.
Μια τέτοια κοινωνία μπορεί να λειτουργεί αυτό-ρυθμιστικά και αυτό-θεραπευτικά
με γνώμονα την υγιή ανάπτυξη των μελών της. <o:p></o:p></span></p><p style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 11.25pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 11.25pt; margin: 11.25pt 0cm; text-align: justify;"><span face=""Ubuntu",sans-serif" style="color: #444444;">Στην εποχή μας οι
συνεκτικοί δεσμοί των κοινωνιών έχουν υποστεί πολλά ρήγματα με συνέπεια οι
άνθρωποι να στεγάζονται σε «ετοιμόρροπες» -πολιτισμικές, ηθικές, κοινωνικές -
εστίες. Έχει διαρραγεί η ουσιαστική αίσθηση του ανήκειν και μοιάζει να
ακροβατούν σε τεντωμένο σκοινί. <o:p></o:p></span></p><p style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 11.25pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 11.25pt; margin: 11.25pt 0cm; text-align: justify;"><span face=""Ubuntu",sans-serif" style="color: #444444;">Στο δυστοπικό αυτό τοπίο ο εθελοντισμός έρχεται να συντελέσει ένα συνεκτικό
ρόλο και να υποδείξει ένα νέο παράδειγμα συμμετοχικότητας, πολλές φορές
αντικαθιστώντας ή συμπληρώνοντας την ανεπάρκεια των θεσμικών φορέων. Οι ενδιάμεσοι
θεσμοί και οι συλλογικότητες που λειτουργούν ενδυναμωτικά κι αλληλέγγυα είναι
σχετικά πολλοί κι έρχονται τόσο από την παραδοσιακή μας κουλτούρα, όπως είναι διαχρονικά
οι στενοί οικογενειακοί δεσμοί και η ενεργοποίηση, στις δύσκολες περιστάσεις, των
συγγενικών δεσμών, ή άλλοι που προέκυψαν από την εξέλιξη της κοινωνίας, όπως είναι
οι νέου τύπου συλλογικότητες σαν τα κοινωνικά ιατρεία που δημιουργήθηκαν στην
αρχή της «οικονομικής κρίσης» την δεκαετία του 2010. <o:p></o:p></span></p><p style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 11.25pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 11.25pt; margin: 11.25pt 0cm; text-align: justify;"><span face=""Ubuntu",sans-serif" style="color: #444444;">Η ψυχοθεραπεία περισσότερο
από κάθε άλλη εποχή έρχεται, επίσης, να παίξει ένα ρόλο διαμορφωτικό και
συνεκτικό για τον κοινωνικό δεσμό. Δεν αναφέρομαι
τόσο στην άσκησή της στο πεδίο της κλινικής εφαρμογής όσο κυρίως στο ότι η
ψυχοθεραπευτική διεργασία μπορεί να αποτελέσει μια «μήτρα» για τους αναγκαίους
κοινωνικούς μετασχηματισμούς και να προτείνει ένα νέο τρόπο «ανήκειν»<a href="file:///C:/Users/gg196/OneDrive/%CE%A5%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82/Ubuntu.docx#_ftn1" name="_ftnref1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: #444444; font-size: 12pt; line-height: 107%;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></a>. Ένα νέο παράδειγμα συλλογικότητας
στην κλινική της εφαρμογή είναι σίγουρα οι ψυχοθεραπευτικές ομάδες, στις οποίες
το πνεύμα και η δύναμη της ομάδας συναντιούνται με τις αντίστοιχες ιδιότητες της
ψυχοθεραπευτικής επιστήμης. Η άσκηση βέβαια της ψυχοθεραπείας δεν έχει
εθελοντικό χαρακτήρα (παρότι, υπό προϋποθέσεις, πραγματώνεται και στο πεδίο του
εθελοντισμού) αντιθέτως είναι ένα επάγγελμα και ίσως για κάποιους να θεωρείται
μια «ακριβή» υπόθεση. Ωστόσο τα αποτελέσματά της είναι το ίδιο δημιουργικά και οι
διεργασίες της ακουμπούν στην αλληλεγγύη και την ενσυναίσθηση έναντι των
ανθρώπων. <o:p></o:p></span></p><p style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 11.25pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 11.25pt; margin: 11.25pt 0cm; text-align: justify;"><span face=""Ubuntu",sans-serif" style="color: #444444;">Πριν λίγες μέρες
συνάντησα την Μαρία, η οποία υπήρξε θεραπευόμενή μου πριν από κάποια χρόνια. Η
Μαρία ενώ ερχόταν πάντα στις συνεδρίες με το ποδήλατό της, στη συνάντησή μας
αυτή «οδηγούσε» ένα ηλεκτρικό πατίνι. «Καιρός ήταν να αναβαθμιστώ» μου είπε
υπερήφανα… Και θυμήθηκα πως μέσω της ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας αυτό ήταν κι
ο μεγαλύτερος στόχος της, να αναβαθμιστεί σε ενδοψυχικό, σε κοινωνικό, αλλά και
οικονομικό επίπεδο. Η Μαρία έκανε πολλές αλλαγές, έφυγε από ένα δυσλειτουργικό
γάμο που την κρατούσε δέσμια σε παλιά μοτίβα σχέσεων, επένδυσε περισσότερο
δημιουργικά στον μητρικό της ρόλο, αναζήτησε νέα μοτίβα συντροφικών σχέσεων και
προσπάθησε να θέσει νέα όρια και νέους κώδικες στην επικοινωνία με τους δικούς
της ανθρώπους. Η Μαρία υπήρξε ένα ζωντανό παράδειγμα ανθρώπου που αξιοποιεί την
ψυχοθεραπευτική διεργασία για να εξελιχθεί ως προσωπικότητα, ως γονιός, ως
επαγγελματίας, ως σύντροφος, ως κόρη, κ.ο.κ. Είμαι υπερήφανος όταν βλέπω ανθρώπους
που συμμετείχαν στο ψυχοθεραπευτικό
ταξίδι να κάνουν τέτοιου είδους μεταστροφές στη ζωή τους και χαρούμενος που
συνέβαλα, λιγότερο από όσο εκείνοι πιστεύουν, σε αυτό τον μετασχηματισμό. Είμαι,
επίσης, ευγνώμων που αυτό το ταξίδι
λειτουργεί, μέσω υγιών αλληλεπιδράσεων, συνεξελικτικά κι αλληλέγγυα σε μια
διαρκή προσπάθεια εκατέρωθεν μετασχηματισμών που εν τέλει καταλήγουν στους
κόλπους της κοινωνίας μας. <o:p></o:p></span></p><p style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 11.25pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 11.25pt; margin: 11.25pt 0cm; text-align: justify;"><span face=""Ubuntu",sans-serif" style="color: #444444;">Η Μαρία στην πρώτη
τηλεφωνική της επικοινωνία μαζί μου, μου ανέφερε πως έχει ένα πρόβλημα με την
κόρη της, την Ιωάννα, και πως θα ήθελε να έρθει από κοντά για να το
συζητήσουμε. Η Ιωάννα ενώ δεν έχει κανένα πρόβλημα με την ομιλία της, επιλέγει
εκτός σπιτιού να μη μιλά καθόλου (επιλεκτική αλαλία). Η Μαρία και ο τότε άντρας
της είχαν θορυβηθεί, ανησυχούσαν πολύ και ήταν διατεθειμένοι να κάνουν ότι
χρειαστεί για να βοηθήσουν το παιδί τους. Παράλληλα με τη δικής τους διαθεσιμότητα
και η στάση των δασκάλων του σχολείου ήταν θετική και ενθαρρυντική, πλην όμως κι
εκείνοι κατανοούσαν το πρόβλημα της Ιωάννας ως δομικό στοιχείο της
προσωπικότητάς της και του προσδίδαν εντελώς ατομικό χαρακτήρα. Παρά την
ενθαρρυντική τους στάση επομένως τόσο οι γονείς, όσο και οι δάσκαλοι προσπαθούσαν
να βοηθήσουν επικεντρώνοντας την ενέργειά τους στο σύμπτωμα της αλαλίας.
Προσπαθούσαν με λίγα λόγια να ενθαρρύνουν την Ιωάννα και να ενισχύσουν την
αυτοεκτίμησή της, εστιάζοντας και αναζητώντας τις αιτίες του προβλήματος
(συμπτώματος στη γλώσσα της ψυχοθεραπείας) σε ενδογενή χαρακτηριστικά της
προσωπικότητάς της. <o:p></o:p></span></p><p style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 11.25pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 11.25pt; margin: 11.25pt 0cm; text-align: justify;"><span face=""Ubuntu",sans-serif" style="color: #444444;">Σε αντίθεση με αυτή την
επικέντρωση, έπειτα από κάποιες συνεδρίες, πρότεινα στη μητέρα να επιχειρήσουμε να δούμε
το πρόβλημα όχι ως ένα υποκειμενικό στοιχείο της προσωπικότητας της Ιωάννας,
αλλά σαν ένα δημιούργημα που κουβαλά αντικειμενικά χαρακτηριστικά και ένα εσωτερικό
μήνυμα. Για να γίνει κατανοητή αυτή η αντίληψη, τόσο από την ίδια όσο κι από την
Ιωάννα, τής ανέθεσα να ζητήσει από το παιδί της να δώσει ένα όνομα σε ό,τι
πιστεύει πως την εμποδίζει να μιλήσει στο περιβάλλον του σχολείου. Η Ιωάννα διάλεξε
το όνομα «φόβος». <o:p></o:p></span></p><p style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 11.25pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 11.25pt; margin: 11.25pt 0cm; text-align: justify;"><span face=""Ubuntu",sans-serif" style="color: #444444;">Αντιλαμβανόμενοι την
επιλεκτική αλαλία ως ένα εξωτερικό χαρακτηριστικό κι ως ένα μέσο που διηγείται
μια ιστορία το επόμενο στάδιο της θεραπείας στοχεύει στην αποκωδικοποίηση της. Το
κρυμμένο μήνυμα ή αλλιώς η αλήθεια του συμπτώματος θα εμφανισθεί, καταρχάς,
όταν από-δομήσουμε την κυρίαρχη ιστορία του: Η Μαρία πίστευε πως η αλαλία
ξεκίνησε εξαιτίας μιας δυσλειτουργικής δασκάλας που δεν κατάφερε να ενσωματώσει
την Ιωάννα στην τάξη και εξαιτίας μιας ντροπαλότητας που την χαρακτηρίζει από
γεννησιμιού. <o:p></o:p></span></p><p style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 11.25pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 11.25pt; margin: 11.25pt 0cm; text-align: justify;"><span face=""Ubuntu",sans-serif" style="color: #444444;">Τι γίνεται όμως όταν
αποδομείς μια πραγματικότητα και την ιστορία που έχεις φτιάξει για να την
ερμηνεύεις; Συνήθως κυριεύει το άγχος και αυξάνει η αβεβαιότητα, όπως συνέβη
και με τη Μαρία, που όσο αντιλαμβανόταν πως η ιστορία πίσω από την αλαλία δεν
είναι η συστολή της Ιωάννας ή μια κακή δασκάλα, τόσο αγχωνόταν για το τι μπορεί
να «αφηγηθεί» το σύμπτωμα της επιλεκτικής αλαλίας. Ήταν σαν να αντιλαμβανόταν
πως μέσα από το σύμπτωμα του παιδιού άνοιγε μια δική της παλιά ιστορία φόβου,
ντροπής και έλλειψης αποδοχής.<o:p></o:p></span></p><p style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 11.25pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 11.25pt; margin: 11.25pt 0cm; text-align: justify;"><span face=""Ubuntu",sans-serif" style="color: #444444;">Η Μαρία μεγάλωσε σε ένα
περιβάλλον όπου κοινός τόπος στην ιστορία της οικογένειάς της ήταν πως «δεν
έζησαν αυτό που ήθελαν». Η γενιά των παππούδων της έζησε με το όραμα της άρσης
της κοινωνικής αδικίας, στο οποίο απέτυχε με την ήττα του εμφυλίου και
εξορίστηκε στην Ανατολική Ευρώπη. Η επόμενη γενιά έζησε με το όραμα της
επιστροφής στην πατρίδα, όπου επέστρεψε μεν, δεν κατάφερε ωστόσο να προσαρμοστεί
με επιτυχία. Η ίδια η Μαρία θυμάται πως για τους γονείς της ήταν «επιστροφή
στην πατρίδα», για εκείνη όμως ήταν ξεριζωμός από το οικείο της περιβάλλον. Η
μια ξενιτιά μέσα στην άλλη, δίχως την αίσθηση ενός βιωμένου «ανήκειν». Η
ιστορία της εμπεριέχει τρεις γενιές που βίωσαν την ξενικότητα, την οποία έμαθαν
να αντέχουν, να μη μιλούν ποτέ για αυτή και παράλληλα να ανακυκλώνουν την
«ήττα» ως βασικό συστατικό στοιχείο της ύπαρξης τους. <o:p></o:p></span></p><p style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 11.25pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 11.25pt; margin: 11.25pt 0cm; text-align: justify;"><span face=""Ubuntu",sans-serif" style="color: #444444;">Η Ιωάννα ως συνεχιστής
της παράδοσης βιώνει την ίδια ξενικότητα στο σχολείο της με αυτή που βίωσε ο προπάππος
της με την εξορία, ο παππούς της με την πικρή γεύση της επιστροφής και η μαμά της
με την ξενικότητα που βίωνε στην νέα πατρίδα. Ως εκπρόσωπος της 4<sup>ης</sup> γενιάς
αναπαραγάγει, μέσω του συμπτώματος της αλαλίας, το μοτίβο της αποτυχίας και του
μη ανήκειν. Φοβάται την αποτυχία, ντρέπεται να συμμετάσχει ισότιμα, χωρίς να
γνωρίζει φυσικά πως έτσι γίνεται κρίκος μιας γενεαλογικής αλυσίδας που συνέχει
την ήττα και την απόσυρση ή την φυγή. Αυτή την αλυσίδα χρειάζεται να σπάσει, πρώτα η Μαρία, ως ενήλικη, και μέσα από την
αναπλαισίωση του τραύματος και την διαχείριση του φόβου να την επανασυνδέσει με
διαφορετικό τρόπο. Η Μαρία άνοιξε την πόρτα μιας διαδικασίας όπου θα άρει την
δική της αλαλία και θα «μιλήσει» για όσα την κάνουν να νιώθει ξένη, στο γάμο
της, στην οικογένεια της, στην εργασία της. <o:p></o:p></span></p><p style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 11.25pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 11.25pt; margin: 11.25pt 0cm; text-align: justify;"><span face=""Ubuntu",sans-serif" style="color: #444444;">Η θεραπευτική δουλειά της
Μαρίας, που έσπασε τη δική της σιωπή και προσπάθησε να βγει από ένα μοτίβο που
συμπυκνώνεται στη φράση «προκειμένου να ανήκω, έχω μάθει να μην εκφράζω τις
ανάγκες μου», οδήγησαν αμφότερες την Ιωάννα να απαλλαγεί από το σύμπτωμα της
επιλεκτικής αλαλίας και την Μαρία να διεκδικήσει μια καλύτερη ζωή, ή όπως έλεγε
εκείνη να νιώσει νικήτρια. <o:p></o:p></span></p><p style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 11.25pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 11.25pt; margin: 11.25pt 0cm; text-align: justify;"><span face=""Ubuntu",sans-serif" style="color: #444444;">Το πατίνι είναι κι αυτό
-σε συμβολικό επίπεδο- μια επιπλέον νίκη στο πεδίο της αυτοεκτίμησης και της
αυτοφροντίδας της Μαρίας… Η δική μου νίκη είναι να βλέπω όλο και περισσότερους
ανθρώπους να «εκπαιδεύονται» και να τολμούν τους προσωπικούς τους
κοινωνικό-ψυχικούς μετασχηματισμούς. <o:p></o:p></span></p><p style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 11.25pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 11.25pt; margin: 11.25pt 0cm; text-align: justify;"><span face=""Ubuntu",sans-serif" style="color: #444444;"> </span></p><p style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 11.25pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 11.25pt; margin: 11.25pt 0cm 11.25pt 36pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span face=""Ubuntu",sans-serif" style="color: #444444; mso-bidi-font-family: Ubuntu; mso-fareast-font-family: Ubuntu;">-<span style="font-family: "Times New Roman"; font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal;">
</span></span><!--[endif]--><span face=""Ubuntu",sans-serif" style="color: #444444;">Το κείμενο είναι γραμμένο με τη γραμματοσειρά </span><span face=""Ubuntu",sans-serif" lang="EN-US" style="color: #444444; mso-ansi-language: EN-US;">Ubuntu</span><span face=""Ubuntu",sans-serif" style="color: #444444;">,
μια λέξη που </span><span face="Ubuntu, sans-serif"> προέρχεται από τη φυλή </span><span face="Ubuntu, sans-serif" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #333333;">Xhosa </span><span face="Ubuntu, sans-serif">της Ν. Αφρικής και μεταφράζεται ως </span><span face="Ubuntu, sans-serif" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #333333;">«<b><span style="border: 1pt none windowtext; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">Είμαι, επειδή είμαστε</span></b>»</span><span face="Ubuntu, sans-serif">.</span><span face=""Ubuntu",sans-serif" style="color: #444444;"> <o:p></o:p></span></p><p style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 11.25pt; margin-left: 36.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 11.25pt; margin: 11.25pt 0cm 11.25pt 36pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]-->
</p><div><!--[if !supportFootnotes]--><br clear="all" />
<hr align="left" size="1" width="33%" />
<!--[endif]-->
<div id="ftn1">
<h1 style="background: white; margin-bottom: 9.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 4.5pt; margin: 4.5pt 0cm 9pt; text-align: justify;"><a href="file:///C:/Users/gg196/OneDrive/%CE%A5%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82/Ubuntu.docx#_ftnref1" name="_ftn1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span face=""Ubuntu",sans-serif" style="color: black; font-size: 10pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-color-alt: windowtext;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size: 10pt; line-height: 107%;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span face="Ubuntu, sans-serif" style="font-size: 10pt; line-height: 107%;">
Βλέπε: Το σύγχρονο νόημα της ψυχοθεραπείας</span><span face=""Ubuntu",sans-serif" style="color: #2f2f2f; font-size: 10pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-font-kerning: 18.0pt; mso-ligatures: none;">: Η ψυχοθεραπεία ως «μήτρα»
κοινωνικών μετασχηματισμών, </span><span face="Ubuntu, sans-serif" style="font-size: 10pt; line-height: 107%;">(Γιαννούσης, 2022), στον παρακάτω σύνδεσμο:
<a href="https://www.psychology.gr/psychotherapy-counselling/6924-to-sygxrono-noima-tis-psyxotherapeias.html">https://www.psychology.gr/psychotherapy-counselling/6924-to-sygxrono-noima-tis-psyxotherapeias.html</a>
</span><span face=""Ubuntu",sans-serif" style="color: #2f2f2f; font-size: 10pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-font-kerning: 18.0pt; mso-ligatures: none;"><o:p></o:p></span></h1>
</div>
</div>NHMAhttp://www.blogger.com/profile/07078563902879378639noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6901757320325491687.post-17134719229592074702023-09-12T03:14:00.005-07:002023-09-13T07:50:58.617-07:00 Ψυχοθεραπευτική εξειδίκευση σε θέματα διατροφικών διαταραχών<p><b><span style="background: white; color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%;"></span></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3SzvrtGznn4V9OmcGT4-qfl4slU_9I7AZmRCV2USFYiiIRtLQkZdxjBMkOAKtmxsCgoEqBG6TMgAGv_sGTAzb2rzbk5piP_gaq7hgjPptsyo8exrA5sIIgQsQDxoMvg4eAJ7zLallaZ0jvKjqJ9v1mPfAZHow_sabEaVvFXLNIGk27LzolEdHqzWV4Dc/s958/%CE%A4%CE%BF%20%CF%83%CF%8E%CE%BC%CE%B1%20%CE%BC%CE%B1%CF%82%20%CF%80%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BD%CE%B5%CE%B9%20%CF%84%CE%B7%20%CE%BC%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%AE%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CF%83%CF%87%CE%AD%CF%83%CE%B5%CF%8E%CE%BD%20%CE%BC%CE%B1%CF%82.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="958" data-original-width="795" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3SzvrtGznn4V9OmcGT4-qfl4slU_9I7AZmRCV2USFYiiIRtLQkZdxjBMkOAKtmxsCgoEqBG6TMgAGv_sGTAzb2rzbk5piP_gaq7hgjPptsyo8exrA5sIIgQsQDxoMvg4eAJ7zLallaZ0jvKjqJ9v1mPfAZHow_sabEaVvFXLNIGk27LzolEdHqzWV4Dc/w333-h400/%CE%A4%CE%BF%20%CF%83%CF%8E%CE%BC%CE%B1%20%CE%BC%CE%B1%CF%82%20%CF%80%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BD%CE%B5%CE%B9%20%CF%84%CE%B7%20%CE%BC%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%AE%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CF%83%CF%87%CE%AD%CF%83%CE%B5%CF%8E%CE%BD%20%CE%BC%CE%B1%CF%82.jpg" width="333" /></a></b></div><b><br />Το σώμα
παίρνει τη μορφή των σχέσεων μας</b><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Όλοι οι άνθρωποι έχουμε
συνδέσει την διατροφή με κάποιο υπαρξιακό διακύβευμα, όπως η επιβίωση, η αγάπη
και το νοιάξιμο, το κύρος και η αυτοεκτίμηση, η ανακούφιση και η παρηγοριά, η
υποχρέωση έναντι των άλλων, η αυτοφροντίδα, η συμμόρφωση κ.ο.κ., το οποίο
διαμορφώνει παράλληλα κι ένα μοτίβο σχέσεων.</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
<span style="background: white;">Όλες οι
διατροφικές διαταραχές εδράζονται στις παραπάνω υπαρξιακές συνδέσεις και τα
«μαθημένα» μοτίβα σχέσεων.</span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 14.2pt;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Όταν θέλουμε επομένως να αλλάξουμε διατροφικές συνήθειες,
εκτός από την επιλογή μιας σωστής διατροφής χρειάζεται να αλλάξουμε και την
ίδια την κουλτούρα της διατροφής, δηλαδή να μετασχηματίσουμε τα νοήματα με τα
οποία έχουμε διασυνδεθεί μαζί της. </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 14.2pt;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Σήμερα στην Ελλάδα </span><span style="color: #171717; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">(WHO
European Regional Obesity Report 2022)</span><span face=""Arial",sans-serif" style="background: rgb(251, 251, 248); color: #171717; font-size: 15pt; line-height: 115%;"> </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">σχεδόν οι έξι στους δέκα ενήλικες είναι υπέρβαροι ή
παχύσαρκοι και αντίστοιχα ένα στα τρία παιδιά αντιμετωπίζει ζητήματα αύξησης
βάρους ή παχυσαρκίας. Η αύξηση βάρους πέρα από τα φυσιολογικά όρια επιβαρύνει
τον οργανισμό και γίνεται η αιτία πολλών ασθενειών, αλλά και θανάτων. Καρδιοαγγειακά
νοσήματα, καρκίνοι, διαβήτης τύπου 2, κ.α. ενοχοποιούν την αύξηση βάρους και
την παχυσαρκία ως βασικές αιτίες εμφάνισής τους. </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 14.2pt;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Τα ψυχοκοινωνικά και συναισθηματικά ζητήματα που προκύπτουν
από την αύξηση του σωματικού βάρους και την παχυσαρκία παρουσιάζουν, επίσης,
μια αντίστοιχη αυξητική τάση. Η αύξηση βάρους και η παχυσαρκία εμφανίζονται ως
σύμπτωμα της ευρύτερης δυσφορίας που αισθάνονται οι άνθρωποι με τον εαυτό τους και
τους άλλους. Η συγκεκριμένη συμπτωματολογία
δημιουργεί ένα εξαρτητικό υπόβαθρο όπου οι άνθρωποι βάζουν κιλά για να νιώσουν
καλά και συγχρόνως αυτό τους προκαλεί έντονα δυσφορικά συναισθήματα, τα οποία
με τη σειρά τους λειτουργούν αγχωτικά προς την κατεύθυνση ακόμη μεγαλύτερης
λήψης τροφής. Η σύνδεση της τροφής με την ψυχοσύνθεση του ατόμου και τα ευρύτερα
κοινωνικά νοήματα και μοτίβα επιβάλλουν μια ολιστική θέαση και στον τρόπο
αντιμετώπισης της αύξησης βάρους και της παχυσαρκίας. Αυτό σημαίνει πως πέρα κι
έξω από την βελτίωση της διατροφής σε ποσότητα και ποιότητα είναι σημαντική η συνειδητοποίηση
των ψυχοκοινωνικών παραγόντων που ωθούν ένα άνθρωπο στην υπερφαγία. Για να
χάσει κάποιος/α κιλά πρέπει πρώτα να κατανοήσει τις συνδέσεις της διατροφής του
με την δι-αγωγή και την κουλτούρα του και να επιχειρήσει αντίστοιχες αλλαγές
στον τρόπο που θρέφεται συμβολικά και κυριολεκτικά. </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 14.2pt;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Αντιλαμβανόμενοι την συνεισφορά της κουλτούρας, καθώς και των
νοημάτων με τα οποία έχει συνδέσει ο καθένας την ύπαρξή του με τις διατροφικές
συνήθειες και διαταραχές δημιουργούμε ένα διαφορετικό ψυχοθεραπευτικό μοντέλο
ώστε να τις αντιμετωπίσουμε. Σε αυτή την περίπτωση αξιοποιούμε την αύξηση του
σωματικού βάρους ως ένα σύμπτωμα που προσκαλεί τον άνθρωπο σε ένα ταξίδι
αυτογνωσίας, σαν ένα σινιάλο διαρκούς υπενθύμισης για άλλου είδους βάρη που
κουβαλά κι ενδεχομένως για άλλου είδους συναισθηματικές ελλείψεις που
καλύπτονται μέσα από την κατανάλωση τροφής. Το ζήτημα της αύξησης του σωματικού
βάρους είναι ένα πολυδιάστατο και πολυσύνθετο κλινικό σύμπτωμα που απαιτεί νέες
μεθόδους για να υποστηριχθεί το άτομο στην προσπάθειά του να απαλλαγεί από αυτά
δίχως να αγνοήσει τα μηνύματα που κουβαλούν. Διότι σε αυτή την περίπτωση το
πιθανότερο είναι να μπει σε ένα φαύλο κύκλο ενοχών/δίαιτας/ενοχών και να ξαναβάζει
αυξανόμενα τα αρχικά κιλά.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 14.2pt;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Διατροφικές επιλογές, διαταραχές στο
περιβάλλον»</span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 14.2pt;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Στο ινστιτούτο συμβουλευτικής & ψυχοθεραπείας ΝΗΜΑ στόχος
της μεθοδολογική μας προσέγγισης είναι να αποφορτίσει συναισθηματικά τα άτομα
που θέλουν να χάσουν βάρος ή που βιώνουν μια διατροφική διαταραχή, φωτίζοντας τις
κοινωνικό-ψυχικές πτυχές του κλινικού συμπτώματος και τοποθετώντας την
διαχείρισή του στις σχέσεις του ατόμου με
το περιβάλλον του. Όσο το άτομο κατανοεί τους τρόπους που σχετίζεται με τους
ανθρώπους που τον περιβάλλουν τόσο θα κατανοεί τους λόγους και τους τρόπους με
τους οποίους τρέφεται. Εξάλλου ο καθένας επιλέγει -μεταξύ άλλων- να επικοινωνεί
με το πλαίσιο που ανήκει, τις περισσότερες φορές ασυνείδητα, με τρόπους που
σχετίζονται με την διατροφή του. </span><b><i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 14.2pt;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Η θεραπεία των διατροφικών «διαταραχών» μέσα από το πρίσμα
της εξελικτικής συστημικής προσέγγισης προτείνει την αντικατάσταση της λέξης
«διαταραχή» με την λέξη «επιλογή» και τοποθετεί το κλινικό σύμπτωμα μέσα στο
κοινωνικό του πλαίσιο. Γι’ αυτό έχουμε αντιστρέψει τους όρους αναφερόμενοι στην
έννοια της διατροφικής «επιλογής», ως μέρος μιας «διαταραχής» του κοινωνικού
πλαισίου. Δηλαδή οι άνθρωποι επιλέγουν την διατροφή τους μέσα σε ένα διαταραγμένο
κοινωνικό πλαίσιο κι επομένως οι διατροφικές συνήθειες αποκτούν ένα πολιτισμικό
υπόβαθρο (Βάσω Τόλη & Αλεξάνδρα Γκέγκα, 2023) <a href="Εργασία των Βάσω Τόλη και Αλεξάνδρας Γκέγκα στο πλαίσιο της εξειδίκευσής τους στην εξελικτική συστημική προσέγγιση ">Εργασία των Βάσω Τόλη και Αλεξάνδρας Γκέγκα στο πλαίσιο της εξειδίκευσής τους στην εξελικτική συστημική προσέγγιση</a>. Αν κοιτάξει κανείς φωτογραφίες που απεικονίζουν τους ανθρώπους στην
δεκαετία του 1960 σπάνια θα αντικρύσει κάποιον υπέρβαρο. Αυτό συνδέεται άμεσα αφενός
με τους διαθέσιμους διατροφικούς πόρους κι αφετέρου με την διαφορετική κουλτούρα
που διέπνεε η λήψη τροφής τους ανθρώπους. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που
δείχνει την μετάβαση προς μια διαφορετική διατροφική κουλτούρα είναι η βρώση γλυκών.
Στις παραδοσιακές κοινωνίες η βρώση γλυκών συνδέονταν με ξεχωριστές στιγμές της
ζωής των ανθρώπων, όπως ήταν οι γιορτές, οι τελετές, κλπ. Σήμερα η κατανάλωση
γλυκών έχει αποσυνδεθεί από την γιορτή και τις διάφορες τελετουργίες και συνδέεται
άμεσα με την ηδονή και την απόλαυση. Το νόημα της υπερκατανάλωσης γλυκών
συνδέεται άμεσα με το νόημα της ηδονικής απόλαυσης που προσεγγίζουν οι σημερινοί
άνθρωποι γενικότερα τη ζωή τους. </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 14.2pt;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Η ψυχοθεραπεία προσεγγίζει το αυξημένο σωματικό βάρος ως
σύμπτωμα μιας γενικότερης δυσφορίας και επικεντρώνεται στα προσωποποιημένα μηνύματα
που στέλνει στον αποδέκτη του. Όλα αυτά τα νοήματα έρχονται σταδιακά στο
ψυχοθεραπευτικό πεδίο και ανοίγουν τον δρόμο για προσωπικές κατανοήσεις και
μετασχηματισμούς.</span></p>NHMAhttp://www.blogger.com/profile/07078563902879378639noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6901757320325491687.post-77612270325282830102023-09-10T09:39:00.005-07:002024-02-19T23:46:43.695-08:00 Έγκλημα και κοινωνία<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia2eO_uWGV4CQVqBbPOvtN-23xusBXydU3MHiHJjojIgSLwSSUjGlGMn41_u5emUbvtdyUoVzRU7uzDYaq8N4os0OGoKgYqY5pfVzuKnULiInTYFXH6SRM0qKrQZZR_1hfdpDHCDYZ9IzXql2BQxaY6offVlzgcu3qu-qNSPfpgPbal8I3L9YmJpFSMBA/s1024/%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%A9%CE%9D%CE%97%CE%A3.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="682" data-original-width="1024" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia2eO_uWGV4CQVqBbPOvtN-23xusBXydU3MHiHJjojIgSLwSSUjGlGMn41_u5emUbvtdyUoVzRU7uzDYaq8N4os0OGoKgYqY5pfVzuKnULiInTYFXH6SRM0qKrQZZR_1hfdpDHCDYZ9IzXql2BQxaY6offVlzgcu3qu-qNSPfpgPbal8I3L9YmJpFSMBA/w640-h426/%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%A9%CE%9D%CE%97%CE%A3.jpg" width="640" /></a></div>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Η
ελληνική κοινωνία παρουσιάζει σχισματικές διαστάσεις και δημιουργεί κενά στο
συλλογικό δεσμό μέσα στα οποία εκφύουν διάφορα παρασιτικά φαινόμενα. Το ηθικό
μας πλαίσιο έχει ρωγμές, έχει σχετικοποιηθεί και αναπτύσσεται με αντικρουόμενα
στοιχεία. Το καλό και το κακό έχουν τόσες πολλές αναγνώσεις που έχει εξατμισθεί
εντελώς η ουσία τους. Το ίδιο σχετικοποιημένη παρουσιάζεται και η διαδικασία
της κοινωνικοποίησης, δηλαδή οι διεργασίες μεγαλώματος των παιδιών κι άρα η
ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Προκειμένου
να συνειδητοποιήσουμε το βαθμό του κινδύνου που δημιουργούν οι ρωγμές στον
κοινωνικό ιστό ας αναλογιστούμε τι είδους εγκλήματα συμβαίνουν στη χώρα μας.
Διότι μεταξύ άλλων ένα ενδεικτικό στοιχείο για την κατανόηση της κουλτούρας
κάθε κοινωνίας είναι και το «έγκλημα». Το κάθε έγκλημα, εκτός από τις
προσωπικές συνιστώσες, φανερώνει τη γενικότερη κουλτούρα μιας κοινωνίας και αναδεικνύει
τα προβλήματα κάθε εποχής. Στο χαρακτήρα κάθε εγκλήματος -και κατά συνέπεια του
εγκληματία- καταγράφονται οι πολιτικές και ιδεολογικές συνιστώσες μιας
κοινωνίας. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η κοινωνική, ηθική και νομική
αντιμετώπιση του εγκλήματος, δηλαδή η μορφή της τιμωρίας του, η οποία κινείται παράλληλα στο ποινικό και στο
κοινωνικό-ψυχικό πεδίο. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Τα
κίνητρα της εγκληματικής πράξης, οι οριακές καταστάσεις που το συνοδεύουν,
καθώς και οι ψυχικές και κοινωνικές διεργασίες που συντελούνται ως τη διάπραξή
του, εκβάλουν στις παρυφές του κοινωνικού πλαισίου κι αναδεικνύουν τις
πυρηνικές διαστάσεις της κοινωνίας. Ένα από τα μείζονα ζητήματα που
αναδεικνύουν τα εγκλήματα που συμβαίνουν στη σύγχρονη Ελλάδα είναι η ΦΤΩΧΕΙΑ.
Εξάλλου τα περισσότερα είναι από «φτωχούς» ενάντια σε «φτωχούς». Να σημειώσω
πως η έννοια της φτώχειας εμπεριέχει καταρχάς το απόλυτο μέγεθος της ταξικής
θέσης και τάξης κι από κει και πέρα επιμερίζεται σε όλες τις ιδεολογικές,
πνευματικές, ηθικές και ψυχικές της διαβαθμίσεις. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Στην
κοινωνία μας εξελίσσεται αθόρυβα ένας «εμφύλιος φτωχών», όπως αποτυπώθηκε
ανάλγητα στο έγκλημα του Πειραιά. Φτωχοί εναντίον φτωχών με τα νήματα του
πολέμου να τα κινεί η άρχουσα τάξη. Και οι φτωχοί …φτωχαίνουν όλο και
περισσότερο, οικονομικά, πνευματικά, ηθικά, ψυχικά.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Η
βαρβαρότητα αυτού του κοινωνικού εμφυλίου έχει πολλές παραφυάδες, αναπτύσσεται
σε ολόκληρο το κοινωνικό σώμα και …σε δόσεις μας σοκάρει σχεδόν καθημερινά. Παράλληλα
με τη βαρβαρότητα στις σχέσεις αναπτύσσεται ένα άλλο υβριδικό, αλλά όχι
καινούργιο, εργαλείο που λειτουργεί ως μοχλός χειραγώγησης, ο εκφασισμός
ορισμένων πολιτών κι ο εκφασισμός της συμπεριφοράς σε πολλούς άλλους. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Και
επιπλέον εντείνεται όλο και περισσότερο η ατομικότητα και η κοινωνική μοναξιά, που
οδηγούν αμφότερες σε καταστάσεις ματαίωσης κι απόγνωσης. Ο καθένας μόνος του
νιώθει αδύναμος να αντιδράσει και να δράσει διαφορετικά. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Φτωχοί
όλης της χώρας ενωθείτε… η κοινωνία μάς χρειάζεται όλους. Ας μεταμορφώσουμε τις
ρωγμές του κοινωνικού σώματος σε δίοδο για να περάσει μέσα το φως της ανθρωπιάς
μας. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Μια
από τις πρώτες ρωγμές στο κοινωνικό σώμα που χρειάζεται να διορθώσουμε είναι το
λεγόμενο πελατειακό κράτος, ένα διαπλεκόμενο σύστημα που διασυνδέει με
στρεβλώσεις τον πολίτη με το πολιτειακό σύστημα. Μια διαχρονική μάστιγα που από
τη μια μας καθιστά συμμέτοχους κι από την άλλη βεβαίως συντηρεί και αναπαράγει
τις υφιστάμενες κοινωνικές δομές και κρατά τη χώρα στην υπανάπτυξη. Το
διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα είναι η επόμενη μάστιγα, ένα σύστημα που το
λυμαίνονται οι μεγαλο-εργολάβοι, οι εφοπλιστές, μια αστική τάξη που
ενδιαφέρεται μόνο για την …περιφέρειά της κι ουδόλως λειτουργεί πατριωτικά. Ένα
πολιτικό σύστημα που λειτουργεί ως αξιωματούχος της αστικής τάξης και βάζει το
δάχτυλο στο μέλι με κάθε ευκαιρία. Κατά συνέπεια μια άλλη μάστιγα είναι ένα
αδύναμο, ισχνό κράτος, ένα κράτος που δεν αναπτύσσεται, δεν λειτουργεί υπέρ των
πολιτών, υπέρ της κοινωνικής ευημερίας. Ένα κράτος, έρμαιο κάθε κυβέρνησης, που
αδυνατεί να συγκροτηθεί σε σώμα και να λειτουργεί αποτελεσματικά ανεξαρτήτως
κυβερνητικών προθέσεων. Έχω κουραστεί ας πούμε να βλέπω υπουργούς,
περιφερειάρχες και δημάρχους, να «συντονίζουν» επιχειρήσεις και να σεργιανούν
πάνω από αποκαΐδια και πλημμυρισμένα τοπία για να μην τους χαρακτηρίσουμε ως
αδιάφορους. Αυτό που χρειαζόμαστε κάθε φορά είναι το ΚΡΑΤΟΣ κι όχι τους
πολιτικούς, τη λειτουργία των δομών και των θεσμών κι όχι των πολιτικών
εκπροσώπων. Η δική τους δουλειά εξάλλου δεν είναι πάντα στο μέτωπο, αλλά κυρίως
πίσω στον οραματισμό, στον σχεδιασμό και στην υλοποίηση των πολιτικών που θα
κληθούν να εφαρμόσουν οι λειτουργοί του κράτους κι ολόκληρη η κοινωνία… Εξάλλου
οι Έλληνες στο πεδίο της «μάχης» ανταποκρινόμαστε με μια αξιοσημείωτη
παλικαριά, με σθένος κι αυτοθυσία, με φιλότιμο κι ενσυναίσθηση, όπως συμβαίνει
όλο αυτό το διάστημα με όσους συμμετέχουν στις πυροσβέσεις, στις επιχειρήσεις
απεγκλωβισμού, αλλά και στις κάθε λογής καθημερινές πράξεις υπευθυνότητας κι
αλληλεγγύης. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Το
φιλότιμο όμως και η υπερπροσπάθεια δεν επαρκούν κι όλες οι παραπάνω ρωγμές μας
καθιστούν ανίκανους να οραματιστούμε μια καλύτερη κοινωνία, μια κοινωνία που θα
οικοδομήσει όλες τις υποδομές που χρειάζεται για να αναπτυχθεί, σε υλικό,
κοινωνικό, πνευματικό και ψυχικό επίπεδο. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Σαφώς
οι παραπάνω σκέψεις δεν έχουν καταγγελτικό ύφος και δεν αφορίζουν συλλήβδην το
κοινωνικό σώμα. Απευθύνομαι ωστόσο στις υγιείς δυνάμεις του τόπου, σε όσους
έχουν τη δύναμη να συμπορευτούμε σε ένα διαρκή αγώνα αυτός ο τόπος να θέσει τις
βάσεις για να γίνει καλύτερος, να προκόψει και να προοδεύσει με γνώμονα την
δικαιοσύνη, την ισονομία, την αλληλεγγύη, τον Άνθρωπο. Να σταματήσουμε τον
εμφύλιο στις τάξεις των «φτωχών» και να δούμε τα πραγματικά μας προβλήματα
κατάματα. Και κυρίως να συνειδητοποιήσουμε πως μόνο ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ μπορούμε να τα
καταφέρουμε… ειδάλλως ο επόμενος Αντώνης θα είναι κάποιος από μας.</span></p>NHMAhttp://www.blogger.com/profile/07078563902879378639noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6901757320325491687.post-46062155434628757542023-08-31T03:37:00.000-07:002023-08-31T03:37:06.594-07:00Είναι η ψυχοθεραπεία μια κάποια λύσις;<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiorCSfnqwA_C4g55NCxxxh_4lTvMkbJlSJX8l2vii7vStYnQywfbo4K69-H_d5NzZquinTTtvxsI7jO7iOGWHJWT3G5Rcr739U5OEH4Z6VSi_xypc2kVO3WnVoe1qz327-TvDYADhXC59bYE8UPZ8pRXKEH8qu2RvRlzxesy7SSOPLrOhnA4s-FJrtiAQ/s847/%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B11.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="847" data-original-width="665" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiorCSfnqwA_C4g55NCxxxh_4lTvMkbJlSJX8l2vii7vStYnQywfbo4K69-H_d5NzZquinTTtvxsI7jO7iOGWHJWT3G5Rcr739U5OEH4Z6VSi_xypc2kVO3WnVoe1qz327-TvDYADhXC59bYE8UPZ8pRXKEH8qu2RvRlzxesy7SSOPLrOhnA4s-FJrtiAQ/w502-h640/%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B11.jpg" width="502" /></a></div><p></p><p><a name="_Hlk103612967" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ομιλία του Δρ. Γιώργου Γιαννούση στην
ημερίδα του Μεταλόγου</span></a></p><p><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; text-align: justify;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Σήμερα
λέμε πως ζούμε σε έναν αβέβαιο κόσμο, όπου όμως δεν υπάρχουν μόνο αβεβαιότητες, υπάρχει η βεβαιότητα ενός
κόσμου που αλλάζει δραματικά και είναι η πρώτη φορά που οι αλλαγές τείνουν να
έχουν τόσο παγκόσμιες διαστάσεις. Οι βεβαιότητες της αναδιανομής του πλούτου
και της εξέλιξης της μονοκρατορίας του υπαρκτού καπιταλισμού προς μια
κινεζοποίηση της κουλτούρας παραγωγής (άρα και της κοινωνικής ιεράρχησης και συγκρότησης)
επίσης είναι παρούσες και εμφανής. Βέβαιον είναι επίσης το απευκταίο, πως
χρειάζονται μόλις κάποιες εκατοντάδες δευτερολέπτων για να αφανιστεί ο κόσμος.
Ένας κόσμος που αλλάζει δέρμα κι αυτό το δέρμα έχει κάτι αποτρόπαιο που
κανονικοποιεί το κακό και το κράτος και η βία γίνονται οι υπερασπιστές της
κοσμικής εξουσίας. Μέσα σε αυτό το παγκόσμιο κλίμα των ανατροπών στις ζωές των
ανθρώπων και στους ρυθμούς της κοινωνικής συγκρότησης καλούμαστε να δούμε και
τα καθ’ ημάς, δηλαδή τον ρόλο της ψυχοθεραπείας. Επειδή η ημερίδα είναι
αφιερωμένη στον Ματουράνα θα ξεκινήσω την εισήγησή μου προσπαθώντας να
αξιοποιήσω τις γνώσεις της επιστήμης της βιολογίας, τις οποίες δεν κατέχω,
προσπαθώ όμως να κατανοήσω, επειδή αυτή η επιστήμη είναι συναρπαστική και
διαφωτιστική. Έτσι κι αλλιώς προσωπικά πιστεύω πως η ψυχοθεραπεία εξελίσσεται
όσο αλληλεπιδρά με τον κόσμο γύρω της, κομμάτι του οποίου είναι και άλλες
επιστήμες, όπως η βιολογία, η κοινωνιολογία, η οικονομολογία, η κοινωνική
ανθρωπολογία, οι νευρο-επιστήμες, κ.ο.κ.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο
άνθρωπος είναι γενετικά προδιαγεγραμμένος να μην είναι γενετικά
προδιαγεγραμμένος. Υπάρχει ένα γονιδιακό σύμπλεγμα, το οποίο έχει να κάνει με
την εντελέχεια του ανθρώπου να γίνει άνθρωπος, ο άνθρωπος είναι γενετικά
προδιαγεγραμμένος να γίνει άνθρωπος, τίποτα άλλο. Το τι άνθρωπος θα γίνει έχει
να κάνει με το πλαίσιο στο οποίο θα μεγαλώσει. Γονιδιακά βεβαίως κουβαλάει
διάφορες πληροφορίες, γύρω από το ένστικτο της επιβίωσης, όπως επίσης
πληροφορίες ασθενειών, ή άλλων γενετικών δυσλειτουργιών, οι οποίες όμως θα
ευδοκιμήσουν αναλόγως του θερμοκηπίου που θα ζήσει ο καθένας. Αυτό επομένως που
διαφοροποιεί την εξέλιξη είναι η ανατροφή, η κουλτούρα, το πολιτισμικό πλαίσιο
του καθενός μας πάνω στη γη. Η προσωπικότητα αναπτύσσεται όχι γραμμικά πάνω
στις ράγες του γονιδιακού συμπλέγματος, αλλά στις αλληλεπιδράσεις με το περιβάλλον,
φυσικό και κοινωνικό. <span style="background: whitesmoke;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; mso-outline-level: 1; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Όπως λέει ο Κώστας Καμπουράκης (ερευνητής του Πανεπιστημίου της Γενεύης) «H
υπερβολική έμφαση στα γονίδια μας απαλλάσσει από τις ευθύνες μας». </span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Τα γονίδια δεν είναι
παντοδύναμα. Τα γονίδια δεν κάνουν τίποτε από μόνα τους. Τα γονίδια απλώς
εμπλέκονται στην ανάπτυξη χαρακτήρων ή νοσημάτων, αλλά δεν τα καθορίζουν. Και
συνεχίζει λέγοντας «τα γονίδια δεν αποτελούν την ουσία μας, δεν καθορίζουν ούτε
εξηγούν το ποιοι είμαστε ούτε τι κάνουμε και, κατά συνέπεια, δεν είμαστε
δέσμιοι κάποιου γενετικού πεπρωμένου – με την εξαίρεση κάποιων σοβαρών
γενετικών νοσημάτων». </span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αντιθέτως,
η ιδέα μιας γενετικής ουσιοκρατίας βρίσκεται βαθιά ριζωμένη στον κυρίαρχο λόγο,
πολύ απλά γιατί σε αυτή την περίπτωση εστιάζουμε στο άτομο και την
κληρονομικότητα, ενώ διαφορετικά χρειάζεται να εστιάσουμε στο περιβάλλον και
στις δικές του ευθύνες.<span style="background: white;"> Και βεβαίως η αντίληψη αυτή οδηγεί σε ένα είδος ψυχιατρικού
ευγονισμού, με έμφαση στην διάκριση εμείς-αυτοί και στην περιθωριοποίηση και
τον στιγματισμό της ψυχικής ασθένειας, αναδύοντας</span> μια παλιά συνήθεια να
θέλουμε να αναγάγουμε πολύπλοκες συμπεριφορές σε απλά αίτια. Είναι ένα
θεμελιώδες επιστημολογικό πρόβλημα κι ένα βαθύτατο λάθος. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αυτός
ο ντετερμινισμός κυριαρχεί και στην επιστημολογία της ψυχολογίας, εκεί όπου οι
γραμμικές αιτιάσεις, όσο και οι επιφανειακές παρεμβάσεις αποτελούν την
προμετωπίδα του κυρίαρχου λόγου. Ας πούμε χαρακτηριστικά: οι ψυχολόγοι πολλές
φορές επιχειρούν την ψυχοθεραπευτική άσκηση πέφτοντας στην παγίδα πως ενώ
ασχολούνται με το ειδικό θεραπεύουν εστιασμένοι στο γενικό, δηλαδή όταν έχουν
μπροστά τους κάποιον άνθρωπο που έχει κρίσεις πανικού (το ειδικό) του εξηγούν
τι είναι αυτές και πως μπορεί κάποιος να τις αντιμετωπίσει (το γενικό). Αυτό
που προτείνω έχει ακριβώς την αντίθετη κατεύθυνση: από το γενικό στο ειδικό,
από την κατανόηση της περιβάλλουσας πραγματικότητας (το γενικό) στην ατομική
προσλαμβάνουσα αυτής (το ειδικό).<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
αποδοχή αυτή στρέφει το βλέμμα της ψυχοθεραπείας σε κάτι καινοτόμο, μας πάει
πίσω στις βασικές αρχές της συστημικής, το πλαίσιο και το νόημα. Σήμερα η
Συστημική χρειάζεται να γίνει πιο Συστημική για να μπορέσει να είναι συστημικά
χρήσιμη. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Γιατί
η ψυχοθεραπεία έχει δύο δρόμους, ή να στηρίζει το </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">status</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">quo</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> ή να δημιουργεί
ρωγμές σε αυτό. Για να γίνεται το δεύτερο χρειάζεται η ψυχοθεραπεία να ιδωθεί
μέσα στο ιστορικό της πλαίσιο και συνεχές και να έχει άμεσες αναφορές σε αυτό. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><a name="_Hlk144370231"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Στην δική μου οπτική για την ψυχοθεραπεία δίνουμε πολύ
έμφαση στο πεδίο της σχέσης, στη σχέση του ατομικού με το κοινωνικό, στις
μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις και κυρίως στις κοινωνικές δομικές αιτιάσεις και
διεργασίες των ατομικών συμπεριφορών.<span style="color: red;"> <o:p></o:p></span></span></a></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Πριν
απ’ όλα όμως ένα ζήτημα που προκύπτει είναι εάν η ψυχοθεραπεία είναι μονόδρομος
στην αναζήτηση του νοήματος και μονόδρομος για τις αλλαγές σε έναν άνθρωπο. Σαφώς
και δεν είναι. Οι άνθρωποι από τα αρχαία χρόνια αναμετριόντανε με τα όριά τους,
τα διλήμματά τους και τα υπαρξιακά τους προβλήματα κι αναζητούσαν να μάθουν από
τι είναι φτιαγμένος ο κόσμος. Αυτό που έχει αλλάξει και η ψυχοθεραπεία γίνεται
τόσο κεντρική στη συζήτηση αφορά κυρίως στην αποσάθρωση των κοινωνικών θεσμών
και δεσμών και την κατακερματισμένη και πολύπλοκη κοινωνική οντότητα που
συνέχει τον άνθρωπο, αφήνοντάς τον εκτεθειμένο στην ατομικότητά του. Και βέβαια
όπως όλα κατακερματίζονται και εξειδικεύονται έτσι συνέβη και με την ψυχική
ίαση. Έπαψε δηλαδή να αποτελεί μέρος της διαδικασίας αυτό-ίασης των κοινωνιών
και πέρασε στα χέρια των ειδικών. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μόνοι
λοιπόν σε έναν πολύπλοκο κόσμο: αυτή δεν είναι μια καλή συνταγή για να
προλάβουμε ή/και να λύσουμε προβλήματα. <span style="color: red;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><a name="_Hlk144370299"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Βεβαίως κι όσο αυτά πολλαπλασιάζονται κατανοούμε πως η
ψυχοθεραπεία </span></a><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-theme-font: minor-fareast;">σαφώς
δεν είναι μονόδρομος και κυρίως δεν μπορεί να θεραπεύσει τις κοινωνικές δομές
που παράγουν τα προβλήματα, μπορεί όμως να προτείνει έναν τρόπο για να
θεραπευτούν, μπορεί να γίνει δηλαδή ένα μοντέλο αλλαγής και μετασχηματισμών. Η
τέχνη της ψυχοθεραπείας μπορεί να μετασχηματισθεί σε μια <b>μήτρα</b>, μεταξύ
άλλων, από την οποία θα αναγεννηθούν οι νέες ηθικές και αξιακές συντεταγμένες
του κόσμου. Αρκεί να βγει από τα στερεοτυπικά της πλαίσια και να αναβαπτιστεί
στον κοινωνικό στίβο. Η ψυχοθεραπεία χρειάζεται να γίνει περισσότερο ολιστική
και να προτάξει λύσεις «πολιτικές»</span><a href="file:///F:/PsychologyNow/%CE%9F%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1%20%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82.docx#_ftn1" name="_ftnref1" title=""><sup><!--[if !supportFootnotes]--><sup><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">[1]</span></sup><!--[endif]--></sup></a><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-theme-font: minor-fareast;">, στοχεύοντας βεβαίως στις ψυχικές
διεργασίες και μεταβάσεις του κάθε ανθρώπου που αναζητά την υποστήριξή της. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Στην
πράξη δηλαδή η ψυχοθεραπεία είναι εστιασμένη στον άνθρωπο και στις δυνατότητές
του. Κυρίως σε αυτές. Και μέσα από το δίπολο «εστιάζουμε στο πρόβλημα ή στην
λύση», «στην ασθένεια ή στην υγεία» αναδύεται η αντίληψη πως ψυχοθεραπεία είναι
να πονάς λιγότερο για τις πληγές σου και περισσότερο για τις αλλαγές σου.
Δηλαδή η συνθήκη όπου αναγεννώμενοι ακόμη κι από τις στάχτες μας αναζητούμε την
ανασύνθεση του εαυτού μας σε μια πορεία αυτοπραγμάτωσης. Αν έχει μια ελπίδα η
ψυχοθεραπεία, αλλάζοντας τον άνθρωπο, να συμβάλλει και σε μια ευρύτερη
κοινωνική αλλαγή είναι να είναι και η ίδια ριζοσπαστική και να βλέπει προς το
μέλλον. Μέσα σαφώς από μια ποιητική σχέση παρελθόντος-μέλλοντος, όπου το μέλλον
του παρελθόντος και το παρελθόν του μέλλοντος θα συνυπάρχουν εν τω γίγνεσθαι.<span style="color: red;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><a name="_Hlk144370474"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αυτό που αναδύεται λοιπόν ως αναγκαιότητα είναι η ψυχοθεραπεία,
σε αντίθεση με τις ατομοκεντρικές αντιλήψεις, οι οποίες αποπλαισιώνουν τα
ανθρώπινα προβλήματα από το ευρύτερο κοινωνικό – πολιτισμικό περιβάλλον στο
οποίο αναπτύσσονται, να έχει μια πιο δυναμική σχέση με την κοινωνία, να
αλληλεπιδρά με αυτή. <o:p></o:p></span></a></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αυτό
που μπαίνει ως τομή είναι η έμφαση σε μια διαφορετική οπτική της σχέσης του
υποκειμενικού βιώματος και της πραγματικότητας, μιας πραγματικότητας, αν
υπάρχει, τι είναι αυτό, αλλά σίγουρα -πέρα από την φιλοσοφική αποτύπωση της
έννοιας «πραγματικότητα»- υπάρχουν κάποιες συνθήκες που ο άνθρωπος θα ζήσει σε
αυτές. Δεν μπορούμε να πούμε πως τα πάντα είναι υποκειμενικές κατασκευές, δεν
είναι πολύ βοηθητικό για τους ανθρώπους. <span style="background: white;">Δεν ανακάλυψε δηλαδή ο Κολόμβος την Αμερική – όπως
μας λέει ο επίσημος «λόγος»! Οι άνθρωποι που ζούσαν εκεί τον ανακαλύψανε, όταν
έπλεε χαμένος στις ακτές της δικής τους γης…</span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Στο
πλαίσιο αυτό έχει σημασία και η θέαση του ρόλου του ψυχοθεραπευτή. Προτείνω την
εξής μετάβαση, από τον πληγωμένο θεραπευτή στον αγγελιοφόρο θεραπευτή. Από τον θεραπευτή
που λέμε πως πρέπει να έχει ο ίδιος θεραπεύσει τις δικές του πληγές, για να
μπορεί να βοηθήσει και τους άλλους, στο αίτημα στον 21<sup>ο</sup> αιώνα ο
θεραπευτής να μπορεί να είναι ΚΑΙ αγγελιοφόρος, να φέρνει ένα μήνυμα
προχωρήματος και ελπίδας. Που είναι λίγο παραπάνω, να εμπνεύσει προς την αλλαγή
και τον μετασχηματισμό, όχι μόνο μέσα από το τραύμα, αλλά κι από τις
δυνατότητες. Γιατί γνωρίζουμε πως από τις ρωγμές μπαίνει φως, είναι καλό όμως
να θυμόμαστε πως αυτό που θεραπεύει είναι το φως κι όχι οι ρωγμές. Όπως ακριβώς
συνέβη και στον Κένταυρο Χείρωνα, αυτό που του έδωσε την δυνατότητα να
θεραπευτεί από το τραύμα ήταν η φωτεινή ανατροφή που έλαβε από τον θετό του
πατέρα τον Απόλλωνα, τον θεό του Φωτός.</span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Σε
έναν κόσμο τόσο πολύ σύνθετο τα ζητούμενα στην ψυχοθεραπεία στον 21<sup>ο</sup>
αιώνα είναι διαφορετικά. Καταρχήν έχουμε δει τεράστιες αλλαγές στην
συμπτωματολογία κι έχουμε ταχύτατες αλλαγές ακόμη και στην φαινομενολογία των
προβλημάτων που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Πως απαντούμε; Πέρα από τα
δυναμικά μοντέλα ψυχοθεραπείας, τα οποία συνομιλούν με την σύγχρονη εποχή,
είναι σημαντικό ανεξάρτητα από τις επιμέρους θεωρητικές προσεγγίσεις, να έχουμε
κάποιες συγκεκριμένες διαστάσεις στην ψυχοθεραπεία: τη διαφάνεια, τον ενεργό
ρόλο των θεραπευομένων και τον εκδημοκρατισμό της σχέσης. Ο εκδημοκρατισμός στη
θεραπευτική σχέση είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό κι ενώ μοιάζει δύσκολο, είναι
ένα ενδιαφέρον κι απολύτως φυσικό εγχείρημα. Αρκεί να βγεις από την αντίληψη
πως αυτός που βοηθά έχει την ισχύ στα χέρια του. Στον εκδημοκρατισμό της σχέσης
βοηθά και το πρώτο συστατικό, η διαφάνεια, το να είναι διαφανής ο θεραπευτής
και το έργο του (οπότε γράψτε, μοιραστείτε την εμπειρία σας σε φόρουμ -όπως
αυτό εδώ, δράστε κοινωνικά, γίνεται οι ίδιοι η αλλαγή που πρεσβεύουν οι αξίες
σας και οι αντιλήψεις σας, καθώς κι
οτιδήποτε άλλο κοινωνικοποιεί εσάς και την γνώση σας). <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Επίσης,
οι άνθρωποι σήμερα και γνωρίζουν περισσότερα, παρότι έχουν ίσως περισσότερα
προβλήματα και έχουν διαμορφωμένες αντιλήψεις. Αυτό πρέπει να το αξιοποιήσουμε
στην θεραπευτική σχέση κι όχι να το έχουμε απέναντί μας. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Κι
αυτό σημαίνει πως ο θεραπευτής δεν είναι ένα πρόσωπο ηγετικό, μια αυθεντία,
αλλά ένας ισότιμος συνομιλητής. Δεν είναι αυθεντία, αλλά αυθεντικός, είναι
δάσκαλος κι όπως κάθε δάσκαλος καλείται να διδάξει στον μαθητή του και μέσα από
αυτή τη διαδικασία να γίνει κι αυτός καλύτερος. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το
πρόταγμα (αλλά και πρόσταγμα) του θεραπευτή είναι να του κάνει νόημα να είναι
χρήσιμος…<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
έννοια της ψυχοθεραπείας στην Ελλάδα ήρθε ως μια εισαγόμενη μορφή θεραπευτικής παρέμβασης.
Επηρεασμένη από την ευρωπαϊκή και την αμερικάνικη σχόλη. Αυτό δεν είναι κατ’
ανάγκη κακό, χρειάζεται όμως πάντα να μπορούμε να διακρίνουμε το πλαίσιο μέσα
στο οποίο εμφυτεύεται μια ιδέα. </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Η ψυχοθεραπεία δίνει ένα πλαίσιο και μια «ιστορική»
κατανόηση για το συνέβη στον κάθε άνθρωπο, στην κάθε οικογένεια, στο κάθε
σύστημα. Και αντιστοίχως του πλαισίου αναφοράς διακινεί τις αντίστοιχες
πολιτισμικές αναφορές, όχι απόλυτα αλλά έτσι συμβαίνει. Για παράδειγμα η
ψυχοθεραπευτική διεργασία στις Ηνωμένες πολιτείες της Αμερικής, οι οποίες εν τη
γενέσει τους, ως χώρα, έχουν έναν επεκτατικό χαρακτήρα, εμπεριέχουν στο
συλλογικό της φαντασιακό την έννοια της επέκτασης, της στόχευσης για έναν
καλύτερο εαυτό, για έναν εαυτό που θα φτάνει όλο και πιο πέρα. Από την άλλη
στις δυτικοευρωπαϊκές χώρες, όπου κυριαρχεί η νοησιαρχία, η διεργασία
διατρέχεται από μια αναλυτική και ερμηνευτική στάση έναντι της θεραπευτικής
αλλαγής, διά μέσου της ενίσχυσης της ψυχικής ανθεκτικότητας. Στις χώρες της
Ανατολής, όπου κυρίαρχο είναι το συναίσθημα η διεργασία κυριαρχείται από τις
συναισθηματικές καταγραφές των πράξεων. Στην Ελλάδα η διεργασία καταφανώς
πατάει πάνω στην γενεαλογία, στις «ιστορικές» αφηγήσεις (στις ιστορικές
αναφορές και τις προφορικές ιστορίες) και στην αυξημένη αναγκαιότητα για την
συμμετοχή σε μικρότερα συστήματα αυτοαναφοράς, τα οποία συνέχουν και συνέχονται
από το ευρύτερο πλαίσιο.</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Οι Έλληνες καταλαβαίνουμε τον εαυτό
μας και τους άλλους μέσα από τις ιστορίες μας, ιστορίες που μας τοποθετούν στο
ιστορικό συνεχές και στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Οι άνθρωποι κατανοούμε τον εαυτό
μας βάζοντάς τον σε ένα σύστημα αποδοχής. Στην ουσία η ψυχοθεραπεία στο
ελληνικό μοντέλο χρειάζεται να διασυνδέεται με τις ανθρώπινες σχέσεις, δεν
είναι ατομική υπόθεση. Γι’ αυτό και προκρίνω την ομαδική θεραπεία. Εκεί όπου οι
άνθρωποι θα αναζητήσουν πιο μεστά το νόημα της ύπαρξης και της συνύπαρξης και
φυσικά με στόχο να το μεταλαμπαδεύουν σε όλα τα επιμέρους συστήματα που
ανήκουν.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και κάτι ακόμη, οι ψυχικές ασθένειες είναι μεταμφιεσμένα
κοινωνικά μοτίβα ή αλλιώς προσωποποιημένες ψυχικές αντανακλάσεις του
κοινωνικού. Όσο μετασχηματίζονται οι κοινωνίες μετασχηματίζονται και οι ψυχικές
τους αντανακλάσεις, είτε ως ασθένειες, είτε ως ψυχικά επιτεύγματα. Παραμένει
κοινός τόπος βέβαια ο ψυχισμός του ανθρώπου, ο οποίος διαχρονικά έχει μια
εντελέχεια προκαθορισμένη κυτταρικά, ωστόσο, όπως προανέφερα, εξελίσσεται και
μεταμορφώνεται αναλόγως των μεταμορφώσεων του κοινωνικού και πολιτισμικού γίγνεσθαι.
<span style="background: #E4E6EB;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ξαναγυρνάμε
λοιπόν στο πλαίσιο: Να δούμε ποιες πολιτικές και ποιος πολιτισμός παράγει τα
προβλήματα. Ειδάλλως ενδέχεται να βρεθούμε υπό την κηδεμονία του αιτήματος.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
κηδεμονία του αιτήματος<o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Δηλαδή
να απομακρυνθούμε από το βασικό σκοπό της ψυχοθεραπείας που είναι να «μορφώσει»
και να μεταμορφώσει (με την έννοια να τους δώσεις την μορφή) τους ανθρώπους
προς μια ανθρωπιστική και κοινωνική δράση. Οι ψυχοθεραπευτές δεν μπορούν να
είναι υπάκουοι του αιτήματος, ούτε εκείνου που έρχεται από τον θεραπευόμενο,
ούτε εκείνου που εκπορεύεται από το δικό του πλαίσιο (του εργοδότη ή της
κοινωνίας και του κυρίαρχου λόγου ως εργοδότη). Με αυτή την έννοια, η
αξιοποίηση της δυναμικής και ο μετασχηματισμός του αιτήματος είναι καθήκον της
ψυχοθεραπείας: <span style="color: red;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: decimal 7.1pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-theme-font: minor-fareast;">Με άλλα λόγια είναι πολύ σημαντικό να αποσυνδέσουμε
το αίτημα από το σύμπτωμα και να αντιλαμβανόμαστε την δυναμική των συμπτωμάτων
(γιατί χρειάζεται να τα ακούμε τα συμπτώματα), καθώς αυτά αποτελούν μια
αυθεντική αποτύπωση (με συμβολικό τρόπο) των ενδοψυχικών και διαπροσωπικών
διεργασιών του υποκειμένου. Τα συμπτώματα θα μας καθοδηγήσουν στις αιτίες της
δυσλειτουργίας, αλλά και τις δυνατότητες, καθώς είναι διαρκώς σε έναν ανοικτό
διάλογο με αυτές. <span style="color: red;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Καταλαβαίνουμε
λοιπόν πως η ψυχοθεραπεία δεν είναι μανιέρα!!! <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Δεν
θεραπεύεις τις κρίσεις πανικού, αλλά τον συγκεκριμένο άνθρωπο που κουβαλά τα
συμπτώματα (που εμείς –επιστημολογικά- ορίζουμε ως κρίσεις πανικού, κτλ.).<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αυτή
είναι η διαφορά και αυτό είναι και το μαγικό, προσωπικά δεν ξέρω αν θα έκανα
αυτή την εργασία εάν θεράπευα τις κρίσεις πανικού ή την κατάθλιψη, δεν θα είχε
κάποιο ενδιαφέρον. <span style="color: red;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
ψυχοθεραπεία για μένα έχει δύο βασικά συστατικά, τα οποία είναι απλά ανθρώπινες
ιδιότητες, το ένα είναι πως σε κάθε συνάντηση με έναν άνθρωπο είμαι εκεί
ολόψυχα και αυτή η συνάντηση ενέχει πάντα μια συγκίνηση κι ένα νόημα, μέσα από
την δυσκολία ή ακόμη και μέσα από την τραγικότητα κάποιων περιπτώσεων.
Φανταστείτε να έχετε εκεί δίπλα σας έναν καρκινοπαθή, ο οποίος είναι
αντιμέτωπος όχι με το φάσμα της σωματικής ασθένειας μόνο, αλλά κυρίως της
ψυχικής αποσύνθεσης που επιφέρει το άκουσμα της ασθένειας, οι σωματικοί πόνοι,
οι θεραπείες και φυσικά το άγχος του θανάτου. Γιατί η ιδέα του θανάτου πρώτα
συρρικνώνει ψυχικά και συναισθηματικά έναν άνθρωπο, οπότε όταν έρχεται σε μας,
όντας ασθενής, αλλά ζωντανός, αυτό που φέρνει είναι αυτή η ψυχική αναστάτωση.
Όταν είμαι με έναν τέτοιο άνθρωπο λοιπόν, ο οποίος προσπαθεί να βρει τις δικές
του αποκωδικοποιήσεις για όλο αυτό που του συμβαίνει και τα δικά του νοήματα
για να ζήσει, αυτό για μένα είναι ένα μεγάλο δώρο, πώς να μην είμαι εκεί.
Εφόσον λοιπόν συναντηθούμε ολόψυχα στο ψυχοθεραπευτικό συναπάντημα με τον άλλο
-και ξέρετε ο άλλος έχει πιο πολλά κίνητρα να είναι εκεί ολόψυχα γιατί
χρειάζεται βοήθεια, εμείς χρειάζεται να το κατασκευάσουμε, να νοηματοδοτήσουμε
αυτή την συνάντηση. Αφού λοιπόν είμαστε εκεί ολόψυχα το δεύτερο βασικό
συστατικό είναι ότι χρειάζεται να συνθέσουμε ή να ανασυνθέσουμε ένα μήνυμα -γι’
αυτό έρχεται ο αγγελιοφόρος θεραπευτής- το οποίο ενδεχομένως μήνυμα (γιατί ποτέ
δεν γνωρίζουμε τι λειτουργεί θεραπευτικά) να λειτουργήσει ευεργετικά στον άλλο.
<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><b><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
περίπτωση του Ντεμίρ<span style="color: red;"><o:p></o:p></span></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Υπό
την απειλή ενός πολέμου τα παραπάνω υπαρξιακά αξιώματα που αναδύονται από την
ιδέα του θανάτου αποκτούν διαφορετικά νοήματα. Και φυσικά μέσα σε αυτό το τοπίο
έχουμε κι ανθρώπους που έχουν βιώσει έναν πραγματικό κι όχι συμβολικό ή
μεταφορικό ή ενδεχόμενο πόλεμο. Κι ένας πόλεμος αλλάζει συθέμελα όλα τα
νοήματα. Όταν αλλάζει το πλαίσιο, αλλάζουν και η αξία και η σημασία των
μοτίβων, άλλη, για παράδειγμα η θυσία στον πόλεμο κι άλλη στην ευμάρεια. Ο Ντεμίρ
ο οποίος είναι Σύρος, έχει βιώσει έναν τέτοιο βίαιο μετασχηματισμό, είναι
πρόσφυγας και έχει έρθει από την πατρίδα του πριν επτά χρόνια. Έτσι μου
συστήθηκε εξ’ αρχής, δηλώνοντας ασυνείδητα πόσο σημαντική είναι για την
ταυτότητά του η προσφυγιά. Είναι μεγάλη
η χαρά και η συγκίνησή μου όταν συναντώ έναν άνθρωπο πρόσφυγα από την Συρία που,
κρατώντας ζωντανές τις μνήμες της πατρίδας του, έχει καταφέρει να ενταχθεί στην
ελληνική κοινωνία,. Κι αυτή η ενσωμάτωση έχει γίνει τόσο καλά που έχει
επιτρέψει ακόμη και την έκφραση των ίδιων ψυχοσωματικών συμπτωμάτων με αυτά που
διακρίνουμε στην κοινωνία υποδοχής: ο Ντεμίρ έχει αγχωτικές κρίσεις και κρίσεις
πανικού. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Η Συρία πριν τον πόλεμο,
μου εξηγεί, ήταν μια χώρα φυσιολογική, βαθύτατα πολιτισμένη, με μακρά ιστορία
και ενδιαφέρουσες ιδιαιτερότητες. Και με μεγάλο βαθμό αυτάρκειας, αλλά και
εξαγωγών σε τρόφιμα. Σε αυτό το πλαίσιο η οικογένεια του </span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ντεμίρ
<span style="background: white;">είχε πολλά
από τα χαρακτηριστικά μιας μέσης δυτικής οικογένειας, με τις ιδιαιτερότητες της
κουλτούρας τους. Όμως οι εμφύλιες διαμάχες και οι παρεμβάσεις της Δύσης
αλλάξανε άρδην το σκηνικό, το οποίο αποτελείωσε ο πόλεμος. </span><span style="background: white;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Έφυγα
από την Συρία έπειτα από πέντε χρόνια αφότου ξεκίνησε ο πόλεμος, όταν κλήθηκα
να στρατευτώ. Τότε η μητέρα μου με «εξαπάτησε» ώστε να φύγω για να σωθώ λέγοντας
πως θα με ακολουθήσουν σύντομα. Ο μεγαλύτερος αδελφός μου είχε ήδη φύγει, ενώ
οι αδελφές μου και η μητέρα μου ζουν ακόμη στην Συρία». <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Είναι
εντυπωσιακό πως ο Ντεμίρ, ενώ έχει περάσει πολλά δύσκολα πράγματα και πλέον
έχει μια καλή εργασία, σύντροφο και δύο παιδιά - τώρα που ομολογουμένως είναι
καλά- νιώθει όλα αυτά τα αγχωτικά συναισθήματα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Οι
κρίσεις πανικού ανοίγουν τους δικούς του ομόκεντρους κύκλους με αφετηρία το
μοτίβο της ενοχής (ομόκεντρους κύκλους, ονομάζουμε την θεραπεία των κρίσεων
πανικού στην εξελικτική συστημική προσέγγιση</span><a href="file:///F:/PsychologyNow/%CE%9F%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1%20%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82.docx#_ftn2" name="_ftnref2" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size: 12pt; line-height: 107%;">[2]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">).<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
ενοχή<o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
ιστορία που περιγράφει με τον ξεριζωμό του από την Συρία, το γεγονός πως πίσω
μείναν αγαπημένοι του άνθρωποι και η αγωνία του για αυτούς, όσο βεβαίως και η
προσπάθεια να συνεισφέρει οικονομικά, είναι μια ιστορία που μοιάζει αρκετά με
πολλές ιστορίες ξεριζωμού που έχουν ζήσει πολλοί λαοί, μεταξύ αυτών και οι
Έλληνες.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και
όπως συμβαίνει συνήθως αυτός που σώθηκε νιώθει κάπως δύσκολα που εκείνος είναι
καλά, ενώ όσοι μείνανε πίσω δυστυχούν. «Εμείς εδώ έχουμε περισσότερα κι από τα
βασικά, ενώ εκείνες δεν έχουν ρεύμα όλη τη μέρα, παρά μόνο για μερικές ώρες»,
λέει με καημό.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><b><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
δυσκολία έκφρασης των συναισθημάτων, ως απόρροια του χρέους να τα καταφέρει<o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το
δεύτερο μοτίβο είναι πως η ενοχή αυτή τον καθιστά περισσότερο υπόχρεο να τα
καταφέρει, πρέπει να τα καταφέρει όχι μόνο για αυτόν αλλά και για την θυσία των
άλλων. Και γιατί οι άλλοι μπορεί να τον χρειάζονται. Έτσι έμαθε πως πρέπει
πάντα να τα καταφέρνει, να είναι παντού όπου τον χρειάζονται, γιατί εκείνος
σώθηκε, είναι γερός και αυτό πρέπει να το ανταποδίδει όπου μπορεί. Πως λοιπόν
να δημιουργηθεί χώρος για να εκφράσει τη δική του δυσκολία, το δικό του πένθος,
τον δικό του καημό ή ακόμη και την δική του χαρά (δίχως ενοχές). <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
θυσία<o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Στα
δύο παραπάνω μοτίβα διαπλέκεται το μοτίβο της θυσίας (άλλο γνώριμο μοτίβο και
στην δική μας κουλτούρα). Η οικογένεια επειδή ήταν το μικρότερο αγόρι θέλησε να
τον προστατέψει και μέσω μιας εξαπάτησης τον έδιωξε για να σωθεί. Τώρα είναι
αυτός που επιθυμεί να σώσει τους άλλους.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Παλιά
με πείραζε που με εξαπάτησαν για να φύγω, τώρα όμως προσπαθώ εγώ να τους σώσω
(και αυτό έχει ταχυκαρδίες, γιατί για αυτούς δεν μπορώ να κάνω πολλά πράγματα)»,
αναφέρει και συμπληρώνει «έγινα λοιπόν γενικότερα προστάτης όσων με έχουν
ανάγκη».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το
ότι σώθηκε κουβαλάει ένα υπαρξιακό άγχος, ένα νόημα για το χρέος της ζωής. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Όλο
αυτό που παθαίνει επομένως είναι μια μορφή επικοινωνίας όσων δεν επιτρέπει να
επικοινωνήσει αλλιώς. Οι αγχωτικές κρίσεις είναι η μόνη οδός, το φάρμακο, ώστε
να είναι πιο ανοιχτός, αλλά δυνητικά μπορούν να γίνουν ο δρόμος για να μάθει να
είναι διαφορετικά ανοιχτός και χρήσιμος. Αυτό που του συμβαίνει δεν είναι
πρόβλημα μιας <b>«ατομικής» δυσλειτουργίας,</b> έχει έτσι κι αλλιώς ένα γερό
ψυχισμό. Του λείπει μόνο η χαρά, έχει μια γεύση πίκρας, σαν να λέει γιατί να
σωθώ εγώ και οι άλλοι να υποφέρουν.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Οι
κρίσεις πανικού του Ντεμίρ είναι τόσο όσο ενοχλητικές, ώστε να του υπενθυμίζουν
την βαθιά ανάγκη του να νιώθει και την επιθυμία του να ζει δίχως να
αυτοπεριορίζεται συναισθηματικά. Από την άλλη δεν θα επιτρέψει εύκολα να τον
κυριεύσει ο πανικός, διότι γι’ αυτόν το βασικό (επίκτητο) νόημα είναι να σώζει
τους άλλους, κι όσο νιώθει πως κάποιοι τον χρειάζονται θα είναι πάντοτε σε
επιφυλακή. Σημειωτέων πως οι κρίσεις πανικού εκδηλώνονται τις στιγμές που δεν
είναι χρήσιμος σε κάποιους, εκείνες τις στιγμές που καλείται να είναι χρήσιμος
στον εαυτό του. Κυρίως δηλαδή όταν χαλαρώνει και προσπαθεί να αφιερώσει χρόνο
στις σκέψεις του. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Οι
δικές του κρίσεις πανικού, δουλεμένες στην ασφάλεια ενός ειρηνικού τοπίου,
κουβαλούν τα ερμητικά κλεισμένα συναισθήματα του πολέμου και της προσφυγιάς.
Κουβαλούν επίσης την ενοχή πως εκείνος σώθηκε, με τίμημα την θυσία της μάνας
του.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
ενοχή, η θυσία, η αλληλεγγύη που φτάνει ως τον ακρωτηριασμό των συναισθημάτων
είναι γνωστά μοτίβα και για την δική μας κοινωνία, μάλλον είναι πανανθρώπινα,
διότι υποκινούνται από την βασική υπαρξιακή ανάγκη του ανθρώπου να ανήκει.
Ξέρετε η ανάγκη αυτή ιεραρχικά τοποθετείται πάνω από το αίσθημα της ελευθερίας
(κι εκεί ακριβώς πατάνε οι εξουσίες). Ελεύθερος για να νιώσεις χρειάζεται να
ανήκεις κάπου, η ελευθερία δεν βρίσκεται εν κενό. Ελευθερία δίχως ανήκειν δεν
υπάρχει, ανήκειν δίχως ελευθερία δυστυχώς συνηθίζεται. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Κάπως
έτσι εκδηλώνονται οι κρίσεις πανικού και σε ανθρώπους που δεν έχουν βιώσει
άμεσα τον πόλεμο, αλλά ζουν άλλους πολέμους, συμβολικούς, μεταφορικούς,
μεταμφιεσμένους. Είτε επειδή βιώνουν τις επιδραστικές τους συνέπειες γενιές
μετά, όπως συχνά συναντούμε στο διαγενεακό τραύμα της γενοκτονίας του Ποντιακού
λαού, της μικρασιατικής καταστροφής και
του εμφυλίου, είτε επειδή οι κοινωνικές συνθήκες της ευμάρειας διαμόρφωσαν
μοτίβα ανώριμων συμπεριφορών που καθόρισαν έτσι τις επιμέρους ανθρώπινες
αντιδράσεις, ώστε οι άνθρωποι να μην μπορούν να είναι ετοιμοπόλεμοι έναντι της
προσωπικής τους ευθύνης και ευτυχίας.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Εν
κατακλείδι όπως επιδρούν στην ανθρώπινη συμπεριφορά οι κοινωνικές συνθήκες,
έτσι ακριβώς επιδρούν και στην άσκηση της ψυχοθεραπείας. <a name="_Hlk103940434">Όταν
αλλάζει το πλαίσιο, αλλάζουν και η αξία και η σημασία των μοτίβων, αλλού η
θυσία σώζει κι αλλού καταστρέφει, αλλού η ενοχή κινητοποιεί κι αλλού
ακινητοποιεί, αλλού η αλληλεγγύη υποστηρίζει, αλλού ευνουχίζει, κ.ο.κ. </a>Την
ψυχοθεραπεία επομένως την τοποθετούμε μέσα στο κοινωνικό της πλαίσιο και θα
έλεγα σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ότι στην αντίστοιχη επιστημολογία της, αν δηλαδή
είναι ψυχαναλυτική, συστημική ή άλλο. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τα
όρια της ψυχοθεραπείας ορίζονται από το κοινωνικό-πολιτισμικό πλαίσιο και η
κατανόηση αυτού του πλαισίου, καθώς και η λειτουργική διασύνδεση του ατόμου
μαζί του καθιστούν ιαματική την ψυχοθεραπευτική παρέμβαση.</span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Έχετε
δει ασπρόμαυρο ουράνιο τόξο; Με ρωτά ο Ντεμίρ …<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Έτσι
περιέγραψε την εικόνα ένα βροχερό απόγευμα στην πρώτη δομή φιλοξενίας που
βρέθηκε στην Ελλάδα. Μια μέρα που άρχισε να συνειδητοποιεί το πέρασμα και την
μοναξιά του. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Οι
άνθρωποι που έρχονται στο κατώφλι της ψυχοθεραπείας είναι αρκετές φορές σε αυτή
ακριβώς τη θέση, νιώθουν μόνοι και σακατεμένοι. Άνθρωποι με ανεπάρκειες,
ακρωτηριασμένες ψυχές, διαλυμένες και πεθαμένες ζωές. Άνθρωποι που βιώνουν τον
πόνο δίχως να τον βιώνουν. Που βιώνουν τον θάνατο των συναισθημάτων ή την
διαλυτική τους ορμή. Άνθρωποι με πληγές, πληγές που τις καταφέραν άλλοι, πληγές
που κάνανε μόνοι τους. Άνθρωποι τρομαγμένοι και θυμωμένοι και άνθρωποι που
αναζητούν το θαύμα, τη μαγική λύση απ’ έξω. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Άνθρωποι
ψυχικά άδειοι, γεννήματα μιας κοινωνίας άδειας σε νοήματα και γεμάτης σε
εκμεταλλεύσεις. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
σκληρότητα των ανθρώπων αυτών καθρεφτίζει την σκληρότητα της πραγματικότητας
που ζούμε. Οι άνθρωποι κουβαλούν κυτταρικά την συντριβή της κοινωνίας μας,
είναι καρμποναρισμένοι πάνω της. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Εύθραυστος κόσμος, εύθραυστοι άνθρωποι…</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Σε
όλο αυτό το -ακόμη εύρωστο αλλά και δυστοπικό- περιβάλλον οι άνθρωποι
χρειάζονται φροντίδα, ελπίδα και πόρους. Η ψυχοθεραπεία μπορεί να παίξει τον
ρόλο της αρκεί να μαθαίνει στον θεραπευτή και στον θεραπευόμενο την τέχνη του
εδώ και τώρα, την τέχνη του να βιώνουμε την ζωή μας εν τω γίγνεσθαι, ψυχωμένα…</span><span style="color: #1c1e21; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> Να φτιάχνουμε την θεμελιακή εντιμότητα να είμαστε αυτό που ζούμε και να
ζούμε αυτό που είμαστε… <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="color: #1c1e21; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Γιατί </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">ο</span><span style="color: #1c1e21; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> άνθρωπος είναι ένα έργο σε εξέλιξη.</span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> Σε όποια συνθήκη κι αν
βρεθεί. Ακόμη και σήμερα </span><span style="color: #1c1e21; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">σε μια πολεμική εποχή, με πολέμους
πραγματικούς και συμβολικούς, όπου ο άνθρωπος συνεχώς συρρικνώνεται,
πνευματικά, ηθικά και συναισθηματικά. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Και θα κλείσω όπως
ξεκίνησα, με βιολογία…</span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Όπως τονίζει ο Κώστας
Καμπουράκης, η ανθρώπινη ζωή δεν έχει κανέναν εγγενή σκοπό και η κατανόηση της
εξελικτικής θεωρίας μπορεί να μας ελευθερώσει απ’ τη μοιρολατρία και να μας
επιτρέψει να καταλάβουμε τον φυσικό κόσμο γύρω μας. Κατόπιν μπορούμε να δώσουμε
νόημα στη ζωή μας, μέσω της θρησκείας, της φιλοσοφίας, της τέχνης ή όπως αλλιώς
θέλουμε. Εδώ ακριβώς βλέπω και τον ρόλο της ψυχοθεραπείας…</span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Είμαι ευγνώμων που με είδατε και με ακούσατε και στην διάθεσή
σας για όποιο διάλογο επιτρέπει ο χρόνος που έχουμε στην διάθεσή μας…</span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; text-align: justify;"><b><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Βιβλιογραφικές αναφορές</span></b><b><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Γιαννούσης Γ., (2021). Βιωματικός οδηγός ψυχοθεραπείας, Η
εξελικτική συστημική προσέγγιση, εκδόσεις Αρμός. </span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Καμπουράκης Κ., (2021). Τι είναι, τελικά, τα γονίδια,
πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης. </span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>
<div><!--[if !supportFootnotes]--><br clear="all" />
<hr align="left" size="1" width="33%" />
<!--[endif]-->
<div id="ftn1">
<p class="MsoFootnoteText"><a href="file:///F:/PsychologyNow/%CE%9F%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1%20%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82.docx#_ftnref1" name="_ftn1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 10.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-fareast; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></a>
Η ψυχοθεραπεία είναι μια πολιτική πράξη εάν δούμε την πολιτική ως την τέχνη που
παράγει ιδέες σχετικές με την ανθρώπινη ύπαρξη και τον κοινωνικό δεσμό και
προτείνει τρόπους εφαρμογής τους.<o:p></o:p></p>
</div>
<div id="ftn2">
<p class="MsoFootnoteText"><a href="file:///F:/PsychologyNow/%CE%9F%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1%20%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82.docx#_ftnref2" name="_ftn2" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Times New Roman",serif;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size: 10pt; line-height: 107%;">[2]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style="font-family: "Times New Roman",serif;"> Γιαννούσης Γ., (2021). Βιωματικός
οδηγός ψυχοθεραπείας, <i>η εξελικτική συστημική προσέγγιση,</i> εκδόσεις Αρμός. <o:p></o:p></span></p>
</div>
</div>NHMAhttp://www.blogger.com/profile/07078563902879378639noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6901757320325491687.post-61512154644034041822023-07-16T01:54:00.004-07:002023-07-16T01:54:58.016-07:00 Γιατί τα σημερινά παιδιά έχουν τόσα πολλά προβλήματα<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgA8D-7FmuHGKmXtbgBhxs4sN62uJWndB8e2Pz83CaL8dtrfCL1hrzCF7Vngibl6EkYEJUUxut-uzaCZh9mmmjBYCaQ21rqkRSfpjByyKZGyGEocHtXzqWnLBDtNTRU8TKjuxjg78J0ofE2N0jK-PUe6OxP-RJHfAd4LMVBEblaj4dn_oiz0znMXGwdaz4/s400/%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AF%CE%B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="268" data-original-width="400" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgA8D-7FmuHGKmXtbgBhxs4sN62uJWndB8e2Pz83CaL8dtrfCL1hrzCF7Vngibl6EkYEJUUxut-uzaCZh9mmmjBYCaQ21rqkRSfpjByyKZGyGEocHtXzqWnLBDtNTRU8TKjuxjg78J0ofE2N0jK-PUe6OxP-RJHfAd4LMVBEblaj4dn_oiz0znMXGwdaz4/w640-h428/%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AF%CE%B1.jpg" width="640" /></a></div><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; text-align: justify;"><br /></span><p></p><p><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; text-align: justify;">Με
αφορμή την αύξηση του ρυθμού με την οποία προσέρχονται τα παιδιά στο κατώφλι
της συμβουλευτικής σκεφτόμουν τι είναι αυτό που κάνει άραγε τα παιδιά στην
εποχή μας τόσο ευάλωτα. Για να απαντήσουμε χρειάζεται καταρχάς να δούμε το
μεγάλο κάδρο των κοινωνικών θεωρήσεων και αναθεωρήσεων της έννοιας της
«παιδικότητας» και συνακόλουθα των μετασχηματισμών στην δομή και τις μορφές της
σύγχρονης οικογένειας.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Σε ιστορικο-κοινωνικό επίπεδο -τουλάχιστον από
την δεκαετία του 1980- παρατηρούμε τον
μετασχηματισμό της ελληνικής οικογένειας από ευρεία σε πυρηνική. Η αλλαγή αυτή
τροφοδότησε με νέα νοήματα τις οικογενειακές σχέσεις με κυρίαρχο την
πρωτοκαθεδρία των παιδιών στην διαμόρφωση του σκοπού της ύπαρξης του
οικογενειακού στερεώματος. Στο πλαίσιο αυτών των αλλαγών η παιδική ηλικία
μετατράπηκε σε ένα διαρκές αίνιγμα και παράλληλα αντικατέστησε στον οικογενειακό
«θρόνο» τον έκπτωτο πατέρα. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Επίσης,
παράλληλα με τους μετασχηματισμούς στη μορφή και τη δομή της οικογένειας στο
διάβα του χρόνου, μετακινείται και το όριο της παιδικής ηλικίας συμπαρασύροντας
αντίστοιχα και τα νοήματα που της αποδίδονται. Στον ύστερο 20<sup>ο</sup> αιώνα
κι ως σήμερα παρατηρούμε μια επιμήκυνση της παιδικής ηλικίας και συνάμα μια
βίαιη ενηλικίωση, η οποία συνεπάγεται την αδυναμία των νέων να αυτονομηθούν και
να αναλάβουν την ευθύνη του εαυτού τους. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Οι
κοινωνικο-οικονομικές αλλαγές δεν άφησαν βεβαίως ανέγγιχτη ούτε την περίοδο της
εφηβείας. Η ύστερη παιδική ηλικία, δηλαδή η εφηβεία, συντονίστηκε στα οράματα
των κοινωνικών αλλαγών της δεκαετίας του 60 (στην Αμερική) και του 80 (στην
Ελλάδα) και συμπύκνωσε όλες τις προσδοκίες και επιθυμίες των νέων για
κοινωνικές ανατροπές. Σημειωτέων ότι αυτή τη δυναμική εκτόξευσαν ταχύτατα τα
φοιτητικά κινήματα, καθώς και άλλες ακτιβιστικές ομάδες. Η εφηβεία ταυτίστηκε
με μια ορμή αλλαγής και επενδύθηκε με συγκρουσιακά στοιχεία τόσο που σχεδόν
νοηματοδοτήθηκε ως κρίσιμη ή και θυελλώδης περίοδος, με (ενίοτε) ψυχοπαθολογικά
χαρακτηριστικά. Η εφηβεία έγινε ο συμβολικός τρόμος και φόβος των γονιών.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αντιλαμβανόμαστε
επομένως πως η παιδική ηλικία έχει μια ρευστότητα, κινείται γρήγορα και αλλάζει
μορφή διαρκώς τόσο στον οριζόντιο άξονα της ζωής του κάθε ανθρώπου, όσο και
στον κάθετο άξονα των ιστορικών και κοινωνικο-πολιτισμικών αλλαγών. Η δυναμική
της παιδικής ηλικίας ορίζεται και επηρεάζεται συνεπώς τόσο από τις
ιστορικο-κοινωνικές όσο και αυτές τις ενδοψυχικές συνιστώσες.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Σήμερα
οι άνθρωποι απολαμβάνουν μια μεγάλη σε διάρκεια και προνόμια παιδική ηλικία. Τα
παιδιά έχουν γίνει ο σκοπός και το νόημα ζωής των γονιών, οι οποίοι επενδύουν
σε αυτά ένα μεγάλο κομμάτι της ύπαρξής τους. Παρά όμως τις μεγάλες
«κατακτήσεις» υπέρ της ποιότητας ζωής των παιδιών, η δυστυχία στους κόλπους
αυτής της ηλικιακής ομάδας φαίνεται πως αυξάνει με γεωμετρική πρόοδο.
Κακοποιήσεις παιδιών, νεανική βία, παιδική κατάθλιψη, ΔΕΠΥ, παιδική παχυσαρκία,
κ.α. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τι
μπορεί να φταίει;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Σίγουρα
ότι, ενώ τροφοδοτούμε τα σημερινά παιδιά με ένα σωρό πληροφορίες και γνώσεις,
δεν τους μαθαίνουμε πώς να χτίζουν μια υγιή και δυνατή προσωπικότητα και κυρίως
πώς να μάθουν να ζουν ανεξάρτητοι. Αυτό που χρειάζεται να κατανοήσουμε είναι
ότι οι μη γνωστικές ικανότητες είναι εξίσου, αν όχι περισσότερο, σημαντικές για
τη συγκρότηση της προσωπικότητας των νέων ανθρώπων.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ένα
σημείο που καταδεικνύει τα παραπάνω είναι το πώς εκπαιδεύονται τα παιδιά στην
αποτυχία. Τα σημερινά παιδιά μοιάζει να στερούνται εμπειριών που μπορεί να τους
διδάξουν και να τους «εξοπλίσουν» με χρήσιμα εφόδια για την ενήλικη ζωή τους.
Από τη μια η υπερπροστασία και από την άλλη ο εγκλεισμός στο διαδίκτυο
δημιουργούν ένα ασφυκτικό πλαίσιο που αποτρέπει την ομαλή ψυχοκοινωνική εξέλιξη
των παιδιών.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το
ουσιαστικό ερώτημα είναι πως προετοιμάζουμε τα παιδιά μας (στην οικογένεια, στο
σχολείο κι αλλού) στο πεδίο των αξιών, των ιδεών, των πεποιθήσεων και των
ιδεολογιών. Δεν εννοώ βεβαίως ότι τα σημερινά παιδιά στερούνται ηθικής, αξιών
και ιδεών. Τουναντίον ίσως επειδή δεν τα έχουν από το «σύστημα» επιδιώκουν με
τον δικό τους τρόπο να τα αποκτήσουν. Ωστόσο το μόνο σίγουρο είναι ότι εάν η
κοινωνία μας δεν στραφεί προς αυτή την πλευρά της διαπαιδαγώγησης (αυτή που
διδάσκει την αυτογνωσία, τον σεβασμό, την δικαιοσύνη, κ.α.) τότε τα παιδιά θα
είναι έρμαια μιας μηχανιστικής αντίληψης για τον εαυτό τους και τον κόσμο.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Άφησα
για το τέλος το μεγάλο ζήτημα των ψυχ-ιατρικών διαγνώσεων που αφορούν τα παιδιά
και τους εφήβους. Ζούμε στην εποχή των διαγνώσεων και των ταξινομήσεων των
συμπτωμάτων σε κατηγορίες. Κυρίαρχες έννοιες καθίστανται η ΔΕΠΥ, η παιδική και
εφηβική κατάθλιψη, οι αναπτυξιακές διαταραχές, οι μαθησιακές δυσκολίες, κ.ο.κ..
Ωστόσο η υπέρ-πληθώρα των διαγνώσεων μαρτυρά την έμμεση παρεμβολή της επιστήμης
στην οργάνωση της προσωπικότητας των παιδιών, στην ψυχολογικοποίηση και
ψυχιατρικοποίηση της συμπεριφοράς και στον αποκλεισμό των πολιτισμικών
παραγόντων από το φάσμα των γενεσιουργών αιτιών. Παράλληλα δε με τον κυρίαρχο
λόγο περί της σωστής αγωγής των παιδιών και πρόληψης της επικίνδυνης
συμπεριφοράς, ο οποίος επιχειρεί την κανονικοποίηση και χειραγώγηση τους, δημιουργείται
ένα φάσμα κοινωνικού ελέγχου και μανιπουλαρίσματος της συμπεριφοράς.<o:p></o:p></span></p>NHMAhttp://www.blogger.com/profile/07078563902879378639noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6901757320325491687.post-75175866219142800692023-06-18T03:01:00.002-07:002023-06-18T03:01:19.295-07:00Κοίτα μπαμπά[1]<p><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; text-align: justify;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzmdjk8nPxq8V3ha6VYm3BqBu3_HkgpJDjqd28TT4s32U_-bkUlU_mXCB48emccJzL88pR78O0FTFU9lui4a2UOtM1-l0dRBd3SX_iMM70UnOyJvGDtoXDL_ouC94MhmbUehErMjLRmjl4X8m_i9qGsFvh3w8lF_Jt40-SkutHdwpd2mb-9F_MWDVM/s1200/simboyles-gia-neous-mpampades-2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1200" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzmdjk8nPxq8V3ha6VYm3BqBu3_HkgpJDjqd28TT4s32U_-bkUlU_mXCB48emccJzL88pR78O0FTFU9lui4a2UOtM1-l0dRBd3SX_iMM70UnOyJvGDtoXDL_ouC94MhmbUehErMjLRmjl4X8m_i9qGsFvh3w8lF_Jt40-SkutHdwpd2mb-9F_MWDVM/w640-h384/simboyles-gia-neous-mpampades-2.jpg" width="640" /></a></div><br />Από τι είναι φτιαγμένος ένας μπαμπάς, τι συμβολισμούς κουβαλάει το πρόσωπό
του για το καθένα από τα παιδιά του και πώς έχει μάθει να επικοινωνεί τα
συναισθήματά του μαζί τους;<p></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Πόσες φορές είδατε τον πατέρα σας να δακρύζει;</span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Αν είστε κόρη πόσο στενά είστε συνδεδεμένη μαζί του;</span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Κι αν είστε γιος τι σας εμποδίζει να τον γνωρίσετε βαθύτερα;</span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Γιοι και κόρες σίγουρα θέλουμε να του αποδείξουμε πως τα έχουμε καταφέρει
στη ζωή, σαν αυτός να είναι το μέτρο της ευτυχίας μας, σαν να είναι ο
γεννήτορας των επιθυμιών μας.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Μπαμπάς μια λέξη που για πολλούς γιους δεν πρόλαβε να μελώσει στην ελληνική
οικογένεια. Γιοι που στερήθηκαν το συναίσθημα του πατέρα και δεν πρόφτασαν να
μάθουν πως οι άντρες δεν είναι από σίδερο.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Μπαμπάς μια λέξη που καραμέλωσε για πολλές κόρες που δεν κατάφεραν να
ξεκολλήσουν από τη γλύκα της πατρικής φιγούρας. Κόρες που στερήθηκαν την
ελευθερία να ορίζουν τις επιθυμίες τους έξω από την ανάγκη του άλλου.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Ο μπαμπάς είναι φτιαγμένος από την ευθύνη και το όριο, είναι μια λέξη που
εκφράζει τον άνθρωπο που στέκεται πίσω από τις αναποδιές, αυτόν που δείχνει
ατρόμητος και αλύγιστος, ενώ παράλληλα είναι τρυφερός σαν την καρδιά ενός
μαρουλιού.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Μπαμπάς είναι αυτός που θα σου δείξει τον κόσμο κι ας μην γνωρίζουμε πολλές
φορές τον δικό του κόσμο.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Μπαμπάς είναι όμως και μια λέξη που φέρνει στο νου τη σκληράδα του προσώπου
ενός ανθρώπου που δεν έμαθε να αγαπά, που στάθηκε σκληρός, ίσως και άγριος.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Μπαμπάς είναι κι αυτός που φορτώθηκε ένα σύννεφο στον ώμο κι έδειξε την
αγάπη του μέσα από την ευθύνη.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Μπαμπάς είναι μια λέξη που επιθυμεί να αλλάξει το συναισθηματικό της φορτίο
και από δύο αρνήσεις (μπα-μπα) να αποκτήσει θετικό πρόσημο, να γίνει ευθύνη και
συναίσθημα μαζί.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Μπαμπάς είναι ο άντρας που προσπαθεί να ολοκληρωθεί…<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">…Ο πατέρας είναι το σύνορο που πρέπει να διαβείς για να ωριμάσεις.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Αφιερωμένο σε όλους τους μπαμπάδες</span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;"><br /></span></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Δίπλα σου που μεγάλωσα<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">πόσες φορές καμάρωσα<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">το φως που `χε η καρδιά σου.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Την περηφάνια της ματιάς<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">τη μυρωδιά της αγκαλιάς<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">την τρυφερότητά σου.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Ποιος περνάει έξω στο δρόμο<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">μ’ ένα σύννεφο στον ώμο…<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">(Αι Γιώργης – στίχοι: Φίλιππος Γράψας, μουσική: Λουδοβίκος των Ανωγείων)<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;"> </span></p>
<div><!--[if !supportFootnotes]--><br clear="all" />
<hr align="left" size="1" width="33%" />
<!--[endif]-->
<div id="ftn1">
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><a href="#_ftnref1" name="_ftn1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; mso-color-alt: windowtext;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 107%;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> <span style="color: #050505; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Πάνος Μουζουράκης – Κοίτα Μπαμπά Στίχοι-μουσική:
Πάνος Μουζουράκης<o:p></o:p></span></p>
</div>
</div>NHMAhttp://www.blogger.com/profile/07078563902879378639noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6901757320325491687.post-80394513401602334722023-06-17T08:33:00.005-07:002023-06-17T08:33:59.608-07:00 Από τον «πληγωμένο» θεραπευτή στον «αγγελιοφόρο» θεραπευτή<p><b style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"></span></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b style="text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFJ20Lj7wweGL0ZL_ygY_hjv5c8fp0JB0gwRq8BstmjIiRruzlCxUhr6rKuAO_V8zbVN9qCeNJVZlN64zVt52k7whFcZYGXsAJWloLBJBDa-i4QOD1Dj892dNNW26pnCq_VLozzabUN2iDgha1T-OTQDDNK2ujr62WpZlsHGXfE2RUznBv_EZyB8h9/s225/%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%AE%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="225" data-original-width="225" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFJ20Lj7wweGL0ZL_ygY_hjv5c8fp0JB0gwRq8BstmjIiRruzlCxUhr6rKuAO_V8zbVN9qCeNJVZlN64zVt52k7whFcZYGXsAJWloLBJBDa-i4QOD1Dj892dNNW26pnCq_VLozzabUN2iDgha1T-OTQDDNK2ujr62WpZlsHGXfE2RUznBv_EZyB8h9/w400-h400/%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%AE%CF%82.jpg" width="400" /></a></b></div><b style="text-align: justify;"><br />Εισαγωγή</b><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Στο
παρόν άρθρο καταπιανόμαστε με ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα της σύγχρονης ψυχοθεραπευτικής
διαδικασίας, τον εαυτό του θεραπευτή, κυρίως κατανοώντας πως το βασικότερο
εργαλείο για την άσκηση της ψυχοθεραπευτικής πράξης είναι ο εαυτός του. Αυτό
σημαίνει πως η προσωπική διαδρομή και τα ιδιαίτερα στοιχεία της προσωπικότητάς
του, καθώς και η εκπαίδευση και η βιωμένη κλινική εμπειρία συγκλίνουν στην
οριοθέτηση του επαγγελματικού του περιγράμματος. Γιατί επέλεξα να γίνω
θεραπευτής, τι με κάνει αποτελεσματικό και τι χρειάζεται να βελτιώσω, πως με
βλέπουν οι σημαντικοί άλλοι και τι ανατροφοδότηση παίρνω από τους θεραπευόμενους;
Πως ανατροφοδοτούμε ο ίδιος και πως φροντίζω τον (επαγγελματικό) εαυτό μου, πως
εξελίσσομαι και πως αντλώ υποστήριξη; Πως αντιλαμβάνομαι την δυσλειτουργία και
πως αποκρυπτογραφώ τα κρυμμένα μηνύματα της, πως αντιλαμβάνομαι και πως
τοποθετούμε απέναντι στη ροή του κοινωνικού γίγνεσθαι και πως συμμετέχω σε
αυτό; Όλα τα παραπάνω και πολλά περισσότερα είναι κάποια από τα ερωτήματα που
θέτουν τα όρια της προσωπικότητας ενός θεραπευτή και διαμορφώνουν το προσωπικό
του σύμπαν.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ωστόσο
πέρα από τα ατομικά χαρακτηριστικά του κάθε σύμβουλου/θεραπευτή και το
κοινωνικό πλαίσιο αναφοράς του, υπάρχουν και κάποια βασικά αρχέτυπα (μυθολογικά
μοτίβα) τα οποία έχουν επηρεάσει μεταξύ άλλων και τη μορφή του σύγχρονου
θεραπευτή. Το αρχέτυπο που κυριάρχησε στον δυτικό κόσμο είναι αυτό του
πληγωμένου θεραπευτή, βασισμένο στον αρχαιοελληνικό μύθο του Κένταυρου Χείρωνα.
Ενός μυθικού προσώπου που έγινε ο διασημότερος θεραπευτής του αρχαίου ελληνικού
μυθολογικού κόσμου, εξαιτίας των ψυχικών τραυμάτων που ο ίδιος κουβάλαγε από τη
γέννησή του και της φρόνησης, μέσω της φωτεινής ανατροφής από τον θετό του
πατέρα, τον Απόλλωνα, να ανοίξει τον δρόμο της αυτοθεραπείας και συνάμα της
βιωματικής θεραπευτικής δράσης στους υπόλοιπους. Το καθοριστικό σημείο που
τέμνει την ιστορία του Χείρωνα προς τη διαμόρφωση της ιδιότητας του θεραπευτή είναι
η παρουσία του θετού του πατέρα, ενός συμβολικού προσώπου που έρχεται να θέσει
μια άλλη πλευρά της πραγματικότητας και να τροφοδοτήσει τον πληγωμένο Κένταυρο
με φωτεινές εμπειρίες που του δώσανε τη δυνατότητα να επεξεργαστεί και να
μετασχηματίσει τα τραύματά του. Το σημείο όπου η εξωτερική πραγματικότητα θέτει
κάτι νέο είναι που αναδεικνύει την μεταμορφωτική δύναμη ενός μηνύματος, το
οποίο θα εγείρει την συνάντηση με μια νέα διάσταση της πραγματικότητας του
εαυτού και του κόσμου. Κατά προέκταση η ευεργετική σημασία ενός καταλυτικού
μηνύματος που θέτει ο θεραπευτής, είτε στον εαυτό του, είτε στον θεραπευόμενο,
αναδεικνύει και τη σημασία του αγγελιοφόρου θεραπευτή, ενός αρχέτυπου που είναι
βασισμένο στο πρόσωπο του θεού Ερμή. Η αλλαγή του αρχέτυπου ως βάση αναφοράς του
γίγνεσθαι της συμβουλευτικής και της θεραπείας αλλάζει ενδεχομένως και τα
δεδομένα της αντίληψης του συμβούλου/θεραπευτή για τον ρόλο του και γενικότερα
θέτει την αναγκαιότητα της μεταστροφής του γίγνεσθαι της συμβουλευτικής
διαδικασίας σε μια νέα διάσταση.</span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><b><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Από
το πρότυπο του «πληγωμένου» θεραπευτή στο πρότυπο του «αγγελιοφόρου» θεραπευτή.<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το
βασικότερο αρχέτυπο στο οποίο στηρίχθηκε η ανάπτυξη και εξέλιξη της ψυχοθεραπευτικής
πράξης είναι αυτό του πληγωμένου θεραπευτή, το οποίο αναδύεται από τον μύθο του
Κένταυρου Χείρωνα. </span><span style="color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Η γνωστή μυθολογική μορφή και ιστορία
του Κένταυρου Χείρωνα απέδωσε ποικίλα ερεθίσματα για την κατανόηση και την
θεραπεία του ψυχικού τραύματος. Ο Χείρωνας ως Κένταυρος απεικονίζεται ως μισός άνθρωπος
και μισός άλογο, ξεχωρίζει όμως από τους υπόλοιπους Κενταύρους διότι αφενός
είναι ημίθεος ( γιός της νύμφης Φιλύρας και του θεού Κρόνου) και ως εκ τούτου
αθάνατος και αφετέρου παρουσιάζεται ως ενάρετος και σοφός, σε αντίθεση με την
μυθολογική μορφή των Κενταύρων, οι οποίοι αναφέρονται ως ζωώδη, βίαια και
ά-λογα όντα. </span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ωστόσο ο Χείρωνας είναι ένα πληγωμένο ον, με το πρώτο τραύμα να συντελείται
από το γεγονός πως είναι τέκνο ενός βιασμού και εν συνεχεία από αυτό της
εγκατάλειψής του και από τους δύο γονείς του. Εξαιτίας βέβαια της εγκατάλειψης
του είχε την καλή τύχη να αποκτήσει έναν θετό πατέρα, τον Απόλλωνα, ο οποίος
του δίνει μια ενάρετη ανατροφή, μέσα στην οποία καλλιεργεί την ανθρώπινη και τη
θεϊκή του φύση. Στο πλαίσιο της νέας του ανατροφής το τραύμα εξακολουθεί να
αναδύεται και ο ίδιος επιζητά την αυτοθεραπεία του, γίνεται δηλαδή ο θεραπευτής
του εαυτού του. Αναζητώντας την επούλωση των δικών του ψυχικών τραυμάτων ο
Χείρωνας αποκτά την βιωμένη εκείνη γνώση ώστε να μπορεί να την χρησιμοποιήσει
για να θεραπεύσει κι άλλους ανθρώπους. Και μέσα από την διαδικασία της
θεραπείας των άλλων αποκτά νέες γνώσεις και θέτει ένα νέο πλαίσιο
αυτοφροντίδας. Έχει καταφέρει να μετουσιώσει το τραύμα σε κάτι χρήσιμο και
αυτός ακριβώς ο μετασχηματισμός είναι που φωτίζει το δρόμο των σύγχρονων
συμβούλων και ψυχοθεραπευτών. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Εάν αναζητήσουμε βέβαια πιο βαθιά την δική του διαδικασία επούλωσης των
ψυχικών του τραυμάτων θα πρέπει να σταθούμε ιδιαιτέρως στην υιοθεσία του από
τον θεό Απόλλωνα. Η υιοθεσία, ο θετός πατέρας, συμβολίζει κάτι που θέτει η
πραγματικότητα απ’ έξω, μια συνθήκη, ένα γεγονός, τα οποία είναι ικανά να
παράξουν ένα διαφορετικό μήνυμα στον ψυχισμό του τραυματισμένου ανθρώπου. Η
διαφορετική ανατροφή θέτει τα όρια της αυτοθεραπείας του, καθώς και το πλαίσιο
της συναισθηματικής ασφάλειας που χρειάζεται για να επουλώσει κανείς τα
τραύματά του. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ο Χείρωνας συμβολίζει επομένως την αναζωογονητική δύναμη του τραύματος,
μιας δύναμης που ενυπάρχει σε κάθε ανθρώπινο ψυχισμό και παράλληλα τη σημασία
της ύπαρξης ενός «θετού» πλαισίου αναφοράς ή συστήματος σχέσεων, ή ενός ενδεχόμενου
γεγονότος, ως πομπών ενός μηνύματος που θέτει διαφορετικές πληροφορίες ικανές
να ανατρέψουν την καταστροφική μανία του τραύματος και να το μετατρέψουν σε
προωθητική δύναμη. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Στην παραπάνω ερμηνευτική αντίληψη για την οποία αναδεικνύει η </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">εξελικτική συστημική προσέγγιση (Γιαννούσης, 2021) </span><span style="color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">ο Κένταυρος </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Χείρων αφήνει τη
θέση του στον θεό Ερμή, το όνομα του οποίου ετυμολογείται από το είρω που
σημαίνει αναγγέλλω, ή κατ’ άλλους από το έρυμα, δηλαδή το λόγο. Ο Ερμής έχει
την ιδιότητα του κήρυκα των Θεών και χρίζεται ως το ιδεώδες πρότυπο των
«αγγελιοφόρων» κι όσων έχουν τη δυνατότητα να πείθουν διά του ορθού και σοφού
λόγου. Ο Ερμής θεωρείται ο πρώτος δάσκαλος του ανθρώπινου γένους, καθώς
θεωρείται πως εισήγαγε στην ανθρωπότητα τα γράμματα και τις επιστήμες.
Σημαντικό είναι δε πως η ερμηνεία, που αρχικά σήμαινε σε βάθος γνώση,
προέρχεται από το όνομά του. Η σε βάθος γνώση του εαυτού και του κόσμου, η
ερμηνεία τους, αποτελεί την κατακλείδα της συμβουλευτικής πράξης. </span><span style="color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ο Ερμής
είναι ο «ζων λόγος» και η «ενσαρκωμένη σκέψη», είναι το φως, το οποίο «δεν
αποκαλύπτει απλώς τον ορατό κόσμο, σε ένα μεγάλο βαθμό είναι κι ο δημιουργός
του» (Γραμματικάκης, 2005). Ο αγγελιοφόρος θεραπευτής καλείται να φέρει το
μήνυμα, να γίνει το φως που θα οδηγήσει τον θεραπευόμενο στην ερμηνεία του
εαυτού του και θα ενσωματώσει δημιουργικά το αναπάντεχο, τόσο αυτό που τον
έφερε στο κατώφλι της ψυχοθεραπείας, όσο και αυτή καθαυτή την ψυχοθεραπευτική
πράξη, η οποία ενίοτε είναι περισσότερο αναπάντεχη και ενδεχόμενη από το
καταλυτικό γεγονός που τον οδήγησε εκεί.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Τούτο
σημαίνει πως ναι μεν είναι σημαντικό ο θεραπευτής να έχει επουλώσει τα δικά του
τραύματα, για να έχει βιωμένη την εμπειρία του μετασχηματισμού του πόνου σε
αλλαγή, αυτό όμως τον κάνει καλό «θεραπευόμενο», αλλά δεν του δίνει τη μορφή
του θεραπευτή. Η έννοια αυτής της μορφής αντανακλάται στην τέχνη ενός ανθρώπου
να θεραπεύει και στις ιδιαίτερες αντανακλάσεις της στην προσωπικότητα του
καθενός. Για μένα το εγχείρημα της ψυχοθεραπείας εγχειρείται στη μορφή του
θεραπευτή – αγγελιοφόρου, ο οποίος ενεργεί καταλυτικά στις τροχιές των
θεραπευομένων. Το μήνυμα μοιάζει σαν το αναγκαίο, καινούργιο και καταλυτικό
στοιχείο, το οποίο θα βοηθήσει τον θεραπευόμενο να αναδομήσει τα «κατεδαφιστέα»
υλικά της ύπαρξής του σε μια νέα δομή. Μοιάζει η τέχνη της ψυχοθεραπείας σαν
την πανάρχαια ιαπωνική τέχνη </span><strong><span style="background: white; color: #333333; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Kintsugi,</span></strong><strong><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Helvetica",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;"> </span></strong><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">οι τεχνίτες της οποίας ξαναδίνουν
μορφή σε ένα θρυμματισμένο αντικείμενο, κολλώντας με ψήγμα χρυσού τα σπασμένα
κομμάτια, αναδομώντας έτσι το αντικείμενο σε μια νέα μορφή, η οποία είναι
συνήθως ομορφότερη της παλιάς έκδοσης. Το μοτίβο του θεραπευτή-αγγελιοφόρου
είναι χρήσιμο στην εποχή μας, περισσότερο από ποτέ, διότι ο άνθρωπος στο δυτικό
κόσμο έχει συνηθίσει ότι χαλάει να το πετάει, συν του ότι ως Έλληνες κουβαλάμε
μέσα από την «παράδοση» την πεποίθηση πως «άμα ραγίσει το γυαλί δεν
ξανακολλάει», δύο αντιλήψεις που μορφοποιούνται παράλληλα και στο ενδοψυχικό
πεδίο, αλλά και στον στίβο των διαπροσωπικό σχέσεων. Η ζωή όμως έχει πολλά
θραύσματα και πολύ κόπο για να ορίσουμε τον εαυτό μας, να συνυπάρξουμε με τον
κόσμο και να πετυχαίνουμε τους σημαντικούς μας στόχους. Στόχους στους οποίους
βέβαια γίνεται κατανοητό πως π<span style="background: white;">οτέ δεν φτάνουμε σύμφωνα με το αρχικό μας πλάνο! Οι συνθήκες
είναι πάντοτε αβέβαιες, ενώ η τροχιά προς το στόχο είναι έρμαιο (ενεργούμενο)
της ενδεχομενικότητάς της. Η τροχιά προς τους στόχους κατασκευάζεται και
συγκατασκευάζεται διαρκώς στο πεδίο των αλληλεπιδράσεων. Το μόνο που
παραμένει ζωντανό και αναλλοίωτο είναι το όνειρο<b>, </b>δηλαδή αυτό που εμείς
φανταζόμαστε ως τον τελικό στόχο. Το όνειρο κρατά ζωντανή και την πορεία προς
αυτό. Ο άνθρωπος χρειάζεται το όνειρο ως οξυγόνο κι ο ψυχοθεραπευτής οφείλει να
τροφοδοτεί το όνειρο του θεραπευομένου με το κατάλληλο μήνυμα, αυτό που θα
λειτουργήσει καταλυτικά και θα τον ωθήσει σε νέες συνδέσεις και
μετασχηματισμούς κι εν τέλει σε μια νέα μορφή.</span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Από
το «τραύμα» στο «μήνυμα»<o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Για να γίνει
σοφός ο άνθρωπος πρέπει να ακούει τα άγρια σκυλιά που γαβγίζουν στο υπόγειό
του, σύμφωνα με την γνωστή ρήση του Νίτσε. Το ίδιο συμβαίνει και με τους
θεραπευτές, χρειάζεται να έχουν επίγνωση των τραυμάτων τους και κυρίως μέσα από
την εμπειρία της θεραπείας των δικών τους
τραυμάτων να βοηθούν στην επούλωση των τραυμάτων των θεραπευομένων τους.
Το αρχέτυπο αυτού του θεραπευτή είναι ο
Χείρων, ο σοφότερος των <span style="color: #262626;">Κενταύρων που αποτελούσε το
σύμβολο του «πληγωμένου Θεραπευτή». Έναν θεραπευτή που στην προσπάθειά του να
θεραπεύσει τα δικά του τραύματα έμαθε να γιατρεύει και τα τραύματα των άλλων ή
γιατρεύοντας τους άλλους μαθαίνει πως να απαλύνει τους δικούς του πόνους. Ο
Χείρων συνιστά θεραπευτική μήτρα επειδή μοιραία ο κάθε άνθρωπος έρχεται
αντιμέτωπος με δύσκολες εμπειρίες οι οποίες δύναται να τον τραυματίσουν αλλά
και να τον διδάξουν. Ο Γιούνγκ έλεγε πως η ασθένεια της ψυχής αποτελεί την
καταλληλότερη κατάρτιση για ένα θεραπευτή και πως η ίαση των δικών του πόνων
είναι η θεραπευτική του δύναμη. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="color: #262626; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Η ενσυναίσθηση του θεραπευτή πηγάζει από την αντίστοιχη διαδικασία
επούλωσης των δικών του τραυμάτων. Συνεπώς ο θεραπευτής δεν είναι ο ειδικός,
αλλά αυτός που κουβαλά τη βιωμένη γνώση και εμπειρία της δικής του θεραπείας.
Γίνεται επομένως ο θεραπευτής το πρότυπο, ο καθοδηγητής, ο συνταξιδιώτης στο
δρόμο της αλλαγής. Ένα δρόμο που διδάσκει πως να μετατρέπουμε τον πόνο σε γνώση
και φως. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="color: #262626; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ο πληγωμένος θεραπευτής είναι όμως το πρότυπο που θα εμπνεύσει ως ένα
σημείο, αυτό της επούλωσης των τραυμάτων, μα δεν θα φτάσει σε αυτό της
ενσυνείδητης ζωής, η οποία απαιτεί μια διευρυμένη ενσυναίσθηση του εαυτού και
των άλλων. Η ικανότητα ενσυναίσθησης απαιτεί καταρχάς ένα δημιουργικό
πισωγύρισμα, δεδομένου πως ο</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> βασικός μηχανισμός επικοινωνίας με τον οποίο
γεννιέται <span style="color: #262626;">ο άνθρωπος</span> είναι ένα είδος
«ενσυναίσθησης», η οποία κουβαλά μια ενστικτώδη γνώση για το μυστήριο της
ζωής. Με την εμφάνιση του λόγου η
ενσυναίσθηση αυτή δίνει τη θέση της στις ταυτίσεις, στις βεβαιότητες δηλαδή με
τις οποίες μεγαλώνει ο άνθρωπος και για των οποίων την ορθότητα ποτέ ως την
ενηλικίωση δεν αναρωτήθηκε, λαμβάνοντάς τες ως αξιώματα κι ως μοντέλα
συμπεριφοράς τα οποία θα «στηρίζουν» το υπαρξιακό του οικοδόμημα. <span style="color: #262626;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Οι ταυτίσεις
με τις οποίες δομούμε την ταυτότητά μας δημιουργούν αντίρροπες δυνάμεις και
περίπου στην<b><i> </i></b>εφηβεία οι ταυτίσεις φεύγουν από τον γονιό και
αναζητούν νέες μορφές στο πρόσωπο άλλων οντοτήτων εκτός οικογένειας. Θα
λέγαμε ότι ο έφηβος σχεδόν εμφανίζει μία αντί-ταύτιση με τον γονιό ο οποίος
κρίνεται με αυστηρότητα. Η αναζήτηση νέων ταυτίσεων στη διάρκεια της
ενηλικίωσης διοχετεύεται σε μια διαδικασία συγχωνευτικής προσκόλλησης ή
δημιουργικής αναζήτησης του εαυτού σε συγκεκριμένες σχέσεις, ομάδες, κόμματα,
μεθόδους, δόγματα, κ.α.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ακολουθεί
κατά κάποιο τρόπο ο άνθρωπος μια αντίστροφη πορεία από την ενσυναίσθηση στις
ταυτίσεις και στην αναγκαιότητα να ξαναδομήσει μέσα του την ικανότητα της
ενσυναίσθησης. Αυτή η αναγκαιότητα ορίζει κατά κάποιο τρόπο και το έργο του
θεραπευτή. Το έργο του επομένως δεν είναι μόνο να γιατρεύει τις πληγές των
θεραπευομένων, αλλά να γίνεται ο παραγωγός νέων πολιτισμικών μορφών, να εμπνέει
δηλαδή τον κάθε θεραπευόμενο στην προσπάθειά του να αλλάξει τα αντιληπτικά
σχήματα της ζωής του. Ο θεραπευτής φέρνει το μήνυμα που θα βοηθήσει τον
θεραπευόμενο να καταλύσει τους φόβους του και το μήνυμα αυτό έρχεται ως μια
δομική γλώσσα που τον προετοιμάζει να συνυπάρχει και να δρα συγκατασκευάζοντας
μια νέα μορφή, η οποία φέρνει στην επιφάνεια άγνωστες πτυχές που συνυπάρχουν
στον ψυχισμό ως δυνατότητες και αναμένουν το σινιάλο που θα τους επιτρέψει να
έρθουν στο φως. Γιατί ψ<span style="background: white;">υχο-θεραπεία είναι να πονάς λιγότερο για τα τραύματά σου και
περισσότερο για τις αλλαγές σου, είναι η αυτοποίηση του εαυτού και του κόσμου
ως ατομική δημιουργία. Αυτό είναι η ψυχοθεραπεία</span>, <span style="background: white;">ο ενδελεχής
συνοδοιπόρος στο ταξίδι της αυτοπραγμάτωσης.</span><b><i><o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="color: #262626; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Η ενσυναίσθηση στο πρότυπο του αγγελιοφόρου θεραπευτή είναι μια
συγκατασκευή: καθώς συνδεόμαστε με τον άλλο παράγουμε νέα νοήματα και ως
ενότητα αυθύπαρκτων υποκειμένων δημιουργούμε νοήματα για τον κόσμο και τον
εαυτό μας. Και είναι σημαντικό στη διαδικασία της ενσυναίσθησης να μπορούμε να
κάνουμε αυτή την διάκριση, του υποκειμενικού μας κόσμου με τον κόσμο έξω από
εμάς, γιατί μόνο έτσι θα δημιουργήσουμε τη διαφορά που θα παράξει νέα νοήματα
κι ακριβώς σε αυτή την τομή θα δημιουργηθεί το μήνυμα που θα μεταφέρει ο
θεραπευτής στον θεραπευόμενο, για να τον ωθήσει να παράξει ολοένα και
περισσότερους μετασχηματισμούς. Ο θεραπευτής ανα-γνωρίζει τις αυτοποιητικές
ιδιότητες του κάθε ψυχισμού και επιχειρεί να μεταφέρει το μήνυμα εκείνο που θα
λειτουργήσει καταλυτικά στην ενεργοποίηση ενδεχόμενων δυνατοτήτων της
αυτοποιητικής τους λειτουργίας. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><b><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Άσκηση:</span></b><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Με
βάση αυτά τα δύο αρχέτυπα, τα οποία συμπυκνώνονται στις έννοιες του τραύματος
και του μηνύματος, σκεφτείτε πως θα ορίζατε τον εαυτό σας ως θεραπευτή. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><b><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η αφήγηση της Αθηνάς<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Ο Γιούνγκ έλεγε πως «η ασθένεια της
ψυχής αποτελεί την καταλληλότερη κατάρτιση για ένα θεραπευτή και πως η ίαση των
δικών του πόνων είναι η θεραπευτική του δύναμη». Και ο Γιάλομ έλεγε ότι «το
τραύμα του θεραπευτή θεραπεύει». Σε μια
από τις τελευταίες συνεδρίες του τρίτου έτους της εκπαίδευσης μου στην
ψυχοθεραπεία, ο εκπαιδευτής μου με αποκάλεσε «οικογενειακή θεραπεύτρια»,
υπονοώντας ότι έχω λειτουργήσει θεραπευτικά στην δική μου πατρική οικογένεια.
Ξεκάθαρα λοιπόν είμαι θεραπευτής τραυματισμένος ο οποίος όμως μετά από χρόνια
προσωπικής θεραπείας, εκπαίδευσης και εποπτείας τα τραύματα δεν με
προσδιορίζουν πια. Το περίεργο είναι ότι ζώντας μέσα στα τραύματα ήξερα πως θα
τα θεραπεύσω, παρόλο που ήμουν πολύ μικρή σε ηλικία. Σημασία έχει ότι μέσα από
αυτά κατάφερα να βρω και να συναντήσω τον εαυτό μου, τα θέλω μου και να
αναπτύξω το δικό μου υποκείμενο που εύκολα μέσα από τη φύση των τραυμάτων
κάλλιστα θα μπορούσε να είχε εξαφανιστεί.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Αισθανόμουν θεραπευτής από πολύ
μικρή, επειδή από πολύ νωρίς ένιωθα την ανάγκη να επουλώσω τις πληγές που μου
είχαν φέρει οι ζώσες εμπειρίες μέσα στο οικογενειακό μου πλαίσιο. Ακολούθως
ήρθε η προσωπική μου θεραπεία και εκπαίδευση να με παιδεύσει και να το
πιστοποιήσει. Τώρα στη φάση που βρίσκομαι θεωρώ τη δουλειά του ψυχοθεραπευτή
τρομερά δύσκολη και καταλαβαίνω γιατί αυτή η δουλειά πρέπει να έχει για τον
πελάτη ένα αντίστοιχο κόστος. Γιατί έχει ψυχικό κόστος για τον θεραπευτή η
μεταφορά του μηνύματος εκείνου που θα λειτουργήσει καταλυτικά στην ενεργοποίηση
ενδεχόμενων δυνατοτήτων της αυτοποιητικής λειτουργίας. Έχει και μια μαγεία
βέβαια, αλλά ίσως επηρεασμένη από το κλείσιμο της εκπαίδευσης που μπορεί να
συμβαδίζει με την ωριμότητα και όχι τον αυθορμητισμό- ερωτισμό, θεωρώ το έργο
του ψυχοθεραπευτή πάρα πολύ δύσκολο. Και ίσως μέσα από τα πλαίσια της δυσκολίας
μπορώ να το καταλάβω καλύτερα στο σύνολό του. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Νομίζω ότι η απάντηση στο ερώτημα
της άσκησης είναι πολύ απλή. Ο εαυτός μου ως θεραπευτής είναι το υποκείμενο που
βρήκα, έπλασα και ανέπτυξα μέσα από τη θεραπεία μου, αγκαλιά με την εμπειρία
της επούλωσης των τραυμάτων. Ούτε κάτι περισσότερο ούτε κάτι λιγότερο. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><b><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η αφήγηση της Στέλλας<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
επούλωση των δικών μου πληγών με βοηθάει ως θεραπεύτρια και κατά συνέπεια
βοηθάει και τους θεραπευόμενους. Το ζητούμενο σαφώς είναι ο αγγελιοφόρος
θεραπευτής καθώς κάθε θεραπευτής ονειρεύεται την «αναδόμηση» των θεραπευόμενών
του. Η προσωπική μου ιστορία αποδεικνύει πως το γυαλί ξανα-κολλάει και μπορεί
να μην είναι λείο όπως πριν αλλά γίνεται και πάλι λειτουργικό, χρήσιμο με μια
διαφορετικότητα που αναδιαμορφώνει το άτομο. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Θα
κρατήσω την φράση του κειμένου «...ο θεραπευτής... να γίνεται ο παραγωγός νέων
πολιτισμικών μορφών..». Η έμπνευση υπό αυτήν την έννοια με κάνει να επιζητώ την
εξέλιξη των θεραπευομένων αλλά και την δικιά μου η οποία μπορεί να προέλθει από
έναν λόγο, μια εικόνα, ένα χαμόγελο, μια αισιόδοξη φράση ή μια σκληρή αλήθεια.
Όταν οι συνθήκες ωριμάσουν, όταν γίνουν κατάλληλες τότε ο πληγωμένος θεραπευτής
μετουσιώνεται σε αγγελιοφόρο καθώς το βλέπω σαν μια σχέση μετακινούμενης ροής.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><b><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η αφήγηση της Ευαγγελίας<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Το σύμβολο της «πληγής», όπως και το σύμβολο της «αναγγελίας» κυοφορούν μια
δύναμη στα χέρια του θεραπευτή. Πιστεύω ότι ως θεραπεύτρια θα έχω και τις δύο
πλευρές αναπτυγμένες και εν δράσει. Ακόμη και τώρα στα νηπιακά μου βήματα σε
αυτό το επάγγελμα μεταπηδώ μεταξύ αυτών των δύο νοητικών μοντέλων. Αντλώ και
από τα δύο, για να μπορέσω να συνθέσω την προσέγγισή μου προς τον άνθρωπο που
στέκει απέναντί μου.</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Και τώρα καθώς γράφω, θυμήθηκα κάποιο ποίημα του γεννήθηκε τελευταία
στα τεφτέρια μου και ταιριάζει απόλυτα με το θέμα:</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Τάχτηκα στο μέρος της πληγής</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Δίχως ίχνος μιζέριας</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Της ανθρώπινης πληγής</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Της ανθρώπινης ζωής.</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Αποφάσισα να μην την προδώσω</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Και δίπλα της ταγμένη</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Να της θυμίζω πως η ζωή</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ανθίζει και ψηλώνει</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Μαζί με την πληγή της.</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Δίχως αυτή δεν νοείται η ζωή</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Και δίχως πληγή δεν ανασταίνεται η ζωή.</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></p>NHMAhttp://www.blogger.com/profile/07078563902879378639noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6901757320325491687.post-58962698633025291672023-04-03T00:17:00.004-07:002023-04-03T00:17:51.793-07:00 Οι γριές που (δεν) μαζεύουν την τσουκνίδα<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJvLvXH6ArPA2zXkHZxMibW9qLGHxVXKSlE2YOHlmIuFSSGYhHDKczkZq9KUfQ8uGBv5_szGozsWZMCb2zp-4aGGW4yF6-RuYtz6PCWxTmwReV0tFG5C93wf80fVDJ1kgii4LGyW5MFk6MNK-R6BdPRGcAgND4Yvof5w4UR-rR46LnPiv3itUH2ppw/s2048/339410189_1616969768715910_3893847220986468743_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJvLvXH6ArPA2zXkHZxMibW9qLGHxVXKSlE2YOHlmIuFSSGYhHDKczkZq9KUfQ8uGBv5_szGozsWZMCb2zp-4aGGW4yF6-RuYtz6PCWxTmwReV0tFG5C93wf80fVDJ1kgii4LGyW5MFk6MNK-R6BdPRGcAgND4Yvof5w4UR-rR46LnPiv3itUH2ppw/w593-h640/339410189_1616969768715910_3893847220986468743_n.jpg" width="593" /></a></div><p></p><p style="text-align: left;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; text-align: justify;">Την
γιαγιά μου την θυμόμουν πάντα γριά, είχε εκείνη την αρχετυπική μορφή με την
μαντήλα και τα μακριά μάλλινα ολόσωμα φορέματα, το αυλακωμένο πρόσωπο από τις
ρυτίδες και την κάψα του ήλιου και του κρύου αέρα. Κάπως έτσι ήταν και οι γριές
που μαζεύουν την τσουκνίδα στην σκηνή του Θεσσαλικού θεάτρου. Τρεις γριές, σαν
χορός</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; text-align: justify;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; text-align: justify;">νεοελληνικής τραγωδίας, που
ξεδιπλώνουν τα πάθη και τους καημούς των γυναικών του προηγούμενου αιώνα. Τρία
φυσικά σώματα με μεταφυσικές εκφάνσεις πίστης και</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; text-align: justify;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; text-align: justify;">δεισιδαιμονίας, τα οποία ζουν και παλεύουν να
πράξουν το χρέος τους σε αυτόν τον κόσμο.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Είναι
ίσως δύσκολο να γερνάς, αλλά συνάμα και όμορφο να είσαι από τους τυχερούς που η
ζωή σε αξίωσε να γεράσεις. Καθώς τις κοιτούσα ένιωθα πως τα γερασμένα σώματα
και τα σπινθηροβόλα βλέμματα είχαν μέσα τους ζωή, πολύ ζωή. Κι αναρωτιόμουν τι
μεσολάβησε και αυτή την ζωή, αυτές τις πολύτιμες εμπειρίες που ζήσαν οι
άνθρωποι, τις έχουμε σήμερα καταστήσει ανενεργές. Η πείρα αυτών των γυναικών
από την ζωή είναι συγκλονιστική, σαν να βγαίνει από την ψυχή τους ένα απόσταγμα
που ντύνει με νόημα κάθε λέξη και κάθε πράξη. Τι κρίμα να χάνεται μέσα στην
μοναξιά και την απομόνωση που βιώνουν οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας, όλη αυτή
η γεμάτη νόημα συμπυκνωμένη γνώση τους. Αυτή που μας μετέδωσαν και μας
συγκλόνισε οι γριές στο θεατρικό σανίδι, αυτή που δεν επιτρέπουμε συνήθως να
γευτούμε στην καθημερινή μας συναλλαγή με τις «δικές» μας γριές, αυτές που
σήμερα δεν μαζεύουν την τσουκνίδα… <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Μαζί
με την Κωνσταντία Χαλδούπη, η οποία είναι ευαισθητοποιημένη στα ζητήματα των
ανθρώπων της τρίτης ηλικίας, κάναμε μια έρευνα για την σημασία της επικοινωνίας
μεταξύ των γενεών και πιο συγκεκριμένα των ηλικιωμένων με τους έφηβους. Στόχος
της έρευνας ήταν να εντοπιστούν οι διαφορές, αλλά και οι ομοιότητες στα μοτίβα
επικοινωνίας και μέσα από τα ευρήματα να προταθούν νέες μορφές λειτουργικής
αλληλεπίδρασης μεταξύ των γενεών. Την έρευνα θα την δημοσιεύσουμε προσεχώς
γιατί έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον ωστόσο παρακινούμενος από την παράσταση του
Θεσσαλικού θεάτρου θα παραθέσω κάποιες από τις σκέψεις και τα συμπεράσματα της:<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Οι
κοινωνίες μας δεν θεωρούνται «φιλικές» προς τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας.
Συχνά θεωρούνται «βάρος» για την κοινωνία, καθώς πολλοί από αυτούς αδυνατούν να
εκτελέσουν καθημερινές δραστηριότητες, αντιμετωπίζουν γνωστικές δυσκολίες ή σε
κάθε περίπτωση, ακόμη και αν είναι υγιείς, έχουν μια σειρά από ανάγκες που
πρέπει να καλυφθούν. Ωστόσο, εκτός από αυτές τις ανάγκες που πρέπει να
καλυφθούν, αυτό που συχνά υποτιμάται είναι ότι τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας
μπορούν να αποτελέσουν έναν ανεκτίμητο πόρο για την κοινωνία, δεδομένου ότι
διαθέτουν υλικές και άυλες γνώσεις που μπορούν να μεταβιβαστούν στις νεότερες
γενιές υπό το πρίσμα του αμοιβαίου οφέλους όσον αφορά τη συνεχή μάθηση και την
κοινωνική συμπερίληψη.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Οι νέοι σε ηλικία ηθοποιοί που
ενσαρκώνουν τις γριές υφαίνουν ένα μοτίβο όπου η ορμή της νιότης και η βιωμένη
εμπειρία των γριών είναι δύο συνιστώσες της ζωής που έχουν ανάγκη και οι δύο
γενιές, ώστε να ανατροφοδοτούν η κάθε μία τα δικά της νοήματα. Ο
κατακερματισμός των κοινωνιών καθιστά επιτακτική την ανάγκη διασύνδεσης των δύο
αυτών ηλικιακών ομάδων. Τα παιδιά μοιάζουν να μεγαλώνουν πρόωρα, δίχως την
καθοδήγηση της εμπειρίας των παλιότερων γενεών. Έτσι χάνουν την φρεσκάδα της
νιότης και οδηγούνται σε μαρασμό. Από την άλλη οι ηλικιωμένοι χάνουν την ευκαιρία
να αναστοχαστούν πάνω στις εμπειρίες τους, μέσα
από την διαδικασία μετάδοσής τους στους νεότερους. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Η
παράσταση σίγουρα βοηθά στην σύνδεση των γενεών και στην κατανόηση της
διαγενεακής μας κουλτούρας. Βοηθά στην διασφάλιση της αφηγηματικής μας συνέχειας,
διότι δίχως αυτή η ταυτότητά μας διασπάται σε μικρότερες αφηγήσεις δίχως συνοχή
και νόημα. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Η
παράσταση μας κάνει δώρο την αξία των νοημάτων που συλλέγουν οι άνθρωποι στο
διάβα της ζωής τους και καθώς έχουν την τιμή να γεράσουν μπορούν να μας τα μεταφέρουν
ως κρίκους σε μια αλυσίδα που όσο περισσότερο δυνατή είναι τόσο περισσότερο μας
εμπεριέχει. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Συγκλονιστικές
λοιπόν οι γριές που μαζεύοντας τσουκνίδες ξετυλίγουν τον βίο τους απλόχερα σαν
ένα χειροποίητο κομψοτέχνημα από αυτά που έτσι κι αλλιώς είχαν μάθει να
φτιάχνουν. Ένας βίος που κινείται μεταξύ φυσικής και μεταφυσικής
πραγματικότητας, μεταξύ πράξης και νοήματος, μεταξύ καθήκοντος και επιθυμίας.
Τρεις γριές με τόσο φρέσκα και ελπιδοφόρα μηνύματα, που μας προ(σ)καλούν να
βιώνουμε ολόψυχα τη ζωή μας. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Η
πιο συγκλονιστική στιγμή της παράστασης είναι η κραυγή μοναξιάς της γριάς που
έζησε στην πόλη και εκλιπαρούσε τον άντρα της να της επιτρέψει να δουλέψει στην
ταβέρνα τους «άσι κι μένα να ‘ρθου στη δουλειά, να πιρνούν οι ώρις μ» και η
φωνή του άντρα της «Η φκιάμ η γναίκα δεν θα δλεψ, τι θέλου βασίλισσα». Η
σπαρακτική αυτή σκηνή δείχνει αφενός την θέση της γυναίκας που υφίστατο άγριους
κοινωνικούς περιορισμούς κι αφετέρου την αδυναμία μετάβασης από την κουλτούρα
του χωριού σε αυτή της πόλης. Οι άνθρωποι μεταφέραν αυτούσια όλα τα επιμέρους
στοιχεία μιας ιδεολογίας που δεν χωρούσε στα νέα δεδομένα μιας κοινωνίας που
κινούνταν με άλλους ρυθμούς, με αποτέλεσμα να συνθλιβούν τα νοήματα με τα οποία
στηρίζαν τις ζωές τους. Γιατί ζωή δίχως νόημα είναι αφόρητη ζωή όπως είπε η
γριά χήρα της παράστασης «ιγώ έκανα του χρέους μου σι αυτόν τουν κόσμου» καθώς
εξηγούσε πως τα έβγαλε πέρα ως άντρας για να ζήσει την οικογένειά της. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Σαφώς
ένα ακόμη δυνατό στοιχείο της παράστασης είναι η (μη) έκφραση της
σεξουαλικότητας των γυναικών της παράδοσης και πως αυτή χανόταν στην αποξένωση
των δύο φύλων: «μι τους άντρις είμασταν δύο κόσμ, αλλού αυτοί αλλού ιμείς»
λέγανε οι γριές, «ιρχόνταν λες κι είμασταν πράγματα κάναν αυτό που θέλαν κι φεύγαν».
Κι όλος αυτός ο πόθος ο ανεξερεύνητος, ο απωθημένος, ο ανομολόγητος σε ποιες
λέξεις να μπει, αναρωτιούνται εν χορό οι γριές. Ποια λέξη να ειπωθεί για την
γυναικεία σεξουαλικότητα που πνίγεται στις κοινωνικές εντολές και την ηθική της
παραδοσιακής κουλτούρας;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Βεβαίως
συνιστά μια ιδιαίτερη τομή ότι τις γριές υποδύονται τρεις πολύ νέοι (και
ταλαντούχοι) ηθοποιοί. Η φρεσκάδα της νιότης τους συνδιαλέγεται διαρκώς με την
φρεσκάδα των νοημάτων των μορφών που υποδύονται και αντάμα διαμορφώνουν την
μορφή των σχέσεων που έχουμε ανάγκη ως κοινωνία, δηλαδή την συνδιαλλαγή μεταξύ
των γενεών και την διαγενεακή μας συνέχεια.<o:p></o:p></span></p>NHMAhttp://www.blogger.com/profile/07078563902879378639noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6901757320325491687.post-55792878253974180722023-03-19T00:49:00.005-07:002023-03-19T00:49:43.152-07:00Τέμπη: τα νανουρίσματα που έγιναν μοιρολόγια - Το συλλογικό τραύμα και το συλλογικό πένθος που προκάλεσε η τραγωδία <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><b><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 107%;">Τέμπη: τα νανουρίσματα
που έγιναν μοιρολόγια</span></b><b><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;"> <o:p></o:p></span></b></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Το συλλογικό τραύμα και το συλλογικό
πένθος που προκάλεσε η τραγωδία<a href="file:///F:/%CE%A4%CE%B1%20%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1%20%CF%80%CE%BF%CF%85%20%CE%AD%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CE%BD%20%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CF%81%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B9%CE%B11.docx#_ftn1" name="_ftnref1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><b><span style="font-size: 12pt; line-height: 107%;">[1]</span></b></span></span></a></span></i></b></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><b></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuNuVWLoOfejNGpKeSj2QQBb53ZWtKmktU4TWivJa38o45ML4jeqKW1gb1RJJJYCY_ggnikr9Ki0lbPedyIr1cwDQwXBERdLtew3ROTeNnHDlWy0DK_EBfgXVmDpo7dWHx_dRupzQ49BZVxBQRjXHd_v5IOPkVfRMwgaGsG-EGt30mD6ehaPdKb1rf/s980/tempi-trena-sigrousi-4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="520" data-original-width="980" height="340" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuNuVWLoOfejNGpKeSj2QQBb53ZWtKmktU4TWivJa38o45ML4jeqKW1gb1RJJJYCY_ggnikr9Ki0lbPedyIr1cwDQwXBERdLtew3ROTeNnHDlWy0DK_EBfgXVmDpo7dWHx_dRupzQ49BZVxBQRjXHd_v5IOPkVfRMwgaGsG-EGt30mD6ehaPdKb1rf/w640-h340/tempi-trena-sigrousi-4.jpg" width="640" /></a></b></div><p></p><div>
<hr align="left" size="1" width="33%" />
<!--[endif]-->
<div id="ftn1">
<p class="MsoFootnoteText"><a href="file:///F:/%CE%A4%CE%B1%20%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1%20%CF%80%CE%BF%CF%85%20%CE%AD%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CE%BD%20%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CF%81%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B9%CE%B11.docx#_ftnref1" name="_ftn1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 10.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></a> Το παρόν
κείμενο στηρίχθηκε στην προφορική ανακοίνωση μου σε διαδικτυακή εκδήλωση με
θέμα «Συλλογικό τραύμα, αποθέματα και φωνές αντίστασης» που διοργάνωσαν οι
ΣΥΝΗΧΗΣΕΙΣ στις 12 Μαρτίου 2023. <o:p></o:p></p>
</div>
</div><p><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span> </span><span> </span><span> </span>Ο ανθρώπινος πόνος δεν έχει σύνορα,
δεν έχει ιδεολογικό υπόστρωμα, δεν καθορίζεται από κοινωνικές επιταγές και
σίγουρα δεν προσαρμόζεται στα τηλεοπτικά καλούπια. Έχει υπόσταση από μόνος του,
εισχωρεί μέσα μας και μας καθορίζει με τρόπο ανάλογο του μεγέθους του. Ο
συλλογικός πόνος το ίδιο, μας διαπερνά εξίσου έντονα, συνειδητά ή ασυνείδητα. Ανοίγει
πληγές κι αφήνει σημάδια. Άλλους τους παγώνει, τους ακινητοποιεί, τους κάνει να
νιώθουν ανήμποροι κι ως εκ τούτου τους θυμώνει και τους καταθλίβει και άλλους
τους ωθεί μέσα από το σκοτάδι τους να αναζητήσουν τελικά το φως.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Οι πληγές των ανθρώπων μοιάζουν με μια
χαραμάδα, ένα άνοιγμα -μικρό ή μεγάλο- στις σάρκες της ψυχής. Με μια ρωγμή που
χρειάζεται την φροντίδα μας και την φροντίδα των συνανθρώπων μας. Αυτή η
φροντίδα μπορεί να αποτελέσει και το φως που μπορεί να βοηθήσει τον άνθρωπο να
υπερβεί τον πόνο. Έτσι μέσα και μετά το πένθος, ως προσωπικό βίωμα του πόνου, το
μεγάλο βήμα είναι η δημιουργία συλλογικής συνείδησης. Μια αρμονική συνύπαρξη με
τους άλλους ανθρώπους, η οποία καλύπτει το αίσθημα της ανυπαρξίας και δίνει
συνοχή στο νόημα της ζωής. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Επιπλέον το κοινό νόημα προφυλάσσει
από τον κίνδυνο της κυριαρχίας μίας στείρας οργής για ό,τι προκάλεσε τον πόνο,
μιας οργής που προέρχεται από το αίσθημα αδικίας. Απεναντίας οδηγεί στη
μετατροπή της σε μια δυνατή συλλογικότητα ικανής να μπορεί να ανατρέψει τις
πηγές του πόνου. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Μέσω της ανάπτυξης συλλογικής
συνείδησης μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο με ξεκάθαρα
αιτήματα. Έτσι, μετά το θρήνο και τη διαμαρτυρία, πρέπει να αναρωτηθούμε
τελικά, τί θέλουμε, ποια Ελλάδα θέλουμε, ποιον κόσμο θέλουμε για τα παιδιά μας.
Αλλά και πόσο υπεύθυνοι είμαστε οι ίδιοι για όλα αυτά, πόσο ο εφησυχασμός
πέρασε μέσα στην ψυχή μας. Πόσο η διαμορφωθείσα κατάσταση έχει παγιώσει έναν
ατομισμό και μία εκχώρηση της ευθύνης αποκλειστικά στους άλλους, στους θεσμούς.
Οφείλουμε πλέον μέσα από αυτό το δράμα να επαναπροσδιοριστούμε ως πολίτες. Για να
αλλάξει η Ελλάδα πρέπει να αλλάξουμε εμείς…<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 18.0pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Καθώς
γράφω σκέφτομαι και καταθέτω κάποιες διαπιστώσεις: <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpFirst" style="margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: 0cm;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">1.<span style="font-family: "Times New Roman"; font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal;">
</span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Η πρώτη επώδυνη διαπίστωση είναι ότι η
δική μου γενιά, των σημερινών πενηντάρηδων, θα πληρώσει ένα βαρύ τίμημα για
όλες τις κακοδαιμονίες και παθογένειες που στηρίξαμε ή ανεχθήκαμε. Θα δούμε τα
παιδιά μας να υποφέρουν, να μην έχουν προοπτική, να φεύγουν μετανάστες, να
πεθαίνουν…<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: 0cm;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">2.<span style="font-family: "Times New Roman"; font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal;">
</span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Ο θάνατος είναι ένα συγκλονιστικό γεγονός
που στις μέρες μας έχει γίνει ταμπού. Ο βιολογικός θάνατος έχει συρρικνωθεί και
εξοβελιστεί στους νοσοκομειακούς χώρους, μακριά από το οικείο περιβάλλον, σαν
να είναι ασθένεια. Ακόμη κι αν γνωρίζουμε πως είναι σημαντικό να πεθαίνεις
ανάμεσα σε δικούς σου ανθρώπους, η αγωνία για επιμήκυνση της ζωής, μας στερεί τελικά
αυτό το δικαίωμα. Δεν μπορώ να φανταστώ επομένως πόσο τραγικό κι αδιανόητο
είναι να πεθαίνεις νέος, με βίαιο τρόπο, ανυποψίαστος και μόνος μέσα σε ένα βαγόνι.
Και δεν μπορώ να φανταστώ την συντριβή των δικών τους ανθρώπων που έχασαν το
παιδί τους, την αδελφή τους και τον αδελφό τους, κοκ. Που όχι μόνο έχασαν τον
άνθρωπό τους, αλλά χάθηκαν και τα ίχνη του, χάθηκε η σωματική του υπόσταση,
αυτή που μας είναι αναγκαία για να αποχαιρετιστούμε. Το συζητούσαμε χθες σε μια
εκπαιδευτική ομάδα υποψηφίων ψυχοθεραπευτών πως η ελληνική γλώσσα δεν έχει
κάποια λέξη για τον γονιό που χάνει το παιδί του και ίσως η πιο κοντινή λέξη
για να τον περιγράψει είναι το χαροκαμένος…<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: 0cm;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">3.<span style="font-family: "Times New Roman"; font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal;">
</span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Συνειδητοποιώ για ακόμη για ακόμη μια φορά
το ελάχιστο της ψυχικής δυνατότητας που έχουμε να σταθούμε δίπλα στον ανθρώπινο
πόνο. Δεν μπορεί τον ανθρώπινο πόνο να τον υποστηρίξει ένας ειδικός ψυχικής
υγείας στα όρια ενός γραφείου. Είναι μια ψευδαίσθηση που δεν μας ακυρώνει γιατί
φυσικά κι έχουμε να επιτελέσουμε ένα έργο σημαντικό αλλά ο ανθρώπινος πόνος, η
δυστυχία, η τραγωδία δεν αφορούν τα γραφεία των ειδικών αλλά κυρίως τον δημόσιο
διάλογο, το πως πενθούμε συλλογικά, το πως διεργαζόμαστε συλλογικά το πένθος,
πως συμμετέχουμε κι εμείς ως θεραπευτές σε αυτό. Γιατί αν κι εμείς μείνουμε στο
ό,τι επειδή είμαστε ειδικοί γνωρίζουμε και συμμετέχουμε στις διεργασίες του
πένθους είμαστε απλά σε λάθος δρόμο.
Γιατί αυτό το βιώνουμε ως άνθρωποι κι όχι ως ειδικοί… «Ειδικοί» επομένως είναι
όλοι κι όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε το πένθος και τον θρήνο μια γόνιμη νέα
αρχή. Το πένθος θέλει ανθρώπους, ομάδες, κοινότητα και χρόνο…<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: 0cm;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">4.<span style="font-family: "Times New Roman"; font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal;">
</span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Βιώνουμε στην εποχή μας την διάρρηξη των
σχέσεων. Των διαπροσωπικών, των συντροφικών, των οικογενειακών, των κοινωνικών.
Και φυσικά την διάρρηξη των σχέσεων μεταξύ εξουσίας και λαού, μεταξύ θεσμών και
πολιτών. Θα σταθώ λιγάκι παραπάνω στο τελευταίο καθώς μοιάζει πλέον η ρήξη
μεταξύ των πολιτικών εκπροσώπων της οικονομικής ελίτ και του λαού να είναι
απόλυτη, αλλά δυστυχώς όχι εύκολα κατανοητή από όλους. Τα κροκοδείλια δάκρυα το
μαρτυρούν, οι ξεδιάντροπες δηλώσεις επίσης, η ξετσιπωσιά τους το ίδιο. Και
φυσικά το μαρτυρούν οι καλογραμμένες -σε δεύτερο χρόνο- ομιλίες τους. Εκεί όπου
αναδύεται το 4<sup>ο</sup> μου συμπέρασμα<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: 0cm;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">5.<span style="font-family: "Times New Roman"; font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal;">
</span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Πως έχουμε χάσει το νόημα των λέξεων. Ο
πρωθυπουργός για παράδειγμα έβαλε στο χαρτί όλα όσα εμείς θέλουμε να πούμε,
αλλά για αυτόν είναι λέξεις κενού περιεχομένου γιατί η δική του ευθύνη είναι
αλλού. Οι λέξεις λοιπόν, όπως η ριμάδα η λέξη ευθύνη έχει χάσει πλήρως το νόημά
της και περιφέρεται ανάξια μεταξύ ατομικής, συλλογικής, αντικειμενικής και δεν
ξέρω γω ποιας άλλης κατεύθυνσης, μα πάντα πάνω στις ράγες της συγκάλυψης και
της μη ανάληψής της.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: 0cm;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">6.<span style="font-family: "Times New Roman"; font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal;">
</span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Στην Ελλάδα υπάρχει ένα έλλειμα
λειτουργίας του κράτους, ως ενιαίας οντότητας. Η μορφή του κράτους είναι το
κράτος-λάφυρο. Αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή διαχρονικά, από συστάσεως του, το
έχουμε εκχωρήσει στα κόμματα και στις κυβερνήσεις. Δεν πιστέψαμε ποτέ πως το
κράτος μπορεί να λειτουργήσει ανεξάρτητα από αυτά, πως μπορεί να έχει μια άλλη
δυναμική, άρα κι εμείς να συμμετέχουμε και να ελέγχουμε διαφορετικά την
λειτουργία του. Και τέλος, <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpLast" style="margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: 0cm;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">7.<span style="font-family: "Times New Roman"; font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal;">
</span></span><!--[endif]--><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 107%;">Η παρακμή που βιώνουμε και τόσο επώδυνα αποτυπώθηκε στην
τραγική σύγκρουση των τραίνων είναι προϊόν βαθιάς απορρύθμισης, οικονομικής,
πολιτικής, πολιτισμικής και επιστημονικής.</span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 107%;">Διανύουμε την δεύτερη
δεκαετία μιας συνθήκης συνεχόμενων κρίσεων όπου κυριαρχούν πλείστα
δυσλειτουργικά κοινωνικά φαινόμενα. Σε αυτό το κοινωνικό περιβάλλον, οι διακρίσεις,
οι αποκλεισμοί, η εγκατάλειψη, η βία, ο θάνατος δεν είναι τυχαία γεγονότα, ούτε
δυστυχώς περιστασιακά. Έχουν ένα ξεκάθαρο πολιτικό υπόβαθρο, δηλαδή ένα
συγκεκριμένο ιδεολογικό πλαίσιο, το οποίο γεννά αντίστοιχα επιμέρους κοινωνικά,
οικονομικά, πολιτισμικά φαινόμενα. Αυτό σημαίνει πως οι ταξικές ανισότητες σε
συνδυασμό με την διαφθορά της εξουσίας παράγουν στρεβλά φαινόμενα σε όλο το
φάσμα της κοινωνίας και αυτό μας υποχρεώνει να συμβάλλουμε περισσότερο
αποφασιστικά στην ανάδειξη των κατάλληλων θεωρητικών και ιδεολογικών εφοδίων
για την ανατροπή των κοινωνικών παθογενειών και την αύξηση του δημοκρατικού ελέγχου
των κυβερνήσεων από την βάση. </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Γι’
αυτό και είμαι ιδιαίτερα συγκινημένος με διάφορες πρωτοβουλίες που συνεπαίρνουν
τον κόσμο σε μαζικές συγκεντρώσεις, με πρωτοβουλίες επιστημόνων που προσπαθούν
να κατασκευάσουν τα αναγκαία θεωρητικά και ιδεολογικά στηρίγματα και με ένα
σωρό άλλες δράσεις, διότι στις μέρες μας αυξάνεται το χρέος να τοποθετούμαστε δημοσίως
και να δρούμε συλλογικά. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Αναρωτιέμαι,
επίσης, σε μια περίοδο όπου το βέβαιο είναι πως οι ζωές μας συρρικνώνονται και
γίνονται όλο και πιο αναλώσιμες τι άραγε έργο παράγουμε στο πεδίο της
ψυχοθεραπείας κλεισμένοι μέσα στα ψυχοθεραπευτικά μας γραφεία, τι έργο αποδίδουμε πίσω στην κοινωνία όταν επιχειρούμε
μόνο ελιγμούς στα συναισθηματικά μονοπάτια της ψυχής του ανθρώπου; Χρειάζεται
κι εμείς να αναρωτηθούμε για την δική μας χρησιμότητα και την δική μας
συμμετοχή στον κοινό αγώνα για την ανατροπή ενός ιδεολογικού πλέγματος και μιας
κουλτούρας που αρρωσταίνει το κοινωνικό σώμα και παράγει φαινόμενα ατομικής ψυχικής
απορρύθμισης.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Γιατί ποιος άλλος μπορεί να είναι ο ρόλος της εκάστοτε επιστήμης
εάν όχι αυτός. Δηλαδή να αφυπνίζει τις συνειδήσεις των ανθρώπων, να τους
τροφοδοτεί με νέες γνώσεις και να τους βοηθά να ανατροφοδοτούν το παρόν τους.
Η επιστήμη, μεταξύ αυτών και η
ψυχοθεραπεία, είναι μια πολιτική πράξη. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Τώρα,
ποιες είναι οι σκέψεις μου για το πως χρειάζεται να δράσουμε:<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-theme-font: minor-fareast; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Εν μέσω πένθους, θρήνου και οργής
χρειάζεται να μερέψουμε τον θυμό μας και να αυξήσουμε την ένταση της οργής προς
τη σωστή κατεύθυνση. Βλέπετε πως ενώ η ελληνική κοινωνία συντάσσεται γρήγορα και
στέκεται αλληλέγγυα σε κάθε πόνο, σε κάθε οδυνηρό γεγονός ή συνθήκη, εξίσου γρήγορα
διχάζεται και ακροβολίζεται σε μια ιδιότυπη εμφυλιακή σύγκρουση που την
καθηλώνει σε γνώριμα σχήματα υποταγής. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-theme-font: minor-fareast; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Από την περίοδο της πανδημικής κρίσης
όπου επιχειρείτε με επιτυχία το σενάριο χειραγώγησης της κοινωνίας μέσω της
ατομικής ευθύνης, άρα της αυτοσυμμόρφωσης και του κατακερματισμού της, έχουν
αυξηθεί οι εκφάνσεις διχασμού και διαίρεσης των πολιτών και παράλληλα της
ομογενοποίησής τους σε μια συγκεκριμένη μορφή. Οι Έλληνες πολίτες νιώθουν
αποδυναμωμένοι, ενίοτε αναπαράγουν τις δυσλειτουργίες και τις παθογένειες του
συστήματος κι όσοι νιώθουμε πως παράγουμε αντίσταση είμαστε συνεχώς με μια
αγωνία για το πώς μπορούμε να δράσουμε. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-theme-font: minor-fareast; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Προσωπικά κι ύστερα από την εμπειρία
της «συναισθηματικής εξέγερσης» του κινήματος που εντέχνως ονομάστηκε των «αγανακτισμένων»
όπου επέτρεψα τον θυμό μου να κινείτε ανεξέλεγκτα ακόμη και σε λάθος
κατευθύνσεις, τότε που ο πάνδημος θυμός
κυρίως κατάφερε να θρέψει σε συλλογικό επίπεδο τις συνθήκες να
αναπτυχθούν φασιστικές νοοτροπίες, επιθυμώ να σταθώ πλέον με μια άλλη ωριμότητα
και κυρίως να μην επιτρέψω, στο μέτρο του δυνατού- την διαίρεση μας. Όλοι εμείς
που το Ε1 φτάνει ως ένα όριο, όλοι εμείς που βιώνουμε άμεσα -περισσότερο ή
λιγότερο- τις άμεσες αρνητικές συνέπειες ενός διεφθαρμένου πολιτικού
συστήματος, είμαστε στην ίδια πλευρά. Ακόμη κι αν πιστεύουμε -στο πλαίσιο του
πελατειακού συστήματος- πως ατομικά μπορεί να βγούμε κερδισμένοι, είναι πλέον
τελείως ξεκάθαρο πως αυτή είναι η μεγαλύτερη πλάνη της μεταπολίτευσης στην
Ελλάδα. Το ρουσφέτι, η αναξιοκρατία κι άλλες τέτοιες παθογένειες είναι το
βασικό εργαλείο χειραγώγησης με καταστροφικές συνέπειες για την κοινωνία, το
περιβάλλον, τον άνθρωπο, για όλα, πλην το κέρδος ορισμένων.<o:p></o:p></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: center;"><i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-theme-font: minor-fareast; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Ο πόνος μας ενώνει, ο θυμός μας
διαιρεί, μας κομματιάζει –<o:p></o:p></span></i></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: center;"><i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-theme-font: minor-fareast; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">τον θυμό μας επιχειρεί να αξιοποιήσει
ένα καλά οργανωμένο σύστημα προπαγάνδας<o:p></o:p></span></i></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: center;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-theme-font: minor-fareast; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;"> </span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-theme-font: minor-fareast; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Εδώ είναι το κλειδί. Εδώ που ο θυμός
μεταφέρεται στον αδελφό, στον συνάνθρωπο, εδώ που ο θυμός εστιάζει σε λάθος
λεπτομέρειες και διχάζει άσκοπα τους ανθρώπους: ιδιωτικοί υπάλληλοι εναντίον
των δημοσίων, αγρότες εναντίον εμπόρων, ναυτεργατών εναντίων υπαλλήλων στον
τουρισμό, δεξιοί εναντίον αριστερών, κ.ο.κ. Μια ολόκληρη χώρα όπου ο ένας
στρέφεται κατά του άλλου, η μια επαγγελματική ομάδα στρέφεται εναντίον μιας
άλλης. Και στο μεταξύ η οικονομική ελίτ θερίζει ανεμπόδιστα και η κερδοφορία
τους έχει γίνει ταυτόσημη με την ανάπτυξη και την πρόοδο.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-theme-font: minor-fareast; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Από την άλλη εμείς σε κάθε καταστροφή,
σε κάθε δύσκολη συνθήκη γενεαλογικά στεκόμαστε με γενναιότητα, με θάρρος, με
αλληλεγγύη και αλτρουισμό. Σε πολλές δύσκολες ιστορικές περιόδους οι Έλληνες
επέδειξαν το θάρρος της ύπαρξης και σταθήκαν γενναία δίνοντας ακόμη και την ζωή
τους στον βωμό της ελευθερίας, της ισονομίας, της δικαιοσύνης, της αλήθειας.
Πόσους ήρωες έχει η ιστορία μας και πόσους ήρωες έχει η καθημερινότητά μας; <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-theme-font: minor-fareast; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Ύστερα όμως στην επόμενη φάση μας
κατακλύζει ο θυμός, το δίκιο μας πιάνει από την μύτη κι από τον σβέρκο,
γινόμαστε σκληροί, άπονοι, ταμπουρωνόμαστε στα δικά μας και βυθιζόμαστε στα
ατομικά μας συμφέροντα. Και κάπου εκεί το συλλογικό καλό διαγκωνίζεται στην
αδυναμία μας να συνθέσουμε έναν κοινό δρόμο για να το υπηρετήσουμε και
συνθλίβεται στον εμφύλιο πόλεμο της προσωπικής μας δικαίωσης. <span style="color: red;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-theme-font: minor-fareast; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Τότε στις αρχές των μνημονίων θυμάμαι
πως ήμουν πολύ θυμωμένος κι αντιπαραθετικός. Σήμερα δεν τα βάζω με όσους έχουν
διαφορετικές θέσεις ή αντιλήψεις γιατί κυρίως όλοι μαζί χρειάζεται να φτιάξουμε
ένα υγιές και δυνατό σύστημα κοινωνικού ελέγχου, ώστε καμιά εξουσία να μην
τολμά να σκέφτεται και να δρα αυθαίρετα. Αυτό για το οποίο χρειάζεται να
αγωνιστούμε όλοι μαζί είναι ενάντια στην ασέβεια και την προδοσία της εξουσίας,
μιας ελίτ που κυβερνά ξεδιάντροπα την χώρα, λυμαίνεται τον πλούτο της κι αφήνει
πίσω της διαλυμένες ζωές. Ζωές που άλλοτε ζουν με δόσεις, όπως στην οικονομική
κρίση, με τρόμο, όπως στην πανδημική κρίση και με φιλοδωρήματα τώρα στην
μεταπανδημική εποχή του </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-theme-font: minor-fareast; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">pass</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-theme-font: minor-fareast; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-theme-font: minor-fareast; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Ο αγώνας για να αλλάξουμε την Ελλάδα
μας δεν αφορά βέβαια μόνο τον έλεγχο της ελίτ, αλλά κι ένα σωρό άλλες
παθογένειες, οι οποίες συντηρούν κι αναπαράγουν αυτή την δύναμη της ελίτ. Θέλει
πολύ δουλειά ακόμη για να ξαναγίνουμε ένας λαός του μόχθου, της
δημιουργικότητας, της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης, δίχως να προσμένουμε το
κακό για να το πετυχαίνουμε.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-theme-font: minor-fareast; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Ας αγωνιστούμε λοιπόν ενάντια καταρχάς
στην ματαίωση και στην ενοχή, αλλά και στην τεράστια ανοχή μας στην φρίκη.<o:p></o:p></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-theme-font: minor-fareast; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Κι όπως λέει η φίλη μου Κατερίνα
Χλωροκώστα, το οφείλουμε σ</span></i><i><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 107%;">τη μνήμη των παιδιών που δεν μπορέσαμε να
προστατεύσουμε. Των παιδιών που χάσαμε, την ώρα που κοιμόμασταν βαθιά... Το
οφείλουμε στα νανουρίσματα που έγιναν μοιρολόγια...</span></i><i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 107%;">Ήμουν στην κηδεία ενός
από τα παιδιά που χάσαμε, ο πόνος αβάσταχτος, οι γονείς, τα αδέλφια κεραυνοβολημένοι.
Ο κόσμος βουβός, βουβός θρήνος και βουβή οργή. Όλοι θέλουν να ξεσκεπαστεί η
αλήθεια και κυρίως να πληρώσουν επιτέλους όλοι όσοι έχουν τις πραγματικές
ευθύνες με τις πράξεις ή τις παραλήψεις τους. </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 107%;">Όταν η τραγωδία έχει
κάποιο γνωστό πρόσωπο δεν αλλάζει την οδύνη, έχει όμως κάτι πιο συγκλονιστικό,
κι όσο πιο κοντά τόσο πιο επώδυνο. Έτσι πονεμένος κι οργισμένος σας μιλώ αυτή
την στιγμή, συ μεριζόμενος για το λίγο της ψυχικής μου συμμετοχής, όπως και του
καθενός από μας, απέναντι στο ρεαλισμό του πένθους των ίδιων των ανθρώπων που
μετέχουν σε αυτό… αλλά και στην ψυχική οδύνη όσων τυχερών επέζησαν, αλλά
κουβαλούν την φρίκη και την οδύνη στην ψυχή τους…και βεβαίως όσων βρέθηκαν στο
σημείο της σύγκρουσης και στα νοσοκομεία της πόλης μου για να συνδράμουν…</span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 107%;">Κι όσο δεν υπάρχουν
λόγια για τον ανείπωτο θρήνο, τόσο μεγαλώνει η ορμή και το σθένος μου σε ό,τι έχω ονομάσει αντίσταση.
Αναγνωρίζω βεβαίως τα προσωπικά μου όρια, δεν αποδέχομαι όμως την ματαίωση και
την ενοχή με την οποία επιχειρούν να μας διαποτίσουν και επιστρατεύω ακόμη και
την επιστήμη που υπηρετώ, της ψυχοθεραπείας στο πεδίο της κλινικής της
εφαρμογής, σε αυτή την κατεύθυνση, στην κατεύθυνση της αντίστασης… </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 107%;">Εν κατακλείδι, είμαστε
ιστορικά στην εποχή που δεν έχουν ωριμάσει οι αλλαγές στα ιδεολογικά σχήματα
και στις οριστικές ανατροπές στις μορφές κοινωνικής συγκρότησης. Η ρεαλιστική
απεικόνιση της πραγματικότητας επιτάσσει την αύξηση του κοινωνικού ελέγχου από
όλους εμάς ώστε οι εκάστοτε εξουσίες να τον νιώθουν στο μέγιστο δυνατό στο
πετσί τους. Δεν εκχωρούμε την ευθύνη για τις ζωές μας σε κανένα, παίρνουμε στα
χέρια μας τον κοινωνικό έλεγχο… </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Για να γίνει η επανάσταση πρέπει πρώτα
να μπει η ιδέα, πρέπει να ξέρουμε τι πολεμάμε, θέλουμε απλά να διώξουμε αυτή
την κυβέρνηση; Ε, και! Θα φύγει αυτή, θα έρθει μια άλλη. Τι θέλουμε επομένως να
αλλάξουμε; Χρειάζεται ένας διάλογος εσωτερικός κι ένας διάλογος με τους άλλους,
για να καθορίσουμε τι θέλουμε ώστε να μπορούμε να αγωνιστούμε για αυτό. Εμείς λοιπόν
θα αλλάξουμε τον κόσμο, γιατί η αλλαγή έρχεται μέσα από την συνειδητοποίηση,
από την αντοχή στην ματαίωση και την αξιοποίησή του θυμού ώστε να βάλουμε την
οργή στα σωστά κανάλια. <o:p></o:p></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center; text-indent: 36.0pt;"><i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Εμείς είμαστε η αλλαγή που
ονειρευόμαστε… Εξάλλου η επανάσταση πριν γίνει θα είναι συμβολική.<o:p></o:p></span></i></p>NHMAhttp://www.blogger.com/profile/07078563902879378639noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6901757320325491687.post-10670771926719428432023-02-27T02:17:00.004-08:002023-02-27T02:17:46.222-08:00Μορφές «επαναστατικότητας» των σημερινών εφήβων<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkWQH3WMFvqkbZ-osp-iBOpbY9fxS5kK6iuMRfzXwH2IBrwRfrECXZTT-MTF0Nu9Pi4V1izpPuwahK-TTdA7J6bVmKFtpAq1oMYBjoYZ3I7ZcDdCZh8js71aHm3LSrRb79lXkgIc6M0jCkpuaUEdx_za-5VAN5yZ_z8ZxPuf2HL0z-XO6mkk9tTcyF/s800/%CE%B5%CF%86%CE%B7%CE%B2%CE%B5%CE%AF%CE%B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="625" data-original-width="800" height="500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkWQH3WMFvqkbZ-osp-iBOpbY9fxS5kK6iuMRfzXwH2IBrwRfrECXZTT-MTF0Nu9Pi4V1izpPuwahK-TTdA7J6bVmKFtpAq1oMYBjoYZ3I7ZcDdCZh8js71aHm3LSrRb79lXkgIc6M0jCkpuaUEdx_za-5VAN5yZ_z8ZxPuf2HL0z-XO6mkk9tTcyF/w640-h500/%CE%B5%CF%86%CE%B7%CE%B2%CE%B5%CE%AF%CE%B1.jpg" width="640" /></a></div><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; text-align: justify;"><p><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; text-align: justify;">...με αφορμή τα αυξανόμενα περιστατικά που έρχονται στο γραφείο μου με γονείς και εφήβους που θέτουν το ζήτημα της σεξουαλικότητας με νέους όρους... </span></p><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt;">Οι
έφηβοι σε κάθε γενιά ωθούνται, από την ανάγκη και την επιθυμία της ενηλικίωσης,
σε μια προσπάθεια αμφισβήτησης των ορίων της οικογένειας και της κοινωνίας τους.
Τα όρια συνεπάγονται όλο το ιδεολογικό φάσμα της κουλτούρας των συστημάτων που
ανήκουν κι όχι μόνο τους κανονιστικούς όρους συμπεριφοράς. Αναφέρονται δηλαδή
σε αρχές, αξίες και ρόλους οι οποίοι υφαίνουν τους υπαρξιακούς σκοπούς και τα
επιμέρους νοήματα με τα οποία οι νέοι θα συνδέσουν τις ζωές τους.</span></div></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
σημαντικότητα αυτών των ορίων για την ύπαρξή τους είναι, επομένως, αυτή που
κάνει τους έφηβους να τα αμφισβητούν και να «δοκιμάζουν» την ανθεκτικότητά τους,
ώστε να είναι σίγουροι για το «μοντέλο» ύπαρξης και συνύπαρξης που τους προτείνουν.
Έτσι κάθε γενιά, ασυνείδητα, καταγγέλλει αυτό που επιθυμεί να διαφοροποιήσει -και
ίσως αυτό που η προηγούμενη δεν κατόρθωσε να εξελίξει: <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
καταγγελία του «παραδοσιακού βίου»<o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
επαναστατικότητα κάθε γενιάς, ανάλογα των κοινωνικών ορίων, συγκλίνει σε
διαφορετικά ζητήματα. Παραδείγματος χάρη η δική μου γενιά επιχείρησε να
διασπάσει τα όρια της παραδοσιακότητας των σχέσεων, αμφισβήτησε με ορμή τις κοινωνικές
συμβάσεις και επιχείρησε την ανατροπή των θεσμικών ορίων που τις συνόδευε. Στην
προσπάθεια παραβίασης των ορίων, όπως συμβαίνει συνήθως, αρκετοί νέοι
αμφισβήτησαν γόνιμα την παραδοσιακή κουλτούρα και επιχείρησαν να ανοίξουν τον
δρόμο σε ένα νέο μοτίβο νοηματοδότησης της ζωής. Ωστόσο υπήρξαν και αρκετοί που
συνέδεσαν την παραβίαση με την παράβαση και είτε εντάχθηκαν στους κόλπους εκείνων
που επιχείρησαν την ψευδοαυτονόμηση μέσω των ναρκωτικών, είτε εγκλωβίστηκαν σε
ένα παράδοξο σχήμα όπου φαινομενικά ζούσαν ως νεωτεριστές, αλλά επί της ουσίας
περικλείανε μέσα τους πολύ έντονα την παράδοση.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
καταγγελία του «φαίνεσθαι» <o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
επόμενη γενιά προσπάθησε να μεταβάλλει τα όρια πειραματιζόμενοι με το σώμα και
την εμφάνιση. Κυριαρχούν τα τατουάζ, τα οποία γίνονται μόδα, οι παρεμβάσεις στο
μαλλί, τα σκουλαρίκια σε όλο το σώμα και τα εκκεντρικά ντυσίματα. Ο στόχος της ήταν
να καταγγείλει την κουλτούρα του «φαίνεσθαι» που είχε υιοθετήσει η κοινωνία του
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">life</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">style</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, μια κοινωνία που βάδιζε ολοταχώς
πίσω από το άρμα της κατανάλωσης. Ωστόσο σε αρκετές περιπτώσεις η ίδια η
διαφορετικότητά τους στηριζόταν επίσης στην κατανάλωση και μάλιστα με τα
χρήματα των γονιών τους. Ήταν η γενιά που ανατράφηκε με γνώμονα τα δικαιώματα
κι όχι τις υποχρεώσεις με αποτέλεσμα η δική τους καταγγελία πολύ γρήγορα να
αφομοιωθεί από το κυρίαρχο ιδεολογικό σύστημα. Ήταν μια γενιά που η δική της «επανάσταση»
δεν έκανε μεγάλο κρότο. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
καταγγελία της «ανελευθερίας» <o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
τωρινή γενιά εφήβων πειραματίζεται έντονα με την σεξουαλικότητα, έχει δηλαδή την
τάση να δημιουργεί διαφορετικού τύπου σεξουαλικές σχέσεις. Το σεξ με το ίδιο
φύλο, οι τριγωνικές σχέσεις, το ομαδικό σεξ, το σεξ μεταξύ φίλων (φίλοι με
πλεονεκτήματα) είναι μερικές από τις νέες μορφές σεξουαλικότητας με τις οποίες
πειραματίζονται οι σημερινοί έφηβοι και οι νεαροί ενήλικες. Στην ουσία η σημερινή
γενιά καταγγέλλει τις τυπικές κι ανούσιες συντροφικές σχέσεις της παιδοκεντρικής
οικογένειας κι αναζητά ένα νέο πλαίσιο να στεγάσει την έκφραση της ερωτικής
επιθυμίας, η οποία προφανώς δεν συνδέεται μόνο με το σεξ, αλλά με την ίδια την
νοηματοδότηση της ζωής.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Οι
γονείς τους είναι τα φροντισμένα παιδιά των προηγούμενων δεκαετιών, οι οποίοι
δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα συμπαγές και παράλληλα ευέλικτο σύστημα
σχέσεων. Είναι οι γονείς που δεν κατάφεραν να νοηματοδοτήσουν την συντροφική τους
σχέση, η οποία κατέρρευσε με ποικίλους τρόπους, διαζύγια, τυπικές σχέσεις, άλυτες
και συνεχώς αυξανόμενες εντάσεις και συγκρούσεις, κ.ο.κ. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
σημερινή γενιά είναι τα παιδιά που σηκώνουν στις πλάτες τους το βάρος όχι μόνο των
συμβατικών σχέσεων των γονιών τους, αλλά και την έλλειψη προοπτικής μιας
κοινωνίας που βουλιάζει από κρίση σε κρίση δίχως να μαθαίνει και να τροποποιεί
την στάση της.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
σεξουαλικότητα ως πηγαία έκφραση της ζωής γίνεται στα χέρια τους το μέσο να καταγγείλουν
την συρρίκνωση της επιθυμίας της προηγούμενης γενιάς, η οποία την έδεσε πίσω
από την ευδαιμονία της κατανάλωσης και το μέσο να βρουν νέες πιο ουσιαστικές μορφές
συμβίωσης.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ωστόσο,
όπως συμβαίνει σε κάθε γενιά αρκετοί νέοι όντως αναζητούν πιο πηγαίες μορφές
συνύπαρξης και νιώθουν αρκούντως πιο απελευθερωμένοι, όμως οι περισσότεροι
εγκλωβίζονται στην ανάγκη των νέων πειραματισμών και κινούνται σε μια διαρκή,
αλλά άγονη, αναζήτηση ταυτότητας με αποτέλεσμα να βιώνουν ένα αίσθημα ασάφειας
και να καθυστερεί η ουσιαστική ενηλικίωσή τους.<o:p></o:p></span></p>NHMAhttp://www.blogger.com/profile/07078563902879378639noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6901757320325491687.post-62581547500956965292022-11-25T23:29:00.004-08:002022-11-25T23:29:28.259-08:00 Η Κιβωτός του κόσμου … έγειρε<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDjrFsrvwYjTLqQ-LV-9kTrz76cert1Vp9HDWzyfdqlaGBnA7idz5EhHN4-MAQqA4QYyStqAdbsMYVEu9Suwmk1wblQaguAWomwnWlNAJ8xM84YfaOcitgRL22yn--uCU-rzVz7MV8-O4xy960wE6j23q_X-5hpW6NjikYUYFOmhkmXRzJkIrgGj-i/s1600/Noahs_Ark_new.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDjrFsrvwYjTLqQ-LV-9kTrz76cert1Vp9HDWzyfdqlaGBnA7idz5EhHN4-MAQqA4QYyStqAdbsMYVEu9Suwmk1wblQaguAWomwnWlNAJ8xM84YfaOcitgRL22yn--uCU-rzVz7MV8-O4xy960wE6j23q_X-5hpW6NjikYUYFOmhkmXRzJkIrgGj-i/w640-h480/Noahs_Ark_new.jpg" width="640" /></a></div><span style="background-color: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; text-align: justify;"><div><span style="background-color: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; text-align: justify;"><br /></span></div>Χρειάζεται να προσεγγίσουμε το
ζήτημα της κιβωτού του κόσμου με αρκετή σύνεση, δίχως κραυγές, δίχως βέβαια διάθεση
κουκουλώματος, αλλά και δίχως διάθεση να το ξεχειλώσουμε φτάνοντας σε λεκτικές
βαρβαρότητες, οι οποίες συχνά βαδίζουν παράλληλα με την βαρβαρότητα των πράξεων
που καταγγέλλουμε.</span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Καταρχάς θέλω να κάνω μια
διευκρίνιση: το θέμα που αναδεικνύεται επιβάλλεται να το δούμε αφενός υπό την
οπτική της συνολικής εικόνας των θεσμών του ελληνικού κράτους για την παιδική
προστασία και να αναλύσουμε πως λειτουργούν σε αυτό οι αντίστοιχες δομές. Αφετέρου
να δούμε ξεχωριστά, πέρα δηλαδή από τις ωφέλειες και τις στρεβλώσεις του
θεσμικού πλαισίου, την λειτουργία της δομής της κιβωτού του κόσμου, όχι μόνο
υπό το πρίσμα των σημερινών καταγγελιών, τις οποίες βεβαίως οι αρμόδιοι φορείς
χρειάζεται να ελέγξουν διεξοδικώς. </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Το δικό μας θεσμικό πλαίσιο
χαρακτηρίζεται από μια σχεδόν ανύπαρκτη κρατική πολιτική για την παιδική
προστασία και παρά τις καλές προθέσεις αυτή έχει αφεθεί στην τύχη της και
κυρίως έχει αφεθεί στα χέρια διαφόρων δομών ιδρυματικού χαρακτήρα. Οι δομές
αυτές ξεπλένουν την αδυναμία της επίσημης κρατικής και κοινωνικής μέριμνας, ωστόσο
η κυριαρχία τους στο πεδίο της παιδικής προστασίας τείνει σε ορισμένες
περιπτώσεις να αποκτά ηγεμονικά και σχεδόν παρα-κρατικά χαρακτηριστικά (με την
έννοια ότι το υποκαθιστούν). Αποκτούν δηλαδή ένα πρόσωπο «εγκυρότητας» που δεν
χωρά αμφισβητήσεις, κριτικές και αξιολογήσεις, πόσο μάλλον σοβαρών ελέγχων και
διαρκούς εποπτείας. Μπαίνουν στο απυρόβλητο κάτω από την σκέψη «δεν φτάνει που
κάνουν την βρώμικη δουλειά, θα τους ελέγξουμε κι από πάνω». Ώσπου ξεσπά ένα
σκάνδαλο ή μια καταγγελία για κάτι επιλήψιμο και τότε όλοι τρέχουμε και δεν
φτάνουμε για το κακό που μας βρήκε. Και πρώτα και κύρια όλοι αυτοί οι «αγνών»
προθέσεων δημοσιογραφίσκοι που αισθάνονται ότι έχουν την δύναμη να ανεβάζουν
και να κατεβάζουν τους ανθρώπους σύμφωνα με τα δικά τους μυαλά. </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Το ζήτημα δεν είναι επομένως να βάλουμε
στον στόχο την κιβωτό του κόσμου βάσει, σοβαρών μεν, αλλά αναπόδεικτων ακόμη
καταγγελιών, όσο κι αν υπάρχει ένα κακό προηγούμενο που μας κάνει περισσότερο
καχύποπτους ή τουλάχιστον ενεργοποιεί πιο άμεσα τα αντανακλαστικά μας: είμαστε
μια κοινωνία σε αναστάτωση με όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό τόσο εδώ όσο
και αλλού στον κόσμο. Η περίπτωση της 12χρονης στην Αθήνα αποδεικνύει με κρότο,
τόσο την ανεπάρκεια ορισμένων οικογενειών να φροντίσουν τα παιδιά τους, όσο και
την διάχυση της φαυλότητας των αξιών σε όλο το φάσμα της ελληνικής κοινωνίας, ακόμη
και στις λεγόμενες «άριστες» και καλές οικογένειες, στους νοικοκυραίους με άλλα
λόγια. Παράλληλα με όσα συμβαίνουν ο λογισμός μας είναι φορτισμένος και από τις
αποκαλύψεις περιπτώσεων όπου ιερείς ασελγούσαν σε παιδιά, τόσο στην Ελλάδα, όσο
κυρίως στο εξωτερικό. </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Παρά ταύτα ο φακός χρειάζεται να
εστιάσει, έστω κι έτσι -πάλι δηλαδή μέσω καταγγελιών- στο πλαίσιο της παιδικής
προστασίας και να συζητήσουμε βάσει ρεαλιστικών στοιχείων και με όρους
επιστημονικούς προς τα πού θέλουμε και μπορούμε να πάει θεσμικά η παιδική
προστασία στην χώρα μας. </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: center;"><b><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Το σύνθημα είναι κανένα παιδί σε
ίδρυμα</span></b><b><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Η ιδρυματική φροντίδα είναι από μόνη
της κακοποιητική για τα παιδιά. Είναι δύσκολο για όλους εμάς να γνωρίζουμε πως
λειτουργούν οι ιδρυματικές δομές, χρειάζεται όμως να αναρωτηθούμε εάν θα
φανταζόμασταν τον εαυτό μας να ζει εκεί. Πόσο μάλλον να φανταστούμε την ζωή
παιδιών που βρίσκονται εκεί μετά από επώδυνες περιπέτειες ορφάνιας,
εγκατάλειψης ή ανεπάρκειας των βιολογικών γονέων τους.</span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Το ζήτημα επομένως που αναδύεται
είναι τι είδους παιδική προστασία θέλουμε στην Ελλάδα, ποιο μοντέλο θα
ακολουθήσουμε;</span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Το ιδρυματικό μοντέλο γνωρίζουμε κι
από άλλες περιπτώσεις, όπως των ψυχικά ασθενών, ότι έχει στην Ελλάδα μια
δημοφιλία. Παρά την από 20ετίας κατευθυντήρια οδηγία του ΟΗΕ για εξάλειψη των
ιδρυμάτων για παιδιά, στην Ελλάδα τα παιδιά που χρειάζονται προστασία
μεγαλώνουν ακόμη σε ιδρυματικού, δημόσιου, ιδιωτικού ή εκκλησιαστικού τύπου
δομές. Δομές που από την φύση τους φέρουν αναχρονιστικά χαρακτηριστικά όπως η κατάργηση
της υποκειμενικότητας στο όνομα της ομάδας, το αυστηρό τελετουργικό πρόγραμμα
και η κοινωνική απομόνωση (εξ’ ου και ιδρυματικά-χάνουν δηλαδή την επαφή με την
κοινωνία).</span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Και το παράδοξο είναι πως ενώ υπάρχει
αρκετά μεγάλος αριθμός οικογενειών που αναζητούν παιδιά προς υιοθεσία (και ενώ
παράλληλα έχουν αυξηθεί οι παράνομες, οι δια-φυλετικές και οι διακρατικές
υιοθεσίες) πολλά παιδιά που είδαν το σκληρό πρόσωπο της κοινωνίας και της
οικογένειας μέσα από διάφορες μορφές εγκατάλειψης και κακοποίησης καταλήγουν
έρμαια ιδρυματικών πρακτικών. Ξανά-πληγώνονται δηλαδή, όπως υποστηρίζει και η
παγκόσμια έκθεση των Ηνωμένων Εθνών για την βία κατά των παιδιών, η οποία με
λίγα λόγια λέει πως τα παιδιά των ιδρυμάτων διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να
υποστούν ή να ασκήσουν βία και να αναπτύξουν προβληματικές συμπεριφορές, καθώς
και προβλήματα κοινωνικής ένταξης, όταν έρθει η ώρα να εγκαταλείψουν το ίδρυμα.</span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Γιατί λοιπόν τα παιδιά δίχως
οικογένεια μεγαλώνουν σε ιδρύματα; τι συμβαίνει στην Ελλάδα και αυτός ο τρόπος
παιδικής προστασίας έχει κυριαρχήσει απόλυτα, παρά την παραδοχή πως η αναδοχή και η υιοθεσία λειτουργούν
περισσότερο προστατευτικά; </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Ενδεχομένως οι απαντήσεις να
κρύβονται στην ίδια την δομή της οργανωμένης πολιτείας, αλλά και της ίδιας της κοινωνίας
μας και πιο εξειδικευμένα στην κουλτούρα που διέπει τέτοιου είδους ζητήματα. Πόσο
έτοιμη είμαστε, ας πούμε, ως κοινωνία να υπηρετήσουμε τις λύσεις της αναδοχής
και της υιοθεσίας αυτών των στερεοτυπικά «δύσκολων» παιδιών. Από την άλλη βεβαίως
χρειάζεται να αναζητήσουμε τις απαντήσεις ακολουθώντας την διαδρομή του
χρήματος, δηλαδή στην διαχείριση των κληροδοτημάτων, στο κέρδος των παράνομων υιοθεσιών,
στην ανάπτυξη ιδιωτικών συμφερόντων, κ.ο.κ. Τέλος να αναζητήσουμε τις
απαντήσεις στην υφιστάμενη ροπή της ελληνικής κοινωνίας προς ιδρυματικού τύπου λύσεις
σε διάφορα κοινωνικό-ψυχικά φαινόμενα, όπως οι ιδρυματικού τύπου δομές ψυχικής
υγείας.</span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Η ευχή είναι τούτη η υπόθεση να
ανοίξει τον δρόμο προς την ενίσχυση του θεσμού της αναδοχής και της υιοθεσίας ως
ένα εναλλακτικό μέτρο παιδικής προστασίας. Και αν δεν βρεθούν ανάδοχες
οικογένειες για όλα τα παιδιά τότε οι δομές θα πρέπει να είναι κρατικές ή στενά
εποπτευόμενες από το κράτος, με επάρκεια πόρων, επάνδρωση με κατάλληλο
προσωπικό και κυρίως δομές ανοιχτές στην κοινότητα. Η διασύνδεση με την κοινότητα
είναι ένα δύσκολο αλλά αναγκαίο εγχείρημα για την υγιή ανάπτυξη αυτών των
παιδιών, για παράδειγμα είναι σημαντικό να πετύχουμε τις συνθήκες εκείνες ώστε
τα παιδιά που μεγαλώνουν σε μια δομή να πηγαίνουν στο δημόσιο σχολείο της
γειτονιάς τους. </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Και κάτι ακόμη, η αναδοχή όπως
επισήμανα παραπάνω είναι μια σημαντική αλλά δύσκολη υπόθεση και η ελληνική
κοινωνία μοιάζει ανέτοιμη να αναλάβει ένα τέτοιο φορτίο στις πλάτες της. Είναι
λιγοστοί οι άνθρωποι που θα θελήσουν εγκάρδια να βάλουν στους κόλπους της
οικογένειάς τους ένα λαβωμένο παιδί. Καμιά φορά σκέφτομαι πως ούτε ένα
πληγωμένο ζωάκι δεν προτιμούμε, το θέλουμε κι αυτό γερό κι από κούνια. Και δεν
μας αδικώ, η ζωή έγινε τόσο δύσκολη και περίπλοκη που ο καθένας από μας δεν
θέλει άλλες σκοτούρες στο κεφάλι του. Χρειάζεται επομένως να αλλάξουν πολλά σε
όλες τις παραμέτρους της κοινωνίας μας, πολιτειακές, πολιτισμικές, οικονομικές,
ώστε να καταστούμε λιγάκι παραπάνω αλληλέγγυοι. Ως τότε η έννοια της
φιλανθρωπίας θα παίρνει πάντα το πάνω χέρι, δεδομένου πως η αλληλεγγύη σιωπά. </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Κάπου εκεί μπαίνει κι ο πατέρας
Αντώνιος, ο οποίος έκανε αυτό που μπορούσε να κάνει σύμφωνα με την δική του
κουλτούρα και την εκκλησιαστική του παράδοση. Γιατί έτσι κι αλλιώς εάν ένα
παιδί βρεθεί στο δρόμο τα πράγματα είναι σαφώς εξαιρετικά πιο δύσκολα.
Τουλάχιστον εκεί έχει μια στέγη, ευκαιρίες για μόρφωση, κλπ. Αν αποδειχθεί ότι
πέραν τούτου έχουν συμβεί κι άλλα γεγονότα, όπως κακοποιήσεις παιδιών, από τον
ίδιο ή άλλους στο πλαίσιο των δομών αυτών, τότε ναι ας υπάρξει η δίκαιη ετυμηγορία
των θεσμικά κατάλληλων οργάνων, της αστυνομίας και της δικαιοσύνης. </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Από κει και ύστερα χρειάζεται μια
βαθύτερη κατανόηση του ζητήματος της λειτουργίας των ιδρυματικών δομών,
περισσότερο εμπεριστατωμένη και επιστημονική. Θα αναφερθώ επί τροχάδην σε κάποια
σημαντικά ζητήματα:</span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpFirst" style="line-height: normal; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;">·<span style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal;">
</span></span><!--[endif]--><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Τα παιδιά που διαμένουν
εκεί κουβαλούν πολλά τραύματα, τα οποία ενδεχομένως να επαναβιώνουν ως μια
μαθημένη συνθήκη ενός οικείου μοτίβου ζωής. Είναι γνωστό πως οι άνθρωποι έχουν
την τάση να δημιουργούν τις συνθήκες επαναβίωσης των πρώιμων παιδικών τους
τραυμάτων, ώσπου αυτά να επουλωθούν ψυχικά. Τα ψυχικά αυτά τραύματα δεν
επουλώνονται όμως ούτε με το αυστηρό πρόγραμμα και τις ιδρυματικές συνθήκες
διαβίωσης, ούτε βεβαίως με την προσευχή, την επιβράβευση ή την τιμωρία κι άλλες
εκκλησιαστικού τύπου παρεμβάσεις. </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: normal; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;">·<span style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal;">
</span></span><!--[endif]--><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Οι ιδρυματικού τύπου
δομές οργανώνουν την λειτουργία τους γύρω από το σύμπτωμα της «προβληματικής
συμπεριφοράς». Όλο το σύστημα επικεντρώνεται στο να θεραπεύσει την προβληματική
συμπεριφορά, σχεδόν αγνοώντας τις ψυχικές διεργασίες που έχουν συντελεστεί ώστε
να την διαμορφώσουν. Κι αντί να θεραπεύουν τις αιτίες στέκονται στο σύμπτωμα,
τους ενδιαφέρει δηλαδή η συμμόρφωση κι όχι η κατανόηση, η πειθαρχία κι όχι η
γνώση, η ιεράρχηση κι όχι η επικοινωνία, κ.ο.κ. Σε αυτή την περίπτωση αυτό που
σταδιακά όμως επιτυγχάνεται είναι πως το σύμπτωμα, όσο κι αν το πολεμάς αυτό πολλαπλασιάζεται
κι ως λερναία Ύδρα παίρνει μυθικές διαστάσεις, τέτοιες ώστε να καθοδηγεί την
λειτουργία του συστήματος. Το σύμπτωμα μεγαλώνει τόσο που τελικά δεν το βλέπει
κανείς, έτσι κυριαρχεί δίχως να υπάρχει εστιασμός σε αυτό, κυριαρχεί ενόσω η
ιδρυματική δομή κάνει πως δεν υπάρχει. Η εκάστοτε όμως προβληματική
συμπεριφορά, την οποία κουβαλούν πολλά παιδιά που διαβιώνουν σε δομές από την
οικογένειά τους, διασυνδέεται με δυσλειτουργικά μοτίβα σχέσεων, κακοποιητικές
συμπεριφορές, ψυχικές διαταραχές και άλλου είδους διαγενεακά τραύματα και
βεβαίως συνήθως με μπόλικη φτώχια. Κοινή συνισταμένη της παλιάς με την νέα ζωή
είναι πως τα παιδιά νιώθουν πως διαβιούν σε ένα καθεστώς ανελευθερίας, όπου οι
ζωές τους κυριαρχούνται από τον «νόμο» είτε της οικογένειας είτε του ιδρύματος.
</span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Όσο επομένως ασχολείται κανείς με
την προβληματική διάσταση αυτών των παιδιών, επιχειρώντας βέβαια να τους συνετίσει
και να τους εντάξει σε μια διαφορετική κουλτούρα, δεν θα επιτύχει και πολλά εάν
δεν ενδιαφερθεί το ίδιο και για την επούλωση, άρα για την ουσιαστική
αντιμετώπιση των τραυμάτων. Διότι αυτό σημαίνει πως ο άνθρωπος έχει την
ευκαιρία να αλλάξει ουσιαστικά κι όχι να προσαρμοστεί σε ένα διαφορετικό
περιβάλλον. </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: normal; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;">·<span style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal;">
</span></span><!--[endif]--><b><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Η
προσαρμογή δεν είναι θεραπεία</span></b><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Η ιδρυματοποίηση δημιουργεί μια ρήξη
στο βιογραφικό συνεχές του παιδιού συχνά το ίδιο τραυματική με την προ ηγηθείσα
τραυματική εμπειρία της κακοποίησης, της εγκατάλειψης, της ορφάνιας.
Επιπροσθέτως, τους δημιουργεί και μια ρήξη με το κοινωνικό σώμα, δεδομένο πως
οι ιδρυματικές δομές έχουν έναν πολύ διαφορετικό τρόπο λειτουργίας από ότι
ισχύει στο υπάρχον κοινωνικό πλαίσιο. Η κουλτούρα διαπαιδαγώγησης με άλλα λόγια
είναι πολύ διαφορετική με την κουλτούρα που θα συναντήσουν τα παιδιά ως
ενήλικες ώστε να κοινωνικοποιηθούν ομαλά στο κοινωνικό σύνολο.</span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: normal; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;">·<span style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal;">
</span></span><!--[endif]--><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Είναι σημαντικό να
αναγνωρίσουμε πως οι ιδρυματικές δομές δεν περιορίζουν μόνο τα παιδιά, αλλά
επηρεάζουν βαθύτατα και τους εργαζομένους σε αυτές. Αυτό έχει ως συνέπεια
αρκετά συχνά οι εργαζόμενοι σε αυτές τις δομές να παθαίνουν επαγγελματική
εξουθένωση, να παραιτούνται, να αποκτούν ποικίλες αγκυλώσεις και εν τέλει να
μετασχηματίζονται και οι ίδιοι σε ιδρυματικές προσωπικότητες. Αυτό μπορεί να
γεννήσει και συμπεριφορές που υπερβαίνουν τις ηθικές γραμμές και γίνονται
κακοποιητικές. </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Φανταστείτε επομένως το μείγμα από
τη μία τραυματισμένων παιδιών, κουρασμένων εργαζομένων και μιας δομής που
ξέφυγε από τις πρώτες της αναφορές και γιγαντώθηκε υπερβολικά, τι μπορεί να
προκύψει. Μοιάζει σχεδόν ανεξέλεγκτο…</span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: normal; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;">·<span style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal;">
</span></span><!--[endif]--><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Κι από την άλλη αυτό που
χρειάζεται να φωτίσουμε είναι πως η συγκεκριμένη δομή στηρίχθηκε στις πλάτες
ενός ιερωμένου. Είναι αναμενόμενο κατά κάποιο τρόπο αυτή η μεθοδολογία
εκκλησιαστικού τύπου σε πολλά σημεία της να είναι αναχρονιστική (π.χ.
στηρίζεται στην πειθάρχηση και στην τιμωρία). Επίσης συνήθως η λειτουργική
υποστήριξη αυτών των δομών γίνεται από ανθρώπους που ασπάζονται αυτού του
είδους την μεθοδολογία (δεν φαντάζομαι δηλαδή τον εαυτό μου να εργαζόταν εκεί)
κι όχι σε ανθρώπους που έχουν εξειδίκευση και εμπειρία, πέρα φυσικά από τα
απαραίτητα κάθε φορά προσόντα. Η εκκλησιαστική αντίληψη για τον σωφρονισμό και
οι θρησκευτικές ιδεοληψίες βέβαια δεν είναι το ζητούμενο εδώ, κι αυτό γιατί η
ίδια η πολιτεία άφησε όλο το βάρος της παιδικής προστασίας σε ένα τέτοιο φορέα,
ο οποίος αφέθηκε στην τύχη του, δίχως δηλαδή έλεγχο και εποπτεία του κράτους.
Ποιου κράτους θα μου πείτε τώρα, του κράτους της διάχυσης της ευθύνης και της
γραφειοκρατικοποίησης των πάντων… </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: normal; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;">·<span style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal;">
</span></span><!--[endif]--><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Το πρόβλημα με τις
εκκλησιαστικού τύπου ιδρυματικές δομές είναι ο δογματισμός που φτάνει πολλές
φορές να καταργεί τα όρια της ανθρώπινης ελευθερίας. Αφού είσαι τρόφιμος –
εξυπηρετούμενος συμμετέχεις στο σώμα της δομής με απόλυτη αφοσίωση και
πειθαρχία. Γεγονός που αντιλαμβανόμαστε πως οδηγεί είτε σε αφομοιωτικές, είτε
σε αντιδραστικές συμπεριφορές, σε δύο πλευρές δηλαδή του ίδιου νομίσματος που η
προσωπικότητα ενός παιδιού δομείται δογματικά πάνω στις ράγες του κλειστού
δογματικού συστήματος της δομής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι αθρόες
βαπτίσεις παιδιών, δεδομένου πως η εν-βάπτιση στα ιδεώδη του χριστιανισμού
αποκτά κυριολεκτικές και συμβολικές διαστάσεις.</span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpLast" style="line-height: normal; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;">·<span style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal;">
</span></span><!--[endif]--><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Συνοπτικά, οι
ιδρυματικές δομές, παρά το αρχικό αξιακό και ιδεολογικό τους περίβλημα, με το
πέρασμα του χρόνου και την «ενδυνάμωσή» τους, ενίοτε αποκτούν παθολογικά
χαρακτηριστικά, όπως αδιαφάνεια και έλλειψη ενημέρωσης για την ακριβή
λειτουργία τους, έλλειψη εξωτερικού ελέγχου και εποπτείας, προσωποκεντρικά κι
εξουσιαστικά χαρακτηριστικά, φαινόμενα αυθαιρεσίας ή κακοποίησης, διασύνδεση με
άλλους φορείς εξουσίας (κόμματα, ΜΜΕ, κλπ) </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Μην βαράμε λοιπόν έναν παπά που είχε
αυτές τις δογματικές, θρησκευτικές παιδαγωγικές αντιλήψεις, παπάς είναι, δεν
είναι ούτε παιδαγωγός, ούτε ειδικός ψυχικής υγείας. Προφανώς ξεκίνησε με καλές
προθέσεις να σώσει ό,τι σώζεται σε αυτό το μεγάλο αγκάθι της κοινωνίας μας, τα
παιδιά που κινδυνεύουν στο σπίτι τους ή κινδυνεύουν να μείνουν στο δρόμο.
Βεβαίως εάν αποδειχθεί πως κι ο ίδιος ή άλλοι συνεργάτες, υπάλληλοι,
εργαζόμενοι, κ.α. έχουν διαφθαρεί και συμμετέχουν σε οικονομικές ατασθαλίες ή
κακοποιητικές πράξεις τότε αλίμονο, αλλά ας περιμένουμε να αποφανθεί επ’ αυτού
ο έλεγχος και η δικαιοσύνη.</span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Επαναλαμβάνω πως το ζήτημα είναι πως
κανένα ίδρυμα δεν είναι ο κατάλληλος χώρος για την ανατροφή και το μεγάλωμα των
παιδιών. Τα παιδιά χρειάζονται «γονείς» όχι μόνο τους βιολογικούς εάν αυτό δεν
είναι ασφαλές, αλλά πρόσωπα αναφοράς που θα είναι κοντά τους μέσα από μια σχέση
επικοινωνίας κι όχι μια επαγγελματική σχέση.</span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><b><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p> </o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><b><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Κοινωνία της απάθειας και του
κανιβαλισμού </span></b><b><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Η κιβωτός του κόσμου αναδεικνύει
βεβαίως και κάποιες από τις διαχρονικές δυσλειτουργίες της ελληνικής κοινωνίας,
αυτές που κινούνται μεταξύ της κοινωνικής απάθειας και του κοινωνικού κανιβαλισμού.</span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Στο πλαίσιο αυτό ένα διαχρονικό θέμα
είναι η συχνή αντιμετώπιση κάποιων προσώπων είτε ως ηρώων είτε ως
αποδιοπομπαίων τράγων. Εξυμνούμε τα έργα κάποιου με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο
τον καταδικάζουμε, μέσω της χειραγωγημένης ενημέρωσης, δίχως δηλαδή άλλη γνώση
ή επεξεργασία. Σαν να έχουμε την ανάγκη να κατασκευάζουμε από τη μία ήρωες,
ώστε να εξυψώνετε το ηθικό μας ανάστημα κι από την άλλη «μοιραίους θύτες» που
θα πάρουν στην πλάτη τους όλη την κακοδαιμονία μας. </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Το άλλο διαχρονικό θέμα που
αναδύεται είναι ο ψηφιακός «λιθοβολισμός» κάθε φορά που η κοινή γνώμη στέκεται
μπροστά σε φαινόμενα που την «σοκάρουν». Τούτο ξεκινά από διάφορους τηλε-περσόνες
που έχουν κάνει επιστήμη την ξεφτίλα στον πως αντιμετωπίζουν τα διάφορα
κοινωνικά θέματα. Είναι αυτοί που και την μάνα τους θα ξεπουλούσαν εάν αυτό
ανέβαζε την τηλεθέαση. Λύση; μία και μοναδική, μαύρο σε ότι φανερά ξεχειλώνει
την ενημέρωση και την μετατρέπει σε ένα ριάλιτι σόου. </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Ένα άλλο διαχρονικό θέμα είναι σαφώς
η λεγόμενη κομματική εκμετάλλευση του τύπου «κακή κυβέρνηση» «καλή
αντιπολίτευση» όποιος κι αν κυβερνά. Η ψηφοθηρία αγγίζει τα όρια της
παραφροσύνης στα ένθεν κι ένθεν επιχειρήματα. </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Τόσο οι μεν όσο και οι δε κάνουν τον
κόσμο να πιστεύει πως όλα είναι μαύρα, σκοτεινά και βρώμικα. Σαν αυτό να
ξεπλένει τις συνειδήσεις μας και να μας προστατεύει: δεν είμαστε εμείς μέσα σε
αυτόν τον κύκλο, δεν μας αφορούν εμάς όλα αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο γύρω
μας. </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Τα κανάλια μας τροφοδοτούν πολύ
συχνά πλέον με μια τοξική τροφή, το ωμό κρέας όποιου ένοχου ή αθώου (λίγη
σημασία έχει) πέσει στα χέρια τους. Η τοξικότητα αυτή συντηρεί τους ανθρώπους
σε ένα λήθαργο και μια ρηχότητα με την οποία αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα
και συμμετέχουν σε αυτή. Γίνεται βεβαίως κι ένα ξέπλυμα συνειδήσεων σε κάθε
ανάθεμα που δημιουργούμε ως κοινωνία. Γιατί ως γνωστό τα αναθέματα είναι
χρήσιμα για να εναποθέτουμε εκεί όλες μας τις ενοχές ως άτομα κι ως κοινωνίες. </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Οι βρωμιές του κόσμου όμως παίρνουν έτσι
μια γενικευμένη μορφή όπου όλοι οι πολιτικοί είναι απατεώνες, όλοι οι δημόσιοι
υπάλληλοι τεμπέληδες, όλοι οι εκπαιδευτικοί μωροί, οι γιατροί χρηματίζονται, οι
παπάδες είναι άρρωστοι, κ.ο.κ.</span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Όχι, δεν είναι αυτή η μορφή της
κοινωνίας μας, γίνονται όμορφα πράγματα και υπάρχουν όμορφοι άνθρωποι, όλοι
αυτοί που μοχθούν, που δεσμεύονται, που στέκονται αλληλέγγυα, που αντιστέκονται,
με μικρές ή μεγάλες πράξεις, σε όσα συμβαίνουν. Ας φωτίσουμε αυτές τις ιστορίες
κι αυτούς τους ανθρώπους. Προσωπικά γίνομαι μάρτυρας τέτοιων αφηγήσεων από
γενναίους ανθρώπους που με όχημα την ψυχοθεραπεία προσπαθούν να θεραπεύσουν τα
τραύματά τους και να μπουν στον δρόμο της αυτοπραγμάτωσης, να ζήσουν δηλαδή
συνειδητά, ευτυχισμένα κι αλληλέγγυα. </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt;"><o:p> </o:p></span></p>NHMAhttp://www.blogger.com/profile/07078563902879378639noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6901757320325491687.post-15175460980084676012022-11-08T06:47:00.004-08:002022-11-08T06:47:32.904-08:00 Είμαστε πάτσι;<p><span style="color: var(--primary-text); font-family: inherit; font-size: 0.9375rem; white-space: pre-wrap;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAOifj0Fz7bOGbLQAg_Jrt3SDd645OHMhbTf6Qn4eC24_krxx-uvJ-SsIKstrWtKotQ9UftSthcxS018-voM4UWayHdaXtwS-EgMSiJqlb2UwfUEnPxK2x0rp7CMXCB2fvXGzwhcctmffqNJMAokr2_8f-nGQ6urb-jl0sTwS3C2cmOmH8__vBS13p/s722/Patsi_Alogo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="722" data-original-width="538" height="388" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAOifj0Fz7bOGbLQAg_Jrt3SDd645OHMhbTf6Qn4eC24_krxx-uvJ-SsIKstrWtKotQ9UftSthcxS018-voM4UWayHdaXtwS-EgMSiJqlb2UwfUEnPxK2x0rp7CMXCB2fvXGzwhcctmffqNJMAokr2_8f-nGQ6urb-jl0sTwS3C2cmOmH8__vBS13p/w400-h388/Patsi_Alogo.jpg" width="400" /></a></div>Συνήθως ο κόσμος των ενηλίκων διακατέχεται από πολλές αγκυλώσεις και άκριτες παραδοχές, ενώ αντίστοιχα ο υπό διαμόρφωση παιδικός αναζητώντας τα γιατί αυτού του κόσμου είναι περισσότερο ζωντανός κι εξελισσόμενος.<p></p><p><span style="color: var(--primary-text); font-family: inherit; font-size: 0.9375rem; white-space: pre-wrap;">Το παιδί ζητά απαντήσεις, δημιουργεί ανατροπές και κινεί τις μεταβάσεις. Θέτει ερωτήματα για το άκαμπτο των κοινωνικών ρόλων, την λειτουργία των σχέσεων στην οικογένεια και κατά κάποιο τρόπο σε ολόκληρη την κοινωνία. </span></p><p><span style="color: var(--primary-text); font-family: inherit; font-size: 0.9375rem; white-space: pre-wrap;">Τα </span><span style="color: var(--primary-text); font-family: inherit; font-size: 0.9375rem; white-space: pre-wrap;"><a style="color: #385898; cursor: pointer; font-family: inherit;" tabindex="-1"></a></span><span style="color: var(--primary-text); font-family: inherit; font-size: 0.9375rem; white-space: pre-wrap;">παιδιά μας διδάσκουν με έναν μη διδακτικό τρόπο, μέσα από την απαίτηση να μάθουν και κυρίως να νιώσουν ασφαλή και μας καλούν να χτίσουμε μια κοινωνία όπως χτίζεται ένα παιχνίδι, με όρους, κανόνες, στρατηγική, έμπνευση, ρόλους, κόπο, ειλικρίνεια, ουσία, τύχη, κλπ, με στόχο το «γέλιο», δηλαδή την αρμονική συμβίωση και την χαρά.</span></p><p><span style="color: var(--primary-text); font-family: inherit; font-size: 0.9375rem; white-space: pre-wrap;">Πως θα στεκόταν το «παιδί» μέσα σας απέναντι στα μεγάλα και μικρά ερωτηματικά της ζωής σας, τόσο σε ενδοψυχικό όσο και σε διαπροσωπικό επίπεδο. Τι θα σας έλεγε για την ρευστότητα ή μη της προσωπικής σας ταυτότητας, το μοτίβο αλληλεπίδρασης στις έμφυλες, στις διαγενεακές, στις φιλικές, στις εργασιακές σχέσεις, κ.ο.κ. </span></p><p><span style="color: var(--primary-text); font-family: inherit; font-size: 0.9375rem; white-space: pre-wrap;">Σταθείτε απέναντι στο εσωτερικό σας παιδί κάνοντας έναν διάλογο μαζί του για όλα τα σημαντικά προσωπικά σας ζητήματα.</span></p><p><span style="color: var(--primary-text); font-family: inherit; font-size: 0.9375rem; white-space: pre-wrap;">Είστε πάτσι με τον πυρήνα σας (το εσωτερικό σας παιδί), πραγματώσατε όλα όσα εκείνο ονειρεύτηκε, προσπαθείτε να πραγματώσετε όσα ακόμη απομένουν;</span></p>NHMAhttp://www.blogger.com/profile/07078563902879378639noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6901757320325491687.post-21046463096061773872022-10-14T03:06:00.004-07:002022-10-14T03:06:59.241-07:00 Επιτήρηση και επικοινωνία<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5NVoenyxK_ZGTSqoPGPk0AT8S80VHctfJQ_zxATJAFQ5T7k93GiPW-1C2yKadY3m75m9WKU1PnAUWdZ0MNKHbRqOUmzRSM55SVdg-MCxO_qp70HUbwCOFxvC6Lv-PvWd59DmcCDtfbfseOmHcGXbjvVjJZGb2Ba6-sUmVhSaKwgu449n--QaKxfpq/s768/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%B7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="768" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5NVoenyxK_ZGTSqoPGPk0AT8S80VHctfJQ_zxATJAFQ5T7k93GiPW-1C2yKadY3m75m9WKU1PnAUWdZ0MNKHbRqOUmzRSM55SVdg-MCxO_qp70HUbwCOFxvC6Lv-PvWd59DmcCDtfbfseOmHcGXbjvVjJZGb2Ba6-sUmVhSaKwgu449n--QaKxfpq/w640-h400/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%B7.jpg" width="640" /></a></div><p><span style="background-color: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; text-align: justify;">Ακούω πολλές φορές οι
γονείς να μιλούν για τις αγωνίες τους σχετικά με την προστασία των παιδιών τους
από διάφορους κινδύνους, σωματικούς, συναισθηματικούς και κοινωνικούς. Στο
πλαίσιο μιας ιδιάζουσας «δημοκρατικής» σχέσης με τα παιδιά τους ωστόσο δεν
μπορούν εύκολα να ορίσουν τα μέσα της προστασίας, δηλαδή τα όρια και να
θωρακίσουν τις άμυνες των παιδιών τους έναντι των παραπάνω κινδύνων. Και πώς να
το καταφέρουν όταν σε αυτή τους την προσπάθεια είναι τραγικά μόνοι. Η κάθε
οικογένεια είναι μόνη σε ένα κατακερματισμένο κοινωνικό σώμα που χαρακτηρίζεται
από μια ιδεολογική ασάφεια κι από μια έλλειψη κοινών σκοπών και νοημάτων. Από έλλειψη
δηλαδή μιας κοινής κουλτούρας, η οποία θα είναι ισχυρή, συνεκτική και παράλληλα
θα σέβεται την ανθρώπινη ιδιαιτερότητα…</span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ας πάρω τα πράγματα από
την αρχή. Προσωπικά μεγάλωσα στην λεγόμενη ελληνική επαρχία ή ύπαιθρο, σε ένα
καμπίσιο χωριό στη διάρκεια του σχολικού έτους και σε μια ορεινή κοινότητα κατά
τη διάρκεια του καλοκαιριού. Τα φυσικά όρια και των δύο κοινοτήτων αποτελούσαν
τον δικό μας κόσμο, μια και η επαφή με τον υπόλοιπο ήταν σχετικά περιορισμένη. Στα
όρια της κοινότητας όλα τα παιδιά νιώθαμε μια πλήρη ελευθερία κινήσεων, καθώς ο
έλεγχος για το που θα πάμε και τι θα κάνουμε μας αφορούσε -ή έτσι νιώθαμε-
εντελώς προσωπικά. Όμως η επιτήρηση ήταν παρούσα, δεδομένου πως στα στενά όρια της
μικρής κοινωνίας τα πάντα σχεδόν μπορούσαν να γίνουν φανερά. Άσε που τα όρια
δεν τα έβαζαν μόνο οι γονείς του καθενός μας, αλλά όλη η κοινότητα. Κατά κάποιο
τρόπο επίσης τα όρια τα έβαζε η ίδια η κουλτούρα της κοινότητας, κοινωνοί της οποίας
γινόμασταν από τα γεννοφάσκια μας. </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Μεγαλώνοντας και
φτάνοντας μπροστά στην ενηλικίωση, η δική μου γενιά προσπάθησε να αμφισβητήσει
αυτό το πλαίσιο επιτήρησης και να ορίσει ένα καινούργιο περισσότερο φιλελεύθερο
σύστημα σχέσεων. Επαναστατήσαμε σε ό,τι νιώθαμε πως μας στένευε και επιχειρήσαμε
μια «εξέγερση» από τα δεσμά της οικογένειας και της κοινότητας. Η σεξουαλική «απελευθέρωση»,
η διάνοιξη των μοτίβων του «σχετίζεσθε» και η επικράτηση ενός περισσότερο ατομικιστικού
μοντέλου νοηματοδότησης της ζωής ήταν μερικές από τις συνέπειες της παραπάνω «εξέγερσης».
Συνέβησαν πολλές καλές αλλαγές στην κοινωνία μας μέσω αυτής της μετάβασης, τόσο
στην κουλτούρα του κόσμου, όσο και στην κουλτούρα των θεσμών και των νόμων. Τότε
ήταν που άλλαξαν οι οπτικές για τον γάμο (ψηφίστηκε ο πολιτικός γάμος), για την
τεκνοποίηση, για το διαζύγιο, κ.ο.κ. Η ατομο-κεντρική δυναμική όμως αυτών των
αλλαγών έφτασε ως τις μέρες μας να έχει σχετικοποιήσει σχεδόν τα πάντα και από
τα στενά όρια της κοινότητας να περάσουμε στα ξεχαρβαλωμένα της «παγκόσμιας» κοινωνίας.</span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Φτάσαμε επομένως μπροστά
σε μια αναγκαιότητα, να ξαναδημιουργήσουμε ένα περιβάλλον κοινής κουλτούρας και
επιτήρησης των αξιωμάτων που την συνθέτουν. </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ώσπου βέβαια να το
καταφέρουμε εν συνόλω, η κάθε οικογένεια χρειάζεται να προσανατολιστεί προς το
παραπάνω πλαίσιο ανατροφής. Να ξεμάθει με λίγα λόγια την αντίληψη πως η
ανατροφή ταυτίζεται με τις παροχές και να βρει τα νέα νοήματα της στην εκ-παίδευση
των αξιών και της υπευθυνότητας και της δέσμευσης έναντι αυτών. Ασφαλώς μέσα
από διαδικασίες που να θρέφουν την επικοινωνία, την ασφάλεια, την εμπιστοσύνη. </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Αυτές οι διαδικασίες
χρειάζονται την διαρκή επιτήρηση μας….</span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>NHMAhttp://www.blogger.com/profile/07078563902879378639noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6901757320325491687.post-27999276547282640352022-09-30T01:51:00.002-07:002022-09-30T01:51:11.942-07:00Το σύγχρονο νόημα της ψυχοθεραπείας<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5aYtIjLtV5hQhYUwpn1ShHU6LtSdzK_IcpUW19Wqub8bfMAicZCPvy868MLOknoOmbAiOAY_-2YU0JuCRylIvP4MCRyDqyO9qD4rkh-sIOG43lsR5-GhCfrgH6N1cvlX9bOyW5EhO-sG0-VbQcy3y4bgSEdE2ozidW6D7V612wYUtFBVQpL-OvC5O/s2000/_KAM5837.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1333" data-original-width="2000" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5aYtIjLtV5hQhYUwpn1ShHU6LtSdzK_IcpUW19Wqub8bfMAicZCPvy868MLOknoOmbAiOAY_-2YU0JuCRylIvP4MCRyDqyO9qD4rkh-sIOG43lsR5-GhCfrgH6N1cvlX9bOyW5EhO-sG0-VbQcy3y4bgSEdE2ozidW6D7V612wYUtFBVQpL-OvC5O/w640-h426/_KAM5837.jpg" width="640" /></a></div><p></p><p><b style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το
σύγχρονο νόημα της ψυχοθεραπείας</span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Α)
Η ψυχοθεραπεία ως «μήτρα» κοινωνικών μετασχηματισμών<o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
ψυχοθεραπεία έχοντας ακόμη πάνω της την βαριά κληρονομιά του 20<sup>ου</sup>
αιώνα πρέπει να βρει τρόπο να προσαρμοστεί στην ιστορική στιγμή που ανήκει. Σε
ένα παγκόσμιο σκηνικό συνεχών μεταβατικών κρίσεων, όσο και της επέλασης της
ψηφιακής «πραγματικότητας», συμβαίνουν τέτοιου μεγέθους αλλαγές στο
κοινωνικο-οικονομικό, πολιτικό και ψυχικό γίγνεσθαι της ανθρωπότητας που δεν θα
μπορούσαν να αφήσουν ανεπηρέαστο και το πεδίο της ψυχοθεραπείας, το νόημα, το σκοπό, τον ρόλο και τους
επιμέρους στόχους της, έως ακόμη και την γλώσσα που χρησιμοποιεί. Έχουμε δηλαδή
μια αλλαγή εποχής και βιώνουμε τόσο έντονες βιοπολιτικές ανακατατάξεις, οι
οποίες υποχρεώνουν και την ψυχοθεραπεία να μετασχηματιστεί αντιστοίχως. Και πρωτίστως
οι νέες συνθήκες επιβάλλουν όσοι εργάζονται στο ψυχοθεραπευτικό πεδίο να αντιληφθούν
και να αντιμετωπίσουν, όπως κι ολόκληρη η κοινωνία και η ανθρωπότητα, την αναγκαιότητα
αυτής της μετάβασης. Πως ορίζεται λοιπόν η ψυχοθεραπεία σήμερα και τι μπορεί να
δώσει στον κόσμο; <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Για
να δώσουμε μια όσο το δυνατόν λειτουργικότερη απάντηση θα πρέπει πρώτα να αντιληφθούμε
και να ερμηνεύσουμε ποιες είναι στις παρούσες συνθήκες οι δυσαρμονίες που
αποτελούν τις βαθύτερες αιτίες των ψυχοκοινωνικών προβλημάτων. Εστιάζοντας στο
δικό μας πλαίσιο το πρώτο που διαπιστώνουμε είναι πως η αλληλουχία των
συνεχόμενων κρίσεων άφησε στη ράχη της κοινωνίας μας πολλαπλά τραύματα, κάποια
από τα οποία πλήγωσαν και τις εσωτερικές της λειτουργίες. Δημιούργησε επίσης το
έδαφος για να φυτρώσουν διχασμοί, να αυξηθεί η ένταση του ανορθολογισμού, η βία
σε όλες της τις μορφές, μα κυρίως να εγκαθιδρυθεί ένα είδος πατερναλισμού στην
πολιτικο-κοινωνική ζωή της χώρας. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Δευτερευόντως
διαπιστώνουμε πως μια πνευματική ένδεια απλώνεται σταδιακά και συστηματικά ως
πέπλο πάνω από τις συνειδήσεις των πολιτών. Αποτέλεσμά της είναι να μην
υπάρχουν πια οργανωμένες κοινότητες μάθησης και μύησης σε μια κουλτούρα με
κοινό αξιακό και ιδεολογικό προσανατολισμό και οι άνθρωποι να περιχαρακώνονται
στην ατομικότητά τους και στην απομόνωση τους. Τι τραγική ειρωνεία ενώ η
πρόσβαση στην «πληροφορία» είναι περισσότερο εύκολη από ποτέ, η κατάκτηση της
γνώσης να μοιάζει να γίνεται όλο και πιο δύσκολη υπόθεση..<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Επίσης,
η επικρατούσα διάσπαση της κοινωνικής συνοχής και ο κατακερματισμός των
κοινωνικών δεσμών οδήγησε στην κυριαρχία της κουλτούρας της ματαίωσης, η οποία
επικρατεί στην ζωή και η οποία μεταφέρεται συμβολικά και στο πεδίο της ψυχοθεραπείας.
Μια κουλτούρα όπου ο άνθρωπος παραμένοντας στο μικρό του εγώ κι εγκλωβισμένος
εκεί, νιώθει αδύναμος, ανεπαρκής κι ασθενικός. Η ίδια συνθήκη διαμορφώνει αντίστοιχα
μια κουλτούρα θεραπείας που εστιάζει στο πρόβλημα, στην «ασθένεια» και
τοποθετεί το σύμπτωμα σε ηγεμονική θέση έναντι του ανθρώπου ως ενιαίας βιο-ψυχοκοινωνικής
οντότητας. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τέλος,
σημαντικό είναι να μνημονεύσουμε τον ιδιαίτερο συλλογικό ψυχισμό των Ελλήνων,
οι οποίοι καταφέρνουν μέσα στις αλλεπάλληλες κρίσεις να ελίσσονται δημιουργικά
και να επιβιώνουν, έχοντας ως κυρίαρχο όργανο επιβίωσης τους σφιχτούς
οικογενειακούς δεσμούς. Ο τρόπος που οι Έλληνες ξεπερνούν τις κρίσεις έχει
παγκόσμιο ενδιαφέρον καθόσον στηρίζεται σε μια διαχρονική ανθεκτικότητα του
ελληνικού πολιτισμού να ελίσσεται δημιουργικά αντλώντας την αποδοτικότητά του
ταυτοχρόνως τόσο από τις νεωτερικές εισαγόμενες αντιλήψεις, όσο κι από την
μακρόχρονη παράδοσή του. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Οι
παραπάνω αιτιάσεις κάνουν επιτακτικότερη την ανάγκη η ψυχοθεραπεία να βγει από
το δικό της «εγώ» και να δημιουργήσει διεξόδους διαφυγής προς το «εμείς» και την
διαμόρφωση συλλογικών προτύπων που θα ενισχύουν το μαζί, ενώ παράλληλα θα
επιτρέπουν την προσωπική διαφοροποίηση και ελευθερία. Να συνεισφέρει εν ολίγοις
προτείνοντας ένα νέο μοντέλο για το πως
θα καταφέρουμε να δράσουμε συλλογικά κι αλληλέγγυα, δίχως την ανάγκη
κηδεμονίας, μιας έννοιας που μας καταδυναστεύει σε πολλές ιστορικές φάσεις,
όπως της τελευταίας μέσα από την κηδεμονία των «μνημονίων» και της μετατροπής
του βιολογικού κινδύνου της πανδημίας σε
μέσο χειραγώγησης του πληθυσμού.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο
μετασχηματισμός του νοήματος της ψυχοθεραπείας έρχεται ως αντίσταση στην λαίλαπα
των κρίσεων που επιχειρούνται από το κυρίαρχο οικονομικό κατεστημένο με στόχο
την αναδιάρθρωση του πλούτου. Αντί να καθόμαστε παθητικά να υπομένουμε τις
κρίσεις που δημιουργούνται από τις ελίτ οφείλουμε να δημιουργήσουμε τις δικές
μας αμφισβητήσεις και μεταβάσεις. Εξάλλου η διαρκής αμφισβήτηση βάζει δυνητικά τους
εαυτούς και τις κοινωνίες μας σε μια κατάσταση κρίσης. Και οι κρίσεις
γνωρίζουμε πως ανοίγουν τον δρόμο για μεταβάσεις και μετασχηματισμούς. Ωστόσο
για να συμβεί αυτό με δημιουργικό τρόπο η ψυχοθεραπεία, στο πεδίο των ιδεών,
οφείλει να αποτελεί ένα υγιές και σταθερό σχήμα αναφοράς. Σε αυτή την περίπτωση
οι κρίσεις δύναται να νοηματοδοτήσουν τη ζωή, διότι διασυνδέουν τους ανθρώπους
με την αναζήτηση και την εξέλιξη. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ειδάλλως
η νέα πραγματικότητα πιθανότατα να σημάνει ένα νέο κύκλο παρακμής των
ανθρώπινων κοινωνιών. Ήδη η εποχή μας εκσφενδονίζει πολλούς ανθρώπους στο περιθώριο των κοινωνιών, τους απορροφά
κάθε ανθρώπινη ιδιότητα και τους αποθέτει ως απορρίμματα στους κάδους της
μιζέριας και των επιδομάτων. Ο άνθρωπος της ύστερης μετα-νεωτερικότητας απανθρωποιείται
και μοναδική νησίδα εξανθρωπισμού είναι η επικοινωνία και η ανάπτυξη του
κοινωνικού δεσμού με άξονα ένα κοινό αξιακό σύστημα αναφοράς, το οποίο θα
παραχθεί από τα σπλάχνα κάθε συλλογικότητας, κοινότητας, κοινωνίας. Η πρόοδος
δεν μπορεί να είναι ούτε ατομική, ούτε ελιτίστικη. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
ψυχοθεραπεία οφείλει να παράγει αντίσταση ενάντια στα κάθε λογής συστήματα
εξουσίας, τα οποία επιζητούν να εντείνουν τον φόβο και τις αγωνίες των ανθρώπων
και να τους υποβάλλουν σε ένα σύστημα διαβίωσης όπου κυριαρχεί η ασάφεια (άρα η
ανασφάλεια) κι ο φόβος, μια ασάφεια που στις μέρες μας αποτελεί το υπόστρωμα
κάθε ψυχικής δυσλειτουργίας. Αντιστοίχως οι ψυχοθεραπευτές χρειάζεται αφενός να
κατανοούν τον ρόλο που έχουν στο υφιστάμενο σύστημα εξουσίας, πως και με ποιους
τρόπους συμμετέχουν στην αναπαραγωγή του κι αφετέρου πως μπορούν να
διαμορφώσουν συνειδητά μια στάση αντίστασης και έμπρακτης διαφοροποίησης. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Εν
κατακλείδι η απάντηση στο ερώτημα πως η ψυχοθεραπεία μπορεί να είναι χρήσιμη
στην εποχή μας είναι να δώσει ένα υπόδειγμα σταθερής μορφής, να συμβάλλει δηλαδή
στην κατασκευή ενός ευκρινούς συλλογικού αξιακού στερεώματος που θα δώσει το
θάρρος να μετασχηματίζουν οι άνθρωποι τον εαυτό τους και να επιχειρούν τις
αντίστοιχες αλλαγές στο κοινωνικό πλαίσιο.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Β)
Η διαλεκτική της ψυχοθεραπείας<o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Η ψυχοθεραπεία ως μια
διαλεκτική διεργασία θα πρέπει να είναι συνυφασμένη με τα πολιτικά και
κοινωνικά ζητήματα του καιρού της και να κινητοποιεί όχι μόνο το συναίσθημα
αλλά και την διανόηση του θεραπευόμενου.</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> <span style="background: white;">Όσο η ψυχοθεραπεία επιδιώκει αποκλειστικά
να αφυπνίσει τα απωθημένα ένστικτα και τους βαθύτερους φόβους των θεραπευομένων
αυτοί εγκλωβίζονται αυτομάτως στην υποκειμενικότητά τους. Συνεπώς ενώ
εμβαθύνουν στις ψυχικές τους διαδρομές παράλληλα ρηχαίνει η γνώση και η
ενσυναίσθηση για το κοινωνικό γίγνεσθαι με συνέπεια να γιγαντώνεται η ατομικότητα και η κοινωνική απομόνωση, η οποία
με την σειρά της ξαναδημιουργεί ψυχικές δυσαρμονίες, κ.ο.κ.. Οι άνθρωποι σε
αυτό το πλαίσιο νιώθουν όλο και περισσότερο την αποκλειστική ευθύνη της
ευτυχίας ή της δυστυχίας τους και αδυνατούν να ορίσουν τους προσωπικούς
μετασχηματισμούς ως μέρος ευρύτερων κοινωνικών μετασχηματισμών. Απεναντίας το
ζητούμενο είναι ένας θεραπευόμενος να στέκεται με κριτική ματιά απέναντι στο
κοινωνικό γίγνεσθαι, ώστε να αναγνωρίσει τόσο τις προσωπικές του συντεταγμένες,
όσο και τις κοινωνικές συνιστώσες του κόσμου, με απώτερο στόχο τις αλλαγές τόσο
σε ενδοψυχικό, όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Το νόημα της προσωπικής αλλαγής
γίνεται ο σκοπός της κοινωνικής δράσης και αλλαγής.</span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Για να επιτευχθεί αυτό ο
θεραπευόμενος χρειάζεται να φύγει από τις ταυτίσεις που του «επιβάλλει» η
τωρινή πραγματικότητα, ώστε να την δει κριτικά και σε συνειδητό πλέον επίπεδο
να χτίσει τις δικές του νοηματοδοτήσεις. Αυτή η διεργασία απαιτεί την
επανοικείωση του οικείου, που σε πρώτη φάση αντιλαμβάνεται το οικείο ως ξένο,
δηλαδή ως μη δεδομένο. Στο πλαίσιο αυτής της διεργασίας εμφυτεύεται ο σπόρος
της γόνιμης αμφισβήτησης του κοινωνικού δογματισμού και της μονομέρειας της
πολιτικής ορθότητας. Γιατί μόνο εάν μετατρέψουμε σε ανοίκειο αυτή την
πραγματικότητα που μας είναι τώρα τόσο οικεία, δηλαδή αν την διερευνήσουμε μέσα
στο ιστορικό της πλαίσιο, τότε θα αντιληφθούμε αφενός την παροδικότητα της κι
αφετέρου τους σκοπούς της και ίσως μπορέσουμε να δράσουμε με σκοπό να την
αλλάξουμε.</span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ο τωρινός κατεστημένος
τρόπος σκέψης, απόρροια επίσης κατεστημένων δομών εξουσίας, οδηγεί σε μια
παγιωμένη κουλτούρα αυτόκλητης χειραγώγησης και μαζοποίησης του ανθρώπου. Η
ψυχοθεραπεία οφείλει να ρίξει φως σε όλα αυτά που συνθέτουν το κοινωνικό
γίγνεσθαι και να τα αναδιαμορφώσει, ώστε να βοηθήσει να τεθούν νέα ερωτήματα ως
προς την δυνατότητα, τους τρόπους και τους όρους της αλλαγής τους.</span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Η ψυχοθεραπεία δίχως να
αποκλείει τις εσωτερικές ψυχικές δονήσεις και τις υψηλές ανατάσεις απαιτεί μια
νέα νοηματοδότηση της ύπαρξής της. Κι αυτή οφείλει να στοχεύει στις δομικές
αλλαγές ενός κοινωνικού πλαισίου που μέσω των ψευδαισθήσεων οδηγεί τον άνθρωπο
στην ανελευθερία. </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Η ψυχοθεραπεία οφείλει
να υπηρετεί έναν ουσιαστικό ρεαλισμό και να γίνει το λιμάνι από το οποίο θα
αναδυθούν νέες αφηγήσεις όπου το τοπικό θα γίνεται παγκόσμιο και το ατομικό
κοινωνικό. Βεβαίως η ψυχοθεραπεία, στην εφαρμοσμένη της διάσταση,
αναγνωρίζοντας τα όρια της παρέμβασής της κάνει σαφές σε κάθε θεραπευόμενο πως
ό,τι διαμείβεται κατά την θεραπευτική
διεργασία δεν συνιστά έναν υπερβατικό κόσμο αλλά ένα <a name="_Hlk113556246">εργαστήρι
εκ-παίδευσης στους μετασχηματισμούς</a>. Η θεραπευτική διεργασία μετατρέπεται δηλαδή
σε ένα πλαίσιο διαλόγου κοινωνικών και ιδεολογικών αλληλεπιδράσεων και
μετασχηματισμών. Ο ψυχοθεραπευτικός τόπος αποκτά υπόσταση και στοιχειοθετεί τον
δικό του χαρακτήρα, γίνεται το λιμάνι, η τροφός, η εικόνα των μετασχηματισμών
μας, το θάρρος και η αλληλεγγύη που χρειαζόμαστε, κ.α. Γίνεται ο τόπος όχι μόνο
της υπέρβασης των τραυμάτων μας μα και των αλλαγών μας. Γίνεται ο τόπος της
κοινής ιδεολογικής μας κουλτούρας και της ύφανσης κοινών αξιών, αρχών και
κωδίκων. Και παράλληλα ο τόπος όπου οι άνθρωποι αισθάνονται ελεύθεροι, όχι εν
κενό μα μέσα σε ένα πλαίσιο αγάπης και αφοσίωσης. </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><b><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Οικείοι
άλλοι, έτεροι ημείς <o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="background: rgb(254, 254, 254); font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">H διεργασία της </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">επανοικείωσης </span><span style="background: rgb(254, 254, 254); font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">σε γενικές γραμμές μας
παρουσιάζει τα γνωστά, οικεία μοτίβα σαν άγνωστα και διαφορετικά, στην
κατεύθυνση όπου αυτή η από-οικειοποίηση να στοχεύει στο βάθος της στην ανάδυση
του νέου ανθρωπολογικού τύπου ανθρώπου, ο οποίος δεν θα εμπνέεται από τα ιδεώδη
του χρήματος, αλλά από την γοητεία της δημιουργίας και της αρμονίας.</span><span style="background: #FEFEFE; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Στοχεύει, επίσης, στη
συνθετική διατύπωση μιας κεντρικής αφήγησης που θα σταθεί θαρραλέα ενώπιον
αυτής της στέρεα μορφοποιημένης αφήγησης της οικονομικής ελίτ του πλανήτη. Ο
τόπος της ψυχοθεραπείας γίνεται το σημείο συνάντησης των γενεαλογικών μας
αναφορών, της ιστορικής μας παράδοσης, των κοινοτικών εκφάνσεων της κοινής μας
κουλτούρας, των ενεστωτικών διαιρέσεων και καθηλώσεων, της τωρινής επιθυμίας
και δυνατότητας, καθώς και των μετασχηματισμών που ονειρευόμαστε. Οι συνέχειες
και ασυνέχειες του βίου μας, ατομικού και κοινωνικού, γίνονται οι βιωματικές
και βιωμένες εμπειρίες μιας ταυτότητας που επιχειρεί να επανανοηματοδοτηθεί
μέσα από ένα ανθρωπινότερο πρίσμα. </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Καθαυτό τον τρόπο η
ψυχοθεραπεία γίνεται η ρωγμή στο σύστημα. Είναι γνωστό πως οι κρίσεις άρα και
οι κρίσιμες μεταβάσεις σπέρνονται κι αντρώνονται είτε από τις ελίτ (ως συνήθως)
είτε από τους λαούς (όπως συμβαίνει σε συνθήκες εξεγέρσεων). Δεν γνωρίζω τι θα
είναι αυτό που θα πυροδοτήσει μια εκ των κάτω κρίση/εξέγερση, μπορώ όμως να πω
και να υποστηρίξω σθεναρά πως το σύγχρονο νόημα της ψυχοθεραπείας είναι να
συνεισφέρει στην ανάδυση αυτής της συνθήκης.</span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ένας ενδιάμεσος αλλά
βασικός στόχος για την ανάδυση της παραπάνω συνθήκης είναι η μορφοποίηση της
ανθρώπινης ύπαρξης μέσω διαφοροποιημένων μεν, αλλά και συνεκτικών περιγραμμάτων
και νοημάτων, δια μέσω δηλαδή νέων συλλογικών ταυτοποιητικών προτύπων. Διότι όπως κι ο θάνατος έτσι και η ζωή δεν εμπίπτει
αποκλειστικά στον χώρο του ατομικού και παρότι η ζωή υφαίνεται από τις
καθημερινές προσωπικά βιωμένες εμπειρίες, αυτές μεταποιούνται σε αντικείμενα
στοχασμού με εκβολή στο καθολικό. </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ωστόσο, εν κατακλείδι, η
ψυχοθεραπεία ως πράξη κι ως ιδεολογία τρέφεται από την πραγματικότητα, αλλά δεν
είναι υπεύθυνη να αλλάξει τον κόσμο παρά μέσα από τις δικές της μεταμορφώσεις
να προτείνει έναν οδηγό αλλαγής.</span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>NHMAhttp://www.blogger.com/profile/07078563902879378639noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6901757320325491687.post-1782624473881087782022-09-13T05:59:00.008-07:002022-10-05T23:48:54.261-07:00Από την αντίδραση στην αντίσταση<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLCIrRh0YtbORAWZu_p9eQhOtc4bDKNJADzauJGS6Uh9mW-jnD23J3d1MkZg2OhG_19XnOKfzFj0_k6zakNIAo62iZaOwmjX4UHP6u9KM64plKfF9Hatz-k4xMIf_dM3QXQ8Jryu8lxyy6GpQZd_97VSVfeHwrQBIt4AfXoeYOsmqlrEysuRJlkJ_o/s600/Antistasti001.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="394" data-original-width="600" height="420" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLCIrRh0YtbORAWZu_p9eQhOtc4bDKNJADzauJGS6Uh9mW-jnD23J3d1MkZg2OhG_19XnOKfzFj0_k6zakNIAo62iZaOwmjX4UHP6u9KM64plKfF9Hatz-k4xMIf_dM3QXQ8Jryu8lxyy6GpQZd_97VSVfeHwrQBIt4AfXoeYOsmqlrEysuRJlkJ_o/w640-h420/Antistasti001.webp" width="640" /></a></div><p><b style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">ή
ο μετασχηματισμός των υπηκόων σε πολίτες</span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Η φιλελεύθερη ιδεολογική
ηγεμονία στο πολιτικο-οικονομικό και κοινωνικό γίγνεσθαι της Δύσης (κι όχι
μόνο) ουδόλως επηρεάστηκε από τις διάφορες εκφάνσεις διαφορετικών, κυρίως
βέβαια αντιδραστικών φωνών που επιχειρούν να αντιστρατευτούν στην κυριαρχία
της. Αντιθέτως το κυρίαρχο μοντέλο αναπαράγεται ανεμπόδιστα σε σημείο να
θεωρείται ως φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Η κυριάρχηση και φυσικοποίηση του
καπιταλιστικού συστήματος καθιστά από αδύναμες έως και γραφικές πολλές από τις
μορφές αντίδρασης και περιθωριοποιεί κάθε ιδέα, αντίληψη και πρακτική που
εναντιώνεται στο κυρίαρχο οικονομικό και σε προέκταση σε πολιτικό και κοινωνικό
μοντέλο. </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Οι αποδυναμωμένες
εκφράσεις ενός διαφορετικού μοντέλου κοινωνικής αναπαραγωγής και οικονομικής
ανάπτυξης στηρίζονται κυρίως στην αντιδραστικότητα έναντι του συστήματος κι όχι
στην δόμηση μιας σθεναρής αντιπρότασης. Παραμένοντας στην αντιδραστικότητα όλες
αυτές οι φωνές καθίστανται εγκλωβισμένες στους μηχανισμούς του συστήματος που
καταπολεμούν κι άθελά τους βοηθούν στην αναπαραγωγή του. </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Από την άλλη η
αντιπρόταση μοιάζει αυτή την στιγμή μια ουτοπία πλην μιας ρεαλιστικής ιδέας ότι
η ουσιαστική και σθεναρή αντίσταση (κι όχι αντίδραση) στο υπάρχον σύστημα
μπορεί να την τροφοδοτήσει σταδιακά με νέες πιο συμπαγείς αντιλήψεις και η
ουτοπία ενός δικαιότερου κόσμου να ανοίξει νέους δρόμους για την ανθρωπότητα. Επίσης,
η διαφορετική θέση και στάση στα πεπραγμένα μπορεί να δημιουργήσει μια
αλληλουχία δεδομένων ικανών κάποια στιγμή να ανατρέψουν την υπάρχουσα
κανονικότητα. Κυρίως όμως δίνει ένα πλαίσιο αγωνιστικότητας που βγάζει τους
ανθρώπους από την δίνη της μονομέρειας και της πολιτικής ορθότητας, δίνοντάς
τους μια προοπτική μετασχηματισμού. </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Η φαντασιακή δόμηση ενός
δικαιότερου κόσμου στο μέλλον μπορεί να τροφοδοτήσει το παρόν με αισιοδοξία, να
θρέψει την αγωνιστικότητα και να οπλίσει με θάρρος ώστε οι υπήκοοι να
ξαναγίνουν πολίτες… </span><span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>NHMAhttp://www.blogger.com/profile/07078563902879378639noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6901757320325491687.post-61670362308654940322022-07-19T10:09:00.001-07:002023-10-18T09:08:50.713-07:00 Εξαρτήσεις & συγχωνεύσεις<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbar_cEBXIaFJHo_naGZN634RVB7qrUdvcGOGFaksJQIRFGemL-nuIhiUNrcL9zC4NOfPbEwf9FIrXsBHJ3myeMogzECwaWApWO9ssMZq2U-9oxoXTgv9c2gzdilP1924ifSViHzSBhv4nf1r1glasOmcckHabea-cPHft0xG1TIMevk9OWSZNyuJN/s2560/content-pixie-woMD-vhzOHI-unsplash-scaled.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1707" data-original-width="2560" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbar_cEBXIaFJHo_naGZN634RVB7qrUdvcGOGFaksJQIRFGemL-nuIhiUNrcL9zC4NOfPbEwf9FIrXsBHJ3myeMogzECwaWApWO9ssMZq2U-9oxoXTgv9c2gzdilP1924ifSViHzSBhv4nf1r1glasOmcckHabea-cPHft0xG1TIMevk9OWSZNyuJN/w640-h426/content-pixie-woMD-vhzOHI-unsplash-scaled.jpg" width="640" /></a></div><p></p><p><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; text-align: justify;">«Ο
γιος μας κλείνεται με τις ώρες στο δωμάτιό του με μοναδικό φίλο το ίντερνετ»,
μου εξηγούν με αγωνία οι γονείς ενός νέου παλικαριού, μόλις 17 ετών. «Ένα
αξιαγάπητο παιδί που έως τώρα μόνο χαρές μας έφερνε κι όλοι είχαν να πουν μια
καλή κουβέντα για αυτόν, πλέον υπό το βάρος της αποτυχίας στις πανελλήνιες
εξετάσεις έχει βουλιάξει και εγκλωβιστεί στον κόσμο του διαδικτύου».</span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Πείτε
μας τι να κάνουμε κραυγάζουν με αγωνία, πως θα τον βοηθήσουμε να βγει ξανά στο
φως….»<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Όταν
έρχονται οι γονείς με τέτοιου είδους ζητήματα με πιάνει μια έντονη περίσκεψη:
αναρωτιέμαι για την κουλτούρα ανατροφής που έχουμε οι γονείς στην Ελλάδα, για
την κουλτούρα διαπαιδαγώγησης που διέπει το ελληνικό δημόσιο (και ιδιωτικό)
σχολείο και πως συνεισφέρουν στο μεγάλωμα της κάθε γενιάς κι άλλοι φορείς και
θεσμοί, μεταξύ αυτών και τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Και
φυσικά έχω στο νου μου και αντιλαμβάνομαι απολύτως την αγωνία και τον φόβο των
γονιών, καθώς και τις αγαθές τους προθέσεις να βοηθήσουν τα παιδιά τους. Όμως
χρειάζεται να δούμε κάποια πράγματα περισσότερο κατάματα και να μην αγνοήσουμε
όλα αυτά τα σημάδια της δυστυχίας που σέρνουν πολλά σημερινά παιδιά και έφηβοι.
<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Όλα
αυτά τα σημάδια που πρωτίστως καταμαρτυρούν πως πλέον ζούμε σε έναν κόσμο δίχως
συλλογικά στηρίγματα και ισχυρές νοηματοδοτήσεις της ζωής. Οι σημερινοί νέοι
είναι μπροστά σε ιστορικά αδιέξοδα, δίχως να κατανοούν πως φτάσαμε ως εδώ και
δίχως να έχουν τα κατάλληλα εργαλεία και τις δεξιότητες για να τα παλέψουν. Ενίοτε
είναι και θυμωμένοι με τις προηγούμενες γενιές για την κακή διαχείριση των
οικονομικών και κοινωνικών πόρων. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Και
δευτερευόντως καταμαρτυρούν πως οι σημερινοί νέοι είναι μπροστά στα αδιέξοδα
των γονιών τους και κατά κάποιο τρόπο καλούνται να σηκώσουν στους ώμους τους την
δυσλειτουργία τους. Με όχημα την επιβίωση συντελείται μια άνευ προηγουμένου
συγχώνευση όπου οι γονείς δεν επιτρέπουν στα παιδιά τους να αυτονομηθούν. Εκτός
της ανάγκης για επιβίωση το έγκλημα της μη αυτονόμησης διαπράττεται και στο όνομα
της αγάπης. Μια αγάπη που όχι μόνο δεν ελευθερώνει, αλλά καταπιέζει και
δημιουργεί το ενοχικό σύνδρομο της μη εγκατάλειψης. Τα παιδιά δηλαδή αποκτούν
ένα παράδοξο αίσθημα προστασίας έναντι των γονιών και φοβούνται να τους
εγκαταλείψουν. Δημιουργούν επομένως ασθενικές προσωπικότητες, ανίκανες να
υποστηρίξουν την αυτονόμηση κι έτσι «επιτυγχάνουν» στο γονεϊκό σχέδιο της συγχώνευσης.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Αυτό
που μου προκαλεί εντύπωση είναι πως όσο βαθαίνει η κρίση τόσο βαθαίνουν και τα
φαινόμενα της διαγενεακής συγχώνευσης. Ο φόβος κάνει τους ανθρώπους να
ακινητοποιούνται και να κλείνονται στα στενά τους πλαίσια. Κάνει τους γονείς
ακόμη περισσότερο προστατευτικούς και τα παιδιά τους ακόμη περισσότερο αδύναμες
προσωπικότητες. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Είναι
γεγονός πως όταν προτείνω στους γονείς πως για να λυθεί το οποιοδήποτε «πρόβλημα»
συμπεριφοράς του παιδιού τους, όπως στους γονείς του παραδείγματος της εξάρτησης
του παιδιού τους από το διαδίκτυο, θα πρέπει κι εκείνοι να μετακινηθούν και να
κάνουν τους δικούς τους μετασχηματισμούς συνήθως αντιδρούν και θωρακίζονται
περισσότερο στην παλιά συμπεριφορά «εγώ ήρθα για να μου πείτε τι μπορώ να κάνω
για να σώσω το παιδί μου». Όσο κι αν τους υπενθυμίζω πως η δεξαμενή των
εργαλείων για να σώσουν το παιδί τους βρίσκεται στις εσωτερικές τους αλλαγές, τόσο
εκείνοι αναζητούν την λύση στις αλλαγές του παιδιού τους. Αφήστε που όταν
κατανοούν κάποια δυσλειτουργία αποφαίνονται πολύ εύκολα «αυτό δεν μπορώ να το
αλλάξω», έχοντας παράλληλα την απαίτηση το παιδί τους να αλλάξει. Μα πως; Πως θα
πράξει κι εκείνο τις αλλαγές που θα τον κάνουν πιο ευτυχισμένο όταν οι «δάσκαλοι»
(γονείς κι άλλοι) έχουν βαλτώσει;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ηθικόν
δίδαγμα προς </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px;">γονείς</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">: για τις απαιτούμενες αλλαγές μη βάζετε σαν ασπίδα μπροστά τα παιδιά σας, βάλτε κάτω τα κουράγια σας
και φροντίστε να δεσμευτείτε στις δικές σας αλλαγές σε όλα τα πεδία… προστρέξτε
να πετύχετε την δική σας αυτονόμηση και νοηματοδότηση της ζωής και έτσι και
μόνο έτσι θα γίνεται οι γονείς που χρειάζονται τα παιδιά σας για να πετύχουν
αντίστοιχα την δική τους αυτονόμηση. Και βεβαίως ζητήστε εσείς πρώτα βοήθεια από κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας για να ανοίξει ο δρόμος να το κάνουν κι εκείνα...</span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Και
κάτι ακόμη, για να μπορέσουν οι γονείς να είναι παρόντες με ενεργό ρόλο στις ζωές
των παιδιών και να φροντίζουν για την αυτονόμησή τους δεν μπορεί να αισθάνονται
μόνοι τους απέναντι στον ωκεανό των κοινωνικών ανακατατάξεων. Το σημαντικότερο
διακύβευμα των καιρών μας είναι η κατανόηση της αναγκαιότητας ύπαρξης διαφόρων συλλογικοτήτων.
Φίλοι, παρέες, κοινότητες ανθρώπων, θωρακισμένες αξιακά κοινωνίες συνιστούν το
παζλ της λύσης σε ένα σωρό σημερινά αδιέξοδα. Με απλά λόγια δεν γίνεται να
αναθρέψουμε τις επόμενες γενιές η κάθε οικογένεια ξεχωριστά κλεισμένη στο καβούκι
της. <o:p></o:p></span></p>NHMAhttp://www.blogger.com/profile/07078563902879378639noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6901757320325491687.post-75812294873024197442022-07-14T09:32:00.003-07:002022-07-14T09:45:28.257-07:00 Ανέβασα ένα story<p><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; text-align: justify;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2h0O66BOm_12Dsw3x9iLpQNgEczg-srHwM02FbzHhAhjI705rsEoWiu_WlNmqg0-DIYs9D_O6JD3sePTawDNBRAkQ8bdhH60S9HSnTHgdJgqeE6qMjqUnUATTkLN71JhcqqXRvKhyxIAnoociY0m_-cAgHfHyW4Ri6kFFb7hKoFaAFVMCYrGFkSMs/s336/hqdefault.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="188" data-original-width="336" height="224" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2h0O66BOm_12Dsw3x9iLpQNgEczg-srHwM02FbzHhAhjI705rsEoWiu_WlNmqg0-DIYs9D_O6JD3sePTawDNBRAkQ8bdhH60S9HSnTHgdJgqeE6qMjqUnUATTkLN71JhcqqXRvKhyxIAnoociY0m_-cAgHfHyW4Ri6kFFb7hKoFaAFVMCYrGFkSMs/w497-h224/hqdefault.jpg" width="497" /></a></div>Ανέβασα μια ιστορία στο
φέισμπουκ, είναι μια επαναλαμβανόμενη φράση που ακούγεται συχνά. Κι έχει γίνει
τόσο οικείο σαν η «ιστορία» του κάθε ανθρώπου να έχει συρρικνωθεί στο ανέβασμα
μιας φωτογραφίας σε ένα μέσο ψηφιακής δικτύωσης, πέρα κι έξω από τις βιωμένες
εμπειρίες και τις προσωπικές κατασκευές που αυτές δημιουργούν, έξω δηλαδή από
το βιογραφικό συνεχές κάθε ανθρώπου.<p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%;">Οι ιστορίες του φέισμπουκ
δημιουργούν μια αποσπασματική θέαση της ζωής, ένα πασπαρτού ανερμάτιστων
εικόνων που κυρίως φωταγωγούν κάποιες πλευρές της. Ένα συνεχές μιας αδιάκοπης και ίσως και αδιέξοδης
προσπάθειας να νιώσουμε, να μοιραστούμε, να σχετιστούμε και εν τέλει να
ανήκουμε.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%;">Όμως η προσωπική ιστορία
του κάθε ανθρώπου δεν σφυρηλατείτε στο ανέβασμα μιας φωτογραφίας, αλλά στο
αμόνι των ζωντανών εμπειριών του και κυρίως στην αξιοποίηση της, μέσω της
αφήγησης, στην διαμόρφωση της προσωπικής του ταυτότητας. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%;">Είναι εύκολο όμως να την
πατήσει κανείς…<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 107%;">Επειδή η ψηφιοποίηση του
σύγχρονου τρόπου ζωής δημιουργεί μια κατάσταση προσομοίωσής της. Έτσι ακόμη και
οι λέξεις που χρησιμοποιούνται για να την περιγράψουν δανείζονται έννοιες από
την πραγματική ζωή, ώστε να δημιουργούν μια ρεαλιστική ψευδαίσθηση. Λέμε ανέβασα
μια «ιστορία» κι όχι απλά μια φωτογραφία ή ένα μικρό κείμενο. Η χρήση της λέξης
ιστορία είναι τόσο έξυπνη ώστε να δημιουργεί νέες φαντασιώσεις στο υποσυνείδητο
όσων τις ανεβάζουν στο φέισμπουκ. Ο καθένας μπορεί να νιώθει πως γράφει ιστορία
και να αφήνει το δικό του μικρό αποτύπωμα σε αυτόν τον (ψηφιακό) κόσμο. Μια
ιστορία όμως που όντως δεν αφήνει κανένα αποτύπωμα παρά την αγωνιώδη λαχτάρα
από πόσους θα διαβαστεί. Μια λαχτάρα που βάζει αυτόν που ανεβάζει την ιστορία
σε μια μη διαλεκτική αλληλεπίδραση, σε έναν παράλληλο δρόμο, όπου ίσως η δική
του ιστορία να μην συναντηθεί ποτέ ακόμη και με όσους την είδαν.</span></p>
<p class="MsoNormal"> <o:p></o:p></p>NHMAhttp://www.blogger.com/profile/07078563902879378639noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6901757320325491687.post-48240155182554783522022-07-13T07:12:00.008-07:002022-09-13T07:44:29.629-07:00 Σημασία δεν έχει ποιος είσαι, αλλά τι και πόσο καταναλώνεις<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH4XeyXisEF1NVTxf2PDjAtyCxkSzC5UqdjanUC1jBxH844m3xqHJ-ivhSwn_sKLgK87yFOhouilVn36qmuOmYWq33P63_chTCKiT11MVQmAJzsxqdBPzcw709VimVmX1Upi3vHyu5bSUv1Ey0P5dgHTdam8r1E1gumY1VvSfCvTUEWs1585bpcFL4/s600/aukshsh-paroysiazoyn-oi-hlektronikes-agores-sthn-ellada-justpella.webp" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="340" data-original-width="600" height="362" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH4XeyXisEF1NVTxf2PDjAtyCxkSzC5UqdjanUC1jBxH844m3xqHJ-ivhSwn_sKLgK87yFOhouilVn36qmuOmYWq33P63_chTCKiT11MVQmAJzsxqdBPzcw709VimVmX1Upi3vHyu5bSUv1Ey0P5dgHTdam8r1E1gumY1VvSfCvTUEWs1585bpcFL4/w640-h362/aukshsh-paroysiazoyn-oi-hlektronikes-agores-sthn-ellada-justpella.webp" width="640" /></a></div><p></p><p style="background: white; line-height: 115%; margin: 0cm 0cm 7.9pt; text-align: justify;"><span style="background-color: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; text-align: justify;"><span> </span>Για πολλές
δεκαετίες αυτό ήταν το πρόσημο του ανθρώπου στη Δύση, ένα ατομοκεντρικό ον που
εκτονώνει τα πάθη του μέσα από το «δικαίωμα» στην κατανάλωση. Το μοντέλο αυτό
έφτασε στα όρια του στις μέρες μας, αφού προηγουμένως οδήγησε εκτός των άλλων
και σε μια εκτεταμένη κλιματική κρίση, επιζήμια για το περιβάλλον και τον
άνθρωπο. Το μοντέλο της άκρατης κατανάλωσης δεν είναι πλέον λειτουργικό κι
εγκυμονεί κινδύνους σε όλα τα πεδία.</span></p><p style="background: white; line-height: 115%; margin: 0cm 0cm 7.9pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Βέβαια τα συστήματα
εξουσίας έχουν κινητοποιηθεί και πασχίζουν με γνωστούς και νέους τρόπους να
δημιουργήσουν νέες ισορροπίες και νέα διακυβεύματα. Στην προσπάθεια αυτή ένας
παλιός τρόπος, ο φόβος, έρχεται με ένα νέο πρόσωπο να συνδράμει στη μετάλλαξη και
αναπαραγωγή της υφιστάμενης κατανομής εξουσίας.</span></p><p style="background: white; line-height: 115%; margin: 0cm 0cm 7.9pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Χρειάζεται επομένως να δούμε με περισσότερο
σκεπτικισμό την εξάπλωση του φόβου ως το νέο κοινωνικό μοντέλο διαχείρισης των
κρίσεων και των ενδεχόμενων κοινωνικών εντάσεων, άρα και χειραγώγησης της μάζας,
όπου ο οδηγός δεν είναι πλέον η εκτόνωση αλλά η συμμόρφωση.</span></p><p style="background: white; line-height: 115%; margin: 0cm 0cm 7.9pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Οι νέες συνθήκες
απαιτούν συμμορφωμένους ανθρώπους, ίσως όχι όπως ο πρώιμος βιομηχανικός
εργάτης, αλλά ένα μοντέλο αυτόκλητης συμμόρφωσης, η οποία επενδύεται ιδεολογικά
ως το νέο αξίωμα των «υγιών» κοινωνιών. Η συμμόρφωση ως διαδικασία είναι
ένα διακύβευμα που βεβαίως αναπτύσσεται ευκολότερα στο πρόσφορο έδαφος της
κοινωνικής απομόνωσης.</span></p><p style="background: white; line-height: 115%; margin: 0cm 0cm 7.9pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Το ιδεολόγημα
αυτό καλλιεργείται χρόνια τώρα, όμως η συγκυρία της πανδημικής κρίσης του
covid-19 έρχεται να του δώσει μια νέα μεγάλη ώθηση. Τι ακριβώς επιχειρείται; Η
ρήξη οποιαδήποτε μορφής ολιστικής θέασης των κοινωνιών. Η εξάρθρωση της
ολότητας των κοινωνιών γίνεται το βασικό ιδεολόγημα, ένα ιδεολόγημα που
δημιουργεί μια ψευδή συνείδηση στο κάθε ξεχωριστό της μέλος, το οποίο κατά
συνέπεια απογυμνώνεται από τις κοινωνικές του αναφορές και μένει ακάλυπτος και
μόνος έναντι μιας ατομικής ευθύνης που τον ενοχοποιεί ως τον μόνο υπεύθυνο και
υπαίτιο.</span></p><p style="background: white; line-height: 115%; margin: 0cm 0cm 7.9pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Η κοινωνία με
άλλα λόγια γίνεται αντιληπτή ως άθροισμα ατόμων και όχι ως ένα πλέγμα
κοινωνικών σχέσεων και αντιστοίχως όλα τα επιμέρους συστήματα, όπως η
οικογένεια, εκλαμβάνονται όχι μέσα από το πρίσμα της διασύνδεσης, αλλά νοούνται
ως αυθύπαρκτες οντότητες που λειτουργούν ανεξάρτητα από τους
κοινωνικο-πολιτισμικούς παράγοντες και το κυρίαρχο σύστημα αξιών.</span></p><p style="background: white; line-height: 115%; margin: 0cm 0cm 7.9pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Η αναζήτηση όμως
της ταυτότητας, ατομικής ή συλλογικής, έξω από το κοινωνικό γίγνεσθαι και τη
φυσική πραγματικότητα, ιδεολογικοποιεί το πρόβλημα και μετατρέπει την ανάλυση
των δομικών κοινωνικών αιτιάσεων σε ψυχολογία των ατομικών διαφορών. Έτσι όμως
αποσυνδέει την ατομική βιογραφία από τις συλλογικές της αναφορές και την
αποστειρώνει από τις κοινωνικές μορφοποιήσεις που εγκολπώνονται μέσα της.</span></p><p style="background: white; line-height: 115%; margin: 0cm 0cm 7.9pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Το κυρίαρχο
εργαλείο της παραπάνω αποδιάρθρωσης του κοινωνικού είναι η αίσθηση της
διασύνδεσης που παρέχει η τεχνολογία. Οι άνθρωποι όλο και περισσότερο
αισθάνονται διασυνδεδεμένοι δίχως να είναι όμως στην πραγματικότητα. Αυτή η
εργαλειοποίηση του ανθρώπου επιχειρείται μέσα από τις μεγάλες δυνατότητες του
διαδικτύου, μέσω του οποίου οι άνθρωποι δίχως να μετακινούνται θα εργάζονται,
θα διασκεδάζουν και θα επικοινωνούν.</span></p><p style="background: white; line-height: 115%; margin: 0cm 0cm 7.9pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Γίνεται επομένως
ευθέως κατανοητό πως το ανάθεμα που ρίχνει ο κίνδυνος της πανδημίας του
covid-19 είναι στην έννοια του κοινωνικού δεσμού, η οποία ενοχοποιείται και
προκρίνεται αντ’ αυτής η ασώματη επικοινωνία και κατά κάποιο τρόπο η ασυναισθηματική,
διαλλειπτική και απόμακρη κοινωνικότητα του διαδικτύου, ακόμη και στο φυσικό
περιβάλλον.</span></p><p style="background: white; line-height: 115%; margin: 0cm 0cm 7.9pt; text-align: justify;">Αυτή η πράγματι ιδιότυπη μοναξιά του ανθρώπου, καθώς
και ο ιδιόμορφος εγκλωβισμός στον απέραντο κόσμο του διαδικτύου δημιουργεί ένα
νέο υπόδειγμα ανθρώπου, ενός ανθρώπου που δεν μεταβάλλεται απλώς η κουλτούρα
του, αλλά μεταβαίνει σε ένα νέο ανθρωπολογικό είδος, τον μετ-άνθρωπο του
διαδικτύου.</p><p style="background: white; line-height: 115%; margin: 0cm 0cm 7.9pt; text-align: justify;">Θα ήθελα να περικλείσω
όμως αυτή την αναφορά με κάτι αισιόδοξο, πως ο άνθρωπος δύναται υπό
οποιεσδήποτε συνθήκες να νοηματοδοτεί τη ζωή του και να φύεται στις ρωγμές της
ιστορίας με την ελπίδα να αναγεννηθεί σε κάτι νέο, δυνατό κι όμορφο.</p><p style="background: white; line-height: 115%; margin: 0cm 0cm 7.9pt; text-align: justify;">Εδώ λοιπόν στις ρωγμές
των κρίσεων και σε ό,τι μας κάνουν να νιώθουμε ας αισθανθούμε πως δεν είμαστε
μόνοι, διότι τα συναισθήματά μας έχουν σφυρηλατηθεί στο αμόνι της συγκυρίας,
έχουν τις ρίζες τους και αλληλεπιδρούν με το ευρύτερο κοινωνικο-ιστορικό
γίγνεσθαι κι ως εκ τούτου μας συνεγείρουν σε μια σχεσιακή κατεύθυνση ως
αναγκαία και ικανή παράμετρο της αυτοπραγμάτωσής μας.</p><p style="background: white; line-height: 115%; margin: 0cm 0cm 7.9pt; text-align: justify;">Έχουμε λοιπόν
ανθρωπολογικό χρέος να αντισταθούμε στη μοναξιά που μας επιβάλλεται και να
ορίσουμε το νέο σχεσιακό περιβάλλον ενισχύοντας τον κοινωνικό δεσμό.<br />Η αντίσταση στον φόβο είναι η μέγιστη πολιτική πράξη
των καιρών μας</p>
<p style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 7.9pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 7.9pt; text-align: justify;"><o:p></o:p></p>
<p style="background: white; box-sizing: border-box; line-height: 115%; margin: 0cm 0cm 7.9pt; text-align: left;"><o:p></o:p></p>
<p style="background: white; box-sizing: border-box; line-height: 115%; margin: 0cm 0cm 7.9pt; text-align: left;"><o:p></o:p></p>
<p style="background: white; box-sizing: border-box; line-height: 115%; margin: 0cm 0cm 7.9pt; text-align: left;"><o:p></o:p></p>
<p style="background: white; line-height: 115%; margin-bottom: 7.9pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 7.9pt; text-align: justify;"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></p>NHMAhttp://www.blogger.com/profile/07078563902879378639noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6901757320325491687.post-60417416369777126092022-07-12T08:17:00.001-07:002022-07-12T08:17:05.112-07:00Οι ψυχικές διεργασίες και η ρήξη του κοινωνικού δεσμού στην εποχή της πανδημίας<p><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt;"><br /></span></p><p><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi6ePOvqsH_tK7nxrZZCYTsDxSpQ1b7lHOaXJwSAcdmalu2yDNtofkV46jzRG2gOZfbq8EUixPslAkA-YlSOte4J85E_fq-A7-Jb9nesCGekMpOuMj1BH18AVe-wJ92qJsGvHaoPhddXmt8ZAri0GZPglGMvTYbBPb804O4YUj-3UoW6xdd3sBeKUCB" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="450" data-original-width="600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi6ePOvqsH_tK7nxrZZCYTsDxSpQ1b7lHOaXJwSAcdmalu2yDNtofkV46jzRG2gOZfbq8EUixPslAkA-YlSOte4J85E_fq-A7-Jb9nesCGekMpOuMj1BH18AVe-wJ92qJsGvHaoPhddXmt8ZAri0GZPglGMvTYbBPb804O4YUj-3UoW6xdd3sBeKUCB=w640-h480" width="640" /></a></div><p></p><p><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt;">Στο πλαίσιο της εξελικτικής συστημικής προσέγγισης
ερμηνεύουμε τα ψυχικά φαινόμενα ως μορφές που εμπεριέχονται σε ευρύτερους
σχηματισμούς, κοινωνικούς, πολιτισμικούς, ιστορικούς. Οι </span><b style="background-color: white; color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt;">ψυχικές
διεργασίες</b><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt;"> δηλαδή αποτελούν μέρος μιας ολότητας και μόνο ως τέτοιες
μπορούμε να τις κατανοήσουμε.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 7.9pt;"><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Υπό αυτή την έννοια μπορούμε να ερμηνεύσουμε και να
κατανοήσουμε τα ψυχικά φαινόμενα που αναδύονται από την συνθήκη της πανδημικής
κρίσης του covid-19 μέσα στις ευρύτερες ιστορικές, πολιτισμικές και κοινωνικές
τους αναφορές.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 22.5pt; margin-bottom: 2.25pt; mso-outline-level: 2;"><b><span style="color: #444444; font-size: 13.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ψυχικά φαινόμενα που αναδύονται στην πανδημική κρίση<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 7.9pt;"><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ο Μπρωντέλ (Braudel, 1987) έλεγε ότι «ο μυστικός
σκοπός της Ιστορίας, το βαθύ της κίνητρο, είναι η ερμηνεία της
συγχρονικότητας». Επομένως, κάθε ερώτημα που τίθεται στο παρόν, κάθε αμφιβολία,
ανασφάλεια και προβληματισμός που πλάθεται στο εδώ και τώρα δύναται να
ψηλαφηθεί στο ιστορικό παρελθόν, με την έννοια πως ο ιστορικός χρόνος κουβαλά
τις μνήμες αυτές, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, οι οποίες ιχνηλατούν το
κάθε σύγχρονο βίωμα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 7.9pt;"><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Υπό αυτή την έννοια κάθε κρίσιμη καμπή στο ιστορικό
συνεχές ενός συστήματος δημιουργεί συνθήκες τραυματικές καθόσον οι άνθρωποι
βιώνουν επώδυνες εμπειρίες που αναδύονται από τη ρήξη και αποσταθεροποίηση του
οικείου πλαισίου αναφοράς. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο κίνδυνος μπορεί να
δημιουργήσει μια διέξοδο αλλαγής και μετασχηματισμού του πλαισίου, μπορεί όμως
να οδηγήσει και σε μεγαλύτερη αποσταθεροποίηση, η οποία συνοδεύεται συνήθως από
την επιθυμία αποκατάστασης των υφιστάμενων -πριν την κρίση- συνθηκών ζωής.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 7.9pt;"><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Σε αυτή τη δεύτερη περίπτωση οι άνθρωποι έχουν την
ανάγκη να κατασκευάζουν, ως ανάθεμα, αυτούς που θα κατηγορηθούν για την
απρόσμενη και αιφνίδια κρίση του συστήματος.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 22.5pt; margin-bottom: 2.25pt; mso-outline-level: 3;"><b><span style="color: #444444; font-size: 13.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ο ιός </span></b><b><span lang="EN-US" style="color: #444444; font-size: 13.5pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">HIV</span></b><b><span lang="EN-US" style="color: #444444; font-size: 13.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> </span></b><b><span style="color: #444444; font-size: 13.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">και η στοχοποίηση της σεξουαλικότητας<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 7.9pt;"><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Αν δούμε την παραπάνω κατασκευή του αναθέματος στην
ιστορία των πανδημικών κρίσεων των τελευταίων χρόνων θα σταθούμε ιδιαίτερα στην
αντιμετώπιση της εξάπλωσης του ιού HIV στις αρχές της δεκαετίας του ’80 κι
αργότερα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 7.9pt;"><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Οι αναθεματικές αναφορές για την ευθύνη εξάπλωσης του
ιού HIV γρήγορα διαπερνούν στην έννοια της </span><span style="color: red; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">σεξουαλικότητας
</span><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">κι εγκαθίστανται στις κοινωνίες ως το όριο μιας ηθικής
που επιθυμεί να επαναφέρει στην κανονικότητα το υπό κατάρρευση σύστημα αξιών,
απόρροια της ηθικής παρεκτροπής που επέφερε η σεξουαλική «επανάσταση» της
δεκαετίας του 60 έως την εμφάνιση του ιού HIV.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 7.9pt;"><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Όλο το ανάθεμα, λοιπόν, οικοδομείται πάνω στη
σεξουαλικότητα, ως μια υπενθύμιση αφύπνισης των κοινωνιών έναντι του
παν-σεξουαλισμού, της εντύπωσης δηλαδή ότι μεγάλα τμήματα του πληθυσμού και
ειδικά η νεολαία λειτουργούν δίχως ηθικούς φραγμούς και με μια αχαλίνωτη
σεξουαλικότητα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 7.9pt;"><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Η εντύπωση αυτή, ως συνθήκη ζωής, κατάφερε βεβαίως να
επιζήσει ως «κανονικότητα» τη δεκαετία του 70’ και ως τα μέσα του 80’,
προβάλλοντας τη σεξουαλικότητα ως την αιχμή του δόρατος των κοινωνικών αλλαγών
και των ενδεχόμενων ανατροπών που ευαγγελιζόταν τα κοινωνικά κινήματα από την
δεκαετία ακόμη του 1960.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 22.5pt; margin-bottom: 2.25pt; mso-outline-level: 3;"><b><span style="color: #444444; font-size: 13.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Κλίμα συντηρητικοποίησης των κοινωνιών <o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 7.9pt;"><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Στη συγκυρία αυτή στις αρχές της δεκαετίας του 1980 η
ανθρωπότητα βρίσκεται ενώπιον ενός μολυσματικού ιού, του HIV, ο οποίος απειλεί
τη ζωή όσων μολυνθούν. Από τα πρώτα ακόμη χρόνια της επιδημίας ο ιός συνδέθηκε
με τους ομοφυλόφιλους, τους ναρκομανείς και γενικότερα τα παραβατικά άτομα,
αντιμετωπίστηκε ουσιαστικά με όρους ηθικής κι όχι με ιατρικούς όρους.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 7.9pt;"><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Δημιούργησε ακόμη μεγαλύτερο πανικό όμως στις
κοινωνίες όταν νόσησαν και άτομα που δεν ανήκαν σε μειονοτικές, περιθωριακές
ομάδες του πληθυσμού, τρομοκρατώντας τον μέσο πολίτη καθώς έφερε πιο κοντά του
τον κίνδυνο της μολυσματικής ασθένειας. Αυτό είχε ως συνέπεια ένα κλίμα
συντηρητικοποίησης των κοινωνιών, οι οποίες άρχισαν να δημιουργούν ένα ανάθεμα
όπου ξέβγαζαν εκεί όλους όσους ανήκαν στους εν δυνάμει ασθενείς του ιού, τους
κολασμένους ανθρώπους που ήρθαν σε ρήξη με τους νόμους του Θεού.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 22.5pt; margin-bottom: 2.25pt; mso-outline-level: 3;"><b><span style="color: #444444; font-size: 13.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ατομοκεντρικό και καταναλωτικό πρότυπο<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 7.9pt;"><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Είναι σαφές πως η επιδημία του HIV, πέρα κι έξω από
την ίδια την επικινδυνότητα του ιού, είχε πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις
κι ώθησε τις κοινωνίες σε νέα ηθικά και αξιακά σχήματα συμπεριφοράς.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 7.9pt;"><b><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Οι κοινωνίες στην ουσία ενώ κράτησαν τον προηγούμενο
προσανατολισμό προς τον ατομισμό και την κατανάλωση, απογυμνώθηκαν από τα βαθιά
νοήματα που επιχείρησαν να φέρουν στο φως τα κινήματα της δεκαετίας του 1960.</span></b><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="background: #FFC000; line-height: normal; text-align: center;"><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 13.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Η πανδημία του HIV λειτούργησε ως ο
τροφοδότης της εμπέδωσης και εξέλιξης ενός μοντέλου ανθρώπου που βυθίζεται στην
ηδονή της κατανάλωσης, μέσω της αποπροσωποποίησης του. Σημασία δηλαδή δεν είχε
ποιος είσαι, αλλά τι και πόσο καταναλώνεις.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 7.9pt;"><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Για πολλές δεκαετίες αυτό ήταν το πρόσημο του ανθρώπου
στη Δύση, ένα ατομοκεντρικό ον που εκτονώνει τα πάθη του μέσα από το δικαίωμα
στην κατανάλωση. Το μοντέλο αυτό έφτασε στα όρια του στις μέρες μας, αφού
προηγουμένως οδήγησε εκτός των άλλων και σε μια εκτεταμένη κλιματική αλλαγή,
επιζήμια για το περιβάλλον και τον άνθρωπο. Το μοντέλο, λοιπόν, της άκρατης
κατανάλωσης δεν είναι πλέον λειτουργικό κι εγκυμονεί κινδύνους σε όλα τα πεδία.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 22.5pt; margin-bottom: 2.25pt; mso-outline-level: 3;"><b><span style="color: #444444; font-size: 13.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Συμμόρφωση<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 7.9pt;"><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Το σύστημα έχει κινητοποιηθεί και πασχίζει με γνωστούς
και νέους τρόπους να δημιουργήσει νέες ισορροπίες και νέα διακυβεύματα. Στην
προσπάθεια αυτή ένας παλιός τρόπος, ο φόβος, έρχεται με ένα νέο πρόσωπο να
συνδράμει στη μετάλλαξη του συστήματος.<o:p></o:p></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="background: #FFC000; line-height: normal; text-align: center;"><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 13.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ίσως, λοιπόν, χρειάζεται να δούμε με
περισσότερο σκεπτικισμό την εξάπλωση του φόβου ως ένα νέο κοινωνικό μοντέλο
διαχείρισης των κρίσεων και των ενδεχόμενων κοινωνικών εντάσεων, όπου ο οδηγός
δεν είναι πλέον η εκτόνωση αλλά η συμμόρφωση.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 7.9pt;"><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Οι νέες συνθήκες απαιτούν συμμορφωμένους ανθρώπους,
ίσως όχι όπως ο πρώιμος βιομηχανικός εργάτης, αλλά ένα μοντέλο αυτόκλητης
συμμόρφωσης, η οποία επενδύεται ιδεολογικά ως το νέο αξίωμα των «υγιών»
κοινωνιών. Η </span><span style="color: red; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">συμμόρφωση </span><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">ως
διαδικασία είναι ένα διακύβευμα που βεβαίως αναπτύσσεται ευκολότερα στο
πρόσφορο έδαφος της κοινωνικής απομόνωσης.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 22.5pt; margin-bottom: 2.25pt; mso-outline-level: 3;"><b><span style="color: #444444; font-size: 13.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ενοχοποίηση της ατομικής ευθύνης<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 7.9pt;"><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Το ιδεολόγημα αυτό καλλιεργείται χρόνια τώρα, όμως η
συγκυρία της πανδημικής κρίσης του covid-19 έρχεται να του δώσει μια νέα μεγάλη
ώθηση. Τι ακριβώς επιχειρείται; Η ρήξη οποιαδήποτε μορφής ολιστικής θέασης των
κοινωνιών. Η εξάρθρωση της ολότητας των κοινωνιών γίνεται το βασικό ιδεολόγημα,
ένα ιδεολόγημα που δημιουργεί μια ψευδή συνείδηση στο κάθε ξεχωριστό της μέλος,
το οποίο κατά συνέπεια απογυμνώνεται από τις κοινωνικές του αναφορές και μένει
ακάλυπτος και μόνος έναντι μιας ατομικής ευθύνης που τον ενοχοποιεί ως τον μόνο
υπεύθυνο και υπαίτιο.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 7.9pt;"><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Η κοινωνία με άλλα λόγια γίνεται αντιληπτή ως άθροισμα
ατόμων και όχι ως ένα πλέγμα κοινωνικών σχέσεων και αντιστοίχως όλα τα
επιμέρους συστήματα, όπως η οικογένεια, εκλαμβάνονται όχι μέσα από το πρίσμα
της διασύνδεσης, αλλά νοούνται ως αυθύπαρκτες οντότητες που λειτουργούν
ανεξάρτητα από τους κοινωνικο-πολιτισμικούς παράγοντες και το κυρίαρχο σύστημα
αξιών.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 7.9pt;"><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Η αναζήτηση όμως της ταυτότητας, ατομικής ή
συλλογικής, έξω από το κοινωνικό γίγνεσθαι και τη φυσική πραγματικότητα,
ιδεολογικοποιεί το πρόβλημα, όπως κι αυτό της διαχείρισης της πανδημικής κρίσης
και μετατρέπει την ανάλυση των δομικών κοινωνικών αιτιάσεων σε ψυχολογία των
ατομικών διαφορών. Έτσι όμως αποσυνδέει την ατομική βιογραφία από τις
συλλογικές της αναφορές και την αποστειρώνει από τις κοινωνικές μορφοποιήσεις
που εγκολπώνονται μέσα της.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 7.9pt;"><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 7.9pt;"><b><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Τεχνολογία και εργαλειοποίηση<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 7.9pt;"><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Το κυρίαρχο εργαλείο της παραπάνω αποδιάρθρωσης του
κοινωνικού είναι η αίσθηση της διασύνδεσης που παρέχει η τεχνολογία. Οι
άνθρωποι όλο και περισσότερο αισθάνονται διασυνδεδεμένοι δίχως να είναι όμως
στην πραγματικότητα. Αυτή η εργαλειοποίηση του ανθρώπου επιχειρείται μέσα από
τις μεγάλες δυνατότητες του διαδικτύου, μέσω του οποίου οι άνθρωποι δίχως να
μετακινούνται θα εργάζονται, θα διασκεδάζουν και θα επικοινωνούν.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 7.9pt;"><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Γίνεται επομένως ευθέως κατανοητό πως το ανάθεμα που
ρίχνει ο κίνδυνος της πανδημίας του covid-19 είναι στην έννοια του κοινωνικού
δεσμού, η οποία ενοχοποιείται και προκρίνεται αντ’ αυτής η ασώματη επικοινωνία
και κατά κάποιο τρόπο η ασυναισθηματική, διαλλειπτική και απόμακρη
κοινωνικότητα του διαδικτύου, ακόμη και στο φυσικό περιβάλλον.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 22.5pt; margin-bottom: 2.25pt; mso-outline-level: 3;"><b><span style="color: #444444; font-size: 13.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Η μοναξιά του ανθρώπου<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 7.9pt;"><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι<br />
σαν το ξεχασμένο στάχυ<br />
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος<br />
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος<br />
σαν το ξεχασμένο στάχυ<br />
άνθρωποι μονάχοι<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 7.9pt;"><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι<br />
όπως του πελάγου οι βράχοι<br />
ο κόσμος θάλασσα που απλώνει<br />
κι αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι<br />
ανεμοδαρμένοι βράχοι<br />
άνθρωποι μονάχοι<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 7.9pt;"><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα<br />
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, ξεχασμένα<br />
άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα<br />
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, σαν εσένα, σαν εμένα..<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 7.9pt;"><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Στίχοι: Γιάννης Καλαμίτσης<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 22.5pt; margin-bottom: 2.25pt; mso-outline-level: 3;"><b><span style="color: #444444; font-size: 13.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ιδιότυπη μοναξιά<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 7.9pt;"><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Αυτή η πράγματι ιδιότυπη μοναξιά του ανθρώπου, καθώς
και ο ιδιόμορφος εγκλωβισμός στον απέραντο κόσμο του διαδικτύου δημιουργεί ένα
νέο υπόδειγμα ανθρώπου, ενός ανθρώπου που δεν μεταβάλλεται απλώς η κουλτούρα
του, αλλά μεταβαίνει σε ένα νέο ανθρωπολογικό είδος, τον μετ-άνθρωπο του
διαδικτύου.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 7.9pt;"><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Θα ήθελα να περικλείσω όμως αυτή την αναφορά με κάτι
αισιόδοξο, πως ο άνθρωπος δύναται υπό οποιεσδήποτε συνθήκες να νοηματοδοτεί τη
ζωή του και να φύεται στις ρωγμές της ιστορίας με την ελπίδα να αναγεννηθεί σε
κάτι νέο, δυνατό κι όμορφο.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 7.9pt;"><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Εδώ λοιπόν στη ρωγμή της πανδημικής κρίσης και σε ό,τι
μας κάνει να νιώθουμε ας αισθανθούμε πως δεν είμαστε μόνοι, διότι τα συναισθήματά
μας έχουν σφυρηλατηθεί στο αμόνι της συγκυρίας, έχουν τις ρίζες τους και
αλληλεπιδρούν με το ευρύτερο κοινωνικο-ιστορικό γίγνεσθαι κι ως εκ τούτου μας
συνεγείρουν σε μια σχεσιακή κατεύθυνση ως αναγκαία και ικανή παράμετρο της
αυτοπραγμάτωσής μας.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 7.9pt;"><span style="color: #444444; font-family: Helvetica; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Έχουμε λοιπόν ανθρωπολογικό χρέος να αντισταθούμε στη
μοναξιά που μας επιβάλλεται και να ορίσουμε το νέο σχεσιακό περιβάλλον
ενισχύοντας τον κοινωνικό δεσμό.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p>NHMAhttp://www.blogger.com/profile/07078563902879378639noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6901757320325491687.post-50016413049573697522022-07-12T00:19:00.002-07:002022-07-12T08:15:37.631-07:00 Η αβεβαιότητα χρειάζεται τις δικές μας βεβαιότητες<p><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; text-align: justify;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYXCubGaMYqGWylgjGKPtTfTXP0j6v3FXPPfyx7IN-JhBIOjhe6vKc8gULM36rLE7gpQGCZyEAaqN4ck-Jo5H_AfToP_1u3QqFNTeguIFZBDbvN_yGXoO_LY4Kf_RL8TuzZefe1_nGGlskgqMXaPKnYolDIvGlCe-g_ebPWE5yvHBt-uR-a5LkqD4k/s1000/%CE%B1%CE%B2%CE%B5%CE%B2%CE%B1%CE%B9%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="625" data-original-width="1000" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYXCubGaMYqGWylgjGKPtTfTXP0j6v3FXPPfyx7IN-JhBIOjhe6vKc8gULM36rLE7gpQGCZyEAaqN4ck-Jo5H_AfToP_1u3QqFNTeguIFZBDbvN_yGXoO_LY4Kf_RL8TuzZefe1_nGGlskgqMXaPKnYolDIvGlCe-g_ebPWE5yvHBt-uR-a5LkqD4k/w640-h400/%CE%B1%CE%B2%CE%B5%CE%B2%CE%B1%CE%B9%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1.jpg" width="640" /></a></div><br />Η
αβεβαιότητα με την οποία συναντήθηκε ξαφνικά και βίαια η ανθρωπότητα είναι
σύμφυτη με την ζωή και τον σχεδιασμό της. Το μέλλον είναι άδηλο κι ως εκ τούτου
απρόσμενο και αμφίβολο.<p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το
μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να χτίσουμε τις δικές μας βεβαιότητες, δίχως
τις οποίες η πορεία προς την αβεβαιότητα καθίσταται δυσοίωνη. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Είναι
σαν να προετοιμάζουμε έναν πλου προς μια άγνωστη κι αχαρτογράφητη κατεύθυνση,
με την αποφασιστικότητα και την ισχυρή δέσμευση πως θα την διανύσουμε. Σε αυτή
την περίπτωση οι μόνες βεβαιότητες που έχουμε στα χέρια μας είναι το είδος του
σκαριού με το οποίο θα ταξιδέψουμε, τα όργανα που θα χρησιμοποιήσουμε και την
κατάσταση του πληρώματος, δηλαδή το σθένος, το ηθικό, τα συναισθήματα και τις
νοηματοδοτήσεις που κάνουν ο καθένας ξεχωριστά κι όλοι μαζί για το συγκεκριμένο
ταξίδι. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Οι
δικές μας βεβαιότητες, τόσο σε ατομικό, όσο κυρίως σε κοινωνικό επίπεδο, είναι
εκείνες που θα στηρίξουν το ταξίδι στο μέλλον. Σε ένα όχι βέβαια και τόσο
αχαρτογράφητο τοπίο, με την έννοια πως ήδη γνωρίζουμε και αναγνωρίζουμε τα
σημάδια των κρίσεων (πανδημικών, κοινωνικών, οικονομικών, πολιτισμικών, κ.α.)
και τις βαθύτερες αιτίες που τις προκαλούν.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ένας
άλλος σύμμαχος αυτού του ταξιδιού, εκτός από την γνώση που παράγει η κρίση,
είναι το παρελθόν μας. Όπως συμβαίνει σε κάθε τραυματική φάση της ζωής μας, ο
χρόνος χωρίζεται στα δύο, στο πριν το τραύμα και στο μετά το τραύμα. Το πριν
σχεδόν εξαϋλώνεται στο μέγεθος και την ένταση του τραύματος, σαν να μην υπήρχε
ως ποιοτικό μέγεθος στη ζωή μας, παραμένοντας ίσως μόνο ως νοσταλγική ανάμνηση.
Το παρελθόν όμως σίγουρα μπορεί να έχει έναν διδακτικό χαρακτήρα (ως συσσωρευμένη
βιωματική εμπειρία) και να μας προσφέρει εργαλεία και ιδέες για να φτιάξουμε τη
ζωή μας διαφορετικά στο παρόν, χτίζοντας έτσι ένα διαφορετικό μέλλον.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
αλληλουχία των συνεχόμενων κρίσεων άφησε στη ράχη της κοινωνίας πολλαπλά
τραύματα, κάποια από τα οποία πλήγωσαν και τις εσωτερικές της λειτουργίες.
Δημιούργησε επίσης το έδαφος για να φυτρώσουν διχασμοί, να αυξηθεί η ένταση του
ανορθολογισμού, η βία σε όλες της τις μορφές, μα κυρίως να εγκαθιδρυθεί ένα
είδος πατερναλισμού στην πολιτικο-κοινωνική ζωή της χώρας, ο οποίος προφανώς
στηρίζεται και αυξάνεται από τον διχασμό και τον ανορθολογισμό ορισμένων
πολιτών. Κι όσο η κοινωνία μας δεν
μπορεί να συνεννοηθεί και να δρα συλλογικά, τόσο θα αυξάνεται η ποδηγέτησή της.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μένει
να απαντήσουμε επομένως πως θα καταφέρουμε να δράσουμε συλλογικά κι αλληλέγγυα,
δίχως την ανάγκη κηδεμονίας, μιας έννοιας που μας καταδυναστεύει σε πολλές
ιστορικές φάσεις, όπως της τελευταίας μέσα από την κηδεμονία των «μνημονίων». Η
μόρφωση και η καλλιέργεια είναι το σημαντικότερο εργαλείο, καθώς και η
αναζήτηση της γνώσης του εαυτού και του κόσμου που τον περιβάλλει. Και βεβαίως κάθε
φορά που κατακτούμε μια γνώση η επιλογή να επιτρέπουμε την γόνιμη αμφισβήτηση
της, προκειμένου να δημιουργούμε τις δυνατότητες να ανασυνθέσουμε τις εμπειρίες
μας σε καινούργια γνώση.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ζούμε
σε μια εποχή που όλα όσα επώδυνα συμβαίνουν μπορεί να μας δώσουν τις πληροφορίες
και τα μηνύματα που χρειαζόμαστε για να κατασκευάσουμε τις νέες μας βεβαιότητές,
το νέο μας σκαρί, για να ταξιδέψουμε, με τη δυνατόν μεγαλύτερη ασφάλεια, στο
άδηλο μέλλον και στους προορισμούς της ζωής μας.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Προσωπικά
οι κρίσεις με θωράκισαν περισσότερο και μέσα από συλλογικές και προσωπικές
απώλειες έφεραν καινούργια γεννήματα. Πιστεύω πως και σε πολλούς άλλους
λειτούργησε αντιστοίχως το επώδυνο σκηνικό των τελευταίων ετών, τουλάχιστον με
όσους έχω την τύχη και την τιμή να συναναστρέφομαι, τόσο στην προσωπική όσο και
στην επαγγελματική μου ζωή. Όλο αυτό το διάστημα γνώρισα ανθρώπους που σθεναρά
προσπαθούν να αντιληφθούν τα μηνύματα των κρίσεων που επισυμβαίνουν στη ζωή
τους, να αναγνωρίσουν τις εσωτερικές τους διαδρομές και να επιχειρήσουν να
δράσουν διαφορετικά. Ανθρώπους που προσπαθούν να δουν κατάματα τους φόβους τους
και την απόγνωση που πολλές φορές γεννά η αβεβαιότητα και να παλέψουν με τα
εσωτερικά τους «στοιχειά», ώστε να «ανταμώσουν» ένα καλύτερο εαυτό. Όλοι αυτοί
οι συνοδοιπόροι στο ταξίδι της αυτογνωσίας με βοήθησαν να προσπαθώ αντίστοιχα
να ανταμώνω έναν καλύτερο εαυτό και να γεννώ καινούργια πράγματα, όπως ένα
βιβλίο που ήρθε στο φως (κι άλλα δύο που ετοιμάζονται), μια καινούργια
ψυχοθεραπευτική προσέγγιση, την εξελικτική συστημική (https://www.nhmacenter.gr)
και καινούργιες μεθόδους και εργαλεία ψυχοθεραπευτικής παρέμβασης, όπως η
θεραπεία των ομόκεντρων κύκλων (https://www.nhmacenter.gr), και άλλα πολλά σε
προσωπικό επίπεδο. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αυτά
τα έμπρακτα δώρα που γέννησε η αβεβαιότητα μπορούν να λειτουργήσουν ως οι δικές
μας βεβαιότητες για να την διανύσουμε. Έχουμε επομένως ανάγκη και χρέος να
δημιουργήσουμε μια πιο σταθερή και πυκνή δομή, κυρίως στο κοινωνικό γίγνεσθαι,
στερεοποιώντας περισσότερο τον κοινωνικό δεσμό και το αξιακό πλέγμα της
κοινωνίας μας. Ούτως ειπείν να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι για να έχουμε μια
καλύτερη κοινωνία. <o:p></o:p></span></p>NHMAhttp://www.blogger.com/profile/07078563902879378639noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6901757320325491687.post-55121290655247704702022-05-29T02:24:00.004-07:002022-05-29T02:28:08.722-07:00«Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω»<p> <b style="text-align: justify;"><span style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω»<a href="file:///E:/%C2%AB%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1%20%CF%83%CE%BF%CF%85%20%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CE%B9%20%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%83%CE%BF%CF%85%20%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%AC%CE%B6%CF%89%C2%BB.docx#_ftn1" name="_ftnref1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><b><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: black; font-size: 12pt; line-height: 107%;">[1]</span></b></span></span></a></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiksW8-xG6ncpKsle9hOEMAapUJdqouW_0NboMZYpzHlPJTQCFzj975F_gJB_U9bhbAQZs5dGhtIjaPS7AaWGmomVhibuvYHaVX7kDDKWXLwNkwerFksKNOt_A-KiCwn6g_KdPJuktjZPUoUGaiPf412CCAYXTlVwEr1tr74CtkmbYDr6bNFv3caQ6a/s760/balloons.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="570" data-original-width="760" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiksW8-xG6ncpKsle9hOEMAapUJdqouW_0NboMZYpzHlPJTQCFzj975F_gJB_U9bhbAQZs5dGhtIjaPS7AaWGmomVhibuvYHaVX7kDDKWXLwNkwerFksKNOt_A-KiCwn6g_KdPJuktjZPUoUGaiPf412CCAYXTlVwEr1tr74CtkmbYDr6bNFv3caQ6a/w640-h480/balloons.jpg" width="640" /></a></div></div><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Εξελικτικά
οι κοινωνίες πάντα παρουσίαζαν δυσαρμονίες οι οποίες αντανακλώνται στις
ατομικές συμπεριφορές και αυτό εντείνεται κυρίως σε περιόδους κρίσης, όπως αυτή
που βιώνουμε στην παρούσα ιστορική συγκυρία, σε μια περίοδο, δηλαδή, όπου οι
άνθρωποι συμπιέζονται περισσότερο και οδηγούνται αρκετά συχνά σε καταστάσεις
απόγνωσης. Η δομή της προσωπικότητας και η κουλτούρα των ανθρώπων διαμορφώνεται
μέσα σε ένα συγκεκριμένο ιστορικό-κοινωνικό περιβάλλον, σε μια σαφώς δυναμική συναλλαγή και
αλληλεπίδραση με την υποκειμενικότητά τους. Σύμφωνα με αυτή την παραδοχή η δομή
της προσωπικότητας δομείται με τα υλικά του περιβάλλοντος και φέρει κυτταρικά
μέσα της τα μοτίβα του φέροντος κοινωνικού πλαισίου. Επομένως ακόμη και ο<span style="color: #050505;">ι ψυχικές ασθένειες να είναι μεταμφιεσμένα κοινωνικά
μοτίβα ή αλλιώς προσωποποιημένες ψυχικές αντανακλάσεις του κοινωνικού. Όσο
μετασχηματίζονται οι κοινωνίες μετασχηματίζονται και οι ψυχικές της
αντανακλάσεις, είτε ως ασθένειες, είτε ως ψυχικά επιτεύγματα. Παραμένει κοινός
τόπος βέβαια ο ψυχισμός του ανθρώπου, ο οποίος διαχρονικά έχει μια εντελέχεια
προκαθορισμένη κυτταρικά, ωστόσο εξελίσσεται και μεταμορφώνεται αναλόγως των
μεταμορφώσεων του κοινωνικού και πολιτισμικού γίγνεσθαι. </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
κάθε κοινωνία γεννά επομένως τις δικές της δυσλειτουργίες και η προμετωπίδα των
ψυχικών δυσλειτουργιών της δικής μας εποχής συμπυκνώνεται στην τεράστια
δυσκολία των σχέσεων (συντροφικών, γονεϊκών, φιλικών, κ.λπ.), καθώς και στην
κυριαρχία του άγχους είτε προς τα πάνω, ως αγχώδεις διαταραχές και πανικούς,
είτε προς τα κάτω ως παθολογικοποίηση του συναισθήματος (κατάθλιψη). <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Για
να γίνει περισσότερο διάφανη η εικόνα της σύνδεσης της ψυχικής ασθένειας και
της υγείας με το κοινωνικό αρκεί να επιχειρήσουμε να συνδέσουμε το ατομικό
σύμπτωμα με το συλλογικό και πολιτισμικό πλαίσιο στο οποίο αναδύεται: <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Παραδείγματος
χάρη, πως εξηγούμε την έξαρση των ψυχαναγκασμών στην εποχή μας; Σήμερα οι
ψυχαναγκασμοί κυριαρχούν, από τους πολύ απλούς, όταν κάποιος θέλει να
τακτοποιεί τα πράγματα, μέχρι τους πιο δυσλειτουργικούς. Ο βαθύτερος λόγος
είναι επειδή οι δυτικές κοινωνίες δεν έχουν τελετουργίες, δηλαδή οι συμβολικές
αναπαραστάσεις των νοημάτων της ζωής και παράλληλα τα συνεκτικά σημεία των
κοινωνιών. Όταν δεν υπάρχουν αυτές οι συλλογικές τελετουργίες οι άνθρωποι
δημιουργούν αναγκαστικά τις δικές τους ατομικές τελετουργίες. Ως εκ τούτου οι
ψυχαναγκασμοί είναι μικρές ιδιωτικές τελετουργίες που αυξάνουν την πίστη στον
εαυτό (π.χ. αν περνάω πάντα από την ίδια πλευρά του πεζοδρομίου δεν θα πάθω
κακό, κλπ.). Αφού δεν υπάρχουν συλλογικά μοτίβα τελετουργιών και η αίσθηση μιας
συλλογικής πίστης (όχι κατ’ ανάγκη θρησκευτικής), εγώ δημιουργώ τα δικά μου για
να νιώθω ασφαλής. Και σήμερα οι άνθρωποι στερούμαστε από συλλογικά νοήματα και
τις αντίστοιχες συμβολικές τους αναπαραστάσεις τόσο για τη ζωή, όσο κι για το
θάνατο.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
κατάθλιψη από την άλλη είναι το βασικό σύμπτωμα των ανθρώπων σε μια κοινωνία
που τρέχει. Είναι η τιμωρία της έλλειψης βραδύτητας. Τρέχουμε, συλλέγουμε
εμπειρίες, νοηματοδοτούμε την ύπαρξή μας και τις προσωπικές μας συντεταγμένες
με βάση τη συλλογή των εμπειριών (ταξίδια, δραστηριότητες και γενικά ένα μοτίβο
κατανάλωσης), όμως ξεχνάμε ότι οι εμπειρίες έχουν μια αξία συμβολική και
κυριολεκτική μόνο όταν μετασχηματίζονται σε νέα γνώση και διαφορετική πράξη.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
διασύνδεση των ατομικών συμπτωμάτων, ως ψυχικές διεργασίες, με το κοινωνικό και
πολιτισμικό πλαίσιο στο οποίο αναδύονται έχει μια σημασία γιατί όταν
διασυνδέουμε το ατομικό σύμπτωμα με το κοινωνικό του πλαίσιο τότε βοηθάμε σε
δύο κατευθύνσεις, αφενός αποενοχοποιούμαι το άτομο, γιατί ο άνθρωπος σήμερα
είναι τρομερά ενοχοποιημένος (καλείται σε ένα κατακερματισμένο κόσμο να τα
βγάλει πέρα μόνος του) και αφετέρου του δίνουμε την δυνατότητα και τον χώρο να
αναλάβει την ευθύνη της προσωπικής του αλλαγής.<o:p></o:p></span></p>
<div><!--[if !supportFootnotes]--><br clear="all" />
<hr align="left" size="1" width="33%" />
<!--[endif]-->
<div id="ftn1">
<p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><a href="file:///E:/%C2%AB%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1%20%CF%83%CE%BF%CF%85%20%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CE%B9%20%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%83%CE%BF%CF%85%20%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%AC%CE%B6%CF%89%C2%BB.docx#_ftnref1" name="_ftn1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Times New Roman",serif;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size: 10pt; line-height: 107%;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style="font-family: "Times New Roman",serif;"> <span style="background: white;">Γαλάτεια Καζαντζάκη - Αμαρτωλό</span><o:p></o:p></span></p>
</div>
</div>NHMAhttp://www.blogger.com/profile/07078563902879378639noreply@blogger.com0